Οι δύο λέξεις του τίτλου μου είναι πολύ επώδυνες σήμερα. Ένα χρόνο πριν ήμουν γεμάτος ελπίδες, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση θα έφερνε επιτέλους την αποκατάσταση των αδικιών που προκλήθηκαν στα χρόνια των μνημονίων. Ωστόσο, όχι μόνο δε συνέβη αυτό, αλλά από τότε που υπέγραψες το μνημόνιο ακολουθούμε πλέον διαφορετικό δρόμο. Εσύ το δρόμο της καταστροφής και εγώ το δρόμο της αντίστασης στα μνημόνια. Τώρα είμαστε και οι δύο σε πολύ δύσκολη θέση.

Εσύ πρω­θυ­πουρ­γός της χώρας έχεις κα­τορ­θώ­σει να κα­τε­βά­σεις όλες τις κα­τη­γο­ρί­ες των ερ­γα­ζο­μέ­νων στο δρόμο και από την άλλη οι σύμ­μα­χοι σου ευ­ρω­παί­οι σε παί­ζουν όπως θέ­λουν. Το νέο ασφα­λι­στι­κό-έκτρω­μα γεννά ένα ακόμα μα­ζι­κό­τε­ρο λαϊκό κί­νη­μα από εκεί­να του 2010-12, όταν ήμα­σταν ακόμη μαζί στην αντι­πο­λί­τευ­ση.

Εμένα πάλι μου έστει­λε η ΔΟΥ «μπι­λιε­τά­κι» ένα χρέος 22.000 ευρώ, χρέος δυ­σβά­στα­χτο για έναν άνερ­γο με δυο παι­διά. Το πε­ρί­ερ­γο είναι ότι δεν δη­μιουρ­γή­θη­κε λόγω από­κρυ­ψης ει­σο­δη­μά­των από την εφο­ρία, λόγω κλο­πής, λόγω κά­ποιας ενέρ­γειας βλα­πτι­κής, πα­ρα­βα­τι­κής ή επι­κίν­δυ­νης απέ­να­ντι στους άλ­λους. Το χρέος αφορά τα 427 απλή­ρω­τα ευρώ στα διό­δια της ΑΕ Εγνα­τί­ας.

Ο «ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ» έγινε κυ­βέρ­νη­ση για δεύ­τε­ρη φορά το Σε­πτέμ­βριο υπο­γρά­φο­ντας το τρίτο Μνη­μό­νιο με σκοπό να το υλο­ποι­ή­σει, δήθεν προ­ω­θώ­ντας -έλε­γες- μέτρα κοι­νω­νι­κής πο­λι­τι­κής.

Πέραν της βάρ­βα­ρης λο­γι­κής των μνη­μο­νί­ων που πρέ­πει να ανα­τρα­πούν γιατί εξο­ντώ­νουν το λαό όλο και πε­ρισ­σό­τε­ρο, οι διώ­ξεις για όλους εμάς που ση­κώ­να­με τις μπά­ρες με προ­σω­πι­κό ρίσκο πρέ­πει να στα­μα­τή­σουν και για έναν ακόμα λόγο, ηθι­κής φύ­σε­ως. Tις μπά­ρες τις ση­κώ­να­με, είτε γιατί ήμα­σταν άνερ­γοι ή γιατί έπρε­πε να περ­νά­με κάθε μέρα διό­δια, για να πάμε στη δου­λειά μας.

Θεωρώ, όπως θε­ω­ρού­σες και ΕΣΥ, όταν εξε­λισ­σό­ταν το κί­νη­μα ανυ­πα­κο­ής ενώ ήσουν βου­λευ­τής στην αντι­πο­λί­τευ­ση και άνοι­γες τις μπά­ρες κι ο κό­σμος εμπνε­ό­ταν και σε ακο­λου­θού­σε, ότι οι δρό­μοι, το νερό, το ηλε­κτρι­κό, οι επι­κοι­νω­νί­ες, η κα­θα­ρή ατμό­σφαι­ρα είναι κοι­νω­νι­κά αγαθά και πρέ­πει να δια­τί­θε­νται δω­ρε­άν στους πο­λί­τες, αντί να πα­ρα­χω­ρού­νται στους με­γα­λο­ερ­γο­λά­βους για να βγά­λουν δι­σε­κα­τομ­μύ­ρια. Η ΑΕ Εγνα­τία είναι σή­με­ρα μια εται­ρεία κρα­τι­κή που, αντί να  προ­σφέ­ρει στους πο­λί­τες, πα­ρα­χω­ρεί έργα σε ερ­γο­λά­βους. Οι ερ­γο­λά­βοι κατά κα­νό­να κα­τα­χρε­ώ­νουν το κρά­τος το οποίο πλη­ρώ­νει εσαεί. Εμείς το (ξανα)πλη­ρώ­νου­με δη­λα­δή.

