Εκατοντάδες σχολικές καθαρίστριες από σωματεία όλης της χώρας διαδήλωσαν σήμερα στους δρόμους της Αθήνας καταλήγοντας στο υπουργείο εσωτερικών για να συναντηθεί με τον υπουργό Σκουρλέτη.
Τα βασικά τους αιτήματα είχαν να κάνουν με το εργασιακό καθεστώς τους ή και με οφειλή δεδουλευμένων. Οι περισσότερες σχολικές καθαρίστριες, σχεδόν το 80% σε κάθε νομό, δεν είναι μόνιμες αν και εργάζονται επί σειρά πολλών ετών στην ίδια θέση. Το κράτος τις διατηρεί ομήρους με συμβάσεις έργου, κακοπληρωμένες και χωρίς εργασιακά δικαιώματα που είχαν όσες είχαν καταφέρει να μετατραπούν σε αορίστου μετά από αντίστοιχους αγώνες προ δεκαετίας. Αυτό δεν έχει αλλάξει ούτε με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, μιας που και αυτή αναγνωρίζει την προτεραιότητα Μνημονίων, δανειστών και επιχειρηματικών κερδών έναντι των εργατικών συμφερόντων.
Μιλήσαμε με εργαζόμενες σε διάφορα σχολεία της χώρας και τις ρωτήσαμε για τα προβλήματά τους, το μέλλον του αγώνα τους και την… δημοσιονομική στενότητα.
Καραπιπέρη Σπυριδούλα (4ο γυμνάσιο Αγρινίου)
Ήρθαμε να διεκδικήσουμε τη μονιμότητα γιατί καλύπτουμε πάγιες ανάγκες, δεν είμαστε περιστασιακές. Τα σχολεία δεν μπορούν να λειτουργούν χωρίς καθαρίστριες και μάλιστα αν εφαρμοστούν τυπικά οι συμβάσεις μας, τα σχολεία δεν θα καλύπτονταν από το πρωί, θα υπολειτουργούσαν. Πληρωνόμαστε με αίθουσες και όχι σταθερά. Τα χρήματα είναι ελάχιστα. Δουλεύω έτσι οχτώ συνεχόμενα χρόνια.
Θέλουμε ίδια δικαιώματα με όλους τους εργαζόμενους. Εκτός από άδειες στερούμαστε δώρα, βαρέα και ανθυγιεινά και έχουμε τη δαμόκλειο σπάθη της απόλυσης κάθε χρόνο πάνω από το κεφάλι μας. Πιάνουμε 1η Σεπτέμβρη, απολυόμαστε 30 Ιουνίου. Κάθε χρόνο «θα σας διώξουμε, θα βρούμε συνεργεία» κλπ. Τα δύο τρία των συναδελφισσών
Έχουμε προσπαθήσει πάρα πολλές φορές με αγώνες, υποσχέσεις πολλές, δεν βλέπουμε αποτέλεσμα. Πιστεύω ότι όλοι μας δουλεύουμε και δεν αξίζουμε τέτοια μεταχείριση.
Γιατί δεν υπάρχουν για μας λεφτά και υπάρχουν για αυτούς που νομοθετούν; Άμα δεν υπάρχουν λεφτά γιατί αυτοί μπορούν και τρώνε και εμείς είμαστε απλήρωτοι και οι λογαριασμοί ανεβασμένοι; Όταν παίρνω 250 ευρώ, έχω ενοίκιο, έχω τρία παιδιά άνεργα στο σπίτι, οι λογαριασμοί τρέχουν… Και η πληρωμή μου έρχεται στη χάση και στη φέξη, όταν θυμηθούνε. Δηλαδή βγάζουν πλεόνασμα στο κράτος με τις δικές μας στερήσεις! Να το βγάλουν από τις δικές τους! Ο ετήσιος ο μισθός ο δικός μου δεν φτάνει ούτε τον μηνιαίο τον δικό τους.
Για να τα βγάλουμε πέρα βοηθάνε θεοί και δαίμονες. Στερούμαστε πολλά. Από τα 250 πληρώνω από την τσέπη μου 30 ευρώ το μήνα για μετακινήσεις στη δουλειά μου.
