Έχει πολύ ενδιαφέρον να δούμε πως αντιμετωπίζεται ο κοροναϊός σε μια σειρά εργασιακούς χώρους που δεν έχουν μπει στη γενική καραντίνα ώστε να εξυπηρετείται ο πληθυσμός.
Το μεγαλύτερο ενδιαφέρον φαίνεται να είναι σε χώρους όπως τα φαρμακεία (όπου τουλάχιστον έχουν εργαζόμενους) και ακόμη περισσότερο τα σούπερ μάρκετ επειδή έχουν πολλούς εργαζόμενους και εξίσου δεκάδες καταναλωτές.
Είναι χαρακτηριστικό ότι παρότι από τις 11 Μάρτη είχαν αρχίσει να ανακοινώνονται μέρα με τη μέρα όλο και περισσότερα μέτρα καραντίνας, χρειάστηκε να περάσουν 5 σχεδόν μέρες και να φτάσουμε στην Κυριακή 15 και τη Δευτέρα 16 Μάρτη για να δούμε τι ακριβώς μέτρα περιλαμβάνουν τα σχέδια της κυβέρνησης για τους εργαζόμενους στα σούπερ μάρκετ και για όσους τα επισκέπτονται. Έτσι αυτό που ανακοινώθηκε ήταν ότι βολεύει τους καρχαρίες ιδιοκτήτες των σούπερ μάρκετ. Ωράριο που θα ξεκινάει από τις 7 το πρωί και θα κλείνει στις 10 το βράδυ. Και εργασία και την Κυριακή αν και από όσα λένε (αναμένεται διευκρινιστική εγκύκλιος) αυτό θα ισχύει μόνο για την παράδοση αγαθών με διανομή στα σπίτια.
Σε κάθε περίπτωση είναι δεδομένο ότι ως τώρα δεν τηρούνται με ευλάβεια τα μέτρα ασφαλείας καθώς στη συντριπτική πλειοψηφία των σούπερ μάρκετ το μόνο που τους παρέχεται είναι γάντια. Ούτε αντισηπτικά μαντηλάκια και υγρά ούτε μάσκες. Ακόμη κι ένα πρωτοετή φοιτητή της ιατρικής να ρωτήσουμε γνωρίζει ότι τα γάντια για να έχουν αποτελεσματικότητα πρέπει να αλλάζουν μετά από κάθε συναλλαγή με πελάτη αλλιώς επίσης μπορούν να μεταφέρουν το οποιοδήποτε μικρόβιο και ιό. Πολύ περισσότερο για τις ταμίες στα σουπερμάρκετ που έρχονται σε επαφή με τις κάρτες πληρωμών και τα χρήματα.
Τα σουπερμάρκετ δείχνουν να αποτελούν αυτή τη στιγμή ένα πείραμα της κυβέρνησης και για την εντατικοποίηση της εργασίας και για την πλήρη κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας. Θα φτάσουμε να έχουμε προσωπικό εξαντλημένο και πιο ευάλωτο στο να κολλήσει τον ιό. Γιατί όταν το μυαλό εκεί κουραστεί και αρχίζει να θολώνει είναι πανεύκολο με το “μολυσμένο” από την συνεχή χρήση γάντι να σκουπίσεις τον ιδρώτα από το πρόσωπο. Και αιτία αυτού του πειράματος είναι η ανάγκη των Βασιλοπουλαίων και των Σκλαβενίτηδων, η ανάγκη των Lidl και των άλλων αλυσίδων να μη χάσουν ούτε ευρώ από τα κέρδη τους.
Αν τα πράγματα άλλωστε ήταν διαφορετικά στα μέτρα αυτά θα βλέπαμε και αύξηση του μισθού για τους εργαζόμενους στα μάρκετ και προσλήψεις προσωπικού για να μην υπάρχει εξάντληση των τωρινών εργαζομένων που στην πλειοψηφία τους είναι και γυναίκες και θα έχουν κι ένα βουνό δουλειά όταν επιστρέφουν ξεθεωμένες στο σπίτι. Και βέβαια θα υπήρχε και η πρόβλεψη το μέτρο της εργασίας τις Κυριακές να είναι προσωρινό και να διαρκέσει μέχρι να τελειώσει η επιδημία.
Εξαιρετικό ενδιαφέρον έχει να δούμε την ανακοίνωση της Επιτροπής Αγώνα εργαζομένων στον ΑΒ Βασιλόπουλο εκεί που η κοροϊδία ξεπέρασε κάθε προηγούμενο με την εργοδοσία αντί να παίρνει καλύτερα μέτρα προστασίας των εργαζομένων να τους διανέμει φυλλάδιο για το πως θα βρουν ψυχολογική υποστήριξη.
«Όλοι οι εργαζόμενοι, στην πλειοψηφία ελαστικοί και κακοπληρωμένοι, είμαστε εδώ, στην πρώτη γραμμή χωρίς μέσα προστασίας, σε απόλυτη έκθεση στον ιό. Δεν μας λείπει η ψυχολογική βοήθεια αλλά η πρακτική, ουσιαστική στήριξη με μέτρα ατομικής προστασίας, η ξεκούραση, η πραγματική στήριξη με μετατροπή των ελαστικών θέσεων σε πλήρη εργασία. Μας λείπει το γεγονός πως σε αυτές τις συνθήκες δεν αναγνωρίζεται η εργασία μας σαν ανθυγιεινή. Μας λείπουν τα βασικά, στοιχειώδη μέτρα που συνιστούν οι ειδικοί... Τα αντισηπτικά είναι άγνωστη λέξη στα ταμεία. Δεν υπάρχουν ούτε για τους εργαζόμενους ούτε για τους πελάτες”.
Με βάση τα παραπάνω απαιτούν να τοποθετηθούν τζάμια προστασίας στα ταμεία. Να υπάρχει αντισηπτικό δίπλα στο κάθε ταμείο και σε κεντρικά σημεία όλων των supermarket. Με ευθύνη του κράτους και της εργοδοσίας να υπάρχει προμήθεια προϊόντων για απολύμανση χεριών, επιφανειών (καρότσια κ.λπ.) και εργαλείων με πιστοποίηση. Να μετατραπούν τα 4ωρα-6ωρα και γενικά όλες οι ελαστικές θέσεις εργασίας, σε θέσεις πλήρους εργασίας (8ωρο) με όλα τα εργασιακά δικαιώματα. Να τους δοθεί έκτακτο επίδομα ανθυγιεινής εργασίας.
Με τη βοήθεια των συνδικάτων τους και της Αριστεράς τα αιτήματα των εργαζομένων χρειάζεται να αναδειχθούν και να διεκδικηθούν με πολύμορφες δράσεις.
*Αναδημοσίευση από την Εργατική Αριστερά
