Τα συνέδρια της ΑΔΕΔΥ και η αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων στη μνημονιακή 6ετία (2010-2016)

Η πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, όμως, είναι πολύ δια­φο­ρε­τι­κή. Πριν από τρία χρό­νια (Δε­κέμ­βρης 2013), στο 35ο Συ­νέ­δριο της ΑΔΕΔΥ, οι δυ­νά­μεις του κυ­βερ­νη­τι­κού συν­δι­κα­λι­σμού (ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ) απώ­λε­σαν για πρώτη φορά στην ιστο­ρία της ΑΔΕΔΥ την πλειο­ψη­φία και πα­ράλ­λη­λα ενώ ενι­σχύ­θη­καν οι δυ­νά­μεις της συν­δι­κα­λι­στι­κής Αρι­στε­ράς (ΜΕΤΑ, Πα­ρεμ­βά­σεις και ΠΑΜΕ).

Συρ­ρί­κνω­ση ΔΑΚΕ και ΠΑΣΚ

Συ­γκε­κρι­μέ­να, οι ΠΑΣΚ και ΔΑΚΕ τότε απέ­σπα­σαν αθροι­στι­κά 41 έδρες στο Γε­νι­κό Συμ­βού­λιο της ΑΔΕΔΥ ένα­ντι 62 εδρών που είχαν στο 34ο Συ­νέ­δριο (Νο­έμ­βρης 2010). Τα πο­σο­στά τους μειώ­θη­καν από 73% που είχαν αθροι­στι­κά το 2010 στο 47% το 2013, δη­λα­δή μεί­ω­ση κατά 26 πο­σο­στιαί­ες μο­νά­δες.

Η πο­ρεία συρ­ρί­κνω­σης των δυ­νά­με­ων του πα­λαιού κυ­βερ­νη­τι­κού συν­δι­κα­λι­σμού συ­νε­χί­στη­κε και στο πρό­σφα­το 36ο Συ­νέ­δριο της ΑΔΕΔΥ. ΔΑΚΕ και ΠΑΣΚ απέ­σπα­σαν αθροι­στι­κά 32 έδρες και πο­σο­στό 38,5% από 41 έδρες και πο­σο­στό 47,5% που είχαν το 2013.

Αν κα­τα­γρά­ψου­με τις αλ­λα­γές της μνη­μο­νια­κής 6ε­τί­ας, θα δια­πι­στώ­σου­με ότι ΠΑΣΚ και ΔΑΚΕ υπέ­στη­σαν δρα­μα­τι­κή μεί­ω­ση της εκλο­γι­κής τους επιρ­ρο­ής (αθροι­στι­κά). Έχα­σαν 30 έδρες στο Γε­νι­κό Συμ­βού­λιο της ΑΔΕΔΥ (από 62 το 2010 πήραν μόλις 32 το 2016) και 34,5 ολό­κλη­ρες πο­σο­στιαί­ες μο­νά­δες (από 73% μειώ­θη­καν στο 38,5%). Στην Εκτε­λε­στι­κή Επι­τρο­πή της ΑΔΕΔΥ, από 13 έδρες που είχαν το 2010 πήραν τώρα μόλις 7 έδρες.

Αν εξε­τά­σου­με και ξε­χω­ρι­στά κάθε μια από αυτές τις δυ­νά­μεις, θα δια­πι­στώ­σου­με ότι η ΔΑΚΕ απέ­σπα­σε 18 έδρες και 21,5% το 2016, ενώ το 2010 είχε 28,2% και 24 έδρες. Μεί­ω­ση κατά 6 έδρες και 6,7%.

Η ΠΑΣΚ την ίδια πε­ρί­ο­δο ου­σια­στι­κά κα­τέρ­ρευ­σε ακο­λου­θώ­ντας την κα­θο­δι­κή πο­ρεία του ΠΑΣΟΚ. Συ­γκε­κρι­μέ­να, στη εξα­ε­τία έχασε 24 έδρες στο Γε­νι­κό Συμ­βού­λιο (από 38 έδρες το 2010 πήρε μόλις 14 το 2016) και 28 ολό­κλη­ρες πο­σο­στιαί­ες μο­νά­δες (από 45% το 2010 πήρε μόλις 17% το 2016).

