Τετάρτη 22 Γενάρη ξεκινάνε οι πρώτες απολύσεις για τους συμβασιούχους άνεργους πτυχιούχους νέους 22-29 ετών, που εργάζονται στο δημόσιο μέσω σχετικού προγράμματος του ΟΑΕΔ.
Ταυτόχρονα οι εργαζόμενοι στο πρόγραμμα συνεχίζουν αι τις κινητοποιήσεις τους, θέλοντας να πραγματοποιήσουν μια ακόμη μαζική και μαχητική διαδήλωση σαν αυτή που προηγήθηκε την Παρασκευή 10/1.
Η διαδήλωση ξεχώρισε όχι μόνο από τη συμμετοχή των ίδιων των νέων που εργάζονται στο πρόγραμμα, αλλά και με πολύ κόσμο που στάθηκε στο πλευρό τους, αγωνιζόμενος ενάντια στις ελαστικές σχέσεις εργασίας και τις απολύσεις, ενάντια στην ανακύκλωση της ανεργίας, που πραγματοποιούν σταθερά οι μνημονιακές κυβερνήσεις από τον ΓΑΠ και τον Σαμαρά ως τον Τσίπρα και τον Μητσοτάκη. Ακολούθησε το Σάββατο 18/1 άλλη μια μαχητική κινητοποίηση στο Σύνταγμα.
Οι εργαζόμενοι ξανακατέβηκαν στο δρόμο, απεργώντας την Τετάρτη 22 Γενάρη (12 το μεσημέρι, στα Προπύλαια) με τη στήριξη της ΑΔΕΔΥ, που κήρυξε 24ωρη απεργία για τους πάνω από 3.600 νέους που απασχολούνται στο πρόγραμμα. Καλό θα ήταν να είχε προγραμματίσει και στάση εργασίας τουλάχιστον για τους υπόλοιπους εργαζόμενους στο δημόσιο, καθώς και αυτοί θα έχουν θέμα εντατικοποίησης της εργασίας τους με τις απολύσεις των συμβασιούχων.
Οι κινητοποιήσεις είναι ο μόνος δρόμος για τους νέους που δεν θέλουν να βιώσουν ξανά την ανεργία από τη στιγμή που καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες στα υπουργεία που εργάζονται. Αυτό έγινε ακόμη πιο ξεκάθαρο στις 10 Γενάρη, όταν η ηγεσία του Υπουργείου Εργασίας αρνήθηκε να συναντηθεί με αντιπροσωπεία των εργαζομένων, ενώ αντίστοιχη στάση κράτησε και το Πρωθυπουργικό Γραφείο, όταν η πορεία έφτασε στο Μέγαρο Μαξίμου, με τον Διευθυντή του Γραφείου να αρνείται επίσης συνάντηση με τους εργαζόμενους.
Η κυβέρνηση έδειξε ακόμη μία φορά πως πέρα από τα λόγια δεν έχει καμιά διάθεση να κάνει διάλογο με τους εργαζόμενους, πολύ περισσότερο να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις τους και να τους κρατήσει στη δουλειά. Στην «καλύτερη» περίπτωση, με βάση όσα είχε δηλώσει ο Ν. Μηταράκης, θα κοιτάξει να ανακυκλώσει την ανεργία, προσλαμβάνοντας στη θέση όσων απολυθούν δικά της παιδιά, δείχνοντας για μια ακόμη φορά ότι οι πολιτικοί εκφραστές του νεοφιλελευθερισμού είναι οι πιο στυγνοί διαχωριστές της εργατικής τάξης και της νεολαίας σε παιδιά και αποπαίδια.
Οι εργαζόμενοι και η νεολαία χρειάζεται να σταθούν στο πλευρό τους, στηρίζοντας τις κινητοποιήσεις, διεκδικώντας όχι μόνο τη μονιμοποίηση των εργαζομένων στο πρόγραμμα, αλλά και μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού με κάλυψη όλων των κενών θέσεων στο δημόσιο, με ίση αμοιβή για ίση εργασία και πλήρη ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα σε όλους όσους δουλεύουν σε αυτό και κατάργηση κάθε μορφής ελαστικής εργασίας. Διεκδικώντας ένα πλήρως στελεχωμένο δημόσιο για τις ανάγκες του λαού και όχι για τα κέρδη των καπιταλιστών.
