ΤΟ ΠΟΡΙΣΜΑ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΩΝ «ΣΟΦΩΝ» ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΑΣΙΑΚΟ ΝΑ ΜΑΣ ΚΑΝΕΙ ΣΟΦΟΤΕΡΟΥΣ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ

- Δεν γίνεται καμιά κουβέντα για την επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751€, αλλά για τη συνέχιση των διακρίσεων μεταξύ των εργαζομένων και για την ακόμα μεγαλύτερη μείωση των μισθών των κάτω των 25 χρόνων, καθώς και για τη δυνατότητα υπογραφής κλαδικών Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας (ΣΣΕ) κατώτερων ακόμα και της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (ΕΓΣΣΕ), ενώ θα θεωρούνται ότι είναι αντιπροσωπευτικές όσες «…συλλογικές συμβάσεις …καλύπτουν το 50% των εργαζομένων …του κλάδου ή του επαγγέλματος».

Υιοθετούνται ουσιαστικά οι μνημονιακές ρυθμίσεις των κυβερνήσεων ΝΔ-ΠΑΣΟΚ για τον κατώτατο μισθό που «…θα λαμβάνει υπόψη την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας και τις προοπτικές σχετικά με την ανάπτυξη, τις τιμές, την ανταγωνιστικότητα, την απασχόληση, την ανεργία, τα εισοδήματα και τους μισθούς» και ότι σε καμιά περίπτωση «…δεν συνιστούμε την επιστροφή στο προηγούμενο σύστημα, ειδικά στα επίπεδα των μισθών που υπήρχαν πριν από την κρίση, αλλά έναν εκσυγχρονισμό, σύμφωνα με την ευρωπαϊκή βέλτιστη πρακτική».

- Η άποψη των «σοφών» για τη μη χειροτέρευση του πλαισίου σχετικά με την προκήρυξη απεργίας είναι σοφή, είναι στη συσκευασία του ενός για δύο. Λένε ότι «υπάρχει ήδη ένας σημαντικός όγκος νομολογίας σύμφωνα με την οποία οι απεργίες μπορούν να κριθούν παράνομες με βάση την αρχή της αναλογικότητας» παρόλα αυτά διευκρινίζουν ότι «είναι στην ευχέρεια του έλληνα νομοθέτη να ορίσει επιπλέον τους όρους και τις συνθήκες μιας νόμιμης απεργίας» ουσιαστικά αφήνοντας ανοικτό το περίφημο 50+1 για την προκήρυξης των απεργιών.

Για το lock-out το πόρισμα αποφαίνεται ότι «λαμβάνοντας υπόψη τους περιορισμούς που υπάρχουν στο δικαίωμα της απεργίας στην Ελλάδα, δεν υπάρχει καμία ανάγκη για τους εργοδότες να ασκήσουν ένα lock-out» και επομένως δεν υπάρχει «κάποιος επείγων λόγος για άρση της απαγόρευσης της ανταπεργίας». Κι εδώ οι «σοφοί» όμως κάνουν ένα ακόμα βήμα: Συστήνουν στο Έλληνα νομοθέτη να «…να διευκρινίσει… πως ο εργοδότης δικαιούται να μην πληρώσει τους μη απεργούς εργαζόμενους εφόσον δεν μπορούν να συνεχίσουν την εργασία τους, επειδή λαμβάνει χώρα απεργία στην επιχείρηση ή εκμετάλλευση…».

Η δουλειά τους λοιπόν γίνεται και με το υπάρχον θεσμικό πλαίσιο, η εμμονή όμως των δανειστών για τη χειροτέρευση του τρόπου προκήρυξής της, αποκαλύπτει τη νεοφιλελεύθερη εμμονή και τους φόβους τους απέναντι στους αγώνες των εργαζομένων και των κοινωνικών προβλημάτων που θα οξυνθούν το επόμενο διάστημα.

- Για τις ομαδικές απολύσεις οι προτάσεις των «σοφών» είναι πιο σοφές αφού αυτές πρέπει «…να ρυθμίζονται λαμβάνοντας υπόψη τη σημασία τους ως ένα λειτουργικό εργαλείο για την προσαρμογή των επιχειρήσεων σε περιόδους κρίσης…» και γι’ αυτό προτείνουν ως αντίβαρο να είναι «η εργασία μειωμένου ωραρίου», που «πρέπει να είναι ευέλικτη βάσει των υπαρχουσών αναγκών της επιχείρησης», όταν αυτή βρεθεί σε «οικονομική δυσχέρεια».

Οι «σοφοί» λοιπόν χρησιμοποιούν τον κίνδυνο της απόλυσης για την υιοθέτηση της ασύδοτης ελαστικοποίησης της εργασίας και την πλήρη κατάργηση τους επιδόματος ανεργίας, αφού φτάνουν να προτείνουν μέχρι και τις «μηδέν ώρες», αρκεί ο εργαζόμενος «να λαμβάνει επίδομα ανεργίας από το δημόσιο ή το σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης για τις ώρες που δεν μπόρεσε να εργαστεί».

Όλοι οι εργαζόμενοι γνωρίζουν πλέον ότι η κυβέρνηση θα πράξει ό,τι τις πούνε οι δανειστές, μιας και αυτά τα έχει συνομολογήσει στο 3ο μνημόνιο και τώρα καλείται να τα εφαρμόσει, όπως εφαρμόζει …με πόνο τις ιδιωτικοποιήσεις των δημοσίων οργανισμών, του νερού και της ενέργειας συμπεριλαμβανομένης.

Μοναδική απάντηση στη νέα επίθεση πρέπει να είναι η συλλογική αντίσταση όλων των εργαζομένων. Οι ανατροπές στα εργασιακά αφορούν το ίδιο τους εργαζόμενους του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα, ενώ παράλληλα η αξιολόγηση και η κινητικότητα στο δημόσιο  θα χρησιμοποιηθούν ως εργαλεία για τη συρρίκνωση του δημοσίου, την κατάργηση υπηρεσιών και θέσεων εργασίας με στόχο την ολοκλήρωση της εκσυγχρονιστικής «Σημιτικής» και νεοφιλελεύθερης έμπνευσης άποψης περί «επιτελικού κράτους», καθώς και το επισφράγισμα του «κουρέματος» των θέσεων εργασίας, που ξεκίνησε το 2011.

Το ΜΕΤΑ καλεί τις εργατικές συνδικαλιστικές να προχωρήσουν σε γενική απεργιακή απάντηση απέναντι σ’ αυτή την επίθεση και στη συγκρότηση κοινού αγωνιστικού μετώπου με όλα τα πληττόμενα από τα μνημόνια στρώματα, με στόχο την ανατροπή των μνημονιακών πολιτικών και της λιτότητας, τη γενίκευση της πάλης για τη διαγραφή του χρέους, την εθνικοποίηση και τον εργατικό-κοινωνικό έλεγχο των τραπεζών, την αναδιανομή του παραγόμενου πλούτου υπέρ των εργαζομένων και των αδύναμων κοινωνικών στρωμάτων και την προώθηση ενός προγράμματος παραγωγικού μετασχηματισμού υπέρ του λαού, καθώς και τη σύγκρουση με την ιερά συμμαχία της ΕΕ και του ΔΝΤ.