21 Μάρτη 2021: Παγκόσμια μέρα κατά του ρατσισμού.
Τα τελευταία χρόνια, δεκάδες χιλιάδες προσφύγισσες-ες επιχειρούν να βρουν άσυλο και ασφάλεια στην Ευρώπη. Όσες-οι γλιτώνουν από τον πνιγμό στα νερά της Μεσογείου ( χιλιάδες οι νεκρές/οι μετανάστριες/ες στην Κεντρική Μεσόγειο) ή από το ανθρωποκυνηγητό στα ελληνοτουρκικά σύνορα, βρίσκονται κλεισμένες-οι σε στρατόπεδα. Η δήθεν «προσωρινή» πολιτική των κλειστών δομών, εδώ και 5 χρόνια υποχρεώνει ανθρώπους να ζουν σε συνθήκες φρίκης, με σκηνές πνιγμένες από τη βροχή ή το χιόνι, ληγμένα γεύματα, τρωκτικά ακόμη και φίδια μέσα στους οικισμούς, περιορισμένη πρόσβαση σε καθαρό νερό και ούτε λόγος για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Η άκρως ρατσιστική πολιτική του ελληνικού κράτους και της Ε.Ε. επιβεβαιώνεται -δυστυχώς- από πολλά παραδείγματα:
Στις 21/02/21, στον καταυλισμό του Καρά Τεπέ της Μυτιλήνης, 26χρονη Αφγανή πρόσφυγας, έγκυος στον όγδοο μήνα της κύησής της και μητέρα άλλων δυο παιδιών, αυτοπυρπολήθηκε διαμαρτυρόμενη ενάντια στην αναβολή μετάβασης στη χώρα προορισμού της λόγω προχωρημένης εγκυμοσύνης. Η απάντηση του ελληνικού κράτους στην απόγνωση της αδελφής μας που διαμένει μαζί με τα παιδιά της σε απάνθρωπες και εξευτελιστικές συνθήκες ήταν, αφού νοσηλευθεί με σοβαρά εγκαύματα, να κατηγορηθεί για εμπρησμό από πρόθεση σε βαθμό κακουργήματος και τελικά να αφεθεί ελεύθερη με απαγόρευση εξόδου από τη χώρα!
Στις 5/12/19 γυναίκα απανθρακώθηκε σε φλεγόμενο κοντέινερ από άγνωστη αιτία, επίσης στον προσφυγικό καταυλισμό του Καρά Τεπέ.
Τον Σεπτέμβρη του 2019 φωτιές ξέσπασαν στη Μόρια της Μυτιλήνης μέσα και έξω από τον καταυλισμό των προσφυγισσών-ων με συνέπεια να απανθρακωθούν μια μητέρα που θήλαζε το βρέφος της ενώ μαγείρευε. Η γυναίκα πανικόβλητη από τη φωτιά πέταξε το μωρό από το παράθυρο για να το σώσει, ωστόσο η ίδια δεν πρόλαβε να βγει από τον οικίσκο, εγκλωβίστηκε και απανθρακώθηκε. Τα οχήματα της πυροσβεστικής λόγω του όγκου τους και της στενότητας του χώρου δεν μπορούσαν να πλησιάσουν τους οικίσκους που φλέγονταν. Ακολούθησε εξέγερση απέναντι στις άθλιες συνθήκες. Χημικά, χειροβομβίδες κρότου λάμψης και καταστολή ήταν και πάλι η απάντηση του κράτους στην απελπισία των κολασμένων της γης.
Τον περασμένο Απρίλιο 47χρονη Ιρακινή που διέμενε στο hotspot της ΒΙΑΛ Χίου, παραπέμφθηκε στο Νοσοκομείο σε εμπύρετη κατάσταση για να ελεγχθεί για κορονοϊό και στάλθηκε πίσω στο hotspot όπου και κατέληξε κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες. Εξέγερση ξέσπασε και εκεί.
