Το σχέδιο των δανειστών: Πλήρης εξάντληση ως την πλήρη υποταγή

Άλλο ένα «δραματικό» Eurogroup ολοκληρώθηκε χωρίς να δοθεί «λύση» στο πλαίσιο του υποτιθέμενου «έντιμου συμβιβασμού». Άλλη μια «αιματηρή» δόση (750 εκατ. ευρώ προς το ΔΝΤ) καταβλήθηκε, παρά τις δραματοποιήσεις ότι χρήματα δεν υπάρχουν, ότι η ελληνική κυβέρνηση μπορεί να μην την πληρώσει κ.λπ. Μάλιστα, σύμφωνα με πληροφορίες, η δόση πληρώθηκε χάρη σε «γενναιοδωρία» των δανειστών, που πρότειναν οι ίδιοι να αξιοποιηθεί προς τούτο ασφαλιστικό αποθεματικό υπέρ του ΔΝΤ που διατηρούνταν στην Τράπεζα της Ελλάδος (ΤτΕ)... Η τακτική των δανειστών είναι διαφανής: θέλουν να οδηγήσουν την κυβέρνηση στο σημείο να «στραγγίξει» όλα τα ρευστά αποθέματα του ευρύτερου δημόσιου τομέα και μανουβράρουν έτσι τις διαδικασίες, το χρόνο των διαπραγματεύσεων και το χρόνο διεξαγωγής των Eurogroup, ώστε να πληρώνονται κανονικά τα τοκοχρεολύσια και η κυβέρνηση να ξεμένει από ρευστό όταν πρόκειται να πληρωθούν μισθοί και συντάξεις! 

Θανάσιμη παγίδα

Στο στρατόπεδο των δανειστών επικρατούν πλέον ισχυρή αυτοπεποίθηση, πανηγυρικοί τόνοι και ειρωνική διάθεση, καθώς θεωρούν ότι η κυβέρνηση είναι απολύτως εγκλωβισμένη σε μια απελπιστική κατάσταση, ότι εξαντλεί ταχύτατα τα στρατηγικά της αποθέματα (όχι μόνο τα οικονομικά αλλά και τα πολιτικά) και ότι δεν έχει πλέον δυνάμεις για μείζονες κινήσεις απεγκλωβισμού από τη «θανάσιμη παγίδα». Η αυτοπεποίθηση είναι τόσο μεγάλη ώστε ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε δήλωσε πως δεν έχει αντίρρηση να γίνει και δημοψήφισμα ώστε να πάρει θέση ο ελληνικός λαός!   

Εξαντλώντας τα ρευστά διαθέσιμα του ευρύτερου δημόσιου τομέα για να πληρώνει τοκοχρεολύσια, η κυβέρνηση βρέθηκε στα τέλη Απριλίου στη δεινή θέση να μην μπορεί να πληρώσει μισθούς και συντάξεις. Διασφαλίζοντας ότι θα πληρώνονται κανονικά τα τοκοχρεολύσια του χρέους, οι δανειστές την οδήγησαν για πρώτη φορά στο χείλος της εσωτερικής στάσης πληρωμών σε μισθούς και συντάξεις. Κατέφυγε λοιπόν στη γνωστή Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου (ΠΝΠ). Ωστόσο, τα ρευστά διαθέσιμα δεν επαρκούσαν για να πληρωθεί η δόση του ΔΝΤ την Τρίτη 12 Απριλίου. Οι δανειστές προσφέρθηκαν να «διευκολύνουν», υπενθυμίζοντας ότι υπάρχει ασφαλιστικό αποθεματικό 700 εκατ. ευρώ στην ΤτΕ για το ΔΝΤ. Πληρώνοντας με αυτό τον τρόπο τη δόση, η κυβέρνηση θα βρεθεί τώρα ξανά μπροστά στο φάσμα της στάσης πληρωμών σε μισθούς στις 15 Μαΐου, όταν θα πρέπει να καταβάλει 550 εκατ. ευρώ, ή το αργότερο στα τέλη του μήνα, όταν θα πρέπει να καταβάλει τα διπλάσια για μισθούς και συντάξεις. Ενόψει αυτού, οι δανειστές έχουν βάλει ένα νέο κομματάκι τυρί στη φάκα: αν η κυβέρνηση «τρέξει» για τη συμφωνία, μπορεί να ελπίζει ότι θα ανοίξει η περιβόητη «στρόφιγγα» ρευστότητας του κ. Ντράγκι ή ότι θα αρχίσουν να εκταμιεύονται τμήματα της δόσης των 7,2 δισ. ευρώ...  

Η γάτα με το ποντίκι

Οι δανειστές, αποθρασυμένοι, παίζουν με την κυβέρνηση σαν τη γάτα με το ποντίκι, την οδηγούν όλο και πιο βαθιά στην παγίδα, αφήνοντας μόνο ένα παραθυράκι διαφυγής: μια μνημονιακή συμφωνία-εισαγωγή στο τρίτο μνημόνιο ή κατευθείαν την υπογραφή του τρίτου μνημονίου... 

Ύστερα από την πληρωμή της δόσης προς το ΔΝΤ παρά το άκαρπο (όσον αφορά την παροχή ρευστότητας) Eurogroup, οι «ασκήσεις προσομοίωσης ρήξης» του τελευταίου διαστήματος αποδεικνύονται «ψεύτικοι συναγερμοί» που σκορπούν ακόμη μεγαλύτερη απογοήτευση και ενισχύουν το «μονόδρομο» προς το συμβιβασμό. 

