Refugees Welcome Club στην Λέσβο

Τα παι­διά αυτά σή­με­ρα βρί­σκο­νται σε άλλες χώρες της ΕΕ και κυ­ρί­ως στη Γερ­μα­νία, όπου μπο­ρούν να εντα­χθούν και να προ­σπα­θή­σουν να κά­νουν μια κα­λύ­τε­ρη ζωή μα­κριά από τον πό­λε­μο και την πείνα. Προ­έρ­χο­νται από χώρες όπως το Πα­κι­στάν, το Αφ­γα­νι­στάν, η Σο­μα­λία και το Ιράν. Ανά­με­σά τους υπάρ­χει και ένας με­τα­νά­στης που ζή­τη­σε πο­λι­τι­κό άσυλο λόγω σε­ξουα­λι­κού προ­σα­να­το­λι­σμού, από μια χώρα που το να είσαι ομο­φυ­λό­φι­λος είναι ποι­νι­κό αδί­κη­μα τι­μω­ρού­με­νο με την ποινή του θα­νά­του.

Η Ελ­λά­δα τους τι­μώ­ρη­σε για το θάρ­ρος τους να φύ­γουν για να γλυ­τώ­σουν φυ­λα­κί­ζο­ντάς τους σε άθλιες συν­θή­κες στο κο­λα­στή­ριο της Πα­γα­νής που έχει τώρα πλέον κλεί­σει. Αυτοί που επέ­στρε­ψαν εδώ κα­τά­φε­ραν να ξε­φύ­γουν και να πά­ρουν το δρόμο για άλλες χώρες. Ο Αχμέτ, ο Χου­σε­ΐν, μαζί με τους φί­λους τους από τη Γερ­μα­νία, την Ελ­λά­δα και αλλού βρί­σκο­νται αυτές τις μέρες στην πα­ρα­λία Καρ­πού­ζι σε ένα κά­μπινγκ ορ­γα­νω­μέ­νο για να σπά­σει τα στε­ρε­ό­τυ­πα του ρα­τσι­σμού. 

2.jpg

Κάθε μέρα ορ­γα­νώ­νουν πάρτι, μα­γει­ρεύ­ουν σε συλ­λο­γι­κή κου­ζί­να, κά­νουν μπά­νιο στην πα­ρα­λία και έρ­χο­νται σε επαφή με τους ντό­πιους μέσα από διά­φο­ρα χά­πε­νινγκ, όπως η χθε­σι­νή πο­ρεία που ορ­γά­νω­σαν ενά­ντια στον πό­λε­μο στη Γάζα και κα­τέ­λη­ξε μπρο­στά στο δη­μο­τι­κό θέ­α­τρο. Κά­ποιοι έχουν φτιά­ξει ήδη ρίζες στις και­νούρ­γιες τους χώρες, ένας από αυ­τούς ήρθε με το μωρό του στην αγκα­λιά, μωρό που απέ­κτη­σε με μια Γερ­μα­νί­δα που γνώ­ρι­σε όταν αυτή δού­λευε εθε­λο­ντι­κά σε μια δομή αλ­λη­λεγ­γύ­ης. Κά­ποιοι άλλοι έχουν ξε­κι­νή­σει να μα­θαί­νουν τη γλώσ­σα, κά­ποιοι άλλοι δου­λεύ­ουν, κά­ποιοι είναι ακόμα στη χώρα μας.

3.jpg

Τα πε­ρή­φα­να μου­τρά­κια τους, δυ­να­μω­μέ­να από την αγάπη και τη φρο­ντί­δα που τους έχουν δώσει οι άν­θρω­ποι που πά­λε­ψαν και πα­λεύ­ουν μαζί τους απο­τε­λούν τη με­γα­λύ­τε­ρη ελ­πί­δα για την κα­τα­πο­λέ­μη­ση του ρα­τσι­σμού.