Ποιοι στραγγάλισαν τον Τύπο (αν όχι οι ίδιοι οι ιδιοκτήτες, οι κεφαλαιούχοι και οι επιχειρηματίες του);

Για τον εκδότη του ΒΗΜΑΤΟΣ και των ΝΕΩΝ και κληρονομικό ιδιοκτήτη του ΔΟΛ, Σταύρο Ψυχάρη, ο οποίος φέρεται να έγραψε το αποχαιρετιστήριο κείμενο - καταπέλτη από σανό, εναντίον τραπεζών,  κυβέρνησης και αντιπολίτευσης, για το (προσωρινό ή μόνιμο, θα φανεί) λουκέτο στον ΔΟΛ, φταίνε ΟΛΟΙ οι άλλοι, εκτός από τον ίδιο, τα κατά καιρούς ΔΣ του ομίλου και τους ανά διαστήματα εκλεκτούς του, στη διεύθυνση όλων των τμημάτων του Συγκροτήματος και τις βασικές στήλες της αρθρογραφίας. Όλοι δηλαδή εκείνοι που και καταβαράθρωσαν διοικητικά και οικονομικά το Συγκρότημα με τις επιλογές τους και «πρόγκηξαν» αναγνώστες, απόψεις, ρεπορτάζ και περιεχόμενο από τα περίπτερα και τις σελίδες των φύλλων (τους). Ας σημειωθεί ότι άλλες πηγές και πληροφορίες θέλουν τον Αντώνη Καρακούση να έχει γράψει το γνωστό πια κείμενο, έπειτα και από το τελευταίο, αδιέξοδο ραντεβού «διάσωσης» με τους εκπροσώπους των συστημικών τραπεζών και της πλευράς του υποψήφιου επενδυτή, Ιβάν Σαββίδη.

Ο Ψυχάρης και το περιβάλλον του, οικογενειακό, δημοσιογραφικό και διοικητικό, έχουν τη μεγαλύτερη ευθύνη για τον επιθανάτιο ρόγχο του Συγκροτήματος. Και έπρεπε να έχουν λογοδοτήσει για αυτή την κατάντια, καιρό τώρα, όπως έπρεπε και πρέπει να λογοδοτήσουν για τα δανεικά και αγύριστα με «αέρα», την καταστροφική διαχείριση, την ανερμάτιστη και αλλοπρόσαλλη εκδοτική και δημοσιογραφική τους κατεύθυνση και πολιτική.

Αυτή τη στιγμή, το λουκέτο στον ΔΟΛ μπαίνει στις πλάτες των απλήρωτων εδώ και έξι μήνες εργαζομένων. Είναι ένα τυπικό λουκέτο της «κρίσης», την οποία ο πρόσφατα εκλιπών, μεγάλος κοινωνιολόγος και φιλόσοφος, Ζίγκμουντ Μπάουμαν έχει χαρακτηρίσει ως «τη μεγαλύτερη αναδιανομή πλούτου στην ιστορία». Αυτό συνέβη και στον ΔΟΛ - σε βάρος των αναγνωστών, σε βάρος της κοινωνίας, σε βάρος των εργαζομένων, συντελέστηκε αναδιανομή πλούτου, ο ΔΟΛ πτωχεύει, όχι οι κεφαλαιούχοι του και οι ιδιοκτήτες του.

