Μετά τη μεγάλη επιτυχία του φετινού φεμινιστικού φεστιβάλ με τίτλο «Καμιά δεν είναι ελεύθερη μέχρι να είμαστε όλες», η Συνέλευση 8 Μάρτη ανανέωσε το ραντεβού της με κόσμο που γνώρισε και συμπορεύτηκε σε αυτή τη γιορτή που είχε έντονο το χαρακτήρα αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη, αυτήν τη φορά στο φιλόξενο πολυχώρο Baumstrasse της αγαπημένης καλλιτέχνιδας Μάρθας Φριντζήλα, στον Βοτανικό.
Έτσι, την Κυριακή στις 24 Νοέμβρη, βρεθήκαμε με κόσμο που μοιραζόμαστε μαζί του την ίδια ανησυχία, την ίδια οργή και θλίψη για την εν εξελίξει γενοκτονία στην Γάζα και μετατρέψαμε τον πολυχώρο Baumstrasse σε τόπο συνομιλίας με την Παλαιστίνη, σύνδεσης με τις παλαιστινιακές πρωτοβουλίες που ενίσχυσε οικονομικά το Φεμινιστικό Φεστιβάλ, δημιουργίας (συμ)πράξεων αλληλεγγύης, ένωσης τέχνης και φεμινισμού.
Ξεκινήσαμε τη βραδιά με ένα βίντεο που μας θύμισε τις όμορφες στιγμές που ζήσαμε στον κήπο της Παντείου τις ημέρες του Φεστιβάλ.
Συνδεθήκαμε με ανθρώπους που με τις δράσεις και τις πρωτοβουλίες τους συμβάλλουν σημαντικά στην προσπάθεια κάλυψης των αναγκών του παλαιστινιακού λαού και υπερασπίζονται με εντυπωσιακό θάρρος τα δικαιώματά του ενάντια στην εξόντωσή του από το Ισραήλ.
Η Οργάνωση Γυναικών «Palestinian Women’s Development Society», που στηρίζει οικογένειες σε Δυτική Όχθη και Γάζα, δεν μπόρεσε να μας στείλει βιντεοσκοπημένο μήνυμα καθώς ο στρατός κατοχής είχε αποκλείσει την περιοχή που βρίσκονται τα γραφεία της. Την ίδια την ημέρα της εκδήλωσης, η πρόεδρος της οργάνωσης, Νάντα Τουαΐρ, μέσα από το νοσοκομείο (όπου βρίσκεται σε κρίσιμη κατάσταση η μητέρα της), ξέκλεψε χρόνο να μας στείλει ένα σύντομο γραπτό μήνυμα εκφράζοντας τη στεναχώρια τους που δεν μπόρεσαν να συνδεθούν μαζί μας, τις ευχαριστίες τους για τη στήριξη της Συνέλευσης για ακόμα μια φορά τους τελευταίους μήνες, τη σιγουριά τους ότι στεκόμαστε πάντα στο πλευρό τους. Όπως κατέληξε: «Με τη δική μας Αντίσταση και τη δική σας Αλληλεγγύη, να σταματήσουμε αυτόν τον άδικο πόλεμο που υποφέρει ο λαός μας από την Κατοχή και τους Κατακτητές».
Στη συνέχεια, η εκδήλωση μας σύστησε ξανά το fundraiser project «Shelter for Gaza’s Artists» για την εξασφάλιση ασφαλούς στέγης για μουσικούς και καλλιτέχνες και τις οικογένειές τους και για την κάλυψη των βασικών αναγκών τους. Γνωρίσαμε και ακούσαμε τον Ραμζι Αμπουρεντουάν, έναν από τους ανθρώπους που τρέχει το project, έχοντας αναπτύξει από παλιά δεσμούς με τους καλλιτέχνες της Γάζας μέσα από διάφορα εγχειρήματα που επεδίωκαν να δώσουν στην παλαιστινιακή νεολαία έμπνευση και διέξοδο έκφρασης μέσω της τέχνης. Από τη συνεργασία σε αυτά εγχειρήματα συνδέθηκε και ο Ράμζι με τον Δημήτρη Μικέλη και αυτός ο δεσμός γέννησε πέρσι την Πρωτοβουλία «Αλληλεγγύη από τους Μουσικούς της Αθήνας προς τους Μουσικούς της Γάζας», που στηρίζει το project. Αφού μας καληνύχτισε ο Ράμζι, είχαμε την ευκαιρία να ακούσουμε κάποιες μνήμες του Δ. Μικέλη από τα χρόνια που πέρασε στην Παλαιστίνη και από την πλούσια δράση του Ράμζι. Οι ιστορίες θα συνεχίζονταν για… ώρες αν δεν έπρεπε να κρατήσουμε το διαδικτυακό ραντεβού μας με την Ντάνια Σάουα.
