Η συζήτηση στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ, στις 18 και 19 Μάη.
Η σύνοδος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ που διεξήχθη το Σαββατοκύριακο 18 και 19 Μάη είχε σαν θέματα της ημερήσιας διάταξης την έγκριση των συνεδριακών κειμένων για τις πολιτικές θέσεις και το καταστατικό καθώς και τον κανονισμό της διεξαγωγής του προσυνεδριακού διαλόγου. Ωστόσο η συζήτηση επικεντρώθηκε αφενός στα συμπεράσματα για την στάση του ΣΥΡΙΖΑ στην απεργία της ΟΛΜΕ και αφετέρου στις προτάσεις του προέδρου της ΚΟ Α. Τσίπρα για την άμεση διάλυση των συνιστωσών και την απαγόρευση του δικαιώματος της συγκρότησης διαφορετικής λίστας από τις τάσεις στις εκλογές για τα όργανα του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Α. Τσίπρας με την εισήγησή του το Σάββατο επιχειρηματολόγησε υπέρ ενός κόμματος το οποίο θα έχει μεν τάσεις, καταργώντας ταυτόχρονα οριστικά τις συνιστώσες, αλλά χωρίς δικαίωμα αναλογικής με την εκλογική τους δύναμη εκπροσώπησης στα όργανα. Μάλιστα επιδίωξε οι ρυθμίσεις αυτές να αποφασιστούν από την ΚΕ και να ισχύσουν και στον προσυνεδριακό διάλογο. Το βασικό επιχείρημα ήταν πως η εικόνα των συνιστωσών και των τάσεων με δυνατότητα εκπροσώπησης στα όργανα δημιουργεί απώθηση στο ακροατήριο του ΣΥΡΙΖΑ, εμποδίζει την μαζική εγγραφή μελών καθώς και την εκλογική άνοδο του σχήματος και ταυτόχρονα αποτελεί αντιδημοκρατική δομή καθώς συντηρεί τους (πολλούς) μηχανισμούς (έναντι, ασφαλώς, του ενός συγκεντρωτικού μηχανισμού της προεδρικής πλειοψηφίας).
Ωστόσο, αυτή η επιχειρηματολογία που στηρίχτηκε από λίγα, κεντρικά και προβεβλημένα στελέχη, δεν έπεισε το σώμα των μελών της ΚΕ. Την Κυριακή η προεδρική γραμμή υποχώρησε και ο ίδιος αναδιπλώθηκε στην θέση πως δεν επιμένει στην επιβολή αυτών των ρυθμίσεων από την ΚΕ και την προσυνεδριακή διαδικασία παραπέμποντάς τες στο ίδιο το συνέδριο του Ιούλη.
Ήδη από την αρχή της συζήτησης το Σάββατο ακούστηκαν έντονες κριτικές για τους χειρισμούς του κόμματος στην απεργία της ΟΛΜΕ που συμπυκνώθηκαν στην διαπίστωση πως οι δηλώσεις αποφασιστικότητας για την ανάληψη της ευθύνης σύγκρουσης με τις πρακτικές της επιστράτευσης και κήρυξη πολιτικής απεργίας διαρκείας, που έγιναν από τον πρόεδρο, θα είχαν νόημα και ουσία αν είχαν γίνει πριν την άδοξη λήξη της απεργίας, αν και θα φροντίσουμε να τις εφαρμόσουμε στην επόμενη απεργιακή μάχη.
Στα «οργανωτικά» ζητήματα οι αντιδράσεις για την προεδροκεντρική συγκεντροποίηση του κόμματος (επιβολή κατάργησης συνιστωσών, απαγόρευση δικαιώματος λίστας, εκλογή του προέδρου από το συνέδριο με χαρακτηριστικά μονοπρόσωπου οργάνου αλλά και συνέδριο – λαοπανήγυρης με μέτρο 1/10 και συμμετοχή 4.000 συνέδρων, πρόταση η οποία εν τέλει πέρασε) προήλθαν, με διαφορετικές επιλογές έμφασης, από πλήθος συνιστωσών, τον Μανώλη Γλέζο και τον Γιάννη Θεωνά, την Αριστερή Πλατφόρμα, την ΑΝΑΣΑ, τη νεολαία αλλά και στελέχη της προεδρικής πλειοψηφίας.
