Οι διεκδικήσεις του ΛΟΑΤΚΙ κινήματος και οι υποχωρήσεις του ΣΥΡΙΖΑ

Στις 23 και 24 Ιου­νί­ου πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε στον πο­λυ­χώ­ρο Κομ­μού­να το δι­ή­με­ρο εκ­δη­λώ­σε­ων της Αντι­σε­ξι­στι­κής Ομά­δας ΔΕΑ με τίτλο «Το πρώτο Pride ήταν εξέ­γερ­ση». Την πρώτη μέρα, Κυ­ρια­κή 23 Ιούνη, συ­ζη­τή­σα­με για τα 50 χρό­νια από την εξέ­γερ­ση του Στό­ουν­γολ με τον Θε­ο­δό­ση Γκέλ­τη (υπ. Δι­δά­κτο­ρα Πα­νε­πι­στη­μί­ου Αι­γαί­ου) και την Κα­τε­ρί­να Καλ­λέρ­γη από την Αντι­σε­ξι­στι­κή Ομάδα ΔΕΑ και ακο­λού­θη­σε προ­βο­λή της ται­νί­ας «Stonewall».

Στη συ­ζή­τη­ση άνοι­ξαν πολλά εν­δια­φέ­ρο­ντα ζη­τή­μα­τα σχε­τι­κά με τα ιστο­ρι­κά γε­γο­νό­τα γύρω από το Στό­ουν­γολ, τα άτομα που συμ­με­τεί­χαν σε αυτό και πώς μέσα από μία εξέ­γερ­ση το ΛΟ­ΑΤ­ΚΙ+ κί­νη­μα κα­τά­φε­ρε να συν­δε­θεί με τα υπό­λοι­πα κι­νή­μα­τα (το κί­νη­μα των μαύ­ρων, το ερ­γα­τι­κό, το αντι­πο­λε­μι­κό κλπ), αλλά και την εξέ­λι­ξή του και πώς με­γά­λο κομ­μά­τι του οδη­γή­θη­κε στους Δη­μο­κρα­τι­κούς, που λει­τούρ­γη­σαν για ακόμα μία φορά ως νε­κρο­τα­φείο κι­νη­μά­των. Στις το­πο­θε­τή­σεις που έγι­ναν, το­νί­στη­κε η ση­μα­σία της ενό­τη­τας των κι­νη­μά­των στο τότε, αλλά και στο σή­με­ρα. Η ται­νία «Stonewall» εστιά­ζει στην πε­ρί­ο­δο ακρι­βώς πριν, αλλά και στις πρώ­τες στιγ­μές της εξέ­γερ­σης και πε­ρι­γρά­φει τις τα­ξι­κές –και όχι μόνο– δια­φο­ρές στην ΛΟ­ΑΤ­ΚΙ+ κοι­νό­τη­τα μέσα από την ιστο­ρία μιας drag queen που έζησε τα γε­γο­νό­τα.

Τη δεύ­τε­ρη μέρα, εστιά­σα­με στους αγώ­νες του τώρα. Η συ­ζή­τη­ση είχε τίτλο «Τα αι­τή­μα­τα του ΛΟ­ΑΤ­ΚΙ+ κι­νή­μα­τος στο σή­με­ρα: Πώς μπο­ρού­με να τα κερ­δί­σου­με», με ομι­λη­τές την Πάολα Ρε­βε­νιώ­τη και τον Αντώ­νης Σι­γά­λα. Σ’ αυτή την συ­ζή­τη­ση ιδιαί­τε­ρο βάρος δό­θη­κε στον υπο­κρι­τι­κό δι­καιω­μα­τι­σμό της κυ­βέρ­νη­σης ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, που προ­σπα­θεί να βγά­λει πο­λι­τι­κή υπε­ρα­ξία από τα ΛΟ­ΑΤ­ΚΙ+ δι­καιώ­μα­τα. Και από τις δύο το­πο­θε­τή­σεις μπή­καν γλα­φυ­ρά τα πραγ­μα­τι­κά προ­βλή­μα­τα της ΛΟ­ΑΤ­ΚΙ+ κοι­νό­τη­τας και η τα­ξι­κό­τη­τα του ζη­τή­μα­τος, ενώ στις το­πο­θε­τή­σεις άνοι­ξε η συ­ζή­τη­ση για το πώς μπο­ρεί να γίνει η σύν­δε­ση ερ­γα­τι­κού και ΛΟ­ΑΤ­ΚΙ+ κι­νή­μα­τος. Η Πάολα Ρε­βε­νιώ­τη, με τον εκρη­κτι­κό της τρόπο, μί­λη­σε για τα προ­βλή­μα­τα και την κρα­τι­κή αδια­φο­ρία που αντι­με­τω­πί­ζουν τα τρανς άτομα, το­νί­ζο­ντας πως οι βελ­τιώ­σεις που έγι­ναν από την κυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ δεν αντα­πο­κρί­νο­νται ούτε στο 10% των ανα­γκών.

