Πόλεμος στη νεολαία και τους ελεύθερους χώρους, κατασκευή «βολικών ενόχων», στοχοποίηση όσων αγωνίζονται
Σε βασικό θέμα της επικαιρότητας στις μέρες της χαλάρωσης των μέτρων έχει εξελιχθεί η λεγόμενη «μάχη των πλατειών». Βέβαια τα ΜΜΕ που έχουν λανσάρει το σχετικό όρο, τείνουν να εξισώσουν τις «αντιμαχόμενες πλευρές». Τους διαφεύγει ότι από τη μία είναι νέοι άνθρωποι που κάθονται στην πλατεία για να πιούν μια μπύρα με την παρέα τους μετά από 2 μήνες εγκλεισμού και από την άλλη διμοιρίες ΜΑΤ ή μηχανοκίνητα «τάγματα» τύπου ΔΙΑΣ που τους εφορμούν με χημικά, γκλομπ, ξύλο. Δεν πρόκειται ακριβώς για «μάχη», αλλά για μονομερή πόλεμο, της κυβέρνησης και των κατασταλτικών μηχανισμών του κράτους απέναντι (όχι μόνο) στη νεολαία.
Τα όσα είδαμε σε αυτές τις πρώτες μέρες χαλάρωσης των μέτρων σίγουρα έχουν δόσεις ιδεολογικά φορτισμένων «επιχειρήσεων αρετή». Πώς αλλιώς να εξηγήσει κανείς την «αυστηρή σύσταση» κατά της κυκλοφορίας… μετά τα μεσάνυχτα (νυχτόβιος και ξενύχτης ο κορονοϊός;) που θα ήταν απλά φαιδρή αν δεν γνωρίζαμε πώς «μεταφράζουν» τα καλόπαιδα σωμάτων όπως η ΔΙΑΣ μια κρατική ανακοίνωση που τους δίνει μια επιπλέον αφορμή να τσαμπουκαλεύονται σε πιτσιρικάδες τις νύχτες.
Αλλά προφανώς η κυβέρνηση δεν υλοποιεί γενικευμένο σχέδιο «εκκένωσης των πλατειών» ή/και βίαιης «αποτροπής συνωστισμού» (τα δύο μέτρα και σταθμά έχουν αναδειχθεί κι αποδειχθεί επαρκώς επ’ αυτού). Όπως σε πολλά μέτωπα, έτσι και στο θέμα «των πλατειών», η επίκληση στην πανδημία αφορά την αξιοποίησή της για λύσεις σε άλλους «ανοιχτούς λογαριασμούς». Ένα κοινό σημείο της πλατείας στην Αγία Παρασκευή και της πλατείας Αγίου Γεωργίου στην Κυψέλη, είναι ότι είχαν μπει από καιρό (προ κοροναϊού) στο στόχαστρο μαγαζατόρων, για «κατάληψη» του ελεύθερου χώρου ο οποίος είχε απομείνει για όσους κι όσες δεν μπορούσαν οικονομικά ή δεν ήθελαν να πληρώσουν την μπύρα και το ποτό τους στις τιμές που προσφέρουν οι μαγαζάτορες. Με μεγαλύτερη ένταση στην Αγία Παρασκευή, όπου οι γνώστες κάνουν λόγο για παλιά «βεντέτα» του δημάρχου (που έδειξε υπερβάλλοντα ζήλο στη… συμμετοχή στην επιδρομή των ΜΑΤ) με την εν λόγω πλατεία. Ως κοινό μυστικό στην Κυψέλη, όπου τοπικές συλλογικότητες ήδη είχαν ανοίξει το θέμα σχεδίων «αστικού εξευγενισμού» της λαϊκής συνοικίας. Άλλωστε η «επέκταση του χώρου για τραπεζοκαθίσματα» αποτελεί τη νέα «μεγάλη ιδέα» της κυβέρνησης για τη δεύτερη φάση και τη «νέα κανονικότητα». Χρειάστηκαν άλλωστε ελάχιστες μέρες στα τηλεοπτικά πάνελ για να βρει το αφηρημένο «δεν είπαμε να μην βγαίνουν στις πλατείες, να μην συνωστίζονται είπαμε» την αναμενόμενη… συγκεκριμενοποίηση: «Καλύτερα να ανοίξουν τα μαγαζιά να κάθονται οι νέοι στα τραπέζια όπου τηρούνται οι αποστάσεις»…
Ωστόσο, η κυβερνητική και μιντιακή προπαγάνδα που συνοδεύει τις αστυνομικές επιχειρήσεις, έχει ευρύτερες στοχεύσεις από την εξυπηρέτηση του στόχου της ανάπτυξης τραπεζοκαθισμάτων, μιας και η «πολεμική» στρέφεται και ενάντια στην «ανευθυνότητα». Καθώς η κυβέρνηση Μητσοτάκη οργανώνει το «άνοιγμα της οικονομίας», χωρίς να έχει πάρει κανένα μέτρο στήριξης του ΕΣΥ στον πολύτιμο χρόνο που της έδωσε η καραντίνα, χωρίς μέτρα προστασίας κι ασφάλειας, ψάχνει για «ένοχο» στην περίπτωση που η πανδημία ανακάμψει δριμύτερη. Αυτός δεν θα αναζητηθεί ούτε στους χώρους δουλειάς, ούτε στα ανοιχτά σχολεία, ούτε στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, αλλά στους «ανεύθυνους» που «μόλις τους αφήσαμε λάσκα τα κατέστρεψαν όλα». Μοιάζει με προαναγγελία της σχιζοφρένειας που περιέγραφε συντρόφισσα από την Ιταλία: όπου «ως εργάτης πηγαίνεις κανονικά για δουλειά 6 μέρες, αλλά ως πολίτης απαγορεύεται να βγεις στο πάρκο την 7η».