Χρυσούλα Νικολοπούλου (5ο γυμνάσιο Αγρινίου-γραφείο σχολικών συμβούλων)
Δουλεύω 14 χρόνια στα 15 συνεχόμενα, έχουμε να πληρωθούμε από 27 Δεκέμβρη και τώρα έχει τελειώσει κι ο Μάρτης. Καμία βοήθεια από πουθενά, μας κοροϊδεύουν. Είμαστε όλες μητέρες πολύτεκνες, έχουμε παιδιά άνεργα στο σπίτι και συνέχεια καβγαδίζουμε για τα χρήματά μας. Δεν μας δίνουν σημασία καμία.
Δεν έχουμε δικαίωμα ούτε να αρρωστήσουμε. Μας θέλουν υπηρέτριες από το πρωί ως το βράδυ. Εγώ θέλω 5-7 ώρες την ημέρα για να καθαρίσω το τριώροφο που δουλεύω, Δευτέρα με Παρασκευή και παίρνω 250 ευρώ. Από αυτά περιμένουμε να ζήσουμε. Οι αορίστου συναδέλφισσες παίρνουν για την ίδια δουλειά 750-850 ευρώ κι έχουν παροχές και πληρώνονται τακτικά κάθε μήνα.
Πολύ δύσκολα τα πράγματα. Δάσκαλοι και καθηγητές και μας λένε να πάμε στο κράτος να διαμαρτυρηθούμε, στα υπουργεία. Στα υπουργεία είναι όλοι ενημερωμένοι, έχουμε στείλει πολλές επιστολές.
Εμείς δεν είμαστε η καταστροφή του ελληνικού λαού για να κόβει από εμάς για το πλεόνασμα. Αυτά είναι απαράδεκτα για το ελληνικό κράτος. Να τα γράψετε αυτά που λέω!
Τσακαλίδου Βαρβάρα, πρόεδρος σωματείου συμβασιούχων καθαριστριών Δράμας
Δεν μπορούμε άλλο αυτήν την αδικία, ενώ καλύπτουμε πάγιες και διαρκείς ανάγκες, εγώ δουλεύω 7 συνεχόμενα έτη, παίρνω 227 ευρώ το μήνα. Πληρωνόμαστε μόνο για τις αίθουσες διδασκαλίας, αλλά καθαρίζουμε και γραφεία και εργαστήρια και όλα δωρεάν. Έχουν συνταξιοδοτηθεί οι μόνιμες και έχουμε χρεωθεί όλη την επιπλέον δουλειά, μένουμε 6-7 ώρες στα σχολεία.
Σε εμάς δεν χρωστάνε δεδουλευμένα, αλλά πολύ δύσκολα τα βγάζουμε πέρα και έτσι. Εγώ έχω γιο άνεργο και με τις μειώσεις των συντάξεων δεν μπορούν να βοηθήσουν και οι παππούδες πια.
Η κυβέρνηση να κόψει πρώτα τους μισθούς της και μετά να κόψει από μας. Άλλο δεν πάει, ο κόμπος είναι στο χτένι. Έχουν αγανακτήσει οι άνθρωποι.
Θα πάμε στον κύριο Σκουρλέτη και στον κύριο Πετρόπουλο και θα πάμε και στη Βουλή μετά. Είναι άδικο να είμαστε με αυτές τις μεσαιωνικές συμβάσεις.
Ελπίζουμε να δικαιωθούμε επιτέλους. Γι’αυτό κατεβήκαμε 50 άτομα από τη Δράμα. Οι δάσκαλοι είναι με το μέρος μας, αλλά τι να κάνουν οι άνθρωποι. Δήμαρχοι και δημοτικά συμβούλια δεν ασχολούνται καθόλου με τα προβλήματά μας, απλά διαχειρίζονται τα κονδύλια του κράτους.
Ντ.Μ. (2ο δημοτικό Ηλιούπολης), Λαζάρου Πόπη (2ο ΕΠΑΛ Περιστερίου)
-Δουλεύω 15 χρόνια με σύμβαση, παίρνω ψίχουλα ανάλογα με τις αίθουσες, κοντά στα 250 ευρώ. Ξεφτίλα. Για εννιά αίθουσες, χώρια γραφεία κλπ. Για 4-5 ώρες τη μέρα. Ζητάμε να γίνουμε αορίστου για να έχουμε μια αξιοπρεπή εργασία. Να ανέβαινε ο μισθός. Μας έχουν κόψει και τα βαρέα από το 2013 και η κυβέρνηση δεν το επανέφερε. Αν δεν αγωνιζόμαστε δεν γίνεται τίποτα. Εγώ είμαι από την Αλβανία και τα συνδικάτα εκεί επί παλιού καθεστώτος δουλεύανε περισσότερο από ό,τι εδώ. Εδώ δεν υπάρχει τίποτα, δεν βλέπω κανένα συνδικάτο να μας υποστηρίζει.
