Φέτος οι φοιτητικές εκλογές διεξήχθησαν μέσα σε ένα ιδιαίτερα ρευστό πολιτικό κλίμα. Στο φόντο της κατάρρευσης των μνημονιακών κομμάτων στην κοινωνία για πρώτη φορά με τόσο ξεκάθαρο τρόπο, αυτή η κατάρρευση αποτυπώθηκε στα αποτελέσματα των φοιτητικών εκλογών.
Το βασικό μήνυμα αυτών των φοιτητικών εκλογών είναι πως οι πολιτικές δυνάμεις του μνημονιακού μπλοκ στα πανεπιστήμια καταρρέουν χρόνο με το χρόνο. Οι φοιτητές πιεζόμενοι από τη μνημονιακή πραγματικότητα και τις συνέπειές της, δεν μπορούν να χαριστούν στις δυνάμεις που «κάνουν πλάτες» σε κυβέρνηση, ΕΕ και ΔΝΤ στα πανεπιστήμια.
Η «πρωτιά» της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ είναι πλαστή. Το φετινό ποσοστό του 36% σε καμία περίπτωση δεν συμβαδίζει με τα υψηλά ποσοστά που είχε τα προηγούμενα χρόνια. Ακολουθεί η ΠΚΣ με ποσοστό 19%, σημειώνοντας σημαντική άνοδο από πέρσι. Η ΠΑΣΠ με ποσοστό 14,7 %, κατέρρευσε πανελλαδικά, τα ΕΑΑΚ με ποσοστό 13,5% διατήρησαν και σε κάποιες περιπτώσεις αύξησαν τις δυνάμεις τους ενώ η Αριστερή Ενότητα, με ποσοστό 6,7%, δυστυχώς δεν μπόρεσε να εκμεταλλευτεί το ρεύμα του ΣΥΡΙΖΑ στην κοινωνία.
Άξια αναφοράς στις φετινές φοιτητικές εκλογές ήταν και η αποχή. Μια μεγάλη μερίδα φοιτητών απείχε, είτε επειδή δεν πείστηκε για την ανάγκη συμμετοχής της στην εκλογική διαδικασία, είτε επειδή έχει απαξιώσει σε τεράστιο βαθμό την πολιτική. Είναι χαρακτηριστικό πως ψήφισαν 5.156 λιγότεροι φοιτητές σε σχέση με την περσινή χρονιά.
Μνημονιακοί
Η ΔΑΠ ζητωκραύγασε για μια αρκετά τραυματισμένη πρωτιά, καθώς σε αρκετές μεγάλες σχολές όπως στην Ιατρική, στην Οδοντιατρική, στο Παιδαγωγικό, στην Πληροφορική, στους Χημικούς Μηχανικούς, ακόμη και στη Θεολογία, αλλά και σε πολλές άλλες σχολές, είδε σημαντική πτώση των ποσοστών της. Η απολιτίκ επιχειρηματολογία, τα πάρτι, οι σημειώσεις, ο σεξισμός και η λάσπη προς τα κινήματα και την Αριστερά φαίνεται πως έχουν πάψει να αποτελούν κίνητρο για την ενδυνάμωση της νεολαίας Σαμαρά στα πανεπιστήμια.
Για την ΠΑΣΠ τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα, καθώς φαίνεται ότι τείνει να πλησιάσει στα πανεπιστήμια τα ποσοστά που έχει το ΠΑΣΟΚ αυτή τη στιγμή στην κοινωνία. Η ΠΑΣΠ από το 26,81% του 2011 έχει πέσει στο 14,9%.
Εκτός από το εκλογικό γκρέμισμα των ΔΑΠ-ΠΑΣΠ, δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να μείνει απαρατήρητη η δυναμική της Αριστεράς στα πανεπιστήμια. Στην πλειονότητα των σχολών, αθροιστικά η Αριστερά προηγείται της ΔΑΠ. Η υποβάθμιση των σπουδών και του επιπέδου ζωής των φοιτητών, αλλά και η ριζοσπαστικοποίηση ενός μεγάλου κομματιού της νεολαίας μέσα από τα κινήματα που ξέσπασαν την τελευταία μνημονιακή τετραετία, οδήγησαν στην εκλογική άνοδο των αριστερών φοιτητικών δυνάμεων.
