Οι καταλήψεις όπλα των μαθητών και όχι εργαλεία των φασιστών

Εθνι­κι­στι­κές κα­τα­λή­ψεις 

Δεν ήταν κε­ραυ­νός εν αι­θρία, καθώς βδο­μά­δες πριν είχαν ξε­κι­νή­σει με­μο­νω­μέ­νες κα­τα­λή­ψεις με αφορ­μή το λε­γό­με­νο Μα­κε­δο­νι­κό ζή­τη­μα. O πυ­ρε­τός των «εθνι­κι­στι­κών κα­τα­λή­ψε­ων» για το Μα­κε­δο­νι­κό κα­τά­φε­ρε να «ει­σβά­λει» σε 500 σχο­λεία σε όλη τη χώρα. Ομά­δες μα­θη­τών σε Θεσ­σα­λο­νί­κη, Δω­δε­κά­νη­σα, Βό­ρειο Αι­γαίο, Θεσ­σα­λία, αλλά και Ατ­τι­κή, έβα­λαν λου­κέ­το στα σχο­λι­κά συ­γκρο­τή­μα­τα, εμπο­δί­ζο­ντας την εί­σο­δο, με το­πο­θέ­τη­ση κάδων απορ­ριμ­μά­των και αλυ­σί­δων στις κα­γκε­λό­πορ­τες, ενώ το εθνι­κι­στι­κό κλίμα έγινε όλο και πιο αι­σθη­τό με την ανάρ­τη­ση ελ­λη­νι­κών ση­μαιών και το γρά­ψι­μο συν­θη­μά­των στους τοί­χους, του τύπου «Μα­κε­δο­νία, γη ελ­λη­νι­κή».

Δεν έλει­ψαν σε όλο αυτό το κλίμα και τα ακρο­δε­ξιά συν­θή­μα­τα που θύ­μι­ζαν απευ­θεί­ας τη να­ζι­στι­κή συμ­μο­ρία της Χρυ­σής Αυγής όπως το «Ελλάς ή Τέφρα» και άλλα τέ­τοια. Με­ρί­δα μα­θη­τών, υπο­κι­νού­με­νη από εξω­τε­ρι­κούς πα­ρά­γο­ντες και ακρο­δε­ξιές ομά­δες, προ­χώ­ρη­σε σε κα­τα­λή­ψεις σχο­λεί­ων, σε πολ­λές πε­ρι­πτώ­σεις δίχως δη­μο­κρα­τι­κές δια­δι­κα­σί­ες ή με απο­φά­σεις γο­νέ­ων. Ακόμη, σκη­νι­κά όπως ο τρα­μπου­κι­σμός κα­θη­γη­τών ή ο ξυ­λο­δαρ­μός μα­θη­τών μελών της ΚΝΕ που δια­φώ­νη­σαν, είναι χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά πα­ρα­δείγ­μα­τα για το πώς οι ακρο­δε­ξιές ομά­δες προ­σπά­θη­σαν να επι­βά­λουν την εθνι­κι­στι­κή κα­τά­λη­ψη. Στη δια­δή­λω­ση της Θεσ­σα­λο­νί­κης, στην οποία συμ­με­τεί­χαν πολ­λοί μα­θη­τές –δυ­στυ­χώς– δεν έλει­ψαν οι φα­σι­στι­κού τύπου ομά­δες που κα­θο­δη­γού­σαν τους μα­θη­τές.

Αντι­φα­σι­στι­κή απά­ντη­ση   

Από την άλλη πλευ­ρά, οι αντι­φα­σί­στες μα­θη­τές δεν έμει­ναν με σταυ­ρω­μέ­να τα χέρια απέ­να­ντι στην προ­σπά­θεια της ακρο­δε­ξιάς να ει­σβά­λει στα σχο­λεία. Την Πέμ­πτη 29/11 στις 12 το με­ση­μέ­ρι, αρι­στε­ρές νε­ο­λαι­ί­στι­κες ορ­γα­νώ­σεις, αλλά και πολλά σχο­λεία και φοι­τη­τι­κοί σύλ­λο­γοι, με απο­φά­σεις τους, κά­λε­σαν αντι­φα­σι­στι­κή πο­ρεία κατά των κα­τα­λή­ψε­ων και του κλί­μα­τος που είχαν δη­μιουρ­γή­σει τις προη­γού­με­νες μέρες, στις οποί­ες ήταν πρω­το­φα­νές το σι­γο­ντά­ρι­σμά τους από τη δεξιά και τα ΜΜΕ. Ακόμη, σε πολλά σχο­λεία ση­κώ­θη­καν αντι­φα­σι­στι­κά πανό, ανα­τρά­πη­καν απο­φά­σεις για συμ­με­το­χή στις κα­τα­λή­ψεις, αλλά πάρ­θη­καν και απο­φά­σεις που απα­ντού­σαν στην ακρο­δε­ξιά ρη­το­ρι­κή. Οι αντι­δρά­σεις αυτές έδει­ξαν από τη μία τα καλά αντα­να­κλα­στι­κά από το κύριο σώμα των μα­θη­τών, που μά­λι­στα την ημέρα της αντι­φα­σι­στι­κής δια­δή­λω­σης έπρε­πε να απέ­χουν από το μά­θη­μα για να κα­τέ­βουν στη δια­δή­λω­ση, ενώ από την άλλη έκα­ναν φα­νε­ρή την ανά­γκη πιο συ­νο­λι­κής απά­ντη­σης. 

