Ο Σύλλογος Διοικητικού Προσωπικού Παν. Αθηνών για το λοκ-άουτ

Σε ένα Πανεπιστήμιο που ΔΕΝ ΕΚΛΕΙΣΕ ΜΙΑ ΜΕΡΑ το κεντρικό του κτήριο ΩΣ ΕΝΔΕΙΞΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΙΑΘΕΣΙΜΟΤΗΤΕΣ/ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ, μια φοιτητική κινητοποίηση ήταν λόγος για να κλειδωθεί το ιστορικό κεντρικό κτήριο του ΕΚΠΑ και ο περιβάλλον χώρος να τεθεί υπό την εποπτεία των δυνάμεων καταστολής. Ένα κτήριο κι ένας χώρος που έχει ταυτιστεί με τους αγώνες για τη δημόσια δωρεάν παιδεία και για τα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα κι ελευθερίες.

Από το πρωί της Δευτέρας, οι εργαζόμενοι τέθηκαν υπό περιορισμό, χωρίς να μπορούν να βγουν από το κτήριο παρά μόνο, αργά το μεσημέρι, μετά από «διαπραγματεύσεις» με τον αρμόδιο Αναπληρωτή Πρύτανη. Υπηρεσιακά έγγραφα διακινούνταν από τα κάγκελα… Κι όλα αυτά, υπό το άγρυπνο βλέμμα των ΜΑΤ που είχαν παραταχθεί προκλητικά από το πρωί σε δύο σημεία στην οδό Ακαδημίας αριστερά και δεξιά από το κτήριο.

Κι επειδή, όπως φαίνεται οι άνδρες των αστυνομικών δυνάμεων έχουν δικαίωμα να «αγγίζουν» το Πανεπιστήμιο, οι φοιτητές του όμως όχι, όταν η πορεία των φοιτητών έφτασε στην οδό Ακαδημίας, τα ΜΑΤ παρατάχθηκαν με πλήρη εξάρτηση απέναντί τους για να μην περάσουν ούτε καν δίπλα από το κτήριο. Το ίδιο σχήμα συνεχίστηκε και κατά τη διαμαρτυρία των παιδιών ΜΑΣ μπροστά στα Προπύλαια: οι δυνάμεις των ΜΑΤ παρέμειναν παρατεταγμένες δεξιά κι αριστερά τους, καθιστώντας σαφές ότι ανά πάσα στιγμή μπορούσαν να τους περικυκλώσουν.

Ο αρμόδιος Αναπληρωτής Πρύτανη, Α. Καλοκαιρινού, δήλωσε στα ΜΜΕ ότι η εκστρατεία «ασφάλειας» έγινε γιατί υπήρχαν πληροφορίες για «εισβολή» [φοιτητών] και το ιστορικό κτήριο της Πρυτανείας έπρεπε να προστατευτεί… Όσο για τις πρυτανικές αρχές, παραμένουν πολύ δημοκρατικές, καθώς αναμένουν γραπτώς τα αιτήματα των φοιτητών…

Η τακτική του λοκ-άουτ δεν είναι καινούρια στο ΕΚΠΑ: Εφαρμόστηκε και επί Πρυτανείας Πελεγρίνη, πάλι με αφορμή φοιτητικές και απεργιακές κινητοποιήσεις, στη Νομική και το κεντρικό κτήριο. Τον Απρίλιο του 2012 μάλιστα, ο σημερινός Πρύτανης, Θ. Φορτσάκης, δήλωνε ότι «η πόρτα […] θα κλείσει και θα παραμείνει κλειστή όσο χρειαστεί»(Βήμα, 1/4).

Φαίνεται ότι η Διοίκηση του ΕΚΠΑ σκοπεύει να εφαρμόσει από δω και πέρα τον κανόνα: όταν υπάρχουν διεκδικήσεις και αγωνιστικές κινητοποιήσεις φοιτητών, εργαζομένων και συνολικά της πανεπιστημιακής κοινότητας να κλειδώνει και να διακόπτει τη λειτουργία του Ιδρύματος. Μην τύχει και γίνει το ΕΚΠΑ «άντρο ανομίας», δηλαδή χώρος άσκησης του δικαιώματος της συνδικαλιστικής δράσης φοιτητών και εργαζομένων... εντός των ιστορικών κτηρίων του ιστορικού και δημοκρατικού Πανεπιστημίου Αθηνών…

Συνεχίζοντας και σήμερα το λοκ-άουτ, η Διοίκηση του ΕΚΠΑ αρνείται πεισματικά να ακούσει τους φοιτητές και τα αιτήματά τους. Αρνείται να δει 20χρονα παιδιά, των οποίων το μέλλον διακυβεύεται σήμερα, με τα ανελαστικά χρονοδιαγράμματα που τίθενται για την ολοκλήρωση των σπουδών τους, σε μια εποχή που τα οικονομικά προβλήματα για τους φοιτητές και τις οικογένειές τους είναι εκρηκτικά και το να δουλεύουν παράλληλα είναι μονόδρομος. Αρνείται να τα κοιτάξει στα μάτια και να ακούσει το απλό αίτημά τους για διεξαγωγή Συγκλήτου με θέματα τις διαγραφές, τη σίτιση και τη φοιτητική μέριμνα. Αρνείται να ακούσει τη διαμαρτυρία τους για τους σεκιουριτάδες και την καθαριότητα.