Έχοντας στήσει πολύ καλά μια πολυπλόκαμη παγίδα και έχοντας την πλήρη συνδρομή του εγχώριου μνημονιακού «καθεστώτος» (που όχι μόνο παραμένει άθικτο, αλλά έχει ενισχυθεί και εξακολουθεί να ενισχύεται σε καίριους κρίκους της πολιτικής και της οικονομίας από τις αποφάσεις της κυβέρνησης), οι δανειστές απαιτούν κάτι περισσότερο και από το μέιλ Χαρδούβελη! 

Ο Νίκος Βούτσης αποκάλυψε σε συνέντευξή του στον «Αθήνα 9,84» ότι οι δανειστές ζητούν πρωτογενές πλεόνασμα 2% το 2015. Δεδομένου ότι η εκτίμηση του ΔΝΤ είναι πως το 2015 χωρίς νέα μέτρα θα υπάρξει πρωτογενές έλλειμμα 1,7%, για να γεφυρωθεί το χάσμα θα απαιτηθούν μέτρα συνολικής απόδοσης 7-8 δισ. ευρώ το 2015, όπως ο ίδιος ο Νίκος Βούτσης αποκάλυψε, και συνολικά έως και 15 δισ. ευρώ για το 2016! 

Νέο μνημόνιο

Αν σκεφτούμε ότι το συνολικό ύψος των νέων μέτρων στην πρώτη διετία του δεύτερου μνημονίου (2012-2013) ήταν «μόλις» 11 δισ. ευρώ, είναι προφανές ότι οι δανειστές ζητούν ένα νέο μνημόνιο, σκληρότερο και από το δεύτερο!   

Μπαίνοντας όλο και πιο βαθιά στην παγίδα και μη έχοντας τη δύναμη, την τόλμη ή τη θέληση να αντικαταστήσει μια διαπραγματευτική γραμμή η οποία κατέρρευσε με ένα σχέδιο ρήξης, το κυβερνητικό κέντρο φαίνεται ότι έχει αποδεχτεί την πορεία προς μια τέτοιου τύπου σκληρή μνημονιακή συμφωνία. Όχι μόνο έχει πλήρως εγκαταλειφθεί ο θεμελιώδης στόχος της κατάργησης του μνημονίου και του «ξηλώματος» του μνημονιακού καθεστώτος, όχι μόνο έχει παραπεμφθεί στις ελληνικές καλένδες η υλοποίηση του «προγράμματος της Θεσσαλονίκης», αλλά πέφτουν η μία μετά την άλλη και οι ελάχιστες «κόκκινες γραμμές»: οι ιδιωτικοποιήσεις θεωρούνται προ πολλού χαμένη μάχη, ενώ στα φορολογικά ζητήματα διαμορφώνονται οι όροι μιας νέας φοροεπιδρομής: παραμονή του ΕΝΦΙΑ, παραίτηση από το αφορολόγητο των 12.000 ευρώ, δυσβάστακτες ρυθμίσεις στο ΦΠΑ με ενιαίο ανώτατο συντελεστή 18-19% με μετάταξη βασικών υπηρεσιών σε αυτόν (ενέργεια) κ.λπ. Όμως, ούτε τα «όσια των οσίων» μένουν ανέπαφα: Η αύξηση του κατώτατου μισθού «εξαερώνεται» για να μείνει η θεσμοθέτηση ενός «συστήματος συλλογικών διαπραγματεύσεων» (ούτε καν συλλογικών συμβάσεων) σύμφωνα με τα νεοφιλελεύθερα πρότυπα του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας (ILO), ενώ η απαίτηση για ομαδικές απολύσεις δεν έχει αποσυρθεί από το τραπέζι. Τέλος, στο συνταξιοδοτικό, στη γραμμή του κοινού ανακοινωθέντος Τσίπρα - Γιούνκερ περί «συγκράτησης των συνταξιοδοτικών δαπανών», οι πρόωρες συντάξεις θα είναι το «βασικό θύμα», αλλά δεν έχουν αποσυρθεί οι απαιτήσεις των δανειστών για παραμετρικές αλλαγές στο Ασφαλιστικό (όρια ηλικίας) ούτε για περικοπή των «υψηλών» επικουρικών συντάξεων ή και των κύριων συντάξεων...  

 
Σχέδιο ρήξης
Μπροστά σε αυτήν τη μοιρολατρική πορεία προς το τρίτο μνημόνιο, δεν χρειαζόμαστε «ψεύτικους συναγερμούς» και επικοινωνιακή διαχείριση κούφιων «απειλών», ούτε, πολύ περισσότερο, ψοφοδεείς και ευκόλως αναγνώσιμες «μπλόφες», αλλά γενναίες πολιτικές αποφάσεις: στάση πληρωμών - διαγραφή του χρέους, άμεση υλοποίηση του «προγράμματος της Θεσσαλονίκης», κατάργηση των μνημονίων και ξήλωμα του μνημονιακού καθεστώτος. Χρειαζόμαστε ένα σχέδιο ρήξης με το εγχώριο και διεθνές σύστημα.