Η οικογένεια της Ντάνια, με καταγωγή από τη Γάζα, αλλά διάσπαρτη σε όλο τον πλανήτη, αποφάσισε να ενώσει τους πόρους, τα ταλέντα και τις επαφές της για να στηρίξει το λαό της Γάζας κι έτσι προέκυψε η Πρωτοβουλία Shawwa Gaza Emergency Relief Initiative που προμηθεύει πόσιμο νερό, καθαρή τροφή, υγειονομικό υλικό και ιματισμό τη Λωρίδα της Γάζας. Σε συνεργασία με μονάδες αφαλάτωσης στη Ράφα, έχει κατορθώσει να συγκροτήσει ένα δίκτυο που διανέμει νερό σε όλη τη λωρίδα της Γάζας -μέχρι και το πρόσφατο «σφράγισμα» του βόρειου τμήματος από την Κατοχή. Η Ντάνια μας περιέγραψε αναλυτικά πώς λειτουργεί η Πρωτοβουλία, από τη διάθεση των χρημάτων μέχρι τη δράση της στην ίδια τη Γάζα και εξέφρασε την ευγνωμοσύνη της για τους ανθρώπους από κάθε χώρα «που το κάνουν εφικτό» με τις προσφορές τους. Μας συγκίνησε η ιδιαίτερη αναφορά που έκανε στη βοήθεια της Συνέλευσης από τα έσοδα του Φεστιβάλ. Ενώ πρόβαλε ένα βίντεο με διανομή νερού και τίτλο «Thank you Athens!», μας ενημέρωσε ότι «με τα χρήματά σας, 80 οικογένειες είχαν νερό για μια βδομάδα. Αυτό έγινε χάρη σε σας!».
Η βραδιά συνέχισε με ποίηση της Κάρολ Σανσούρ. Είχαμε την τύχη να «αισθανθούμε» το έργο της μέσα από την καθηλωτική απαγγελία της ίδιας στα αραβικά αλλά και να εξοικειωθούμε με τους στίχους της μέσα από την παράλληλη ανάγνωση της ελληνικής απόδοσης.
Προφανώς δεν γινόταν να μην απολαύσουμε τραγούδια και δημιουργίες της Μάρθας Φριτζήλα, της φιλόξενης «οικοδέσποινας» και σημαντικής συντελέστριας της βραδιάς, ενώ μας έκαναν την τιμή να έρθουν και να πουν από ένα τραγούδι και οι αγαπημένες Νεφέλη Φασούλη και Φωτεινή Βελεσιώτου, που στήριξαν με τη φωνή τους το Φεμινιστικό Φεστιβάλ και ξανασυναντήθηκαν μαζί μας σε αυτήν την εκδήλωση συνέχεια της φεμινιστικής αλληλεγγύης.
Μια ευχάριστη έκπληξη ήταν η παρουσία της μεγάλης Λιβανέζας τραγουδίστριας, Γιαχίντα Ουέχμπε στο κοινό. Ενθουσιασμένη από τους στίχους της Κάρολ Σανσούρ, η Γιαχίντα ζήτησε και τραγούδησε στίχους της Κάρολ σε έναν επιτόπιο αυτοσχεδιασμό, ενώ μας τραγούδησε και το εμβληματικό «Wa Habibi» (το διάσημο ύμνο της Μεγάλης Παρασκευής).
Ευχαριστίες οφείλουμε και στα Kalogeraki Bros (Μιχάλη και Παντελή Καλογεράκη) που με τη φωνή τους και τα όργανά τους «συνόδευσαν» όλο το καλλιτεχνικό πρόγραμμα.
Η βραδιά έκλεισε με όμορφο πιάνο από τον Δ. Μικέλη και με χαλαρή συζήτηση γύρω από το πλούσιο μπουφέ που υπήρχε στο χώρο. Προφανώς τα έσοδα της εκδήλωσης θα βρουν κι αυτά το δρόμο τους προς την Παλαιστίνη.
Η σημασία δράσεων σαν αυτές είναι αδιαμφισβήτητη. Μας υπενθυμίζουν τη δύναμη που έχουν οι (συμ)πράξεις αλληλεγγύης, που μπορούν να κάνουν διαφορά στη δυστοπία που ζούμε: Από την πιο μικρή -όπως ένα μπιτόνι νερό για ένα διψασμένο παιδί στη Γάζα- μέχρι τις μεγαλύτερες που ελπίζουμε να ζήσουμε στους αγώνες για την απελευθέρωση όλων μας. Όλες/οι/α μαζί φύγαμε γεμάτες συγκίνηση και νέα ώθηση στην αποφασιστικότητά μας να συνεχίσουμε να μιλάμε για την Παλαιστίνη, να συνεχίσουμε την αλληλεγγύη και τη δράση μας γι’ αυτήν. Ως τη λευτεριά.
*Αναδημοσίευση από την Εργατική Αριστερά