Η απά­ντη­ση που αρ­μό­ζει να δοθεί, οφεί­λει να είναι αντά­ξια του κιν­δύ­νου που εμ­φα­νί­ζε­ται από την άνοδο της ακρο­δε­ξιάς και την εμ­φά­νι­σή της στα σχο­λεία. Είναι γε­γο­νός, ότι το έδα­φος των «εθνι­κών» ζη­τη­μά­των είναι αυτό στο οποίο προ­τι­μά­ει να κι­νεί­ται η ακρο­δε­ξιά. Από την άλλη είναι γε­γο­νός για εμάς ότι οι ίδιοι που υπο­κί­νη­σαν τις κα­τα­λή­ψεις, δεν ήταν που­θε­νά όταν στις 29/10 οι μα­θη­τές δια­δή­λω­σαν για τις ανά­γκες τους απέ­να­ντι στο νο­μο­σχέ­διο Γα­βρό­γλου. Είναι επί­σης γε­γο­νός ότι η ακρο­δε­ξιά δεν έχει καμία απά­ντη­ση και προ­ο­πτι­κή που να απο­τε­λεί εναλ­λα­κτι­κή πρό­τα­ση για τη νε­ο­λαία. Σ’ αυτό λοι­πόν το πεδίο οφεί­λου­με να υπε­ρα­σπι­στού­με με κάθε τρόπο ότι η απά­ντη­ση βρί­σκε­ται στους αγώ­νες των σχο­λεί­ων που πα­λεύ­ουν για να βελ­τιώ­σουν την κα­θη­με­ρι­νό­τη­τα τους, που πα­λεύ­ουν για λι­γό­τε­ρα φρο­ντι­στή­ρια και για δη­μό­σια δω­ρε­άν παι­δεία που πραγ­μα­τι­κά θα μορ­φώ­νει και δεν θα εξο­ντώ­νει.

Η συ­νέ­χεια του Δε­κέμ­βρη

Οφεί­λου­με να δυ­να­μώ­σου­με τις φωνές μας, εμπνε­ό­με­νοι από την εξέ­γερ­ση του Δε­κέμ­βρη του 2008, τότε που η νε­ο­λαία αμ­φι­σβή­τη­σε όλο το αφή­γη­μα που την προ­ε­τοί­μα­ζε για να γίνει η «γενιά των 700 ευρώ», η γενιά που θα ζούσε μέσα στη φτώ­χεια και την κα­τα­στο­λή. Σή­με­ρα λοι­πόν, που η νε­ο­λαία και οι μα­θη­τές αντι­με­τω­πί­ζουν την εντα­τι­κο­ποί­η­ση στα σχο­λεία, τις συγ­χω­νεύ­σεις τμη­μά­των στο πα­νε­πι­στή­μιο και το αβέ­βαιο ερ­γα­σια­κό μέλ­λον που χα­ρα­κτη­ρί­ζε­ται από ελα­στι­κό­τη­τα, είναι ανα­γκαίο να μα­ζι­κο­ποι­η­θούν οι αγώ­νες και να χτι­στεί μια πο­λι­τι­κή απά­ντη­ση απέ­να­ντι στα μνη­μό­νια και τις πο­λι­τι­κές που τα γεν­νούν.

Οι συλ­λο­γι­κοί αγώ­νες, οι μα­ζι­κές συ­νε­λεύ­σεις και η δη­μιουρ­γία πραγ­μα­τι­κών αντι­στά­σε­ων που θα αμ­φι­σβη­τούν τα πάντα και θα τα διεκ­δι­κούν όλα πίσω είναι η πραγ­μα­τι­κή συ­νέ­χεια του Δε­κέμ­βρη την οποία κα­λού­μα­στε να υπε­ρα­σπι­στού­με. Για να μην αφή­σου­με ποτέ ξανά παι­διά να δο­λο­φο­νού­νται από την αστυ­νο­μία, για να ζή­σου­με δια­φο­ρε­τι­κά, κό­ντρα στα μνη­μό­νια και την ακρο­δε­ξιά που προ­σπα­θεί να ση­κώ­σει κε­φά­λι. Το πρώτο βήμα της αντε­πί­θε­σης είναι να δώ­σου­με όλες μας τις δυ­νά­μεις στη δια­δή­λω­ση για τα 10 χρό­νια απ’ τη δο­λο­φο­νία του Αλέξη Γρη­γο­ρό­που­λου στις 6/12. Και πρέ­πει να το κά­νου­με ζω­ντα­νά και δυ­να­μι­κά.

*Σκί­τσο του Πέ­τρου Ζερ­βού, από την «Εφ.Συν.»