Ο νεοναζί θίασος συνεχίζει την περιοδεία

Η Αδα­μα­ντία Οι­κο­νό­μου δή­λω­νε ότι οι Χρυ­σαυ­γί­τες δι­καιού­νται ανα­στο­λής γιατί «δεν είναι ύπο­πτοι φυγής», ο Μπα­λά­σκας δή­λω­νε ότι «ούτε μία στο τρι­σε­κα­τομ­μύ­ριο δεν υπάρ­χει πε­ρί­πτω­ση να δια­φύ­γουν οι χρυ­σαυ­γί­τες» και ο Χρυ­σο­χοϊ­δής δή­λω­νε ότι «ο κρα­τι­κός μη­χα­νι­σμός είναι έτοι­μος ώστε να στεί­λει τους ναζί στη φυ­λα­κή». Η φυγή Παππά με λίγα λόγια εξέ­θε­σε τη δι­κα­στι­κή εξου­σία, την αστυ­νο­μία και την κυ­βέρ­νη­ση με τον πιο φαι­δρό τρόπο. Ένα δη­μό­σιο πρό­σω­πο που κα­τη­γο­ρεί­ται και τε­λι­κώς κα­τα­δι­κά­ζε­ται για διεύ­θυν­ση εγκλη­μα­τι­κής ορ­γά­νω­σης στην πιο πο­λύ­κρο­τη και μα­κρό­χρο­νη δίκη της με­τα­πο­λί­τευ­σης, κα­τα­φέρ­νει έστω και προ­σω­ρι­νά να μην είναι στις φυ­λα­κές Δο­μο­κού μαζί με την υπό­λοι­πη παρέα.

Ο Χρή­στος Παπ­πάς δεν ξε­φτί­λι­σε το αστι­κό κρά­τος. Ο Χρή­στος Παπ­πάς έδει­ξε με τον πιο ξε­κά­θα­ρο τρόπο τι ση­μαί­νει αστι­κό κρά­τος. Την ώρα που 14χρο­νοι μα­θη­τές κρα­τού­νται για μέρες στη ΓΑΔΑ, την ώρα που συν­δι­κα­λι­στές και αγω­νι­στές της Αρι­στε­ράς διώ­κο­νται για το πα­ρα­μι­κρό, την ώρα που μέλη του αναρ­χι­κού χώρου πα­ρα­κο­λου­θού­νται και μπου­ζου­ριά­ζο­νται νυ­χθη­με­ρόν, η αστυ­νο­μία «αδυ­να­τεί» να εντο­πί­σει τον νού­με­ρο ένα κα­τα­ζη­τού­με­νο της χώρας αυτή τη στιγ­μή. Είναι σαφές το ποιες είναι οι προ­τε­ραιό­τη­τες για το αστι­κό κρά­τος. Άλ­λω­στε όπως δή­λω­σε και ο Οι­κο­νό­μου στον ΣΚΑΪ, «σιγά το πράγ­μα, αλ­λά­ζει τί­πο­τα στις ζωές μας από τη φυγή Παππά;». Τόσο προ­κλη­τι­κά, όλοι αυτοί που ούρ­λια­ζαν για την «εγκλη­μα­τι­κή δράση» της Ηριάν­νας ή του Τάσου Θε­ο­φί­λου, ζη­τώ­ντας δη­μό­σια την πα­ρα­δειγ­μα­τι­κή κα­τα­δί­κη τους, πλέον αδια­φο­ρούν για τη φυγή ενός εγκλη­μα­τία νε­ο­να­ζί.

