Ο αγώνας φοιτητών-εργαζομένων στη Θεσσαλονίκη δεν τρομοκρατείται!

Σκο­πός, βέ­βαια, δεν ήταν η απο­κα­τά­στα­ση της λει­τουρ­γί­ας της διοί­κη­σης του πα­νε­πι­στη­μί­ου, όπως δή­λω­σε και ο Χρυ­σο­χο­ΐ­δης, αφού είχε γίνει γνω­στή η από­φα­ση για λήξη της κα­τά­λη­ψης στην πρυ­τα­νεία αρ­γό­τε­ρα την ίδια μέρα της ει­σβο­λής. Σκο­πός της κυ­βέρ­νη­σης ήταν, χτυ­πώ­ντας την κα­τά­λη­ψη, η οποία είχε κα­τα­φέ­ρει να συ­σπει­ρώ­σει γύρω της αγω­νι­στές και αγω­νί­στριες με γε­νι­κό­τε­ρα δη­μο­κρα­τι­κά και προ­ο­δευ­τι­κά αντα­να­κλα­στι­κά, να χτυ­πή­σει το φοι­τη­τι­κό κί­νη­μα που έδει­ξε τη δυ­να­μι­κή του το τε­λευ­ταίο διά­στη­μα. Ωστό­σο, η στάση της κυ­βέρ­νη­σης είχε τα αντί­θε­τα απο­τε­λέ­σμα­τα καθώς οι φοι­τη­τές όχι μόνο δεν τρο­μο­κρα­τή­θη­καν αλλά απά­ντη­σαν με μα­ζι­κές δια­δη­λώ­σεις, κα­τα­λή­ψεις και γε­νι­κές συ­νε­λεύ­σεις κυ­ριαρ­χώ­ντας ξανά στον χώρο του ασύ­λου.

Εκτός από την ανα­τρο­πή του νόμου Κε­ρα­μέ­ως- Χρυ­σο­χο­ΐ­δη, ακόμη πιο έντο­να μπαί­νει πια το αί­τη­μα για το άνοιγ­μα των σχο­λών. Με μια σειρά από πο­λύ­μορ­φες δρά­σεις όπως τα δια ζώσης αντι­μα­θή­μα­τα σε συ­νερ­γα­σία με κα­θη­γη­τές και κο­σμη­τεί­ες και άλλες εκ­δη­λώ­σεις στον χώρο  του campus γί­νε­ται προ­σπά­θεια να ξα­να­ζω­ντα­νέ­ψει ο χώρος του πα­νε­πι­στη­μί­ου. Δη­λώ­νε­ται ξε­κά­θα­ρα ότι η τη­λεκ­παί­δευ­ση δεν πάει άλλο, ότι ήρθε ο και­ρός η κυ­βέρ­νη­ση να ασχο­λη­θεί με τις πραγ­μα­τι­κές ανά­γκες των φοι­τη­τών και να πάρει μέτρα για το ασφα­λές άνοιγ­μα των πα­νε­πι­στη­μί­ων αντί να δίνει λεφτά σε αστυ­νο­μία και εξο­πλι­σμούς.  

Επί­σης, με τον συμ­βο­λι­κό απο­κλει­σμό του κτη­ρί­ου του Ε.Λ.Κ.Ε τέ­θη­κε έντο­να και το ζή­τη­μα της πα­νε­πι­στη­μια­κής έρευ­νας. Η έρευ­να που γί­νε­ται στα πα­νε­πι­στη­μια­κά ερ­γα­στή­ρια, κα­θό­λου δεν αντα­πο­κρί­νε­ται στις ανά­γκες της κοι­νω­νί­ας. Τα πε­ρισ­σό­τε­ρα πρό­τζεκτ εξυ­πη­ρε­τούν το ιδιω­τι­κό κε­φά­λαιο ή ακόμα τις ανά­γκες του στρα­τού και της κρα­τι­κής κα­τα­στο­λής. Πα­ράλ­λη­λα, η δα­πά­νη της ήδη χα­μη­λής κρα­τι­κής χρη­μα­το­δό­τη­σης στα ερ­γα­στή­ρια στε­ρεί χρή­μα­τα από τις πραγ­μα­τι­κές ανά­γκες των φοι­τη­τών/τριών όπως η στέ­γα­ση, η σί­τι­ση και αυτή τη στιγ­μή το άνοιγ­μα των σχο­λών.