Από την άλλη πλευ­ρά, οι δυ­νά­μεις της συν­δι­κα­λι­στι­κής Αρι­στε­ράς είχαν μια ση­μα­ντι­κή άνοδο στη διάρ­κεια της μνη­μο­νια­κής εξα­ε­τί­ας.

Συ­γκε­κρι­μέ­να οι δυ­νά­μεις αυτές (ΠΑΜΕ, Πα­ρεμ­βά­σεις και ΜΕΤΑ) απέ­σπα­σαν αθροι­στι­κά 33 έδρες το 2016 ένα­ντι 23 εδρών το 2010. Αύ­ξη­ση κατά 10 έδρες. Οι ίδιες δυ­νά­μεις απέ­σπα­σαν το 38% των ψήφων των συ­νέ­δρων το 2016 ένα­ντι 26,5% το 2010. Αύ­ξη­ση, δη­λα­δή, κατά 11,5 πο­σο­στιαί­ες μο­νά­δες.

Μέ­τω­πο Τα­ξι­κής Ανα­τρο­πής

Το ΜΕΤΑ το 2016 απέ­σπα­σε 8 έδρες στο Γε­νι­κό Συμ­βού­λιο και 9% των συ­νέ­δρων. Το 2013 το ενιαίο ΜΕΤΑ είχε 14 έδρες και το 16,4% των ψήφων, ενώ το 2010 είχε απο­σπά­σει 9 έδρες και το 10% των συ­νέ­δρων.

Το ΜΕΤΑ, έγκαι­ρα (από τον Ιούνη του 2016), πρό­τει­νε τη συ­γκρό­τη­ση ενός ευ­ρύ­τε­ρου με­τώ­που με δυ­νά­μεις που κι­νού­νται στο χώρο της Ρι­ζο­σπα­στι­κής, Αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κής και Κουμ­μου­νι­στι­κής Αρι­στε­ράς, με προ­ο­δευ­τι­κά, αγω­νι­στι­κά και αντι­μνη­μο­νια­κά συν­δι­κα­λι­στι­κά σχή­μα­τα και με­μο­νω­μέ­νους αγω­νι­στές συν­δι­κα­λι­στές, που θα μπο­ρού­σε, αν εκ­φρα­ζό­ταν ενιαία στο Συ­νέ­δριο, να γίνει ο πρω­τα­γω­νι­στής των εξε­λί­ξε­ων την επό­με­νη κρί­σι­μη, για τους ερ­γα­ζό­με­νους και τη χώρα, πε­ρί­ο­δο.

Η δύ­να­μη της ενό­τη­τας της Αρι­στε­ράς φά­νη­κε με την κοινή στάση των ΜΕΤΑ – ΠΑΜΕ – Πα­ρεμ­βά­σεις, στο ζή­τη­μα της ισό­τι­μης έντα­ξης στην ΑΔΕΔΥ, τις Ομο­σπον­δί­ες και τα Σω­μα­τεία όλων όσοι ερ­γά­ζο­νται στο Δη­μό­σιο με οποια­δή­πο­τε ερ­γα­σια­κή σχέση. Η πρό­τα­ση αυτή υπερ­ψη­φί­στη­κε από το 70% των συ­νέ­δρων. Έλει­ψαν μόνο 5 πο­σο­στιαί­ες μο­νά­δες για το απαι­τού­με­νο 75% προ­κει­μέ­νου να κα­το­χυ­ρω­θεί ως κα­τα­στα­τι­κή αλ­λα­γή. Όμως, απο­τε­λεί την πιο ση­μα­ντι­κή πο­λι­τι­κή από­φα­ση του Συ­νε­δρί­ου και διευ­κο­λύ­νει τη συ­νέ­χι­ση της κοι­νής δρά­σης σε όλα τα επί­πε­δα για να γίνει πράξη.

