Νίκησαν οι απεργοί εργάτες της «Καλλιμάνης»

Είναι πια τόσο σπά­νιες που όταν «σκά­σουν» με­τα­δί­δο­νται αστρα­πιαία. Οι καλές ει­δή­σεις είναι είδος εν ανε­παρ­κεία στην Ελ­λά­δα, πολλώ δε μάλ­λον όταν αφο­ρούν ερ­γα­τι­κούς αγώ­νες. Ετσι η νίκη των ερ­γα­τών της εται­ρεί­ας Καλ­λι­μά­νη πα­ρα­μο­νή των Χρι­στου­γέν­νων με­τα­δό­θη­κε σε χρόνο dt στα social media: 6 μέρες απερ­γί­ας χρειά­στη­καν για να κερ­δί­σουν το μπρα ντε φερ με την ερ­γο­δο­σία, που τους ζη­τού­σε 7% μειώ­σεις στους μι­σθούς τους. Οι ερ­γά­τες όχι μόνο πέ­τυ­χαν να απο­τρέ­ψουν τις πε­ρι­κο­πές, αλλά και απέ­σπα­σαν την έγ­γρα­φη δέ­σμευ­ση της εται­ρεί­ας πως δεν θα προ­χω­ρή­σει σε καμία από­λυ­ση.

Η πρό­ε­δρος του σω­μα­τεί­ου

Η Αγ­γε­λι­κή Πα­πα­ντω­νο­πού­λου είναι η πρό­ε­δρος των ερ­γα­τών της πα­ρα­γω­γής και των απο­θη­κά­ριων. Το σω­μα­τείο της αριθ­μεί 60 μέλη: είναι αυτοί που σή­κω­σαν το βάρος της απερ­γί­ας σ’ ένα σύ­νο­λο 150 ερ­γα­ζο­μέ­νων. Η Αγ­γε­λι­κή είναι ερ­γά­τρια και εκλέ­γε­ται πρό­ε­δρος τα τε­λευ­ταία 6 χρό­νια.

Στις 22 του μήνα βρέ­θη­κε νο­ση­λευό­με­νη και φρου­ρού­με­νη μετά από επει­σό­διο με στε­λέ­χη της διοί­κη­σης της εται­ρεί­ας. «Σκη­νές που θα μπο­ρού­σαν μόνο στον Με­σαί­ω­να να δια­δρα­μα­τι­στούν έζη­σαν οι ερ­γα­ζό­με­νοι» κα­τήγ­γει­λε το Ερ­γα­το­ϋ­παλ­λη­λι­κό Κέ­ντρο Πά­τρας: «Στέ­λε­χος και μέλος της οι­κο­γέ­νειας Καλ­λι­μά­νη επι­τέ­θη­κε εγκλη­μα­τι­κά με το αυ­το­κί­νη­τό του πα­ρα­σύ­ρο­ντας την πόρτα ει­σό­δου του ερ­γο­στα­σί­ου και τραυ­μα­τί­ζο­ντας την πρό­ε­δρο των ερ­γα­ζο­μέ­νων».

Οπως έγρα­ψε η εφη­με­ρί­δα «Πε­λο­πόν­νη­σος», «το πε­ρι­στα­τι­κό ση­μειώ­θη­κε κατά την έξοδο δύο εκ των μελών της διοί­κη­σης του ερ­γο­στα­σί­ου που επέ­βαι­ναν σε ένα τζιπ. Οι ερ­γα­ζό­με­νοι τους προ­σέγ­γι­σαν και έκα­ναν κλοιό γύρω από το αυ­το­κί­νη­το, προ­κει­μέ­νου να μην τους επι­τρέ­ψουν να βγουν από το ερ­γο­στά­σιο. Το απο­τέ­λε­σμα ήταν ο οδη­γός τού Ι.Χ. να πα­τή­σει γκάζι και να πα­ρα­σύ­ρει την πρό­ε­δρο των ερ­γα­ζο­μέ­νων του ερ­γο­στα­σί­ου Αγ­γε­λι­κή Πα­πα­ντω­νο­πού­λου, που νο­ση­λεύ­ε­ται με θλά­σεις στο νο­σο­κο­μείο. Από την πλευ­ρά τους, τα μέλη της διοί­κη­σης υπέ­βα­λαν μη­νύ­σεις κατά των ερ­γα­ζο­μέ­νων για εξύ­βρι­ση και έτσι όλοι οδη­γή­θη­καν στο Τμήμα. Τε­λι­κά οδη­γή­θη­καν στον ει­σαγ­γε­λέα και αφέ­θη­καν ελεύ­θε­ροι».

