Ο νέος χάρτης της ακροδεξιάς και η ανάγκη ριζοσπαστικής απάντησης

Σε γενικές γραµµές φάνηκε ότι η ακροδεξιά συγκράτησε ή και αύξησε ελαφρώς τις δυνάµεις της, ενώ άξια προσοχής είναι η εµφάνιση νέων, παντελώς άγνωστων µορφωµάτων που το βράδυ των αποτελεσµάτων δεν τα ήξεραν ούτε οι… παρουσιαστές των δελτίων ειδήσεων.

Βελόπουλος και ΝΙΚΗ

Κύριος εκφραστής του ακροδεξιού χώρου παραµένει ο Κυριάκος Βελόπουλος και το κόµµα του. Ο Βελόπουλος, παρότι είχε τριβές προεκλογικά, µε στελέχη του να αποχωρούν από την Ελληνική Λύση κάνοντας λόγο για µαύρο χρήµα στα ταµεία του κόµµατος και διαφθορά, κατάφερε να γυρίσει το µατς στο παρά πέντε των εκλογών. Με τα περισσότερα ακροδεξιά µορφώµατα αποκλεισµένα από τον Άρειο Πάγο, ο ηγετίσκος των κηραλοιφών και των επιστολών του Ιησού είχε ελεύθερο πεδίο να αρµέξει το γάλα της ακροδεξιάς αγελάδας. Σε αυτό τον βοήθησε πολύ το ντιµπέιτ, στο οποίο παρουσιάστηκε ως ένας άνθρωπος της αγοράς µε πατριωτικές αρετές, θρησκευτική πίστη και συντηρητικές αρχές. Ως πολιτικό παιδί του Καρατζαφέρη, ξέρει να χειρίζεται τα µίντια, να αξιοποιεί τον γρήγορο λόγο και να εκµεταλλεύεται τη δύναµη της εικόνας, ακόµη κι αν αυτή είναι η… Παναγία η γκέισα. Είναι χαρακτηριστικό ότι στην Α’ και Β΄ Θεσσαλονίκης, η Ελληνική Λύση αναδείχθηκε τρίτο (!) κόµµα, ενώ συνολικά στη βόρεια Ελλάδα σηµείωσε αξιοσηµείωτα ποσοστά ηγεµονεύοντας στο χώρο στα δεξιά της ΝΔ πανελλαδικά.

Το κόµµα όµως που πραγµατικά, ήταν η αρνητική έκπληξη της 21ης Μάη ήταν το κόµµα ΝΙΚΗ του οποίου ηγείται ο θεολόγος Δηµήτρης Νατσιός. Το κόµµα αυτό, φαίνεται να στηρίζεται από τουλάχιστον εννιά µοναστήρια του Αγίου Όρους, µερίδες κεφαλαιοκρατών που δραστηριοποιούνται στη βόρεια Ελλάδα και από φιλορώσικα συµφέροντα. Είναι χαρακτηριστικό ότι το κόµµα αυτό θέτει ως κέντρο του τη θρησκεία και την πατρίδα και παρότι τάσσεται κατά των µεταναστών, την ίδια στιγµή αποστασιοποιείται τόσο από τους αρχαιολάτρες όσο και από τους νεοναζί. Περισσότερο στηρίζεται σε θρησκευτικούς κύκλους γύρω από το Άγιο Όρος, στη διείσδυσή του σε ενορίες στη βόρεια Ελλάδα και σε µητροπολίτες που µε τον έναν ή τον άλλο τρόπο συνδέονται οργανικά µε το κόµµα. Η ΝΙΚΗ αυτοπροσδιορίζεται ως ακραιφνώς ρωσόφιλη και είναι πολιτικό απότοκο του αντιεµβολιαστικού κινήµατος που άνθισε µε πολύ γοργούς ρυθµούς στη βόρεια Ελλάδα την περίοδο της πανδηµίας. Αξιοσηµείωτο είναι ότι στην Α’ Θεσσαλονίκης συγκέντρωσε 4,58%, στη Β’ Θεσσαλονίκης 5,62%, ενώ από 4% έως 7,46% το κόµµα Νατσιού συγκέντρωσε σε Κεντρική και Δυτική Μακεδονία, Δράµα και Καβάλα.

«Ανεξάρτητος» Κασιδιάρης

Παρότι µονοπώλησε τον προεκλογικό διάλογο, ο Κασιδιάρης και το κόµµα του εξαφανίστηκαν από τη δηµόσια σφαίρα λίγες ηµέρες πριν και µετά τις εκλογές της 21ης Μάη. Για να είµαστε ειλικρινείς, ο καταδικασµένος νεοναζί αποτελούσε και αποτελεί τη σοβαρότερη απειλή από τα δεξιά της ΝΔ. Και αυτό γιατί υπάρχει µια ποιοτική διαφορά σε σχέση µε όλα τα υπόλοιπα ακροδεξιά µορφώµατα. Ο Κασιδιάρης αποτελεί τη φυσική συνέχεια της πιο ακµαίας µεταπολεµικά έκφανσης του ναζισµού στην Ελλάδα. Και αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάµε. Ο Κασιδιάρης ξέρει και το έδρανο της βουλής και το µαχαίρι που σκοτώνει ένα µετανάστη. Το ευτύχηµα είναι ότι οι ψηφοφόροι του δεν φάνηκε να κατευθύνθηκαν προς κάποια συγκεκριµένη εκλογική εναλλακτική αλλά οι ψήφοι τους διασκορπίστηκαν σε διάφορα εκλογικά κατεβάσµατα. Αυτό φάνηκε από τα αποτελέσµατα του ΕΑΝ, του κόµµατος Κανελλόπουλου που συγκέντρωσε µόλις 0,26 πανελλαδικά. Ο ίδιος ο Κασιδιάρης, όµως, φαίνεται πως δεν είναι διατεθειµένος να εγκαταλείψει τη µάχη. Προσπαθώντας να πατήσει στις αντιφάσεις του συστήµατος και στα κενά των νόµων της ΝΔ, επικαλείται γνωµοδότηση του συνταγµατολόγου Νίκου Αλιβιζάτου και ισχυρίζεται ότι θα επιδιώξει να κατεβάσει «συνασπισµό ανεξαρτήτων υποψηφίων υπό την επωνυµία “Έλληνες”» στις εκλογές της 25 Ιούνη.