Ευ­ή­κοα…

Είναι θε­τι­κό ότι η πρό­τα­σή μας για το ευ­ρύ­τε­ρο μέ­τω­πο βρήκε ευ­ή­κοα ώτα στο χώρο των Πα­ρεμ­βά­σε­ων. Τρία στε­λέ­χη των Πα­ρεμ­βά­σε­ων από το χώρο της Εκ­παί­δευ­σης πριν το Συ­νέ­δριο έδω­σαν στη δη­μο­σιό­τη­τα κεί­με­νο με τίτλο «ΜΕΤΑ και Πα­ρεμ­βά­σεις μπο­ρούν να κά­νουν τη δια­φο­ρά και να απο­τρέ­ψουν το να γίνει η ΑΔΕΔΥ κα­κέ­κτυ­πο της ΓΣΕΕ».

Επί­σης, στο Συ­νέ­δριο δια­κι­νή­θη­κε κεί­με­νο της Ερ­γα­τι­κής Αλ­λη­λεγ­γύ­ης με τίτλο «Να μην χά­σου­με την ευ­και­ρία», το οποίο ζη­τού­σε «ανοι­κτά και θαρ­ρε­τά να πά­ρου­με την πρω­το­βου­λία για ένα εκλο­γι­κό κα­τέ­βα­σμα που να βάλει στόχο να συ­σπει­ρώ­σει όλα τα κομ­μά­τια της αρι­στε­ρής αντι­πο­λί­τευ­σης απέ­να­ντι στην κυ­βέρ­νη­ση του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ».

…και οξυ­ή­κοα ώτα

Η ηγε­σία των Πα­ρεμ­βά­σε­ων έχει σο­βα­ρές ευ­θύ­νες για το ότι «χά­θη­κε μια ακόμη ευ­και­ρία», για να προ­χω­ρή­σει η συ­γκρό­τη­ση του ευ­ρύ­τε­ρου με­τώ­που ρι­ζο­σπα­στι­κών και αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κών δυ­νά­με­ων στα συν­δι­κά­τα του Δη­μό­σιου Τομέα.

Εμείς, ως ΜΕΤΑ, θα συ­νε­χί­σου­με σε αυτό το δρόμο στα Σω­μα­τεία και στις Ομο­σπον­δί­ες γιατί εκτι­μού­με ότι «η δυ­να­μι­κή των προη­γού­με­νων αγώ­νων δεν έχει τε­λειώ­σει και οφεί­λου­με να δη­μιουρ­γή­σου­με τις προ­ϋ­πο­θέ­σεις για τη συ­γκρό­τη­ση ενός πόλου που μπο­ρεί να ξα­να­ζω­ντα­νέ­ψει το κί­νη­μα», όπως υπο­στη­ρί­ζουν στο προ­α­να­φερ­θέν κεί­με­νο, στε­λέ­χη των Πα­ρεμ­βά­σε­ων.

Συν­δι­κα­λι­στι­κή με­τάλ­λα­ξη

Είναι γνω­στό ότι μετά την έντα­ξη του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ στο μπλοκ των μνη­μο­νια­κών δυ­νά­με­ων με τη ψή­φι­ση του 3ου μνη­μο­νί­ου ένα ση­μα­ντι­κό τμήμα στε­λε­χών του ΜΕΤΑ εγκα­τέ­λει­ψε τις ιδρυ­τι­κές αρχές της πα­ρά­τα­ξής μας και προ­σχώ­ρη­σε, ως άρι­στος μα­θη­τής των πρα­κτι­κών της ΠΑΣΚ, στο μπλοκ των δυ­νά­με­ων του κυ­βερ­νη­τι­κού συν­δι­κα­λι­σμού.

