Στο δήμο Θεσσαλονίκης, η διαδικασία προς τις εκλογές του συλλόγου εργαζομένων σηματοδοτήθηκε από προβλήματα, καθόλου αμελητέα και περιθωριακά.
Οι εκλογές στο Σύλλογο Εργαζομένων του Δήμου Θεσσαλονίκης γίνονται τελικά στις 30/3, μετά από πολλά εμπόδια και σε μια κρίσιμη φάση, με πολλές δυσκολίες από τη δυσμενή για το εργατικό κίνημα κατάσταση, αλλά και ευκαιρίες για την ανασύνταξη και επανεμφάνισή του.
Η 2η αξιολόγηση, συμφωνημένη με τους θεσμούς από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, αλλά με επικοινωνιακές δυσκολίες για να παρουσιαστεί στο κοινωνικό σύνολο, φέρνει νέα μέτρα 4δισ. ευρώ για τα εργαζόμενα στρώματα, ξεπούλημα της ΔΕΗ και υποσχέσεις φοροελαφρύνσεων στο μεγάλο κεφάλαιο.
Στο δήμο Θεσσαλονίκης, η διαδικασία προς τις εκλογές του συλλόγου εργαζομένων σηματοδοτήθηκε από επιπρόσθετα προβλήματα, καθόλου αμελητέα και περιθωριακά.
Η προσπάθεια της φασιστικής Χρυσής Αυγής να εμφανιστεί και στο συνδικαλιστικό χώρο, κατ’ εξοχήν χώρο που ΔΕΝ χωράνε οι διχαστικές πολιτικές μίσους που δηλητηριάζουν τις σχέσεις μεταξύ εργαζομένων, απορρίφθηκε κατηγορηματικά από τους ίδιους τους εργαζόμενους στη συνέλευσή τους στη Θεσσαλονίκη, αποφασίζοντας να μην επιτραπεί στο συγκεκριμένο ψηφοδέλτιο να λάβει μέρος στις εκλογές του σωματείου.
Αγωνιστική απάντηση στην ΧΑ δόθηκε και με αφορμή την εκδίκαση της προσωρινής διαταγής ασφαλιστικών μέτρων, από το Σύλλογο Εργαζομένων στο δήμο και την ΠΟΕ-ΟΤΑ, που κήρυξαν 3ωρη στάση εργασίας και συγκέντρωση έξω από το Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης, ενώ κάλεσμα για συγκέντρωση στο δικαστικό μέγαρο είχαν απευθύνει το Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης και η Ένωση Δημοσιοϋπαλληλικών Οργανώσεων Θεσσαλονίκης. Η πίεση των συγκεντρωμένων δεν επέτρεψε καμιά ευελιξία στο Πρωτοδικείο, που επίσης, απέρριψε το ψηφοδέλτιο της ΧΑ.
Ωστόσο, η παραίτηση μελών της εφορευτικής επιτροπής, υπό το φόβο ανταπαντήσεων της ΧΑ, δημιούργησε επιπρόσθετο πρόβλημα και έδωσε την ευκαιρία στη ΔΑΚΕ να αιτηθεί νέα ασφαλιστικά μέτρα και αναβολή των εκλογών για 3 μήνες, κάτι που θα έδινε άνεση στην επανεμφάνιση της ΧΑ και αίσθημα επιρροής στη συνδικαλιστική ζωή του σωματείου, αφού θα είχε καταφέρει να καθυστερήσει τις συλλογικές διαδικασίες.
Ούτε αυτό επετεύχθη κι έτσι, οι εκλογές διεξάγονται, στις 30 Μάρτη, με την πλειοψηφία των μελών της εφορευτικής να επανέρχονται στις θέσεις τους, παρόλο που η ΧΑ επιμένει με νέα ασφαλιστικά μέτρα (για τη μη συμμετοχή του ψηφοδελτίου της) και απειλεί να ακυρώσει τις εκλογές.
Είναι προφανής η ανάγκη να εκπροσωπηθούν στα σωματεία παρατάξεις της αριστεράς, που θα επιχειρήσουν να συσπειρώσουν τους εργαζόμενους για να ξαναβρούν ρυθμό κινητοποιήσεων αντίστασης και διεκδίκησης, αφού το πλήγμα της μνημονιακής μετάλλαξης του ΣΥΡΙΖΑ έχει επηρεάσει αρνητικά τον κόσμο της δουλειάς.
Στον χώρο των εργαζομένων του δήμου Θεσσαλονίκης η συνδικαλιστική παράταξη στην οποία συμμετείχαν, από παλιότερα, μέλη της ΔΕΑ, είναι η ΑΕΚ (Αγωνιστική Ενωτική Κίνηση).
Η παράταξη ΑΕΚ κατεβαίνει και σε αυτές τις εκλογές του συλλόγου εργαζομένων, με αντιφατικές επιλογές.
Μια καλή διακήρυξη, που κατονομάζει τα προβλήματα των εργαζομένων, αποσαφηνίζει τους επιτιθέμενους (δηλαδή την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ), τους λόγους που γίνεται αυτό, τις απαραίτητες κινηματικές και συλλογικές απαντήσεις, εντοπίζει τον κίνδυνο της ρατσιστικής/φασιστικής Χρυσής Αυγής και δεν «χαρίζεται» ούτε στο δήμαρχο Μπουτάρη, που εξειδικεύει την κυβερνητική επίθεση στο δήμο Θεσσαλονίκης.
Όμως και με ένα αμφιλεγόμενο ψηφοδέλτιο: με συμμετοχή αριστερών εργαζομένων, που προτίθενται να αντιμετωπίσουν συλλογικά και με «όπλο» τα σωματεία, τις επιθέσεις κυβέρνησης και κεφαλαίου, αλλά και με τη συμμετοχή κάποιων στελεχών του κυβερνητικού ΣΥΡΙΖΑ.
Είναι γνωστό ότι οι παρατάξεις σε κάθε σωματείο κρίνονται διαρκώς, όχι μόνο για όσα γράφουν, αλλά και για όσα πράττουν, σε κάθε βήμα της «προκλητικής» και δύσκολης πραγματικότητας στους χώρους δουλειάς.
Αυτές οι προϋποθέσεις δεν καλύπτονται από τη σύνθεση του συγκεκριμένου ψηφοδελτίου, οπότε δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό ούτε να υποστηριχθεί πολιτικά.
Δεν συμφωνούμε ούτε με την επιλογή αυτήν στο δήμο Θεσσαλονίκης, ούτε, πολύ περισσότερο, στην όποια προοπτική γενίκευσής της και σε άλλα σωματεία. Κάτι που θα έβαζε σε κίνδυνο ορθές επιλογές του διαχωρισμού μας από δυνάμεις του κυβερνητικού συνδικαλισμού, που έχουν γίνει, τόσο στο χώρο του δημόσιου τομέα, όσο και γενικότερα στο συνδικαλιστικό κίνημα.
