Καθημερινή πραγματικότητα τείνει να γίνει η εργοδοτική βία σε βάρος εργαζομένων.
Ένα καθεστώς που φαίνεται να είναι μια από τις πολλές αντεργατικές κληρονομιές που αφήνει η εφαρμογή της μνημονιακής λιτότητας στην Ελλάδα. Γιατί εκτός από τις περιπτώσεις που είδαν το φως της δημοσιότητας, πρέπει να λάβουμε υπόψη και όσες περιπτώσεις δεν γίνονται ποτέ γνωστές.
Ποιος εργαζόμενος άλλωστε να μιλήσει όταν υπάρχουν στρατιές ανέργων που θα πάρουν τη θέση του ακόμη και με λιγότερα δικαιώματα; Ποιος εργαζόμενος να αντισταθεί στις έξτρα και κακοπληρωμένες ώρες εργασίας είτε αυτές είναι υπερωρία, είτε υπερεργασία, είτε μαύρη εργασία; Ίσα-ίσα που κάποιοι θα πουν και ευχαριστώ που παίρνουν έστω και μισό ευρώ παραπάνω.
Ποιος εργαζόμενος θα αντισταθεί στη λεκτική βία και τις προσβολές που μπορεί να εκστομίσει το αφεντικό του όταν ξέρει ότι δεν υπάρχει συλλογικότητα να τον στηρίξει και να αντισταθεί μαζί του; Όταν πολλές φορές ξέρει ότι και τα σωματεία που υπάρχουν σπάνια πια έρχονται σε ρήξη με τους εργοδότες. Όταν ξέρει ότι οι μνημονιακοί νόμοι που ψήφισαν και εφαρμόζουν όλες οι κυβερνήσεις από το 2010 μέχρι σήμερα έχουν κάνει καθεστώς την εργασιακή ζούγκλα και την ασυδοσία των εργοδοτών;
Πόσοι εργαζόμενοι τόλμησαν να κάνουν δίωξη στους εργοδότες που δεν τους έδωσαν το δώρο Χριστουγέννων; Οι καταγγελίες μπορεί να αυξήθηκαν φέτος αλλά παραμένουν μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού ενώ είναι γνωστό πια ότι πολλές επιχειρήσεις στον ιδιωτικό τομέα δεν καταβάλλουν πια δώρο Χριστουγέννων. Πόσοι εργαζόμενοι θα τολμήσουν αυτές τις μέρες του πολύ κρύου να απαιτήσουν να μην πάνε για δουλειά ή να μειωθεί η εργασία τους ώστε να μην κινδυνέψει η ζωή τους;
Τα παραπάνω γράφονται με αφορμή τα περιστατικά βίας σε βάρος εργαζόμενων, κυρίως ντελιβεράδων, κούριερ και διανομέων σε ταχυφαγεία και μαγαζιά εστίασης, το τελευταίο διάστημα. Εργαζόμενοι που μαζί με τους συναδέλφους τους στις ταχυμεταφορές μέτρησαν και νεκρό συνάδελφό τους την παραμονή της Πρωτοχρονιάς στα Χανιά. Τα κρούσματα βίας μετά τη Θεσσαλονίκη ήρθαν και στην Αθήνα. Στο Περιστέρι συγκεκριμένα λίγο πριν την Πρωτοχρονιά, όταν εργαζόμενος διανομέας ξυλοκοπήθηκε σύμφωνα με τις καταγγελίες από μπράβους του πρώην εργοδότη του στο σουβλατζίδικο Βεάκη 56.
Ο λόγος ήταν ότι ο SHAKIL CHAUDHRY MOHAMMAD, μετανάστης από το Πακιστάν κατήγγειλε την συνήθη τακτική των εργοδοτών του κλάδου που εφαρμοζόταν και σε αυτό το κατάστημα. Δηλαδή να ασφαλίζονται οι εργαζόμενοι για λιγότερες ώρες από όσες πραγματικά δουλεύουν. Για αυτή του την καταγγελία ο εργαζόμενος πρώτα απολύθηκε και μετά ο πρώην εργοδότης του άρχισε να του στέλνει απειλητικά μηνύματα ζητώντας να αποσύρει την καταγγελία. Μάλιστα έφτασε στο σημείο να ενημερώσει και την επόμενη επιχείρηση που τον προσέλαβε με αποτέλεσμα να τον απολύσουν και εκεί. Ο εργαζόμενος αναζήτησε και βρήκε ξανά ανάλογη εργασία, μη δεχόμενος να αποσύρει την καταγγελία στον πρώτο εργοδότη. Τότε εκείνος έστησε καρτέρι μαζί με μπράβους στον διανομέα και προφασιζόμενοι τους πελάτες του έδωσαν παραγγελία σε μια διεύθυνση που του επισημάνθηκε να μη χτυπήσει το κουδούνι αλλά να πατήσει τη κόρνα του δικύκλου. Αντί για τους πελάτες εμφανίστηκαν 2 μπράβοι οι οποίοι ζητούσαν από τον εργαζόμενο να υπογράψει έγγραφα τα οποία ανέφεραν πως έχει πληρωθεί κανονικά από τον πρώην εργοδότη του και αποσύρει τις καταγγελίες εναντίον του, όταν αυτός αρνήθηκε τον χτύπησαν άγρια με αποτέλεσμα να μεταφερθεί στο Αττικό νοσοκομείο.
Το θετικό είναι ότι αμέσως μετά την πρωτοχρονιά στο Περιστέρι γίνανε συσκέψεις πολιτικών συλλογικοτήτων και σωματείων που αποφάσισαν να πραγματοποιήσουν τις επόμενες μέρες κινητοποιήσεις στην πρώην επιχείρηση του εργαζόμενου απαιτώντας να καταδικαστούν οι δράστες του ξυλοδαρμού και να σταματήσουν οι απειλές εναντίον του.