Η ολοσχερής καταστροφή του ΚΥΤ στη Μόρια τον Σεπτέμβρη του 2020, οδήγησε σε αστεγία 12.000 αιτούντων άσυλο, με μεγάλο αριθμό γυναικών ανάμεσά τους, πολλές εκ των οποίων ανήκουν σε ευάλωτες και ευπαθείς ομάδες. Μόνες γυναίκες, μονογονείς και επιζώσες έμφυλης βίας, 400 γυναίκες στο σύνολό τους, που στεγάζονταν σε προστατευμένες περιοχές με αυξανόμενη φύλαξη εντός του ΚΥΤ της Μόριας βρέθηκαν είτε στον δρόμο είτε σε προσωρινό camp, στερούμενες ακόμα και αυτή την ελάχιστη συνθήκη προστασίας. Τις πρώτες μέρες μετά την πυρκαγιά, τρεις επιζώσες ανέφεραν απειλητική προσέγγιση από τον κακοποιητή κατά τη διάρκεια της μέρας.
Τον περασμένο Νοέμβρη στο Καρά Τεπέ υπήρχαν τουλάχιστον 174 επιβεβαιωμένα κρούσματα κορονοϊού, ενώ τον Σεπτέμβρη σε καραντίνα ήταν οι δομές της Μαλακάσας, του Σχιστού και του Ελαιώνα. Σε καραντίνα βρίσκεται σχεδόν συνεχόμενα από τον Ιούλιο μέχρι τώρα η δομή στο Κιλκίς όπου οι πρόσφυγες μένουν σε σκηνές των 80 ατόμων. Στα camps οι άνθρωποι μοιράζονται ελάχιστες τουαλέτες και ντουζιέρες και δεν υπάρχει καμία μέριμνα για την υγεία των ανθρώπων ακόμα και σε περίοδο πανδημίας ενώ για το εμβόλιο ούτε λόγος.
Τον Απρίλη του 2020 η απαράδεκτη δήλωση σχετικά με τις μετανάστριες στο Κρανίδι σύμφωνα με την οποία εκδίδονταν «μόνες τους» και η τρομοκρατία που εξαπολύθηκε από τα ΜΜΕ ειδικότερα μετά από τον εντοπισμό θετικών κρουσμάτων στη δομή φιλοξενίας τους, αν και δε μας εκπλήσσει, μας εξοργίζει. Δεν ξεχνούμε τη διαπόμπευση των οροθετικών γυναικών της Ομόνοιας τον Μάιο του 2012. Οι Έλληνες πελάτες δεν φταίνε σε τίποτα.
Οι εικόνες σκαφών του λιμενικού και της Frontex να σπρώχνουν ή και να αναποδογυρίζουν βάρκες προσφύγων έχουν πάρει τέτοια έκταση που επιβεβαιώνει πως πρόκειται για κρατική πολιτική αποτροπής εισόδου («επαναπροωθήσεις») και όχι για μεμονωμένες περιπτώσεις.
Τον Οκτώβριο του ’19 ψηφίστηκε νέος νόμος για το άσυλο που καταργεί κάθε έννοια προστασίας των προσφυγισσών-ων του διεθνούς δικαίου καθώς ένας μεγάλος αριθμός αιτούντων άσυλο πρόκειται να χάσει το δικαίωμα εξέτασης του αιτήματός του σε πρώτο ή σε δεύτερο βαθμό. Αποτελεί συνέχεια και κλιμάκωση της αντιπροσφυγικής διαχείρισης της κυβέρνησης Τσίπρα, που έφτιαξε τις Μόριες και εισήγαγε τον “γεωγραφικό περιορισμό” των προσφύγων και των μεταναστών στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου, σε εφαρμογή της απάνθρωπης Συμφωνίας ΕΕ-Τουρκίας.
Στον προσανατολισμό αυτό εμπίπτει και η ανυπαρξία οποιασδήποτε μέριμνας για την παρακολούθηση μαθημάτων με τηλεκπαίδευση από τα προσφυγόπουλα αλλά και τον αποκλεισμό πολλών από αυτά στα σχολεία.