Το φοι­τη­τι­κό κί­νη­μα δεν είναι μόνο του. Η κυ­βέρ­νη­ση βρί­σκει απέ­να­ντί της ολό­κλη­ρη την πα­νε­πι­στη­μια­κή κοι­νό­τη­τα αφού τον αγώνα, δεν στη­ρί­ζουν μόνο οι φοι­τη­τι­κοί σύλ­λο­γοι, αλλά ως υπο­στη­ρι­χτές απέ­να­ντι στον πρύ­τα­νη και την άγρια κα­τα­στο­λή, βγή­καν στον δρόμο κα­θη­γή­τριες και κα­θη­γη­τές, ο σύλ­λο­γος του Διοι­κη­τι­κού Προ­σω­πι­κού του ΑΠΘ, αλλά και τμή­μα­τα κα­θη­γη­τών, ερ­γα­ζό­με­νοι και κο­σμη­τεί­ες κα­τα­δί­κα­σαν τα γε­γο­νό­τα στο ΑΠΘ.

Όμως οι φοι­τη­τές δεν έχουν με το μέρος τους μόνο την πα­νε­πι­στη­μια­κή αλλά ολό­κλη­ρη την εκ­παι­δευ­τι­κή κοι­νό­τη­τα και πολλά ερ­γα­τι­κά σω­μα­τεία. Είναι χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό ότι στις τε­λευ­ταί­ες φοι­τη­τι­κές κι­νη­το­ποι­ή­σεις ήταν έντο­νη η πα­ρου­σία μα­θη­τριών και μα­θη­τών, Ε.Λ.Μ.Ε και άλλων ερ­γα­τι­κών σω­μα­τεί­ων της πόλης. Αλλά και το φοι­τη­τι­κό κί­νη­μα από την πλευ­ρά του έχει κάνει βή­μα­τα σύν­δε­σης με την υπό­λοι­πη κοι­νω­νία. Βα­σι­κά πα­ρα­δείγ­μα­τα, ήταν η συμ­με­το­χή Φ.Σ στις φε­μι­νι­στι­κές κι­νη­το­ποι­ή­σεις της 8ης Μάρτη και στο συλ­λα­λη­τή­ριο για την υγεία από κοι­νού με τους ερ­γα­ζό­με­νους.  

Αυτή πρέ­πει να είναι η κα­τεύ­θυν­ση της φοι­τη­τι­κής αρι­στε­ράς το επό­με­νο διά­στη­μα. Η συ­νέ­χι­ση του αγώνα δεν εξυ­πη­ρε­τεί­ται πια από συμ­βο­λι­κές πρά­ξεις και κα­τα­λή­ψεις. Ο φοι­τη­τι­κός αγώ­νας πρέ­πει συ­νει­δη­τά να απλω­θεί και έξω από το πα­νε­πι­στή­μιο, επι­διώ­κο­ντας το πα­νεκ­παι­δευ­τι­κό μέ­τω­πο με κα­θη­γη­τές και μα­θη­τές αλλά και τη σύν­δε­ση με τα ερ­γα­τι­κά σω­μα­τεία και τα αι­τή­μα­τά τους. Οι διεκ­δι­κή­σεις για δω­ρε­άν παι­δεία να συν­δε­θούν με την πάλη για δη­μό­σιο σύ­στη­μα υγεί­ας, ενά­ντια στην άγρια κα­τα­στο­λή, τον αυ­ταρ­χι­σμό και τις δα­πά­νες για πο­λε­μι­κούς εξο­πλι­σμούς. Μόνο με τη συ­σπεί­ρω­ση των επι­μέ­ρους διεκ­δι­κή­σε­ων και κι­νη­μά­των απέ­να­ντι στην νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρη πο­λι­τι­κή της κυ­βέρ­νη­σης θα είναι ο αγώ­νας μας νι­κη­φό­ρος.