Ο Παπ­πάς τρά­βη­ξε, λοι­πόν, με τις ευ­λο­γί­ες πολ­λών απ’ ότι φαί­νε­ται για άλλη γη και άλλα μέρη. Απο­λαυ­στι­κοί όμως ήταν οι Χρυ­σαυ­γί­τες που οδη­γή­θη­καν στη φυ­λα­κή. Ο Αρ­χη­γος λίγο πριν τη σύλ­λη­ψή του βγήκε με μπρά­βους έξω από το σπίτι του προ­κει­μέ­νου να δη­λώ­σει ότι διώ­κε­ται για τις ιδέες του, χωρίς βέ­βαια να ανα­φέ­ρει ξανά το ποιες είναι αυτές. Η κόρη του Αρ­χη­γού στε­κό­με­νη στο πλευ­ρό του πα­τέ­ρα της είτε μπου­γέ­λω­νε είτε έκανε χει­ρο­νο­μί­ες σε δη­μο­σιο­γρά­φους και φω­το­ρε­πόρ­τερ. Ο Ηλίας Κα­σι­διά­ρης ταύ­τι­σε τον εαυτό του με το Θε­μι­στο­κλή και τον Κω­λο­κο­τρώ­νη. Ο Πα­να­γιώ­της Ηλιό­που­λος δή­λω­σε ότι θα τον δι­καιώ­σει μόνο ο θεός και ο Γιώρ­γος Γερ­με­νής πως είναι ένας απλός αρ­το­ποιός που δεν κα­τα­λα­βαί­νει τι συμ­βαί­νει. Την ίδια στιγ­μή, ο Γιάν­νης Λαγός συ­νε­χί­ζει να βρί­σκε­ται στις Βρυ­ξέλ­λες και να κάνει βα­ρύ­γδου­πες δη­λώ­σεις, παίρ­νο­ντας πα­ράλ­λη­λα τον πα­χυ­λό μισθό του ευ­ρω­βου­λευ­τή.

Είναι πραγ­μα­τι­κά τρο­μα­κτι­κό και συ­νά­μα αστείο να σκε­φτεί κα­νείς ότι όλο το πα­ρα­πά­νω πο­λι­τι­κό τσίρ­κο κυ­ριάρ­χη­σε για μια δε­κα­ε­τία πε­ρί­που στο δη­μό­σιο διά­λο­γο. Άν­θρω­ποι που απλώς ξερ­νού­σαν ρα­τσι­σμό και μίσος, πα­ρή­λαυ­ναν κα­θη­με­ρι­νά από έντυ­πα, τη­λε­ο­πτι­κές εκ­πο­μπές και sites με την ανοχή ή και τη στή­ρι­ξη με­γά­λων επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομί­λων που εξυ­πη­ρε­τού­νταν από την ψευ­το­μα­γκιά των Μι­χα­λο­λιά­κων. Όλοι αυτοί οι «αλύ­γι­στοι», όμως κα­τέρ­ρευ­σαν μπρο­στά στις ευ­θύ­νες των πρά­ξε­ών τους. Άλλοι ιδιώ­τευ­σαν, άλλοι έφτια­ξαν νέα κόμ­μα­τα, άλλοι δή­λω­σαν πα­ρα­πλα­νη­μέ­νοι. Ούτε ένας από αυ­τούς όμως δεν πα­ρα­δέ­χθη­κε αυτό που ήταν: Ναζί.

Οι μόνοι που στα­θε­ρά και με συ­νέ­πεια στά­θη­καν απέ­να­ντι στη Χρυσή Αυγή και όσους της όπλι­ζαν το χέρι ήταν οι οι­κο­γέ­νειες των θυ­μά­των, η πο­λι­τι­κή αγωγή, με­ρί­δα των μέσων και κυ­ρί­ως το πο­λύ­μορ­φο και ζω­ντα­νό αντι­φα­σι­στι­κό κί­νη­μα που επτά χρό­νια τώρα δεν άφησε σπι­θα­μή γης στους φα­σί­στες. Σε σχο­λεία, σχο­λές, ερ­γα­σια­κούς χώ­ρους και γει­το­νιές οι νε­ο­να­ζί είχαν ελά­χι­στη πα­ρου­σία. Πε­ρι­θω­ριο­ποι­ή­θη­καν και απο­μυ­θο­ποι­ή­θη­καν χάρη στους αγώ­νες και τις δρά­σεις του κό­σμου του αντι­φα­σι­σμού. Και αυτή ήταν μια τε­ρά­στια νίκη που σε καμία πε­ρί­πτω­ση δεν πρέ­πει να την υπο­τι­μή­σου­με. Αντί­θε­τα πρέ­πει να την αξιο­ποι­ή­σου­με στην κα­τεύ­θυν­ση της οι­κο­δό­μη­σης νέων αγώ­νων και αντι­στά­σε­ων. Γιατί οι και­ροί είναι δύ­σκο­λοι και τα κα­θή­κο­ντα πολλά. Ο Μι­χα­λο­λιά­κος και οι συν αυτώ είναι στα κελιά, όμως όσοι τους έκλει­σαν το μάτι κυ­κλο­φο­ρούν ακόμη. Και με αυ­τούς έχου­με μια ανοι­χτή πο­λι­τι­κή μάχη.