"Πάγωμα του Χρέους" ή η Προοπτική της Διαγραφής του στην κατάψυξη;

Δεν είναι η πρώτη φορά , ει­δι­κά το τε­λευ­ταίο χρόνο, που στε­λέ­χη του κόμ­μα­τος, «προ­σαρ­μό­ζουν»  τη συ­νε­δρια­κή θέση του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ τη σχε­τι­κή με το θέμα του χρέ­ους. « Επα­να­δια­πραγ­μα­τευό­μα­στε τις δα­νεια­κές συμ­βά­σεις και ακυ­ρώ­νου­με τους επα­χθείς όρους τους, θέ­το­ντας ως πρώτο θέμα τη δια­γρα­φή του με­γα­λύ­τε­ρου μέ­ρους του χρέ­ους, πραγ­μα­το­ποιώ­ντας λο­γι­στι­κό έλεγ­χο».

Αυτή είναι, η γνω­στή σε όλους, θέση του συ­νε­δρί­ου. Εν­νο­εί­ται  ότι κάθε μέλος του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ μπο­ρεί και πρέ­πει να δια­τυ­πώ­νει προ­βλη­μα­τι­σμούςκαι προ­τά­σεις, με την  διευ­κρί­νι­ση ότι αυτές απη­χούν προ­σω­πι­κές από­ψεις.

Η συ­νέ­ντευ­ξη του  Γ. Δρα­γα­σά­κη, σχε­τι­κά με το «πά­γω­μα» του χρέ­ους , συ­ζη­τή­θη­κε και θα συ­ζη­τη­θεί.

«Αντί για «κού­ρε­μα», μπο­ρεί να υπάρ­ξει από­συρ­ση του με­γα­λύ­τε­ρου μέ­ρους του χρέ­ους, δη­λα­δή ένα μέρος του χρέ­ους να απο­συρ­θεί από τις αγο­ρές ή τους φο­ρείς που το κα­τέ­χουν σή­με­ρα και να κρα­τη­θεί «πα­γω­μέ­νο» στα πλαί­σια της ΕΚΤ. Η εν λόγω πρό­τα­ση έχει δια­τυ­πω­θεί από πολ­λούς ευ­ρω­παί­ους οι­κο­νο­μο­λό­γους και επι­στη­μο­νι­κά ιδρύ­μα­τα»

Προ­φα­νώς και δε πρό­κει­ται για μια απλή λε­κτι­κή αντι­κα­τά­στα­ση. Η λέξη «από­συρ­ση» στη θέση της λέξης «δια­γρα­φή».  Ο ίδιος ο Γ. Δρα­γα­σά­κης διευ­κρι­νί­ζει ότι ανα­φέ­ρε­ται στη συ­γκε­κρι­μέ­νη  πρό­τα­ση για από­συρ­ση, που έχουν δια­τυ­πώ­σει οι οι­κο­νο­μο­λό­γοι Paris και Wyplosz.

Πρό­κει­ται για ένα σχέ­διο, που στη Ελ­λά­δα  είχε πρω­τοει­ση­γη­θεί ο Φ. Σα­χι­νί­δης και ονο­μά­ζε­ται PADRE (Politically Acceptable Debt Restructuring in the Eurozone), σύμ­φω­να με το οποίο προ­βλέ­πε­ται η ύπαρ­ξη ενός Ορ­γα­νι­σμού Ει­δι­κού Σκο­πού (στη πε­ρί­πτω­ση αυτή η ίδια η ΕΚΤ, στο εναλ­λα­κτι­κό σε­νά­ριο MADRE, ο Ευ­ρω­παϊ­κός Μη­χα­νι­σμός Στα­θε­ρό­τη­τας -ESM)  που  θα αγο­ρά­ζει το χρέος που έχουν εκ­δώ­σει οι χώρες μέλη της Ευ­ρω­ζώ­νης  και θα το ανταλ­λάσ­σει  με ομο­λο­γί­ες μη­δε­νι­κού επι­το­κί­ου που θα εκ­δί­δουν οι χώρες αυτές.

Η «ανταλ­λα­γή»  θα είναι ανά­λο­γη με το με­ρί­διο της χώρας στο κε­φά­λαιο της ΕΚΤ.

Στη πράξη βέ­βαια και τα δύο σχέ­δια προ­σπα­θούν να λύ­σουν το πρό­βλη­μα «ανα­θέρ­μαν­σης» της ευ­ρω­παϊ­κής οι­κο­νο­μί­ας δί­νο­ντας ώθηση στην «οι­κο­νο­μία-ατμο­μη­χα­νή» της Γερ­μα­νί­ας και σε καμία πε­ρί­πτω­ση δεν ευ­νο­ούν χώρες όπως η Ελ­λά­δα. Ει­δι­κά όταν το συ­γκε­κρι­μέ­νο σχέ­διο, όπως έχει εκ­πο­νη­θεί, προ­βλέ­πει ρητά ότι το «…δη­μό­σιο χρέος δε μπο­ρεί να  δια­γρα­φεί. Θα πρέ­πει να εξυ­πη­ρε­τη­θεί πλή­ρως».

Η κα­τεύ­θυν­ση που θα ακο­λου­θή­σει τε­λι­κά , μια  κυ­βέρ­νη­ση με κορμό (ή αυ­το­δύ­να­μο) το ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ,  θα κρι­θεί σε έναν πρω­τό­γνω­ρα πυκνό πο­λι­τι­κό χρόνο. Και η εντο­λή δια­κυ­βέρ­νη­σης που θα λάβει ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ  δεν θα είναι λευκή χρο­νο­ε­πι­τα­γή, με ορί­ζο­ντα τε­τρα­ε­τί­ας.

Μο­να­δι­κή του δύ­να­μη θα απο­τε­λεί η δυ­να­τό­τη­τα δια­μόρ­φω­σης ενός νέου συ­σχε­τι­σμού δύ­να­μης στη κοι­νω­νία , μέσω της  ενερ­γο­ποί­η­σης του λαϊ­κού πα­ρά­γο­ντα. Και η τή­ρη­ση των ρι­ζο­σπα­στι­κών του δε­σμεύ­σε­ων απο­τε­λεί μο­νό­δρο­μο σε αυτή τη κα­τεύ­θυν­ση. Και δέ­σμευ­ση του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ είναι η δια­γρα­φή του με­γα­λύ­τε­ρου μέ­ρους του χρέ­ους και όχι το "πά­γω­μά" του για εκεί­νο ή το άλλο χρο­νι­κό διά­στη­μα και το "φόρ­τω­μά "του σε ανυ­πο­ψί­α­στες μελ­λο­ντι­κές γε­νιές.