Τα ποσοστά αυτά πρέπει να χτυπήσουν καμπανάκι στις αριστερές πολιτικές δυνάμεις στα πανεπιστήμια που προς το παρόν διαλέγουν το δρόμο της καταγραφής των δυνάμεών τους ξεχωριστά. Είναι ζωτικής σημασίας ανάγκη να σταθούν στο ύψος που απαιτεί η πραγματικότητα και να προωθήσουν από κοινού το αίτημα της ρήξης και της ανατροπής, τόσο μέσα από ένα μαζικό φοιτητικό κίνημα στο δρόμο, όσο και με ένα μέτωπο των αριστερών δυνάμεων στις εκλογές.
Αριστερά
Στις φετινές εκλογές νικητής είναι η Αριστερά, μόνο που αρνείται να το πιστέψει. Η ΠΚΣ σημείωσε σημαντική άνοδο σε πάρα πολλές σχολές όπως στο Μαθηματικό και στην Αρχιτεκτονική στην Αθήνα, σε αρκετές πολυτεχνικές σχολές της Πάτρας, αλλά και στα ΤΕΙ συνολικά. Η οργάνωση, η συστηματική παρουσία και η διαρκής παρέμβαση φαίνεται πως ήταν οι λόγοι της ενδυνάμωσης της ΠΚΣ σε σχέση με την υπόλοιπη Αριστερά, αν σκεφτεί κανείς πως πολιτικά επιμένει σε έναν ανώφελο σεχταρισμό και στην αλλαγή σε μια «άλλη κοινωνία» και όχι στο εδώ και τώρα. Βλέποντας τα ποσοστά της εξάγεται το συμπέρασμα ότι ένα μεγάλο κομμάτι «φοβισμένου» κόσμου στράφηκε προς την ΠΚΣ, επειδή είχε δείξει «υπεύθυνη στάση» κατά τη διάρκεια της απεργίας των διοικητικών, προτείνοντας αναστολή της.
Τα ΕΑΑΚ κατάφεραν να διατηρήσουν τα ποσοστά τους και να ενισχυθούν σε πολλές σχολές. Στο ΕΜΠ, και στις φυσικομαθηματικές σχολές είναι πρώτη δύναμη, ενώ στο ΑΠΘ είναι δεύτερη δύναμη. Ο ριζοσπαστισμός που εξέφρασαν τα ΕΑΑΚ μέσα στις συνθήκες της κρίσης «τράβηξε» μια μεγάλη μερίδα αριστερού κόσμου στις σχολές. Η αριστερόστροφη ρητορική των ΕΑΑΚ, όμως, είναι αδιέξοδη αν δεν συνδέεται με τους εργαζόμενους και την κοινωνία και περιορίζεται σε φοιτητοκεντρικές πρακτικές.
Αριστερή Ενότητα
Το ποσοστό της ΑΡΕΝ, χωρίς αμφιβολία, καταγράφεται στα αρνητικά των φετινών φοιτητικών εκλογών. Το πανελλαδικό ποσοστό της, 6,7%, δεν αντιστοιχεί σε καμία περίπτωση στη δυναμική που έχει ο ΣΥΡΙΖΑ και συνολικά η Αριστερά στην κοινωνία. Σε πολλές σχολές, όπως στο Βιολογικό, στη Νομική, στη Φιλοσοφική, στο Οικονομικό, στο ΠΑ.ΠΕΙ., στο Φιλολογικό Θεσσαλονίκης, στο ΠΑ.ΜΑΚ., στην Αρχιτεκτονική και στο Βιολογικό Πάτρας, η πτώση ήταν αισθητή. Η ΑΡΕΝ φαίνεται ότι δεν κατάφερε να εκφράσει το ριζοσπαστισμό των φοιτητών. Στην εποχή της νεοφιλελεύθερης καταστροφής και της μνημονιακής βαρβαρότητας, τα προτάγματα που θέτει μια αριστερή δύναμη στα πανεπιστήμια πρέπει να άπτονται της πραγματικότητας και να στοχεύουν στην ανατροπή της.
Η ΑΡΕΝ, παρότι στάθηκε στο πλευρό των διοικητικών υπαλλήλων, δεν έθεσε ως προτεραιότητά της την ένταξη κάθε επιμέρους μάχης στο συνολικό σχέδιο της πολιτικής ανατροπής. Αντίθετα σε μεγάλο βαθμό επεδίωξε τη δημιουργία μιας παράλληλης πραγματικότητας, μέσα από τη δημιουργία μικρών αντιπαραδειγμάτων, όπως τα αυτοδιαχειριζόμενα κυλικεία, τα οποία θα αποτελούσαν μια εικόνα από το μέλλον.