Είναι χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό ότι στην εκλο­γι­κή δια­κή­ρυ­ξη της Ενω­τι­κής Αγω­νι­στι­κής Εκ­κί­νη­σης (συ­νερ­γα­σία συν­δι­κα­λι­στών του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ με πα­ρα­τά­ξεις και με­μο­νω­μέ­νους συν­δι­κα­λι­στές που απο­χώ­ρη­σαν από την ΠΑΣΚ τα προη­γού­με­να χρό­νια) δεν ανα­φέ­ρε­ται που­θε­νά η λέξη «κυ­βέρ­νη­ση», ενώ εγκα­τα­λεί­πο­νται αι­τή­μα­τα όπως η ανα­τρο­πή της πο­λι­τι­κής κυ­βέρ­νη­σης- ΕΕ- ΔΝΤ, το στα­μά­τη­μα των ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σε­ων δη­μο­σί­ων ορ­γα­νι­σμών, υπη­ρε­σιών και επι­χει­ρή­σε­ων, η από­συρ­ση των δια­δι­κα­σιών αξιο­λό­γη­σης δομών και ερ­γα­ζο­μέ­νων και της υπο­χρε­ω­τι­κής κι­νη­τι­κό­τη­τας κτλ. Ο αγώ­νας για τη δια­γρα­φή του χρέ­ους -κε­κτη­μέ­νο της ΑΔΕΔΥ όλη τη προη­γού­με­νη πε­ρί­ο­δο- αντι­κα­θί­στα­ται στην πα­ρα­πά­νω δια­κή­ρυ­ξη από «τη συμ­με­το­χή και συμ­βο­λή του συν­δι­κα­λι­στι­κού κι­νή­μα­τος στη συ­ζή­τη­ση (!!!) περί ανά­γκης δια­γρα­φής του χρέ­ους».

Η νέα αυτή πα­ρά­τα­ξη απέ­σπα­σε 13 έδρες στο Γε­νι­κό Συμ­βού­λιο και το 14,7% των ψήφων των συ­νέ­δρων.

Σύν­θε­ση νέων ορ­γά­νων της ΑΔΕΔΥ

Η σύν­θε­ση της νέας Εκτε­λε­στι­κής Επι­τρο­πής και του Γε­νι­κού συμ­βου­λί­ου της ΑΔΕΔΥ δη­μιουρ­γεί με­γα­λύ­τε­ρες δυ­σκο­λί­ες αλλά και δυ­να­τό­τη­τες στην προ­σπά­θεια τα­ξι­κής ανα­συ­γκρό­τη­σης του συν­δι­κα­λι­στι­κού κι­νή­μα­τος.

Είναι σί­γου­ρο ότι υπάρ­χουν δυ­νά­μεις που θα επι­διώ­ξουν να ακο­λου­θή­σει η ΑΔΕΔΥ, την επό­με­νη πε­ρί­ο­δο, μια συμ­βι­βα­στι­κή πο­λι­τι­κή, που δεν θα αμ­φι­σβη­τεί επί της ου­σί­ας το μνη­μο­νια­κό πλαί­σιο, θα απο­δέ­χε­ται με κάθε κό­στος την πα­ρα­μο­νή της χώρας μας στο ευρώ και στην Ευ­ρω­παϊ­κή Ένωση, ενώ η όποια αντί­θε­ση με την κυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ-ΑΝΕΛ δεν θα είναι στην ουσία της ασκού­με­νη πο­λι­τι­κής της αλλά για τα επι­μέ­ρους.

