ΣΥΡΙΖΑ: Η λειτουργία του κόμματος θα είναι αποφασιστικός παράγοντας

Η γραμ­μή της αντε­πί­θε­σης του Σα­μα­ρά (εθνι­κή συ­νεν­νό­η­ση, συ­ναι­νε­τι­κή εκλο­γή Προ­έ­δρου, συμ­φω­νία για ημε­ρο­μη­νία εκλο­γών) για πρώτη φορά σερ­βι­ρί­στη­κε μέσα από δη­λώ­σεις πρω­το­κλα­σά­των στε­λε­χών του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Που υπο­χρε­ώ­θη­καν, τε­λι­κά, να ανα­δι­πλω­θούν, αλλά τα ΜΜΕ πρό­λα­βαν να κα­τα­γρά­ψουν αυτό το «προ­γε­φύ­ρω­μα» και σε κάθε ευ­και­ρία μάς το θυ­μί­ζουν, προ­ω­θώ­ντας τη λύση μιας διευ­ρυ­μέ­νης «συ­νεν­νό­η­σης» που θα πε­ρι­λαμ­βά­νει τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ.

Το γε­νι­κό­τε­ρο πρό­γραμ­μα του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, που θα πλαι­σιώ­σει τις δε­σμεύ­σεις της ΔΕΘ, είναι μια ανει­λημ­μέ­νη υπο­χρέ­ω­ση των κα­θο­δη­γη­τι­κών ορ­γά­νων από τον πε­ρα­σμέ­νο Σε­πτέμ­βρη. Που όμως απω­θεί­ται συ­στη­μα­τι­κά προς ένα απροσ­διό­ρι­στο μέλ­λον... Γε­γο­νός που δεν εμπο­δί­ζει, επί­σης, τα γνω­στά «πρω­το­κλα­σά­τα» στε­λέ­χη με επα­νει­λημ­μέ­νες δη­λώ­σεις τους να πε­ριο­ρί­ζουν κατά το δο­κούν το ρι­ζο­σπα­στι­σμό των δε­σμεύ­σε­ων που ανα­λαμ­βά­νει ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, δια­βρώ­νο­ντας την ισχύ ακόμα και συ­νε­δρια­κών απο­φά­σε­ων («μο­νο­με­ρείς» ενέρ­γειες, καμία θυσία για το ευρώ κ.ο.κ.). Πρό­σφα­τα, διά της ιτα­λι­κής «Stampa», τα μέλη του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ ενη­με­ρώ­θη­καν για κά­ποιες προ­γραμ­μα­τι­κές επι­λο­γές που αντι­στοι­χούν πε­ρισ­σό­τε­ρο σε σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τι­κό κόμμα παρά σε ρι­ζο­σπα­στι­κή Αρι­στε­ρά...

Αυτή η αμ­φι­σβή­τη­ση «από δεξιά» φαί­νε­ται να μην ενο­χλεί σο­βα­ρά το ηγε­τι­κό επι­τε­λείο της Κου­μουν­δού­ρου. Που άστρα­φτε και βρό­ντα­γε όταν κά­ποιο στέ­λε­χος –π.χ. της Αρι­στε­ρής Πλατ­φόρ­μας– υπεν­θύ­μι­ζε δη­μό­σια κά­ποιες συ­νε­δρια­κές απο­φά­σεις όπως η εθνι­κο­ποί­η­ση των τρα­πε­ζών ή η δια­κο­πή πλη­ρω­μής τόκων και χρε­ο­λυ­σί­ων προς τους το­κο­γλύ­φους. 

Τα πράγ­μα­τα έγι­ναν χει­ρό­τε­ρα στο ζή­τη­μα των συμ­μα­χιών. Οι ΟΜ «βρά­ζουν» απέ­να­ντι στο εν­δε­χό­με­νο να δουν στα ψη­φο­δέλ­τια του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ ένα κύμα «με­τα­νοη­μέ­νων» (μνη­μο­νια­κών) σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τών, της ΔΗΜΑΡ ή ακόμη και κά­ποιους ανα­νή­ψα­ντες ακρο­δε­ξιούς. Και ενώ σε κα­νέ­να κομ­μα­τι­κό επί­πε­δο δεν υπάρ­χει καμία εγκε­κρι­μέ­νη συμ­φω­νία, όλα τα ΜΜΕ (συ­μπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νων των φι­λι­κών προς το κέ­ντρο του κόμ­μα­τος δη­μο­σιο­γρά­φων) πα­ρου­σιά­ζουν αυτόν τον «αρ­ρα­βώ­να» ως τε­τε­λε­σμέ­νο γε­γο­νός. 

