Υπογράφτηκε, από την Πολεοδομία του Δήμου Αριστοτέλη, η άδεια δόμησης του εργοστασίου εμπλουτισμού στις Σκουριές. Η έγκριση της άδειας βασίζεται στον νόμο 4280/2014 και στις τροπολογίες που αφορούν τους όρους δόμησης σε δασικές εκτάσεις.
Οι τροπολογίες αυτές χαρακτηρίστηκαν από το ΣΥΡΙΖΑ ως φωτογραφικές και με μόνο σκοπό την εξυπηρέτηση της Ελληνικός Χρυσός, που αντιμετώπιζε νομικά εμπόδια στην ολοκλήρωση του εργοστασίου. Χαρακτηριστική είναι ηανακοίνωση (Οκτώβρης 2014) του τμήματος Οικολογίας, Περιβάλλοντος & Χωρικού Σχεδιασμού του ΣΥΡΙΖΑ, όπου αναφέρεται ότι “Τα νομικά εμπόδια που αντιμετώπιζε η εταιρεία, ξεπεράστηκαν με τις φωτογραφικές τροπολογίες (των 210/1973 και 4258/2014), που έγιναν νόμος (4280/2014) με την υπερψήφισή τους από την κυβερνητική πλειοψηφία. Γίνεται γι’ άλλη μια φορά ολοφάνερο ότι η κυβέρνηση δεν νομοθετεί με βάση τις πραγματικές ανάγκες και με γνώμονα το δημόσιο συμφέρον, αλλά για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα των «επενδυτών», να διευκολύνει τις δραστηριότητες τους και να νομιμοποιήσει τις παρανομίες τους.”
Ο ΣΥΡΙΖΑ, ως αντιπολίτευση, είχε δεσμευτεί ότι οι φωτογραφικές τροπολογίες θα καταργηθούν άμεσα με την ανάληψη της εξουσίας. Ο Γ. Τσιρώνης, στις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης και έχοντας αναλάβει το υφυπουργείο περιβάλλοντος, δήλωσε ότι η κατάργηση των δασοκτόνων νόμων, και ειδικά του ν.4280/2014, είναι στις άμεσες προτεραιότητες της κυβέρνησης. Αργότερα δήλωσε επίσης ότι οι, εν λόγω, τροπολογίες, σύμφωνα με τις νομικές υπηρεσίες του υπουργείου, δεν μπορούν να έχουν αναδρομική ισχύ για την κατασκευή του εργοστασίου εμπλουτισμού.
Για άλλη μια φορά ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζει ανακολουθία λόγων και έργων. Όχι μόνο δεν δημιουργήθηκε μια σύγχρονη νομοθεσία που θα διασφάλιζε το δημόσιο συμφέρον, αλλά δεν καταργήθηκαν καν οι φωτογραφικές διατάξεις. Ένα χρόνο μετά οι τροπολογίες του δόγματος “επενδύσεις με κάθε κόστος” εξακολουθούν να ισχύουν, με αποτέλεσμα η Ελληνικός Χρυσός να έχει στα χέρια της άλλη μια άδεια.
Η μεταλλευτική δραστηριότητα στη χώρα εξακολουθεί να ρυθμίζεται από αναχρονιστικούς νόμους, φωτογραφικές διατάξεις και έναν απαράδεκτο μεταλλευτικό κώδικα. Τα μεταλλευτικά σχέδια συνεχίζουν να αντιμετωπίζονται τμηματικά και κατακερματισμένα, με αποτέλεσμα τόσο η διοίκηση όσο και η δικαιοσύνη να μην είναι σε θέση να διαχειριστούν συνολικά ένα εξορυκτικό σχέδιο, αφήνοντας έτσι μεγάλα περιθώρια για, πολλών ειδών, διευκολύνσεις προς τους “επενδυτές”. Η κυβέρνηση επιλέγει να διαιωνίζει αυτήν την κατάσταση, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Τόσο η κυβέρνηση όσο και η τοπική βουλευτής, η οποία εκλέχθηκε από το κίνημα και είναι γνώστης των προβλημάτων της περιοχής, έχουν σοβαρές ευθύνες γι΄αυτή την τόσο καταστροφική επιλογή.
Εμείς δεν θα επιτρέψουμε την καταστροφή της Χαλκιδικής, όποια κυβέρνηση και είναι απέναντί μας.
