Ποιοι είναι οι Ταϊλανδοί αντικυβερνητικοί διαδηλωτές και για τι παλεύουν;

(στη φωτό, διαδηλωτής με τη μάσκα του Guy Fawkes και πορτρέτο του βασιλιά στα χέρια)

Χιλιάδες τρελαμένοι μοναρχικοί της μεσαίας τάξης, υπό την ηγεσία του διαβόητου αιματοβαμμένου Δημοκρατικού Κόμματος, διαδηλώνουν επιχειρώντας να απαλλαγούν από την κυβέρνηση και κάθε επιρροή του πρώην πρωθυπουργού Τακσίν στην πολιτική. Ελπίζουν πως ο στρατός θα τους βοηθήσει να τα καταφέρουν. Έχουν καταλάβει κυβερνητικά κτίρια και μπλοκάρουν δρόμους.

Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που ζήτησαν και υποστήριξαν το στρατιωτικό πραξικόπημα το 2006. Εκείνη την εποχή ονομαζόντουσαν «Κίτρινα Πουκάμισα» και απέρριπταν διαδοχικά εκλογικά αποτελέσματα που έδιναν τεράστιες πλειοψηφίες στο Κόμμα Thai Rak Thai του Τακσίν Σιναβάτρα.  Ισχυριζόντουσαν τότε, και ακόμα ισχυρίζονται, ότι η πλειοψηφία των Ταϊλανδών είναι «πολύ ηλίθια και αμόρφωτη» για να της αξίζει το δικαίωμα ψήφου. Θέλουν ο στρατός ή ο βασιλιάς να παρεμβαίνουν στην πολιτική. Υποστηρίζουν την ανάγκη να διορίζονται οι γερουσιαστές. Το 2008, μετά από μία ακόμα εκλογική ήττα του Δημοκρατικού Κόμματος, κατέλαβαν τα διεθνή αεροδρόμια και διέλυσαν κυβερνητικά κτίρια μέχρι που τα φιλο-στρατιωτικά δικαστήρια διέλυσαν την εκλεγμένη κυβέρνηση και ο στρατός εγκατέστησε τον  Αμπισίτ Βετζατζίβα του Δημοκρατικού Κόμματος ως πρωθυπουργό. Το δημοκρατικό κίνημα των Κόκκινων Πουκαμίσων δημιουργήθηκε ως αντίδραση σε αυτές τις εξελίξεις.

Οι σημερινοί διαδηλωτές είναι επίσης οι ίδιοι άνθρωποι που υποστήριξαν την αιματηρή καταστολή των διαδηλωτών των Κόκκινων Πουκαμίσων που πάλευαν για δημοκρατία το 2010, όταν 90 άνθρωποι δολοφονήθηκαν από το στρατό. Σήμερα ο ισχυρός άνδρας του Δημοκρατικού Κόμματος, Sutep Tueksuban ζητά την «παλινόρθωση μιας απόλυτης μοναρχίας». Αυτοί οι αντιδραστικοί δεν θα μπορούσαν ποτέ να κερδίσουν μια εκλογική αναμέτρηση. Διαδοχικές εκλογές από το 2006 και μετά το έχουν αποδείξει αυτό. Λένε ψέματα ότι υποστηρίζουν τη δημοκρατία και τους αρέσει να φοράνε μάσκες “Guy Fawkes”, προσποιούμενοι ότι είναι σαν το Κίνημα Occupy.

Εκτός από τις αντιδημοκρατικές τους απόψεις, είναι επίσης ακραία νεοφιλελεύθεροι. Μιλάνε συνέχεια για «δημοσιονομική πειθαρχία» και εναντιώνονται στις δαπάνες κρατικών πόρων για την περίθαλψη και την πρόνοια των φτωχών. Εναντιώνονται στην κυβερνητική στήριξη στους καλλιεργητές ρυζιού και εναντιώνονται στην αναβάθμιση των διαλυμένων σιδηροδρομικών υποδομών της Ταϊλάνδης. Ωστόσο, δεν εναντιώνονται στα θηριώδεις δαπάνες όταν αυτές κατευθύνονται στο στρατό και στη βασιλική οικογένεια.

Λένε ψέματα ότι είναι «ενάντια στη διαφθορά». Αξιοποιούν το ζήτημα της διαφθοράς για να επιτεθούν στον Τακσίν, αλλά δεν λένε λέξη για την επίσημη, θεσμική διαφθορά δεκαετιών στο στρατό και την τεράστια νόμιμη διαφθορά της μοναρχίας που είχε ως αποτέλεσμα ότι ο βασιλιάς Pumipon είναι ένας από τους πλουσιότερους ανθρώπους στον πλανήτη. Αγνοούν επίσης τη διαφθορά μέσα στο Δημοκρατικό Κόμμα.