Ιδιαί­τε­ρο εν­δια­φέ­ρον είχε η το­πο­θέ­τη­ση του Αντώ­νη Σι­γά­λα. Ξε­κί­νη­σε ανα­φε­ρό­με­νος στο γε­γο­νός ότι από το 2015 και μετά εί­χα­με μία κυ­βέρ­νη­ση η οποία υπο­τί­θε­ται ότι είχε ως κέ­ντρο τα δι­καιώ­μα­τα και ιδιαί­τε­ρα τα δι­καιώ­μα­τα των ΛΟ­ΑΤ­ΚΙ+. Ο λόγος που βρέ­θη­καν στο κέ­ντρο και έγι­ναν η ση­μαία της κυ­βέρ­νη­σης ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ ήταν πως τα δι­καιώ­μα­τα αυτά ήταν δι­καιώ­μα­τα χωρίς δη­μο­σιο­νο­μι­κό κό­στος. Ακόμα και έτσι όμως, που η κυ­βέρ­νη­ση είχε λυτά χέρια, νόμοι όπως ο γάμος δεν πέ­ρα­σαν. Σύμ­φω­να με τον ομι­λη­τή, το δι­καί­ω­μα στο γάμο χά­θη­κε στη δια­πραγ­μά­τευ­ση με την εκ­κλη­σία. Η επί­ση­μη θέση της εκ­κλη­σί­ας στο ζή­τη­μα του συμ­φώ­νου συμ­βί­ω­σης ήταν ανε­κτή, γιατί δό­θη­καν ανταλ­λάγ­μα­τα και τέ­θη­κε βέτο στο ζή­τη­μα της τε­κνο­θε­σί­ας. Έτσι ένα ομό­φυ­λο ζευ­γά­ρι, ακόμα και με το σύμ­φω­νο συμ­βί­ω­σης, δεν έχει τις δυ­να­τό­τη­τες που έχει ένα ετε­ρό­φυ­λο –αν και έγι­ναν κά­ποιες προ­σπά­θειες εξο­μοί­ω­σης με υπουρ­γι­κές απο­φά­σεις.

Ο Σι­γά­λας ανέ­φε­ρε το πα­ρά­δειγ­μα της Ισπα­νί­ας, όπου ενώ το Σύ­νταγ­μα της χώρας ορί­ζει τον γάμο ανά­με­σα σε έναν άντρα και μία γυ­ναί­κα, νο­μο­θε­τή­θη­κε ο γάμος των ομό­φυ­λων ζευ­γα­ριών αν και αντι­συ­νταγ­μα­τι­κός. Όταν ο Ραχόι προ­σπά­θη­σε να τον κα­ταρ­γή­σει ως αντι­συ­νταγ­μα­τι­κό, το ανώ­τα­το δι­κα­στή­ριο έκρι­νε ότι έχει θε­τι­κό αντί­κτυ­πο στην κοι­νω­νία και δεν κρί­νε­ται σκό­πι­μη η αλ­λα­γή του. Στην Ελ­λά­δα, παρά το γε­γο­νός ότι είναι πιο ευ­νοϊ­κό το Σύ­νταγ­μα, η κυ­βέρ­νη­ση εξά­ντλη­σε τις δυ­να­τό­τη­τες, ώστε να πε­ρά­σει ο γάμος.

Επό­με­νο ση­μείο της το­πο­θέ­τη­σης του Αντώ­νη Σι­γά­λα ήταν το ζή­τη­μα της τε­κνο­θε­σί­ας που συν­δέ­ε­ται άμεσα με τον γάμο, καθώς ως έγ­γα­μα ζευ­γά­ρια τα ΛΟ­ΑΤ­ΚΙ+ άτομα θα είχαν και δι­καί­ω­μα τε­κνο­θε­σί­ας. Η τε­κνο­θε­σία πα­ρα­μέ­νει ένα έντο­νο τα­ξι­κό ζή­τη­μα, καθώς τα έξοδα για πα­ρέν­θε­τη μη­τέ­ρα φτά­νουν έως και τις εκατό χι­λιά­δες ευρώ(!), ενώ εξί­σου με­γά­λα είναι και τα έξοδα εξω­σω­μα­τι­κής γο­νι­μο­ποί­η­σης για τις γυ­ναί­κες. Την ίδια στιγ­μή, ακόμα και στην πε­ρί­πτω­ση που ένα ζευ­γά­ρι κα­τα­φέ­ρει να απο­κτή­σει ένα παιδί, χά­νε­ται το δι­καί­ω­μα της γο­νι­κής μέ­ρι­μνας στο ένα από τα δύο άτομα, καθώς δεν υπάρ­χει γάμος. Μέσα από αυτά τα ση­μεία ανα­δεί­χθη­καν οι νόμοι ως ελ­λειμ­μα­τι­κοί και φά­νη­κε η υπο­κρι­σία της κυ­βέρ­νη­σης ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ.

Τέλος, το­νί­στη­κε η τα­ξι­κό­τη­τα του ΛΟ­ΑΤ­ΚΙ+ ζη­τή­μα­τος σε γε­νι­κό­τε­ρο πλαί­σιο και ο τρό­πος που τα πλού­σια ΛΟ­ΑΤ­ΚΙ+ άτομα δεν υφί­στα­νται με­γά­λο κομ­μά­τι των δια­κρί­σε­ων, καθώς κα­νέ­νας δεν τις εφαρ­μό­ζει πάνω τους. Γι’ αυτό τον λόγο είναι πολύ ση­μα­ντι­κό η ΛΟ­ΑΤ­ΚΙ+ ατζέ­ντα να επε­κτα­θεί όχι μόνο στο δι­καιω­μα­τι­κό κομ­μά­τι, αλλά και στο κομ­μά­τι των πραγ­μα­τι­κών ανα­γκών όπως η ερ­γα­σία, η εκ­παί­δευ­ση και η στέ­γα­ση. Το ΛΟ­ΑΤ­ΚΙ+ κί­νη­μα να συν­δε­θεί με το ερ­γα­τι­κό και οι διεκ­δι­κή­σεις του ενός να γί­νουν και του άλλου.

*Ανα­δη­μο­σί­ευ­ση από την Ερ­γα­τι­κή Αρι­στε­ρά