Δεν ήμαστε όλοι ενωμένοι. Πρέπει όπως σήμερα κάνει η επαρχία, ενώ από την Αθήνα δεν έχουμε καλή συμμετοχή. Δεν ξέρω τι φταίει. Στη συνέλευση είμαστε πιο πολλοί.
-Τώρα φοβούνται να απεργήσουν, μήπως και χάσουν 15 ευρώ μεροκάματο.
Δεκαέξι χρόνια δουλεύω συνέχεια, με κενά δυο μηνών. Δεν φοβάμαι μην μας διώξουν. Πού θα βρουν καλύτερα από μας με τόσα λίγα λεφτά; Ο θεός κι η ψυχή μας πώς τα βγάζουμε πέρα, ο άντρας είναι και άρρωστος. Απογοητευτήκαμε από την κυβέρνηση, παρόλο που δεν τον ψήφισα τον κύριο Τσίπρα, κάτι περιμέναμε.
Καλυβιώτη Μαίρη (12ο δημοτικό Χαλκίδας)
Είκοσι χρόνια δουλεύω και είμαι μόνιμη από δεκαετίας. Αλλά κατεβήκαμε στην πορεία για αλληλεγγύη στις συναδέλφισσες, αφού κι εμείς ήμασταν κάποτε συμβασιούχες. Ούτε εμείς δεν πληρωνόμαστε υπερβολικά, παίρνουμε 750 ευρώ, μας έχουν κόψει τα επιδόματα από τα Μνημόνια, δυσκολευόμαστε αλλά είμαστε σαφώς καλύτερα από τις συμβασιούχες. Στην Εύβοια είμαστε καμιά 40ρια μόνιμες και πάνω από 140 συμβασιούχες. Έχουμε καταφέρει μέσα από το σωματείο μας να μείνουμε ενωμένες, άσχετα με εργασιακές σχέσεις. Στην Χαλκίδα έχουμε στήριξη καθημερινή από την κοινωνία, προέδρους σχολικών επιτροπών. Άλλωστε, έχουμε να κάνουμε με την υγεία των παιδιών μας. Στις συνελεύσεις μας έχουμε συμμετοχή και θα κινηθούμε αναλόγως από τις απαντήσεις σήμερα.
Μπάμπης Κ. (2ο δημοτικό Σερρών)
Είμαι από το 2003 το Σεπτέμβριο με σύμβαση έργου, 14 χρόνια! Θεωρούμαστε ότι δεν καλύπτουμε πάγιες ανάγκες, μάλλον στα 104 χρόνια θα θεωρούμαστε πάγιες ανάγκες. Στα τρία χρόνια παίρνω ένα μηνιάτικο βουλευτή. Η γυναίκα μου δουλεύει αλλά με τρία παιδιά να σπουδάζουν, κατάλαβες. Δεν ζεις. Θέλουμε αύξηση και όχι τόση αβεβαιότητα για το μέλλον, αφού το σχολείο κάθε χρόνο θέλει καθαριότητα.
Πρέπει να ακουστούμε, είναι η πρώτη κινητοποίηση με αυτήν την κυβέρνηση και άμα έχουν πρόβλημα να κόψουν από τους δικούς τους μισθούς. Αυτά που έχουν κόψει ως τώρα από τους μισθούς τους, εμείς δεν τα παίρνουμε σε ένα μήνα. Ας κόψουν λίγο παραπάνω…
Η συμμετοχή στη συνέλευσή μας ήταν καλή, αλλά η μετακίνηση είναι πιο δύσκολη. Ήρθαμε με το πούλμαν του Εργατικού Κέντρου και θα ξανακάνουμε οπωσδήποτε συνέλευση άμα δεν ικανοποιηθούν τα αιτήματα.
---------------------------------
Στο τέλος της διαμαρτυρίας οι διαδηλωτές κατέθεσαν ψήφισμα στα κόμματα της Βουλής.
