Δυο μήνες τώρα, το Σωματείο των εργαζομένων στη ΣΙΔΕΝΟΡ δίνει έναν αγώνα όμορφο και δίκαιο, έναν αγώνα αντοχής και όχι δρόμου, όπως λένε οι ίδιοι. Διεκδικούν την υπογραφή νέας συλλογικής σύμβασης εργασίας με στοιχειώδεις αυξήσεις 6% και 8% στα επόμενα δύο χρόνια.
Απαιτούν δηλαδή να πάρουν πίσω ένα μέρος από τις απώλειες που είχαν κατά τη διάρκεια της κρίσης και οι οποίες έφτασαν το 30%, με αποτέλεσμα οι σημερινοί μισθοί να έχουν φτάσει στο ελάχιστο (εργαζόμενος με 28 χρόνια στο εργοστάσιο λαμβάνει 1.000 ευρώ, ενώ ο νεοπροσλαμβανόμενος 650 ευρώ καθαρά). Και όλα αυτά, όταν κατά το 2017 και το 2018 η εταιρεία παρουσίασε καθαρά κέρδη που ξεπέρασαν τα 30 εκατομμύρια ευρώ.
Η εργοδότρια εταιρεία φυσικά, αφού εκμεταλλεύτηκε την κρίση και τους μνημονιακούς νόμους για να επιβάλλει τις μειώσεις, σήμερα κάνει ό,τι μπορεί για να υπερασπιστεί τα κεκτημένα της, εις βάρος της αξιοπρέπειας των εργαζομένων της. Στις προτάσεις του Σωματείου, απάντησε με εξώδικα, απειλές και ένα ιδιότυπο και ακραία εκδικητικό λοκ-άουτ, κλείνοντας το εργοστάσιο για ένα μήνα και βγάζοντας σε διαθεσιμότητα όλους του εργαζόμενους. Οι εργαζόμενοι όμως δεν λύγισαν. Εχθές, με τη λήξη του λοκ-άουτ, επέστρεψαν στην πύλη του εργοστασίου και το γιόρτασαν κιόλας με το απαραίτητο γλέντι.
Εμείς, ως Πόλη Ανάποδα, στεκόμαστε χωρίς δεύτερη σκέψη στο πλευρό τους. Όχι μόνο γιατί πάντα εμπνεόμαστε από τα πανό που κρέμονται έξω από την πύλη και θυμίζουν ότι «Δεν υπάρχει ειρήνη χωρίς δικαιοσύνη» και ότι «Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη». Πιο πολύ, γιατί σε καιρούς ανημποριάς σαν τους σημερινούς, ο αγώνας αυτών των εργατών λάμπει σαν στιγμή από το μέλλον που θέλουμε να έχουμε. Ένας αγώνας όχι μόνο αντίστασης, αλλά αντεπίθεσης, διεκδίκησης. Μια προσπάθεια να πάρουμε πίσω όσα μας κλέψανε, να σταθούμε στα πόδια μας, να κάνουμε ξανά μικρά βήματα μπροστά.
Θέλουμε μάλιστα να ζητήσουμε συγνώμη που αργήσαμε να μάθουμε τι έγινε, να βγούμε δημόσια στο πλευρό τους. Από σήμερα όμως, ας μας υπολογίζουν δίπλα τους. Άλλωστε, έχουνε -και έχουμε- πολύ δρόμο μπροστά μας. Είπαμε, ο αγώνας τους, ο αγώνας μας, είναι αντοχής και όχι ταχύτητας.