Όμως, η εγκα­τά­λει­ψη του κε­κτη­μέ­νου της προη­γού­με­νης πε­ριό­δου στη δράση της ΑΔΕΔΥ δεν είναι εύ­κο­λη υπό­θε­ση. Θα υπε­ρα­σπι­στού­με με όλες μας τις δυ­νά­μεις τα αι­τή­μα­τα που δια­τύ­πω­σε και πρό­βα­λε η ΑΔΕΔΥ για την κα­τάρ­γη­ση των μνη­μο­νί­ων, τη δια­γρα­φή του χρέ­ους και τη στάση πλη­ρω­μών σε σύ­γκρου­ση με την Ευ­ρω­παϊ­κή Ένωση και το ΔΝΤ, καθώς και το κε­κτη­μέ­νο της συμ­με­το­χής της ΑΔΕΔΥ σε κι­νη­το­ποι­ή­σεις αλ­λη­λεγ­γύ­ης στους πρό­σφυ­γες, τους με­τα­νά­στες και τους λαούς που αγω­νί­ζο­νται ενά­ντια στο φα­σι­σμό, τον ιμπε­ρια­λι­σμό και τον πό­λε­μο.

Η δράση των δυ­νά­με­ων του ΜΕΤΑ στο Δη­μό­σιο την επό­με­νη πε­ρί­ο­δο

Οι δυ­νά­μεις του ΜΕΤΑ στο Δη­μό­σιο και στη νέα πε­ρί­ο­δο θα συ­νε­χί­σουν με συ­νέ­πεια τον αγώνα τους σε όλα τα επί­πε­δα (Σω­μα­τεία, Ομο­σπον­δί­ες και ΑΔΕΔΥ) για την υπε­ρά­σπι­ση και διεύ­ρυν­ση των δι­καιω­μά­των των ερ­γα­ζο­μέ­νων, την κα­τάρ­γη­ση της λι­τό­τη­τας και την επα­να­φο­ρά όλων των κα­τα­κτή­σε­ων, που αφαι­ρέ­θη­καν στη μνη­μο­νια­κή πε­ρί­ο­δο.

Πα­ράλ­λη­λα, θα πρω­το­στα­τή­σουν στην ανά­γκη συ­γκρό­τη­σης ενός ευ­ρύ­τε­ρου ερ­γα­τι­κού και τα­ξι­κού πόλου μέσα στο ερ­γα­τι­κό – συν­δι­κα­λι­στι­κό κί­νη­μα για να αντι­με­τω­πί­σει και τις συμ­βι­βα­σμέ­νες γρα­φειο­κρα­τι­κές του ηγε­σί­ες, αλλά κυ­ρί­ως για την ανα­συ­γκρό­τη­ση του, την έντα­ξη όλων των ερ­γα­ζο­μέ­νων σε ενιαία συν­δι­κά­τα, σε ιδιω­τι­κό και δη­μό­σιο τομέα, τον ρι­ζο­σπα­στι­κό και αγω­νι­στι­κό του προ­σα­να­το­λι­σμό.

Θα συ­νε­χί­σουν, τέλος, να αγω­νί­ζο­νται για την οι­κο­δό­μη­ση ενός πλα­τιού κοι­νω­νι­κού με­τώ­που, με όλα τα πλητ­τό­με­να από την κα­πι­τα­λι­στι­κή κρίση, στρώ­μα­τα, για να μπει τέρμα στη φο­ρο­λο­γι­κή τους αφαί­μα­ξη από το κρά­τος και τις δυ­νά­μεις του κε­φα­λαί­ου, που συ­νε­χί­ζε­ται προ­κει­μέ­νου να πλη­ρώ­νο­νται κα­νο­νι­κά οι δα­νει­στές και οι το­κο­γλύ­φοι και να αυ­γα­ταί­νουν τα κέρδη του οι πλού­σιοι. Θα συ­νε­χί­σουν να αγω­νί­ζο­νται για το στα­μά­τη­μα των ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σε­ων, την ανα­δια­νο­μή του πα­ρα­γό­με­νου πλού­του υπέρ των ερ­γα­ζο­μέ­νων και για τον πα­ρα­γω­γι­κό με­τα­σχη­μα­τι­σμό της χώρας σε όφε­λος του λαού.

*επι­κε­φα­λής του ΜΕΤΑ ερ­γα­ζο­μέ­νων στο Δη­μό­σιο, μέλος της εκτε­λε­στι­κής επι­τρο­πής της ΑΔΕΔΥ