Σχετικά με τη ΝΕΑ ΣΥΜΦΩΝΙΑ-ΜΝΗΜΟΝΙΟ (Προς την Ο.Μ. ΣΥΡΙΖΑ Πολυγώνου – Α΄ Αθήνας)

Είναι γεγονός ότι η κυβέρνηση, επί πέντε μήνες, διαπραγματεύτηκε σκληρά, προκειμένου να επέλθει ένας έντιμος συμβιβασμός με τους δανειστές. Τελικά, πιεζόμενη ασφυκτικά και εκβιαστικά από τους δανειστές και το εγχώριο κατεστημένο συμβιβάστηκε, υπογράφοντας ένα τρίτο Μνημόνιο.

Όμως,  γι’ αυτό τον συμβιβασμό, την κύρια και αποκλειστική ευθύνη έχει ο ηγετικός πυρήνας του κόμματος που συμμετείχε στις διαπραγματεύσεις. Ήταν το αποτέλεσμα των κυρίαρχων αναλύσεων σχετικά με τη φύση της ευρωζώνης και ότι μπορούμε να την αλλάξουμε «από τα μέσα», οι οποίες τελικά αποδείχτηκαν ανεδαφικές. Ταυτόχρονα, ήταν η υποτίμηση των δυνάμεων του αντιπάλου, η διαρκής άμυνα, οι αυταπάτες ότι θα μπορέσουμε να πείσουμε τους δανειστές με τη δύναμη της λογικής, το χάσιμο πολύτιμου χρόνου μέσα από τις συνεχείς διαπραγματεύσεις, καθώς επίσης και η άρνηση επεξεργασίας εναλλακτικών επιλογών, πριν ακόμη αναλάβουμε τη διακυβέρνηση, που οδήγησαν στον επώδυνο συμβιβασμό. Ένας συμβιβασμός, ο οποίος, εφαρμόζοντας την στρατηγική του αντιπάλου, μας οδηγεί σε αφομοίωση από αυτόν και αποκοπή από τα κοινωνικά στρώματα που μας στήριξαν.

Ως μέλη της Ο.Μ. Πολυγώνου, εκφράζουμε την πλήρη αντίθεσή μας στην νέα Συμφωνία-Μνημόνιο που αποδέχτηκε η κυβέρνηση. Το τρίτο Μνημόνιο περιλαμβάνει μέτρα, όπως και τα προηγούμενα, τα οποία δεν δίνουν καμία προοπτική εξόδου από την κρίση. Απεναντίας, θα εντείνουν την ύφεση και την φτωχοποίηση του ελληνικού λαού και στο τέλος δεν θα έχουν κανένα αποτέλεσμα, επαναφέροντας στο προσκήνιο το grexit, που τόσο θέλουμε να αποφύγουμε.

Το νέο μνημόνιο και οι εφαρμοστικοί του νόμοι βρίσκονται στον αντίποδα όλων των συνεδριακών-προεκλογικών και μετεκλογικών θέσεων του ΣΥΡΙΖΑ. Βρίσκονται εμφανώς στον αντίποδα της λαϊκής εντολής της 25ης Γενάρη και μετατρέπουν το ΟΧΙ του δημοψηφίσματος της 5ης Ιουλίου σε απαράδεκτο ΝΑΙ μαζί με όλους όσους μέχρι σήμερα ήμασταν απέναντι: ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΠΟΤΑΜΙ-ΜΜΕ. Αυτή η εξέλιξη, εκτός των άλλων, αφήνει ορθάνοικτο το δρόμο στους νεοναζί της Χρυσής Αυγής να εμφανίζονται πλέον ως η μόνη αντι-μνημονιακή δύναμη, με ότι αυτό συνεπάγεται για τον κίνδυνο ανόδου της εκλογικής και πολιτικής της επιρροής σε λαϊκά στρώματα απογοητευμένα από την Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.

Στο ερώτημα που τίθεται, συνεχώς, ότι δεν υπάρχει εναλλακτική λύση, η απάντηση είναι ότι η Εναλλακτική Λύση υπήρχε και υπάρχει διατυπωμένη στις συνεδριακές μας θέσεις, αλλά και στις δημόσια διατυπωμένες θέσεις οικονομολόγων και στελεχών της αριστεράς. Θέσεις όπως, «καμιά θυσία για το ευρώ», «τράπεζες κάτω από δημόσιο έλεγχο», «διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους» –που η αρμόδια επιτροπή της Βουλής χαρακτηρίζει στο πόρισμά της ως επονείδιστο και απεχθές κατά τα ¾- είναι θέσεις που σε συνδυασμό με το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης αποτελούν μια πολύ καλή βάση εναλλακτικής πορείας που ψήφισε και στήριξε ο ελληνικός λαός.

Στην αντίθετη περίπτωση, η εφαρμογή του τρίτου Μνημονίου θα δημιουργεί  εντάσεις και ρήξεις τόσο μέσα στο εσωτερικό του κόμματος όσο και στην κοινωνία μεταξύ όσων θα μάχονται το Μνημόνιο 3 και όσων θα υποστηρίζουν τον Πανούση και τις δυνάμεις καταστολής εναντίον των διαδηλωτών στις συγκεντρώσεις, όσων θα απειλούν με εξώσεις, όσων θα δέχονται να μειωθούν οι συντάξεις, όσων θα δέχονται να μην επανέλθουν οι συλλογικές διαπραγματεύσεις στους χώρους εργασίας και όσοι/-ες γενικά θα δέχονται να μας υποβάλλουν στο νέο μνημονιακό μαρτύριο.

Καλούμε όσους/-ες δεν ενδιαφέρονται για μια τέτοια λύση να πάρουμε το κόμμα στα χέρια μας, ώστε να μπορέσουμε να περισώσουμε ότι ακόμη μπορεί να περισωθεί. Οι προσωπικές και συλλογικές επιλογές μας, θα καθορίσουν αν ο ΣΥΡΙΖΑ παραμείνει κόμμα της Αριστεράς ή αν αποχωρήσει από αυτήν.

Ζητάμε άμεση σύγκλιση όλων των οργάνων του κόμματος, καθώς και έκτακτου Συνεδρίου, για να επεξεργαστούμε ένα νέο εναλλακτικό σχέδιο διεξόδου από την κρίση και την εφαρμογή μιας πολιτικής, η οποία θα μεροληπτεί υπέρ των δυνάμεων της εργασίας, επειδή το τρίτο Μνημόνιο δεν θα διαρκέσει για πολύ. Αργά ή γρήγορα το grexit θα τεθεί εκ νέου στην ημερήσια διάταξη και το ερώτημα είναι ποιος θα ελέγχει αυτή τη διαδικασία: εμείς ή οι δανειστές;

Δημήτρης Κατσορίδας

Λίνα Φινοπούλου

Βαρβάρα Κατσορίδα

23-7-2015