«Το δάνειο» είναι ένα θεατρικό έργο του Καταλανού συγγραφέα Τζόρντι Γκαλθεράν, το οποίο παίζεται στο Θέατρο του Νέου Κόσμου σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου και Παντελή Δεντάκη.
Ο Γκαλθεράν γεννήθηκε στη Βαρκελώνη το 1964 και άρχισε να γράφει θέατρο το 1988. Η μεγάλη του επιτυχία «Μέθοδος Γκρόνχολμ» (2003) έχει μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες και έχει παιχτεί σε περισσότερες από είκοσι χώρες σε όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας, όπου ανέβηκε το 2008 και σε επόμενες σεζόν από το Θέατρο Τέχνης σε σκηνοθεσία Διαγόρα Χρονόπουλου.
Ο Γκαλθεράν μάς παρουσιάζει έναν άνεργο που επισκέπτεται ένα κατάστημα τράπεζας με σκοπό να ζητήσει δάνειο από τον διευθυντή του καταστήματος. Ο άνεργος εμφανώς δεν καλύπτει τις απαιτήσεις της τράπεζας για να του παραχωρηθεί δάνειο, ο διευθυντής προφανώς αρνείται να του το δώσει, οπότε ο άνεργος τον «απειλεί» ότι αν δεν του δοθεί το δάνειο θα ξελογιάσει τη γυναίκα του! Αμέσως ο Γκαλθεράν εγκαθιδρύει τα δύο «στρατόπεδα» ή, αν θέλετε, τους δύο διαφορετικούς κόσμους των χαρακτήρων του. Ο κόσμος του άνεργου απελπισμένου που χρειάζεται χρήματα και του καλοβαλμένου και βολεμένου διευθυντή τράπεζας με τη (φαινομενικά!) τακτοποιημένη ζωή.΄Η «απειλή» του ανέργου ρηγματώνει με απρόοπτο τρόπο τον κανονισμένο κόσμο του διευθυντή της τράπεζας.
Όσο προχωρά το έργο, ο άνεργος, που έχει «φάει τα μούτρα του» στη ζωή αλλά καταφέρνει να βρει θετικά στοιχεία σ’ όλες τις αναποδιές που του συμβαίνουν, αποδιαρθώνει αργά αλλά σταθερά τη ρυθμισμένη ζωή του διευθυντή. Ο κόσμος του τεχνοκράτη διευθυντή με τους κανόνες και τις λύσεις που αυτοί επιβάλλουν αποδεικνύεται ανίκανος να αντιμετωπίσει την ευρηματικότητα του ανέργου, πυροδοτημένη από την οικονομική απελπισία, με αποτέλεσμα ο διευθυντής να βυθίζεται στην οικογενειακή αβεβαιότητα και την αμφισβήτηση της επιφανειακά τακτοποιημένης ζωής του με απρόβλεπτες συνέπειες.
Μία από τις βασικές παραδοχές του έργου είναι ότι οι τραπεζικά οργανωμένες συναλλαγές με τους απρόσωπους και ψυχρούς αλλά κοινωνικά συνθλιπτικούς κανόνες επιδέχονται ρωγμές όταν έρχονται σε επαφή με την καθημερινή ευρηματικότητα απελπισμένων ανθρώπων.
Η φόρμα είναι αυτή της κομεντί με κοινωνική συνείδηση. Η σκηνοθεσία κλιμακώνει με καλό ρυθμό την αντιπαράθεση του ανέργου με τον διευθυντή, που αποτελούν και τα μοναδικά πρόσωπα του έργου, καθώς και τις αλλαγές στις εξελίξεις, χάρη και στο καλογραμμένο κείμενο του συγγραφέα. Παράλληλα, δύο εμβόλιμα τραγούδια του Φοίβου Δεληβοριά, ερμηνευμένα από τους ηθοποιούς, «σχολιάζουν» χιουμοριστικά τα δεδομένα του έργου, δίνοντάς του μια ελαφράδα (αλλά όχι ελαφρότητα). Πειστικές οι ερμηνείες από τον Γιάννη Σαρακατσάνη (πρωταγωνιστεί στην τρέχουσα διαφήμιση των ασφαλειών Groupama) στο ρόλο του ανέργου και τον Μιχάλη Οικονόμου στο ρόλο του διευθυντή. Η παράσταση αποτελεί μια σκεπτόμενα ψυχαγωγική επιλογή για έξοδο.