Η νέα τάξη πραγμάτων στα Ανώτατα Ιδρύματα θέλει ένα φοιτητικό κίνημα απονευρωμένο, ουσιαστικά ανύπαρκτο, που δε θα διεκδικεί τα δικαιώματά του. Προσπαθεί να το καταπνίξει, υποχρεώνοντας φοιτήτριες και φοιτητές να ασχολούνται μόνο με το αδύνατο εγχείρημα του να ανταπεξέλθουν σε σπουδές υπερ-εντατικοποιημένες, με το βρόχο του ν+2 πάνω από το κεφάλι τους. Είναι μια καλή μέθοδος για να μην ασχολείται το φοιτητικό σώμα με τις κοινωνικές ζυμώσεις, το κοινωνικό γίγνεσθαι, τις κοινωνικές διεκδικήσεις, να μη διεκδικεί ούτε καν για το δικό του δυσοίωνο μέλλον.

Ο νέος Πρύτανης μόλις το καλοκαίρι, δήλωνε θιασώτης της  “ΤΑΞΗΣ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ” στους πανεπιστημιακούς χώρους. Πρακτικές σαν τη χθεσινή, αποτελούν προπομπούς της «πανεπιστημιακής αστυνομίας». Μια πρόγευση είχαμε ήδη επί Πρυτανείας Θ. Πελεγρίνη, από το καλοκαίρι, με την εμφάνιση των ανδρών  security με τα αλεξίσφαιρα γιλέκα στους πανεπιστημιακούς χώρους. Ένα θέαμα αποκρουστικό και βαθύτατα αντι-εργατικό και αντι-εκπαιδευτικό.

Καταγγέλλουμε το κλείδωμα των εργαζόμενων του κτηρίου μέσα σ’ αυτό. Επισημαίνουμε ότι πρακτικές μεγαλοαφεντικών τύπου Βγενόπουλου θα καταγγελθούν άμεσα. Οι εργαζόμενοι δεν είναι αντικείμενα, δεν αποτιμούνται σε εκατοντάδες ή χιλιάδες ευρώ. Απαιτείται ο σεβασμός της ακεραιότητάς τους. Δε θα αποτελέσουν θύμα στο βωμό μιας δήθεν ασφάλειας κτιρίων που σίγουρα δεν απειλούνται από τους φοιτητές, απειλούνται όμως από ενδεχόμενες φυσικές καταστροφές, σεισμούς, πυρκαγιές, κ.α.

Καταγγέλλουμε την πρακτική του λοκ-άουτ από τις Πρυτανικές αρχές. Μοντέλα «προληπτικής καταστολής», τύπου Χρυσοχοϊδη, δεν έχουν θέση μέσα στο Πανεπιστήμιο, ούτε και έξω απ’ αυτό άλλωστε.

Για όλους εμάς δεν μπορεί παρά να είναι καταδικαστέα κάθε απόφαση που ενισχύει την αστυνομοκρατία και την καταστολή, καταργώντας το διάλογο μέσα στην πανεπιστημιακή κοινότητα.

Στεκόμαστε στο πλευρό των φοιτητών, όπως στάθηκαν κι εκείνοι στο δικό μας. Το δικαίωμά τους στη διαμαρτυρία και τη διεκδίκηση είναι αδιαπραγμάτευτο.

Κι επειδή αντιληφθήκαμε ότι η χθεσινή πρακτική είχε πολλαπλούς αποδέκτες, ανάμεσα στους οποίους και οι εργαζόμενοι του Ιδρύματος σε ό,τι αφορά τυχόν μελλοντικές τους κινητοποιήσεις, δηλώνουμε ότι ούτε εμείς διαπραγματευόμαστε το αυτονόητο: τη συνδικαλιστική δράση μέσα στους εργασιακούς χώρους.

Τα πανεπιστήμια ήταν ανέκαθεν χώροι αμφισβήτησης, πρωτοπορίας και ελεύθερης πρόσβασης στη γνώση. Κανένας «νεόκοπος» αξιωματούχος δεν θα το αλλάξει αυτό.
Μπορεί κανείς να φοβάται το διάλογο, δεν μπορεί όμως να τον καταργεί.

Τα ΛΟΚ ΑΟΥΤ, οι αστυνομικές δυνάμεις και οι σεκιουριτάδες δεν έχουν καμιά θέση στο Πανεπιστήμιο.

Οι τακτικές εκφοβισμού και τρομοκράτησης δε θα περάσουν.

Όχι στην καταστολή - Όχι στην τρομοκρατία

Κανένας διαγραμμένος - Κανένας απολυμένος

Για το Δ.Σ.

Ο Πρόεδρος                                       Η Γ.Γραμματέας

Ζαχαρίας Τριγάζης                          Μαρλέν Λογοθέτη