«Δεν θα ήθελα να ανα­φερ­θώ στο πε­ρι­στα­τι­κό, είναι ανά­με­σα σε μένα και το άτομο αυτό. Αν θέ­λε­τε να μι­λή­σου­με για τον αγώνα μας, ευ­χα­ρί­στως» θα μας πει η Αγ­γε­λι­κή. Προ­κα­ταρ­κτι­κή εξέ­τα­ση για το πε­ρι­στα­τι­κό διε­νερ­γεί ο ει­σαγ­γε­λέ­ας.

«Οι ερ­γά­τες έχουν με­γά­λη δύ­να­μη αν το θε­λή­σουν» απα­ντά στην απλή όσο και δύ­σκο­λη ερώ­τη­ση «πώς τα κα­τα­φέ­ρα­τε;» «Δεν πα­ρα­κο­λου­θώ τι συμ­βαί­νει σε άλ­λους κλά­δους, δεν ξέρω. Εμείς εί­μα­στε όλοι ενω­μέ­νοι, εμπι­στευό­μα­στε ο ένας τον άλλο κι όλα τα μέλη στη­ρί­ζουν τη διοί­κη­ση του σω­μα­τεί­ου μας. Πριν από δυο χρό­νια εί­χα­με δε­χτεί ήδη μια μεί­ω­ση 9% για να απο­φύ­γου­με τις απο­λύ­σεις. Δεν μπο­ρού­σα­με να δε­χτού­με κι άλλη. Η από­φα­ση για απερ­γία ήταν κα­θο­λι­κή, δεν εί­χα­με καμία διαρ­ροή».

«Διεκ­δι­κού­με τα δι­καιώ­μα­τά μας»

Ολα αυτά σε μια εται­ρεία που μόλις στις 3 Οκτω­βρί­ου ανα­κοί­νω­νε «επεν­δύ­σεις της τάξης των 500 χι­λιά­δων ευρώ εν καιρώ ύφε­σης προ­κει­μέ­νου να ενι­σχύ­σει την ανά­πτυ­ξή της εντός αλλά κυ­ρί­ως εκτός ελ­λη­νι­κών συ­νό­ρων. Συ­γκε­κρι­μέ­να, η εται­ρεία εκ­συγ­χρό­νι­σε την πα­λαιό­τε­ρη εκ των δύο ερ­γο­στα­σια­κών μο­νά­δων που βρί­σκο­νται στο Αίγιο, τόσο σε επί­πε­δο κτι­ρια­κών εγκα­τα­στά­σε­ων όσο και σε νέο εξο­πλι­σμό».

«Ζούμε σε μια μικρή πόλη με με­γά­λη ανερ­γία. Το ερ­γο­στά­σιο δου­λεύ­ει μόνο με Αι­γιώ­τες. Παρ’ όλα αυτά, έπρε­πε να προ­χω­ρή­σου­με σε απερ­γία» λέει η πρό­ε­δρος. «Εί­μα­στε μέλη της Πα­νελ­λή­νιας Ομο­σπον­δί­ας Εμ­φια­λω­μέ­νων Ποτών, που έχει με­γά­λη πείρα. Μας συμ­βου­λεύ­ουν σωστά κι εμείς εί­μα­στε πολύ προ­σε­κτι­κοί στον διά­λο­γο με την εται­ρεία. Στο σω­μα­τείο μας δεν υπάρ­χει κόμμα, δεν υπάρ­χουν κόκ­κι­νοι, κί­τρι­νοι, μπλε. Εί­μα­στε ερ­γα­ζό­με­νοι, μας εν­δια­φέ­ρει η δου­λειά μας και διεκ­δι­κού­με τα δι­καιώ­μα­τά μας».