Είναι απολυτως αναγκαίο να επαναφέρουμε με τον πιο νηφάλιο, ανοιχτό και αποφασιστικό τρόπο τη συζήτηση στις προϋποθέσεις υλοποίησης του προγράμματός μας. Στις προϋποθέσεις υπό τις οποίες μια ρήξη με το κατεστημένο της ΕΕ και το εγχώριο αστικό μπλοκ μπορεί να είναι εφαλτήριο κοινωνικής αλλάγης προς όφελος των εργαζόμενων.
Η τακτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-Ανελ για διαπραγμάτευση με τους δανειστές σε μια προσπάθεια εξεύρεσης «έντιμου συμβιβασμού» έχει φτάσει σε οριακό, πλέον, σημείο, χωρίς αυτός να έχει επιτευχθεί. Στο διάστημα που ακολούθησε από τις εκλογές ως σήμερα και με κομβικό σημείο τη συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου, έγινε απολύτως σαφές ότι είναι αδύνατο να εξυπηρετηθούν οι κοινωνικές ανάγκες στη βάση των προγραμματικών δεσμέυσεων του ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς την άσκηση «μονομερών ενεργειών». Αναγκαίες μονομερείς ενέργειες αποτελούν οι δεσμεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ για διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, άσκηση αποφασιστικού ελέγχου των χρηματοικονομικών θεσμών, ακύρωση των μνημονιακών νόμων και της λιτότητας και λήψη μέτρων ανεξάρτητα από τους πανευρωπαϊκά επιβεβλημένους δημοσιονομικούς στόχους.
Η τακτική που ακολουθείται έχει σοβαρές επιπτώσεις. Έχει οδηγήσει την κυβέρνηση σε βαθμιαία αποψίλωση των διαθέσιμων τακτικών ελιγμών, έχει δημιουργήσει περιορισμένα αλλά άκρως επικίνδυνα ρήγματα στην εμπιστοσύνη του κόσμου προς το κόμμα μας και έχει αναθερμάνει λογικές του «μη χείρον βέλτιστον». Έχει, τέλος, λειτουργήσει παραλυτικά για το κόμμα, ενισχύοντας στα μέλη μας το ρόλο του μουδιασμένου παρατηρητή και όχι του ενεργού υποκειμένου της ριζοσπαστικής κοινωνικής αλλαγής.
Παρά την τακτική αποφυγής της ρήξης εκ μέρους της κυβέρνησης, η πιθανότητά της επανέρχεται διαρκώς στο προσκήνιο από τους ίδιους τους «δανειστές» και την ντόπια ελίτ, με τη μορφή του Grexit. Ως τιμωρία δηλαδή και ως επίπτωση για τη μη συμμόρφωση της κυβέρνησης με το σύνολο των απαιτήσεών τους. Το γεγονός αυτό έχει αναπόφευκτα (ξανά)ανοίξει τη συζήτηση μέσα στον κόσμο μας για το τι κάνουμε εδώ που φτάσανε τα πράγματα. Η εμπειρία της Κύπρου έχει να προσφέρει πολλά σε αυτή τη συζήτηση όσον αφορά τα θανατηφόρα πλήγματα που δέχεται η Αριστερά όταν δεν είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει αποφασιστικά τους στυγνούς εκβιασμούς των «δανειστών».
Αυτή την συζήτηση, λοιπόν, πρέπει να την καθορίσουμε εμείς, έχοντας πλήρη συναίσθηση της κρισιμότητας της. Είναι απολυτως αναγκαίο να επαναφέρουμε με τον πιο νηφάλιο, ανοιχτό και αποφασιστικό τρόπο τη συζήτηση στις προϋποθέσεις υλοποίησης του προγράμματός μας. Στις προϋποθέσεις υπό τις οποίες μια ρήξη με το κατεστημένο της ΕΕ και το εγχώριο αστικό μπλοκ μπορεί να είναι εφαλτήριο κοινωνικής αλλάγης προς όφελος των εργαζόμενων. Χρειάζεται να είμαστε απολύτως ειλικρινείς και συγκεκριμένοι για το τι είδους προετοιμασία και κοινωνική συστράτευση απαιτείται και ποια μέτρα πρέπει να πάρουμε. Αυτό είναι κάτι που χρειάζεται να κάνουμε τώρα!
Οι Οργανώσεις Μελών του ΣΥΡΙΖΑ μπορούν και πρέπει να πρωτοστατήσουν σε αυτή τη διαδικασία. Στο βαθμό που μας αναλογεί και με τις δυνάμεις που διαθέτουμε ως ΟΜ ΣΥΡΙΖΑ Κύπρου, θα το πράξουμε. Είναι αδύνατον, όμως, αυτή η προσπάθεια να είναι ακέφαλη και ασυντόνιστη. Η ηγεσία και τα όργανα του κόμματος έχουν την ευθύνη της προετοιμασίας και της διεξαγωγής αυτής της συζήτησης και δράσης, τόσο εντός κομματικών διαδικασιών όσο και στην κοινωνία συνολικά. Ζητάμε τη διεξαγωγή συνεδρίου άμεσα και πριν την υπογραφή οποιαδήποτε άλλης συμφωνίας.