Η Αριστερή Πλατφόρμα μετείχε στην συζήτηση με πλήθος στελεχών που συνέδεσαν τα οργανωτικά ζητήματα με το πολιτικό τους περιεχόμενο τονίζοντας τους ουσιαστικούς πολιτικούς λόγους που ευθύνονται για την στασιμότητα του ΣΥΡΙΖΑ, υπογραμμίζοντας πως δεν χρειαζόμαστε ένα κόμμα που θα στρογγυλεύει τις ριζοσπαστικές πολιτικές αιχμές και θα διστάζει να στηρίξει ολόθερμα σημαντικούς απεργιακούς αγώνες όπως της ΟΛΜΕ υπό την πίεση του συστημικού, μνημονιακού μπλοκ επιβάλλοντας ταυτόχρονα σιωπητήριο στις διαφορετικές, ριζοσπαστικές εσωκομματικές φωνές, αλλά ακριβώς το αντίθετο, δηλαδή την πιο πλατιά εσωτερική δημοκρατία με πλήρη δικαιώματα αναλογικής εκπροσώπησης των τάσεων και των συνιστωσών στα όργανα και μια επικαιροποίηση του πολιτικού λόγου και του γενικότερου προφίλ του ΣΥΡΙΖΑ στην κατεύθυνση ενός νέου κύματος ριζοσπαστικοποίησης με σαφή ανατρεπτική και σοσιαλιστική στόχευση.
Η Αριστερή Πλατφόρμα κατέθεσε πολιτικό κείμενο συμβολής με λεπτομερείς προτάσεις για τις προγραμματικές αιχμές και την τακτική, το οποίο συμπεριελήφθη στα υλικά του προσυνεδριακού διαλόγου και στις εκδοχές των εισηγητικών κειμένων. Εξάλλου διεκδίκησε και πήρε το δικαίωμα της εισήγησης των διαφορετικών της απόψεων στις προσυνεδριακές διαδικασίες πανελλαδικά.
Τα στελέχη του Κόκκινου Δικτύου – rproject ανέδειξαν τις λανθασμένες επιλογές της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ στην απεργία της ΟΛΜΕ τονίζοντας πως είναι λάθος να φορτωθούν οι ευθύνες στην πλάτη των συνδικαλιστών, ανέδειξαν πως ήδη πριν την συνδιάσκεψη του Δεκέμβρη έχουν πάψει να υφίστανται κάθε είδους «προνόμια» για τις συνιστώσες εκτός από την πολιτική τους αυτοτέλεια και την εσωτερική τους συγκρότηση και επέμειναν στην προτεραιότητα της πολιτικής συζήτησης με επίκεντρο την ανάγκη της επικράτησης της ριζοσπαστικής γραμμής σύγκρουσης με τα αστικά, ντόπια και διεθνή μνημονιακά σχέδια, την ανάδειξη των ορίων της διαπραγμάτευσης μιας κυβέρνησης της Αριστεράς με τους δανειστές και τα ευρωπαϊκά διευθυντήρια (ιδιαίτερα μετά την εμπειρία της Κύπρου) και την ανάγκη της στροφής του ΣΥΡΙΖΑ στην οργάνωση των εργατικών και λαϊκών αντιστάσεων.
Μετά την σύνοδο της Κεντρικής Επιτροπής η πορεία προς το συνέδριο περνά από την συζήτηση στην «βάση» του κόμματος, στις τοπικές επιτροπές πανελλαδικά σε μια διαδικασία που από την σκοπιά της Αριστερής Πλατφόρμας και του Κόκκινου Δικτύου θεωρείται η πλέον σημαντική και ουσιαστική.