Πρόσφατα επίσης, ο αρθρογράφος της «Εφημερίδας των Συντακτών«, Τάσος Παππάς επισήμανε ότι ειδικά στον χώρο του Τύπου (και όχι μόνο προσθέτω), βρισκόμαστε μπροστά στο φαινόμενο να πτωχεύουν οι επιχειρήσεις, αλλά οι ιδιοκτήτες να εμφανίζονται ως την τελευταία στιγμή εξαιρετικά εύρωστοι οικονομικά, εξαιρετικά «βιώσιμοι» και πλούσιοι. Η λύση, κατά τον αρθρογράφο; Να δημεύεται κάθε προσωπικό περιουσιακό στοιχείο των αναχωρητών κεφαλαιούχων και ιδιοκτητών , δήμευση υπέρ των εργαζομένων, των απλήρωτων προμηθευτών, όλων όσων κινδυνεύουν να βάλουν προσωπικό, οικογενειακό και οικονομικό λουκέτο από το ντόμινο φρίκης, απόγνωσης και περιθωριοποίησης, που συντελείται από τις επιλογές και τα καπρίτσια του κάθε επιχειρηματία. Βήμα (και όχι... ΤΟ ΒΗΜΑ) προς τον κομμουνισμό, που ανατριχιάζει πολλούς αστούς και κεφαλαιούχους; Μπορεί - κυρίως όμως είναι βήμα προς την κοινή λογική και το κοινό αίσθημα για την εργατική τάξη της Ελλάδας, που βλέπει ότι οι συνέπειες της οικονομικής «κρίσης» και τα βάρη της πέφτουν αποκλειστικά και μόνο στις δικές της πλάτες.

Δήμευση, λοιπόν, στα περιουσιακά στοιχεία του κάθε Ψυχάρη, δήμευση υπέρ των εργαζομένων, δήμευση των τίτλων, των κτηρίων, των εγκαταστάσεων υπέρ των απαιτήσεων και των διεκδικήσεων τους, και παράλληλα, θα πρόσθετα, απαγόρευση ενασχόλησης του, στο μέλλον, με κάθε επιχειρηματική δραστηριότητα, ειδικά στον χώρο του Τύπου - γιατί εντέλει τα λουκέτα, οι άτακτες χρεοκοπίες και τα «κανόνια» αποτελούν και την οδό επανασύστασης και επανεκκίνησης των επιχειρηματιών από άλλες ή τις ίδιες επιχειρηματικές πολιτείες, με την ανοχή και τη συνενοχή εκείνων των παραγόντων που κατά τα άλλα το ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ καταγγέλλει σήμερα, των αστικών κομμάτων κάθε πολιτικής απόχρωσης και των τραπεζιτών κάθε χαρτοφυλακίου.

Ένα γενναίο, συνολικό, δίκαιο και αποτελεσματικό «μνημόνιο για τους πλούσιους» της Ελλάδας, που θα βάλει βαθιά το μαχαίρι στο κόκκαλο, είναι πιο απαραίτητο από ποτέ και πρέπει να αποτελέσει προμετωπίδα των κοινωνικών και πολιτικών διεκδικήσεων και αγώνων της ριζοσπαστικής και σοσιαλιστικής Αριστεράς. Την κρίση, και στον Τύπο, να πληρώσουν οι πατρίκιοι και όχι οι πληβείοι του Τύπου.Την κρίση, και στον Τύπο, να πληρώσουν οι δήμιοι και οι στραγγαλιστές του Τύπου, όχι τα θύματα και οι πνιγμένοι εργαζόμενοι. Περίσσεψε πια η υποκρισία, η ανοχή και η πανουργία με τους δεκάδες μικρούς «Τραμπ» του επαρχιώτικου μικροελλαδιτισμού μας, που έχουν ονειρώξεις ότι μιμούνται τον εξάκις πτωχευμένο επιχειρηματία, ο οποίος βύθιζε τις επιχειρήσεις του και έστελνε στην ανεργία και τη φτώχεια τους εργαζομένους, μένοντας ο ίδιος αλώβητος και βαθύπλουτος.

Ως εδώ... Και αιδώς, Αργείοι και αγύρτες του Τύπου, για το ποιοι και πως στραγγάλισαν τον Τύπο στην Ελλάδα, πριν και μετά τα διαδοχικά μνημόνια της λιτότητας, της υφαρπαγής του εργατικού εισοδήματος και της κοινωνικής καταστροφής.