Ξεκίνησε σήμερα, Τετάρτη 10/10, στην Βουλή, η συζήτηση του προσχεδίου του προϋπολογισμού για το 2013 που κατέθεσε η κυβέρνηση.

Ο κρατικός προϋπολογισμός ως  έκφραση  της κυβερνητικής πολιτικής σε αριθμούς είναι πάντα ένα εργαλείο που χρήζει ανάλυσης.
Στην παρακάτω ανάλυση είμαι υποχρεωμένος να παραθέσω μια σειρά αριθμητικών δεδομένων που κουράζουν αλλά δυστυχώς δεν υπάρχει άλλος τρόπος.

Αρχική διαπίστωση: η αναξιοπιστία των αναγραφόμενων στο προϋπολογισμό σε τρία τουλάχιστον επίπεδα.
Πρώτο επίπεδο, οι  προβλέψεις σε σχέση με τις διεθνείς εξελίξεις. Χαρακτηριστικά ο προϋπολογισμός αναφέρει για τον ρυθμό ανάπτυξης του ΑΕΠ της ευρωζώνης, ότι από -0,3% το 2012 θα πάμε σε 0,7% το 2013. Δηλαδή συν μια μονάδα. Οι προβλέψεις στον αντίστοιχο προϋπολογισμό του 2012  ήταν 1,1%, όταν η Γερμανία «έτρεχε» με 3,5% για το 2010 και 2,9% για το 2011, χωρίς να υπάρχουν τα οικονομικά προβλήματα σε όλο το νότο της Ευρώπης. Κάνοντας προβολή είναι εξαιρετικά απίθανο να υπάρχει έστω και μικρή σχέση με την πραγματικότητα.
Επίσης και το ΔΝΤ στην έκθεση του πριν λίγες μέρες αναθεωρεί τις προβλέψεις του προς τα κάτω.

Δεύτερο επίπεδο στην αναξιοπιστία του προϋπολογισμού είναι ότι αναγράφονται «μέτρα»  ύψους 7,8 δις ευρώ ενώ γνωρίζουμε όλοι ότι οι συζητήσεις με την τρόικα είναι για «μέτρα» ύψους από  9 δις ευρώ έως και 13 δις ευρώ.

Τρίτο επίπεδο αναξιοπιστίας είναι οι σύγκριση μεταξύ των προβλέψεων του περσινού  σχεδίου προϋπολογισμού(2012) και που πραγματικά αναμένεται να κλείσει το 2012.
Αναφέρω ενδεικτικά μερικά βασικά μεγέθη της Ελληνικής οικονομίας (% ετήσιες μεταβολές):
Πρόβλεψη για το ΑΕΠ                                 -2,5         Πραγματικότητα                  -6,5
Πρόβλεψη για ιδιωτική κατανάλωση           -3,8         Πραγματικότητα                  -7,7
Πρόβλεψη για εξαγωγές αγαθών                   6,4         Πραγματικότητα                   0,4
Πρόβλεψη για την απασχόληση                   -1,1         Πραγματικότητα                  -8,2
Πρόβλεψη για το ποσοστό ανεργίας            16,4         Πραγματικότητα                  23,5
Πρόβλεψη για επενδύσεις                             -4,0         Πραγματικότητα                 -18,5

Οι παραπάνω τερατώδεις αποκλίσεις μιλάνε από μόνες τους και δεν χρειάζεται κανένας σχολιασμός.
Συνεπώς ο χαρακτηρισμός του σχεδίου προϋπολογισμού 2012 ως αναξιόπιστου είναι εξαιρετικά επιεικής.

Πιο κάτω για λόγους οικονομίας του κειμένου γίνεται αναφορά σε συγκεκριμένα μεγέθη.
Αναλύοντας τις νομισματικές εξελίξεις  (σελ. 10) αναφέρει ο προϋπολογισμός ότι ο ρυθμός μεταβολής του χρηματικού αποθέματος συνεχίζει αρνητικός και μάλιστα περισσότερο αρνητικός δηλαδή, φυγή εγχώριων καταθέσεων.
Παρά τον πακτωλό χρημάτων και εγγυήσεων που έχουν πάρει οι ελληνικές τράπεζες χορηγούν λιγότερα δάνεια με  ποσοστό -4,5% τον Ιούλιο 2012. Επίσης τα επιτόκια δανεισμού εξακολουθούν να είναι πολύ ψηλά (σελ. 11).
Ο προϋπολογισμός στο σκέλος των εσόδων παρουσιάζει σοβαρές αποκλίσεις σε σχέση με το 2011 όπως στην άμεση φορολογία κατά 11,7%  (σελ.16).
Και στο σκέλος των εξόδων έχουμε σοβαρές αποκλίσεις αλλά το χαρακτηριστικό της πολιτικής που ακολουθεί η νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση είναι εκεί που δεν υπάρχουν αποκλίσεις.
Μισθοί και συντάξεις 20,3 δις ευρώ απόκλιση μόνο 126 εκατομμύρια ευρώ  και ασφάλιση περίθαλψη και κοινωνική προστασία 15,663 δις ευρώ απόκλιση 84 εκατομμύρια ευρώ  (σελ.18 αφορά το 2012).
Όπως παρατηρούμε  εδώ δεν κάνουν κανένα, μα κανένα λάθος.