Οι συ­να­ντή­σεις με τη ΔΗΜΑΡ πα­ρου­σιά­ζο­νται (ακόμα και από την «Αυγή») ως μια κά­ποια προ­ε­τοι­μα­σία «προ­γραμ­μα­τι­κής συμ­φω­νί­ας», ενώ οι πιο προ­χω­ρη­μέ­νοι μι­λούν για «Φώτη» στο Επι­κρα­τεί­ας ή άλλα 20-25 στε­λέ­χη της ΔΗΜΑΡ στα ψη­φο­δέλ­τια. Την ίδια στιγ­μή μά­λι­στα που ο Φ. Κου­βέ­λης κάνει το πρώτο «άνοιγ­μα» προς τον Σα­μα­ρά («δεν θα θε­ω­ρή­σω αρ­γυ­ρώ­νη­τους όσους ψη­φί­σουν Δήμα»), δη­λώ­νει στον «Βήμα FM» ότι θε­ω­ρεί «ανοι­χτό» το εν­δε­χό­με­νο να κα­τέ­βει το κόμμα του, συ­νο­λι­κά, μαζί με τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Αλή­θεια, ποιος τους το πρό­τει­νε; 

Τα ορ­γα­νω­τι­κά στε­λέ­χη του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ ση­κώ­νουν –και σωστά!– μέ­τω­πο κατά του «πα­ρα­γο­ντι­σμού» ενό­ψει της συ­γκρό­τη­σης των ψη­φο­δελ­τί­ων, σε μια εκλο­γι­κή μάχη που ανα­μέ­νε­ται νι­κη­φό­ρα. Όμως αυτή η σωστή ορ­γα­νω­τι­κή αυ­στη­ρό­τη­τα δεν μπο­ρεί να είναι «αλ­λή­θω­ρη»: να βλέ­πει προς τα «κάτω», προς τις φι­λο­δο­ξί­ες κά­ποιων το­πι­κών στε­λε­χών ή συν­δι­κα­λι­στών κ.ο.κ., ενώ δεν θα βλέ­πει τον πα­ρα­γο­ντι­σμό «από τα πάνω» και δεν θα αντι­με­τω­πί­ζει εν­δε­χό­με­να όπως η... μισή ευ­ρω­ο­μά­δα να θέλει να με­τα­κο­μί­σει αύριο προς τα ψη­φο­δέλ­τια, προ­σβλέ­πο­ντας με­θαύ­ριο σε υπουρ­γι­κές θέ­σεις. 

Στην ΠΓ συμ­φω­νή­θη­κε να πραγ­μα­το­ποι­η­θούν «πι­λο­τι­κά» μια-δυο πε­ρι­φε­ρεια­κές συν­δια­σκέ­ψεις. Στην πράξη οι πε­ρι­φε­ρεια­κές συν­δια­σκέ­ψεις είναι το μόνο που γί­νε­ται, με μια έμ­φα­ση στο ρε­α­λι­σμό το­πι­κών «προ­γραμ­μά­των» και στην επι­ση­μο­ποί­η­ση το­πι­κών «σχέ­σε­ων», με το μάτι στα ψη­φο­δέλ­τια. 

Όταν ο Σα­μα­ράς ανα­κοί­νω­σε την επί­σπευ­ση των εξε­λί­ξε­ων, ο Αλέ­ξης Τσί­πρας έθεσε τα κα­θο­δη­γη­τι­κά όρ­γα­να του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ σε «διαρ­κή συ­νε­δρί­α­ση». Έκτο­τε έχει γίνει... μισή συ­νε­δρί­α­ση της ΠΓ, ενώ είναι αμ­φί­βο­λο πότε –και αν;– θα συ­γκλη­θεί η ΚΕ. Την ώρα που το κα­θε­στώς εξα­πο­λύ­ει ενα­ντί­ον του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ θη­ριώ­δεις δυ­νά­μεις, η ου­σια­στι­κή λει­τουρ­γία των ορ­γά­νων θε­ω­ρεί­ται, στην πράξη, προ­αι­ρε­τι­κή πο­λυ­τέ­λεια. 

Με αυτό τον τρόπο δεν είναι δυ­να­τόν να αντι­με­τω­πι­στεί το βάρος των εξε­λί­ξε­ων. Η νίκη της Αρι­στε­ράς δεν είναι μόνον –ούτε κυ­ρί­ως– υπό­θε­ση κοι­νο­βου­λευ­τι­κών και ηγε­τι­κών ελιγ­μών. Χωρίς το «κόμμα» και τα μέλη του, χωρίς ου­σια­στι­κή λει­τουρ­γία που θα θέτει τις κρί­σι­μες απο­φά­σεις στην έγκρι­ση του κό­σμου της Αρι­στε­ράς, ως προ­ϋ­πό­θε­ση για τη δρα­στή­ρια συμ­με­το­χή στην υλο­ποί­η­ση των απο­φά­σε­ων, δεν υπάρ­χουν πε­ρι­θώ­ρια για με­γά­λες ελ­πί­δες. 

Σε αυτό το ζή­τη­μα δο­κι­μά­ζε­ται η ει­λι­κρί­νεια όλων των δυ­νά­με­ων: στε­λε­χών αλλά και τά­σε­ων...