Παγκόσμια εβδομάδα δράσης ενάντια στην κλιματική κρίση: ο φονιάς με το θύμα αγκαλιά;

Από τη μια, εκατομμύρια διαδηλωτές, από την άλλη, οι ηγέτες του κόσμου που «μοιράζονται την αγωνία μας». H Μέρκελ που «ακούει με προσοχή» την Γκρέτα Τούνμπεργ, ο Μακρόν που νοιάζεται για τον μακρινό Αμαζόνιο, οι εταιρείες που καλούν τους εργαζόμενούς τους να απεργήσουν και ετοιμάζονται να ανοίξουν νέες δουλειές στο εμπόριο ρύπων και τις βιομηχανικές ΑΠΕ.

Όλοι ενωμένοι λοιπόν; Σχεδόν, γιατί για να ολοκληρωθεί σωστά το παραμύθι θέλουμε και κανα-δυο κακούς, τους ρόλους των οποίων ανέλαβαν με χαρά ο Τραμπ κι ο Μπολσονάρο.

Εμείς δεν μοιραζόμαστε αυτή την ωραία αφήγηση. Όχι γιατί είμαστε γενικά ενάντια στο σύστημα ή απλώς επειδή μας ενοχλεί η υποκρισία, αλλά γιατί πιστεύουμε ότι η κλιματική κρίση δεν είναι φυσική καταστροφή. Έχει συγκεκριμένους ενόχους, αυτούς που βάζουν τα κέρδη τους πάνω από οτιδήποτε άλλο, και αν θέλουμε πραγματικά να τη σταματήσουμε, δεν πρέπει να αγωνιζόμαστε μαζί τους, αλλά εναντίον τους.

Γιατί, για να περιοριστεί η κλιματική αλλαγή πρέπει πρώτα από όλα να σταματήσουν τώρα όλες οι νέες εξορύξεις υδρογονανθράκων -αυτές για τις οποίες η πρώην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έδωσε όλες τις αναγκαίες άδειες για έρευνες και τώρα ο πράσινος κ. Τσίπρας τουιτάρει «αλλάξτε το σύστημα, όχι το κλίμα». Πρέπει επίσης να σταματήσει η τσιμεντοποίηση και η διαρκής εξαφάνιση ελεύθερων χώρων, όπως το Ελληνικό, που ο κ. Μητσοτάκης το χαρίζει στον Λάτση, την ίδια ώρα που «ανησυχεί» για τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής.

Αλήθεια, έχει μετρήσει ποτέ κανείς πόσα εκατομμύρια τόνους CO2 θα σημάνει η οικοπεδοποίηση του Ελληνικού; Ή η περίφημη «ανάπλαση» της ΔΕΘ; Πόσο οικολογικό κι ευαίσθητο είναι να χτίζουμε τεράστια ξενοδοχεία στο κέντρο μιας τόσο επιβαρυμένης περιβαλλοντικά πόλης;

Για εμάς λοιπόν, ο αγώνας ενάντια στην κλιματική αλλαγή δίνεται εδώ και τώρα, στους δρόμους της πόλης μας. Δίνεται μέσα από την κινητοποίηση για ανθρώπινες, φθηνές, ποιοτικές δημόσιες μεταφορές, που θα περιορίσουν το ενεργοβόρο ΙΧ. Δίνεται μέσα από την υπεράσπιση των ελεύθερων χώρων στην Παραλία, τη ΔΕΘ, τα πρώην στρατόπεδα. Δίνεται μέσα από τη διεκδίκηση ενός άλλου μοντέλου ανακύκλωσης, μακριά από την κερδοσκοπία των αποτυχημένων εταιρειών ή τις εφιαλτικές προοπτικές της καύσης απορριμμάτων. Δίνεται μέσα από την αντίσταση στο μοντέλο του μαζικού, βιομηχανοποιημένου τουρισμού. Και πρώτα και κύρια, δίνεται μέσα από το κίνημα των κατοίκων της Χαλκιδικής ενάντια στην καταστροφή της γης τους από τους παγκόσμιους χρυσοθήρες.

Για όλα αυτά, τα μικρά και τα μεγάλα, σας καλούμε να ενώσουμε τις φωνές μας την Παρασκευή 27 Σεπτέμβρη με τα εκατομμύρια των διαδηλωτών σε όλο τον κόσμο, διεκδικώντας περιβαλλοντική δικαιοσύνη. Για να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους και να σταθούμε απέναντι στο παγκόσμιο κεφάλαιο, στο μικρό και το μεγάλο, στην BP και στον εργολάβο της ανακύκλωσης, σε όλους αυτούς που εδώ και δεκαετίες οργάνωσαν συνειδητά την κλιματική και οικολογική κρίση για να κερδίσουν από τη δουλειά μας. Για να ζητήσουμε να πληρώσουν αυτοί την απεξάρτηση από τον άνθρακα και ταυτόχρονα να προστατευθούν αυτοί και αυτές που τώρα πνίγονται -στην κυριολεξία- στα απόνερα της κεφαλαιοκρατικής ανάπτυξης.

Δεν τα φάγαμε μαζί τους, δεν θα τα πληρώσουμε μαζί τους και -κυρίως- δεν θα διαδηλώσουμε μαζί τους, αλλά εναντίον τους. Για να κάνουμε το κίνημα ενάντια στην κλιματική αλλαγή ένα κίνημα διεκδικητικό, αποτελεσματικό και συγκεκριμένο.

Όλοι και όλες λοιπόν την Παρασκευή 27/9 στις 18:30 στον Λευκό Πύργο για να διεκδικήσουμε:

• Να σταματήσουν τώρα οι έρευνες υδρογονανθράκων σε Αιγαίο, Ιόνιο, Ήπειρο, Ανατολική Μεσόγειο
• Να σταματήσει κάθε σχέδιο για εξόρυξη χρυσού στη Χαλκιδική ή τη Θράκη
• Να ενισχυθούν οι δημόσιες μεταφορές και να περιοριστεί η παντοκρατορία του ΙΧ
• Να καταργηθούν οι συσκευασίες μιας χρήσης
• Να αναδιοργανωθεί η ανακύκλωση με διαχωρισμό στην πηγή και χωρίς την εμπλοκή ιδιωτών
• Να σταματήσουν τα σχέδια για την «ανάπλαση» της ΔΕΘ και να προστατευθούν όλοι οι ελεύθεροι, δημόσιοι χώροι της πόλης
• Να αποσυρθεί το αναπτυξιακό νομοσχέδιο που παραδίδει το περιβάλλον στην ασυδοσία των οικονομικών συμφερόντων

Γιατί όσοι δεν υπερασπίζονται τα παραπάνω, στην πράξη είναι απολογητές της κλιματικής αλλαγής, ό,τι και να λένε μπροστά στις κάμερες.