Ο κυβερνητικός ρατσισμός όμως δεν εκδηλώνεται μόνο απέναντι σε προσφύγισσες και πρόσφυγες αλλά και σε μετανάστριες-ες που ζουν και εργάζονται χρόνια στη χώρα. Από τον Σεπτέμβρη του 2020 και ενώ οι ανάγκες για καθαριότητα στα σχολεία είναι πιο μεγάλες από ποτέ λόγω πανδημίας, η κυβέρνηση επέλεξε να αποκλείσει μετανάστριες από προσλήψεις στα σχολεία, ακόμα και αν αυτές εργάζονται έως και 18 χρόνια σε αυτά, θέτοντας ως προϋπόθεση την ελληνική υπηκοότητα
Την ίδια στιγμή εξευτελίζει χιλιάδες εργαζόμενες/ους με συστηματική κωλυσιεργία και απαίτηση υπέρογκων ποσών για την ανανέωση αδειών αλλά δεν προχωρά σε διακρατικές συμφωνίες για την απόδοση συντάξεων και στερεί το στοιχειώδες πολιτικό δικαίωμα της ψήφου που αποτελεί προνόμιο μόνο όσων έχουν την ελληνική ιθαγένεια.
Δεν είμαστε φιλάνθρωπες ούτε ανώτερες πολιτισμικά. Ανήκουμε σ `αυτές και αυτούς που επλήγησαν από την ίδια πολιτική. Η μείωση του μεροκάματου, η κατάργηση του 8ωρου, οι απλήρωτες υπερωρίες, η ανασφάλιστη εργασία η κατάργηση του εργατικού δικαίου στον ιδιωτικό τομέα ,οι εκδικητικές απολύσεις συμβασιούχων εφαρμόστηκαν στις πλάτες των εργατών γης της Μανωλάδας και της Σκάλας Λακωνίας, στις βιοτεχνίες ιματισμού, στην οικοδομή. Η ανοχή και η προσπάθεια συγκάλυψης των δολοφόνων του Φύσσα, της Τοπαλούδη και του Ζακ, η διαπόμπευση δολοφονημένων γυναικών όπως η Ελένη Τοπαλούδη, η ποινικοποίηση της αλληλεγγύης στη κοινωνική κουζίνα < Ο Άλλος Άνθρωπος > και η ατελείωτη καταστολή της αστυνομίας δοκιμάστηκε στις οροθετικές μετανάστριες, στους αλληλέγγυους των camps, στην ανοχή των δολοφονιών των 3 μεταναστριών στον Έβρο, του Λουκμάν και άλλων, στη καταστολή αστυνομίας και παρακρατικών στα σύνορα της χώρας.
Για όλα τα παραπάνω και επειδή γνωρίζουμε πως οι πολιτικές των διακρίσεων όπως ο ρατσισμός και ο σεξισμός ανατρέπονται με τους αγώνες μας συμμετέχουμε το Σάββατο 20 Μάρτη στις 12.00 στο Άγαλμα Βενιζέλου στην αντιρατσιστική διαδήλωση και απαιτούμε:
Εφαρμογή του Διεθνούς Δικαίου και της Σύμβασης της Γενεύης για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τα δικαιώματα των προσφυγισσών-ων!
Ελεύθερη μετακίνηση των ανθρώπων στη χώρα επιλογής τους χωρίς κωλυσιεργίες και απαγορεύσεις. Έκδοση αδειών μετακίνησης για όλες-ους!
Να κλείσουν όλα τα κολαστήρια τύπου Καρά Τεπέ στα νησιά του Αιγαίου και οι φυλακές τύπου Αμυγδαλέζας!
Μεταφορά των προσφυγισσών-ων στις πόλεις με ισότιμη πρόσβαση σε στέγαση, παιδεία, υγεία!
Λήψη άμεσων μέτρων εντοπισμού, προστασίας, ασφαλούς στέγασης και υποστηρικτικών υπηρεσιών σε επιζώσες και επιζώντες έμφυλης βίας!
Δουλειά -Κοινωνικές παροχές για όλες/ους Έλληνες και ξένους!
Λεφτά για υγεία και παιδεία και όχι για εξοπλισμούς και την αστυνομία!