Το πράγμα γίνεται ακόμα πιο σκοτεινό από την προσπάθεια της κυβέρνησης (δια επίσημης τοποθέτησης του κυβ. εκπροσώπου, πέρα από τα «παπαγαλάκια» των ΜΜΕ) να συνδέσει -με τρόπο που θα ήταν γελοίος αν δεν ήταν επικίνδυνος- την αναρχία και την εξωκοινοβουλευτική Αριστερά με τις «πλατείες». Ένα σκόπιμο «ανακάτεμα» των διαδηλώσεων ενάντια στην καταστολή με τις ίδιες τις «μπυροποσίες» που κατεστάλησαν, η κατάχρηση του (παραδοσιακά κινηματικού) όρου «συγκεντρώσεις» για παρέες που αράζουν σε παγκάκια, χυδαία ψέματα (από την ανακοίνωση-μνημείο της ΕΛΑΣ για την… «παγίδα» που της έστησαν και που οδήγησε την εύπιστη και αγαθιάρα Υπηρεσία να δέρνει και να συλλαμβάνει κατοίκους της Κυψέλης άθελά της, ως το τσουβάλιασμα της μπυροποσίας στην πλ. Αγ. Γεωργίου με φεμινιστική πορεία στο κέντρο της Αθήνας ώρες πριν ή την επίθεση σε δημοτική συμβούλο του «Φυσσάει Κόντρα στην Αγία Παρασκευή» ότι… «φέρνει στην πλατεία τις παρέες της») μετατρέπουν σε πολιτική εκστρατεία κατά των αγωνιζόμενων δυνάμεων του κινήματος τον πόλεμο που εξαπέλυσε ο Χρυσοχοΐδης κατά των πιτσιρικάδων. «Επαναστατική γυμναστική» και «πράγματα που δεν είναι αυθόρμητα» είδε ο Πέτσας, ενώ «ιστοσελίδες κι έντυπα του αναρχικού χώρου» ή «η ΑΝΤΑΡΣΥΑ» παρουσιάζονται σαν να καλούν σε… μπύρες σε πλατείες!
Είναι κι αυτό κομμάτι μιας προληπτικής ιδεολογικής επίθεσης στην Αριστερά, «που δεν έδειξε ευθύνη», αν τα πράγματα χειροτερεύσουν. Αλλά είναι πολύ βαθύτερο από αυτό. Με την επίθεση σε πολιτικούς χώρους, δεν ψάχνουν απλά υγειονομικό άλλοθι –θα ήταν λάθος να μείνουμε σε αυτό. Είναι συνολικότερη προσπάθεια να αξιοποιηθεί η πανδημία για να δημιουργηθούν «εχθροί» που βρίσκονται «εκτός» μιας κάποιας «κοινής εθνικής προσπάθειας»: Είχε ξεκινήσει από το προσφυγικό και η επίκληση στην πανδημία τους δίνει ακόμα μια ευκαιρία να στιγματίσουν τις ριζοσπαστικές φωνές ως «επικίνδυνο κι ανεύθυνο περιθώριο σε αυτές τις στιγμές που απαιτούν ευθύνη κι ενότητα» -πάντα με το βλέμμα στις αναμετρήσεις που έρχονται καθώς εξελίσσεται η οικονομική κρίση.
Στην Αγία Παρασκευή, κινητοποιήσεις και παρεμβάσεις καταγγέλουν την καταστολή και διεκδικούν το δικαίωμα στους ελεύθερους χώρους. Στους δρόμους της Κυψέλλης, με λίγες ώρες προετοιμασία, περίπου 2.000 άνθρωποι διαδήλωσαν ενάντια στο αίσχος της καταδρομικής εισβολής στην πλατεία Αγίου Γεωργίου, βρίσκοντας στήριξη από τα μπαλκόνια της γειτονιάς. Μετά από αυτό άρχισε η άγαρμπη και γελοία προσπάθεια της ΕΛΑΣ να συμμαζέψει τα ασυμάζευτα (χωρίς να αποποιείται τους συνωμοσιολογικούς υπαινιγμούς περί «παγίδας» βέβαια). Αντλώντας κουράγιο κι αισιοδοξία από αυτά τα πολύτιμα αντανακλαστικά, και με εμπιστοσύνη σε αυτή τη δυναμική, θα έχουμε να αντιπαρατεθούμε το επόμενο διάστημα ενάντια σε κάθε προσπάθεια «να κάνουν την πανδημία ευκαιρία». Χωρίς να κάνουμε ούτε βήμα πίσω.
*Αναδημοσίευση από την Εργατική Αριστερά