Τα κέρδη από διό­δια δεν επεν­δύ­ο­νται στο ελά­χι­στο για να βελ­τιω­θεί η Εγνα­τία Οδός. Δεν υπάρ­χει ούτε μια παρ­κί­δα ασφα­λεί­ας έκτα­κτης ανά­γκης σε 680 χι­λιό­με­τρα. Τα φορ­τη­γά υπο­χρε­ώ­νο­νται να στα­μα­τά­νε στην άκρη του δρό­μου προ­κα­λώ­ντας πολλά θα­να­τη­φό­ρα ατυ­χή­μα­τα. Στην Ιτα­λία, για πα­ρά­δειγ­μα, τέ­τοιες παρ­κί­δες υπάρ­χουν ανά ένα χι­λιό­με­τρο. Στην Εγνα­τία υπάρ­χει μόνο ένας ΣΕΑ (Σταθ­μός Εξυ­πη­ρέ­τη­σης Αυ­το­κι­νη­τι­στών), όπου κά­ποιος μπο­ρεί να στα­μα­τή­σει με ασφά­λεια. Στην Ιτα­λία ένας  ΣΕΑ ανά 20 χι­λιό­με­τρα.

 Πα­ράλ­λη­λα λόγω των υψη­λών τιμών στα διό­δια, αρ­κε­τοί επαγ­γελ­μα­τί­ες και όσοι  με­τα­κι­νού­νται κα­θη­με­ρι­νά επι­λέ­γουν επι­κίν­δυ­νους και πα­ρα­τη­μέ­νους πα­ρα­δρό­μους.  Σκό­πι­μα πα­ρα­τη­μέ­νοι προ­φα­νώς, για να υπο­χρε­ω­νό­μα­στε να δια­λέ­γου­με την Εγνα­τία. Πώς αλ­λιώς θα τα­ΐ­σου­με τους εθνι­κούς μας ερ­γο­λά­βους;

 Σή­με­ρα που ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ είναι κυ­βέρ­νη­ση και στην Εγνα­τία Οδό ΑΕ έχει το­πο­θε­τη­θεί κομ­μα­τι­κό μέλος, η Κ. Καλ­φα­κά­κου,  ισχύ­ει το «ιδού η Ρόδος»: ας εφαρ­μό­σει ό,τι πρέ­σβευε , όπως επα­νέ­λα­βε ο κ. Στα­θά­κης  και ο κ. Σπίρ­τζης.

Η νέα γε­νι­κή διευ­θύ­ντρια άμεσα πρέ­πει να απο­σύ­ρει τις βε­βαιώ­σεις από τις εφο­ρί­ες όπως δε­σμεύ­τη­κε.

Και η κυ­βέρ­νη­ση να αλ­λά­ξει τον νόμο που αφορά τα πρό­στι­μα των απλή­ρω­των διο­δί­ων. Οι δρό­μοι έχουν γίνει με τα δικά μας χρή­μα­τα και πρέ­πει να είναι ελεύ­θε­ροι για όλες και όλους.

Παρά τις κω­λο­τού­μπες, υπάρ­χει ένα -έστω- πεδίο που μπο­ρείς να απο­δεί­ξεις , ότι δεν είσαι με τους με­γα­λο­ερ­γο­λά­βους.

Εξάλ­λου, σε λίγο δεν θα είσαι πρω­θυ­πουρ­γός, και πολλά από τα μέλη, τους φί­λους και τους ψη­φο­φό­ρους του κόμ­μα­τός σου  θα ξα­να­κα­τέ­βουν στο δρόμο, για να πα­λέ­ψουν να φύ­γουν για πάντα τα μνη­μό­νια. Και τα «αρι­στε­ρά» και τα δεξιά.    

Ετικέτες