Όταν οι δημοσιογράφοι προειδοποιούν για ενδεχόμενη «βία» στην Μπανγκόγκ, θα όφειλαν να προσπαθήσουν να θυμηθούν μερικά γεγονότα: Ήταν ο στρατός και το Δημοκρατικό Κόμμα που πυροβολούσαν στοχευμένα τους δημοκράτες διαδηλωτές το 2010. Αλλά οι δημοσιογράφοι αρέσκονται να λένε ανοησίες περί «συγκρούσεων» ανάμεσα στο στρατό και τα Κόκκινα Πουκάμισα, ενώ αυτό που συνέβη ήταν ένα «κυνηγετικό πάρτι» από τη μεριά του στρατού. 

Ο στρατός;

Παρά τις εικόνες χάους στην Μπανγκόκ, οι αντικυβερνητικοί διαδηλωτές είναι σε αδύναμη θέση. Ποτέ δεν μπόρεσαν να επιτύχουν οτιδήποτε χωρίς τον στρατό και δεν έχουν καμία δημοκρατική νομιμοποίηση. Είναι αμφίβολο το κατά πόσο ο στρατός είναι πρόθυμος να ανατρέψει την κυβέρνηση Yingluk αυτήν τη στιγμή. Το 2011 επιτεύχθηκε μια συμφωνία ανάμεσα στον Τακσίν και το στρατό. Υπάρχουν κάποιες «γκρίζες ζώνες» που δεν καλύπτονται από τη συμφωνία και ο στρατός δεν μπορεί να ελέγξει τι λένε και κάνουν οι «κίτρινοι». Το ερώτημα είναι τι παραπάνω θα κέρδιζε ο στρατός από ένα πραξικόπημα; Έχουν ήδη στα χέρια τους μια συμφωνία ότι δεν θα διωχθούν ποινικά για την οργάνωση πραξικοπημάτων ή για τις τεράστιες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που έχουν διαπράξει. Οι στρατηγοί εξακολουθούν να ελέγχουν το στρατό και τις πολυτελείς «γελάδες που κατεβάζουν χρήμα» όπως τα μίντια και οι κρατικές επιχειρήσεις. Πώς θα δικαιολογούσαν ένα πραξικόπημα και πώς θα κατόρθωναν να κυβερνήσουν μπροστά σε μια τόσο μαζική λαϊκή εναντίωση σε ένα τέτοιο πραξικόπημα; Τα δικαστήρια είχαν την ευκαιρία να ανατρέψουν την κυβέρνηση αποφασίζοντας τη διάλυση του κυβερνητικού κόμματος. Αλλά περιορίστηκαν στο να αποφασίσουν πως είναι «αντισυνταγματική» η προσπάθεια του κοινοβουλίου να τροποποιήσει το στρατιωτικό σύνταγμα ώστε να διασφαλίσει ότι όλοι οι γερουσιαστές θα εκλέγονται. Ο βασιλιάς είναι αδύναμος και δειλός και κάνει μόνο ό,τι του πουν οι στρατιωτικοί του σύμβουλοι. Οπότε θα αποδειχθεί δύσκολο να ανατραπεί η κυβέρνηση. Ωστόσο η πολιτική μπορεί να είναι γεμάτη εκπλήξεις. Θα πρέπει να περιμένουμε να δούμε τι θα γίνει. 

Η κυβέρνηση Yingluk

Το Κόμμα Pua Thai της Γινγκλούκ Σιναβάτρα προκάλεσε αυτήν την πρόσφατη κρίση από μόνο του, όταν προσπάθησε να περάσει ένα νομοσχέδιο αμνηστίας που θα έβγαζε λάδι όλους τους δολοφόνους στο στρατό και στο Δημοκρατικό Κόμμα. Θα επέτρεπε επίσης στον Τακσίν να επιστρέψει στη χώρα. Η αμνηστία στον Τακσίν εξαγρίωσε τα Κίτρινα Πουκάμισα, αλλά ήταν επίσης ένα χαστούκι στα Κόκκινα Πουκάμισα, που πάλεψαν ενάντια στη δικτατορία και έδωσαν νεκρούς σε αυτόν τον αγώνα. Η αμνηστία επιπλέον δεν αφορούσε τους πολιτικούς κρατούμενους που παραμένουν στη φυλακή για «προσβολή της μοναρχίας». Στην κυβέρνηση δεν αξίζει καμία εμπιστοσύνη για το αν θα μπει σε κάποια σάπια συμφωνία με τις ελίτ των αντιπάλων της. Η τραγωδία είναι πως οι προοδευτικές δυνάμεις της Αριστεράς είναι πολύ αδύναμες για να κερδίσουν την ηγεσία του κινήματος των Κόκκινων Πουκαμίσων. 

* Ο Giles Ji Ungpakorn είναι Ταϊλανδός ακαδημαϊκός, ακτιβιστής της οργάνωσης Turn Left, συγγραφέας πολιτικών βιβλίων για τη χώρα του ("Ένα πραξικόπημα για τους πλούσιους" και "Η κρίση της Ταϊλάνδης και ο αγώνας για δημοκρατία") που τα τελευταία χρόνια είναι αυτοεξόριστος καθώς εκρεμεί δίωξή του για "προσβολή της μοναρχίας".