Όμως, το ζήτημα είναι το παρόν και για να το αλλάξουμε δεν υπάρχουν εύκολοι δρόμοι. Το θέμα για τη νεολαία δεν είναι να υπάρξουν κάποιες μικρές εναλλακτικές νησίδες οργάνωσης της ζωής που να λειτουργούν παράλληλα με τον καπιταλισμό, αλλά να ανατρέψει ολόκληρο το σύστημα από τη ρίζα του και να διεκδικήσει μια άλλη κοινωνία. Η ανατροπή του καπιταλισμού δεν γίνεται με την παράκαμψη ή με την κύκλωσή του, αλλά με την ευθεία σύγκρουση μαζί του, και σε αυτή τη μάχη η νεολαία δεν μπορεί κρύβεται σε αυτοδιαχειριζόμενα κυλικεία, αλλά πρέπει να πρωτοστατήσει στη δημιουργία ενός μαζικού ταξικού κινήματος ανατροπής.
Χρέος της ΑΡΕΝ είναι να πρωτοστατήσει στην οργάνωση των αγώνων των φοιτητών και να καταφέρει να τους συνδέσει με τους εργατικούς και κοινωνικούς αγώνες της περιόδου. Η πρωτοβουλία για οργάνωση κοινών συνελεύσεων φοιτητών-καθηγητών-εργαζομένων και η κοινή δράση τους είναι ένα πρώτο βήμα σε αυτήν την κατεύθυνση. Η παρέμβαση της στις σχολές πρέπει να έχει ταξικά χαρακτηριστικά και να συντελεί στη δημιουργία ενός μαζικού ρεύματος ανυπακοής και αντίστασης στα πανεπιστήμια.
Η ενότητα της Αριστεράς, επίσης, δεν είναι ένα δευτερεύον ζήτημα. Δεν είναι τυχαίο πως σε αρκετές κάλπες στο ΤΕΙ βρέθηκαν φάκελοι και με τα τρία ψηφοδέλτια των αριστερών δυνάμεων. Οι εργαζόμενοι φοιτητές και οι φοιτητές που λόγω των οικονομικών τους προβλημάτων αναζητούν μια αριστερή κινηματική διέξοδο στις δυσκολίες της καθημερινότητάς τους θα πρέπει να γίνουν κομμάτι της ΑΡΕΝ και κινητήριος μοχλός για τον υπόλοιπο φοιτητικό κόσμο.
ΣΥΡΙΖΑ
Ταυτόχρονα χρειάζεται η ΑΡΕΝ να φέρει τον ΣΥΡΙΖΑ στις σχολές. Ο ΣΥΡΙΖΑ αυτή τη στιγμή είναι μια αριστερή δύναμη με τεράστια απήχηση στην εργατική τάξη και στην οποία έχει στραμμένη την προσοχή της η παγκόσμια Αριστερά. Είναι το λιγότερο αστείο, η δυναμική που έχει αυτός ο χώρος να απουσιάζει από τα πανεπιστήμια. Έστω και τελευταία στιγμή, πρέπει να αναδείξουμε την πολιτική σημασία των ευρωεκλογών και να ενισχύσουμε την Αριστερά. Η εναντίωση στα μνημόνια και στο φασισμό, η αντεπίθεση στις επιταγές κυβέρνησης, ΕΕ, και ΔΝΤ και η ταξική ανάλυση των προβλημάτων θα πρέπει να αποτελούν τη στοιχειώδη βάση της πολιτικής γραμμής της ΑΡΕΝ και της προσπάθειας προσέγγισης της υπόλοιπης Αριστεράς.
Ένα μεγάλο κομμάτι της ΑΡΕΝ πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του για την ομολογουμένως αδιέξοδη πορεία της παράταξης, που αποτυπώθηκε στις εκλογές με τα χαμηλά ποσοστά της. Το πολιτικό σχέδιο που ακολουθεί συν τοις άλλοις καταφέρνει να διώχνει από τις γραμμές της όσους δεν αντιλαμβάνονται τη μάχη στα πανεπιστήμια με τον τρόπο που την αντιλαμβάνεται η πλειοψηφία της. Η ΑΡΕΝ πρέπει να αποτελέσει στη συνείδηση του κόσμου μια κινηματική δύναμη της ριζοσπαστικής Αριστεράς στα πανεπιστήμια και αυτό αποτελεί ένα ανοιχτό στοίχημα!