Συνολικά ο προϋπολογισμός για το 2013 προβλέπει έσοδα 54,207 δις ευρώ. Αντίστοιχα προβλέπει έξοδα 67,047 δις ευρώ.  Οι τόκοι οι οποίοι είναι μέρος των παραπάνω εξόδων  είναι 8,950 δις ευρώ.
Κανένας προϋπολογισμός δεν μπορεί να αντέξει την πληρωμή τόκων σε ποσοστό 16,5% επί των εσόδων του.
Στην περίπτωση που αφαιρεσουμε τους τόκους από τις υποχρεώσεις του κράτους τότε η διαφορά μεταξύ εσόδων- εξόδων θα ήταν  -3,890 δις ευρώ.
Δηλαδή ακόμα και αυτός ο καταστροφικός προϋπολογισμός θα μπορούσε να είναι διαχειρίσιμος ως προς το πρωτογενές του έλλειμμα εάν γινόταν αθέτηση της πληρωμής των τόκων και μόνο!

Όλη η ουσία του παραλογισμού φαίνεται στο ποσό των τόκων που έχουμε καταβάλει ως κράτος ανά έτος από το 2008 έως και το 2013

2008       11,207 δις

2009       12,325 δις

2010       13,223 δις

2011       16,348 δις

2012       11,735 δις

2013         8,850 δις

ΣΥΝΟΛΟ  73.688 δις

Για την διευκόλυνση της σύγκρισης οι δαπάνες για Μισθούς και Συντάξεις είναι 20,769 δις  και για Κοινωνική ασφάλιση και περίθαλψη 15,865 δις (αφορά το 2013)

Πολλά μπορούμε να πούμε πάνω στο προσχέδιο του προϋπολογισμού όπως για το ύψος και την σχέση μεταξύ αμέσων και εμμέσων φόρων, την διάρθρωση των φόρων, τις δαπάνες ανά κατηγορία, όμως καλό είναι να περιμένουμε να κατατεθεί ο αναλυτικός κρατικός προϋπολογισμός .

Θα ήθελα να κάνω μια αναφορά σε σχέση με τις δαπάνες για την τοπική αυτοδιοίκηση. Γνωρίζουμε όλοι ότι στις πλάτες της τοπικής αυτοδιοίκησης έχει πέσει μεγάλο βάρος της κοινωνικής πολιτικής που δεν κάνει πια η κεντρική διοίκηση (παιδικοί σταθμοί, πρόνοια, άπορο, σχολικές δαπάνες, προγράμματα φροντίδας στο σπίτι κλπ). Είναι δεδομένο ότι άμεσα κινδυνεύουν με κλείσιμο ολόκληροι Δήμοι.
Παρόλα αυτά ο προϋπολογισμός προβλέπει συνέχιση της υποχρηματοδότησης .

Σε σχέση τώρα με την αποδοτικότητα των «μέτρων» τα οποία έχουν ληφθεί  από τις κυβερνήσεις συνολικά από το 2010 έως και το 2013 παραθέτω τον παρακάτω πίνακα.

 

ΜΕΤΡΑ

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ

ΑΕΠ

ΧΡΕΟΣ

ΧΡΕΟΣ

ΕΤΟΣ

σε δις ευρώ

σε δις ευρώ

σε % του ΑΕΠ

σε δις ευρώ

σε δις ευρώ

ως % του ΑΕΠ

2008

 

 

 

232,920

287,113

113,0

2009

 

 

 

231,642

323,206

129,4

2010

19,074

-10,229

-4,5

227,318

353,841

145,0

2011

16,680

-4,493

-2,1

215,088

377,888

165,3

2012

13,191

-2,794

-1,4

200,906

347,820

169,5

2013

7,639

-3,921

-2,0

193,078

356,920

179,3





Τα «μέτρα» που έχουν ληφθεί έως το 2012 είναι 48,945 δις και με τα νέα μέτρα   έως το 2013 θα ξεπεράσουν τα 60 δις.
Η μείωση του ΑΕΠ από την αρχή των μνημονίων  είναι πάνω από 20,6% συνολικά  έως σήμερα.
Η αύξηση του χρέους είναι  69,807 δις και η μεταβολή σε ποσοστό του ΑΕΠ είναι από 113% σε 179,3%.

Συμπερασματικά φαίνεται πολύ καθαρά ότι η οικονομία έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο που ότι «μέτρα» και να πάρεις η αποδοτικότητα είναι παρά πολύ μικρή (σύγκριση πρώτης και δεύτερης στήλης).

Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος απόφοιτος οικονομικής σχολής για να καταλάβει ότι αυτό το πρόγραμμα δεν μπορεί να αποδώσει πόσο μάλλον  να ολοκληρωθεί.
Η μόνη του «επιτυχία» είναι η ολοκλήρωση της καταστροφής της ελληνικής οικονομίας και ουσιαστικά η καταδίκη σε θάνατο του κόσμου της εργασίας και της ευρύτερης κοινωνικής πλειοψηφίας….

 

Ετικέτες