Τόσο, ο ίδιος ο Νίκος Αλιβιζάτος, όσο και άλλοι συνταγµατολόγοι, όπως ο Πάνος Λαζαράτος, έσπευσαν να διαµηνύσουν ότι και το νέο αυτό τέχνασµα του Κασιδιάρη είναι καταδικασµένο στην αποτυχία, αφού ο Άρειος Πάγος θα κρίνει ότι ένας τέτοιος συνασπισµός ανεξάρτητων υποψηφίων παραπέµπει σε κόµµα και συνεπώς εµπίπτει στις προϋποθέσεις αποκλεισµού που έθεσε ο πρόσφατος εκλογικός νόµος. Πολλοί νοµικοί ισχυρίζονται ότι σε αυτή την κατεύθυνση συντείνει και η εµµονή Κασιδιάρη να διατυµπανίζει ευθέως τις προθέσεις του, προκειµένου να γίνουν κατανοητές από τα ακροατήριά του. Σε κάθε περίπτωση, όµως, θα πρέπει να µην υποτιµηθεί η παρουσία Κασιδιάρη στο πολιτικό σκηνικό εν γένει. Με τη Χρυσή Αυγή τελειώσαµε οριστικά τον Οκτώβρη του 2020, µε τους παραλλαγµένους φασίστες όµως έχουµε µια διαρκή και ανοιχτή πολιτική µάχη. Η αύξηση των φασιστικών επιθέσεων και παρεµβάσεων, άλλωστε το τελευταίο διάστηµα κυρίως σε δήµους της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης το επιβεβαιώνει.

Φρένο στην ακροδεξιά

Είναι σαφές ότι η Αριστερά και το αντιφασιστικό κίνηµα, πρέπει να ξαναχτίσουν τις απαντήσεις τους τόσο σε πολιτικό, όσο και σε κινηµατικό επίπεδο. Όταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης επιδιώκει να επισκεφθεί το Άγιο Όρος για να µαζέψει ό,τι µαζεύεται από τη ΝΙΚΗ και ο ίδιος ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυµος αναγκάζεται να δηλώσει ότι δεν πρόκειται να ανεχθεί «τη χυδαία απόπειρα χρησιµοποίησης της Εκκλησίας µας ως εργαλείο για την επιδίωξη των αλλότριων σκοπών οιωνδήποτε και της οικειοποίησής της από τους οιουσδήποτε παραχαράκτες της πίστης µας», καταλαβαίνουµε το εύρος των διεργασιών στην άκρα δεξιά και το πώς το πράγµα ξεφεύγει ακόµη και από το ίδιο το σύστηµα. Αυτό τον ζωντανό πολιτικό χώρο διαβλέπουν και τα διάφορα φαιδρά κοµµατίδια των Εµφιετζόγλου-Μπογδάνου και της Λατινοπούλου που σπεύδουν να επιχειρήσουν εκ νέου και µε άλλες ονοµασίες να κατέλθουν στις εκλογές. Δεν λείπουν βέβαια και εκείνοι που µετά τα σαρωτικά αποτελέσµατα της ΝΔ επιχειρούν να επαναπατριστούν ή να αποτελέσουν µια φιλική περιφέρειά της, όπως ο Καρατζαφέρης που όπου βρεθεί εξυµνεί τον Μητσοτάκη, ή ο Κρανιδιώτης που µετά την απόσυρση Τζήµερου από την πολιτική ζωή, δηλώνει ότι στηρίζει τη… ΝΔ.

Απέναντι στη συντήρηση ή και στην αύξηση δυνάµεων της ακροδεξιάς, η ριζοσπαστική Αριστερά και το αντιφασιστικό κίνηµα πρέπει να έχουν τα µάτια τους ανοιχτά. Είναι κοµβικό να µην αφεθεί σπιθαµή ζωτικού χώρου στους κάθε λογής ακροδεξιούς µέσα στους χώρους δουλειάς, τις σχολές, τα σχολεία και τις γειτονιές. Οι πολιτικές οργανώσεις της Αριστεράς, οι µεταναστευτικές συλλογικότητες, οι αντιρατσιστικές πρωτοβουλίες, τα εργατικά συνδικάτα, οι φοιτητικοί σύλλογοι και τα µαθητικά συµβούλια πρέπει να βάλουν φρένο στις επιδιώξεις των ακροδεξιών να µετατρέψουν τα εκλογικά ποσοστά τους σε πραγµατική πολιτική δύναµη µέσα στην κοινωνία. Και αυτό µπορεί να αποφευχθεί µόνο µέσα από τη µαζική, ριζοσπαστική και ενωτική δράση, µέσα από ένα δυναµικό κίνηµα που θα θέτει σε πρώτο πλάνο τις ανάγκες των ανθρώπων και όχι τα συµφέροντα των αφεντικών και των κολαούζων τους.

*Αναδημοσίευση από την Εργατική Αριστερά