Βενεζουέλα: Μια ανησυχητική επίθεση στην Αριστερά

Σήμερα, στο φόντο της κατάρρευσης των τιμών του πετρελαίου (βασικής έως και μοναδικής πηγής εσόδων για την κυβέρνηση), η κατάσταση έχει γίνει όντως πολύ δύσκολη για το Βενεζουελάνικο λαό. Πράγματι υπάρχουν σοβαρές ελλείψεις αγαθών. Τα βασικά αγαθά ενός μήνα για μια λαϊκή οικογένεια είναι 10 φορές πιο ακριβά από τον επίσημα καθορισμένο κατώτατο μισθό, κάτι που ωθεί όλο και περισσότερους φτωχούς στη μαύρη εργασία και την παραοικονομία. Έχει δημιουργηθεί μια μαύρη αγορά  όπου τα αγαθά πωλούνται μέχρι κι 100 φορές πάνω, κι όποιος αντέξει.

Ο λαϊκός κόσμος πλειοψηφικά συνεχίζει να απεχθάνεται τη Δεξιά, η οποία στρέφεται εναντίον των θετικών μεταρρυθμίσεων του Τσαβισμού (στην παιδεία, υγεία και το κοινωνικό κράτος), υποστηρίζει την ιδιωτικοποίηση του πετρελαίου και κάθε δημόσιας περιουσίας κλπ. και επιχειρεί να πάρει την κυβέρνηση για να εφαρμόσει μια άνευ προηγουμένου νεοφιλελεύθερη ατζέντα στις πλάτες των φτωχών. Ωστόσο είναι σε κατάσταση σχετικής αποσυσπείρωσης και αποθάρρυνσης.

Η κυβέρνηση Μαδούρο επιχειρεί να αμυνθεί, αλλά επιλέγοντας κυρίως να «οχυρωθεί» στο (αστικό) κράτος κι όχι τόσο στην δημοκρατική κινητοποίηση των εκατομμυρίων «τσαβίστας». Η στρατιωτική ηγεσία αποκτά όλο και πιο σημαίνοντα ρόλο στην κυβέρνηση. Η «έκτακτη ανάγκη» θα ήταν θεμιτό μέτρο διαχείρισης της κρίσης, αν συνόδευε μια «επίθεση» στους καπιταλιστές που δημιουργούν την κρίση. Όμως αντί να χτυπήσει τους μαυραγορίτες, η αστυνομία είναι στους δρόμους για να ελέγχει τον φτωχό κόσμο στις ουρές, για να καταστέλλει κόσμο που «ορμάει» στα σούπερ μάρκετ, ενώ οι ίδιοι οι αστυνομικοί και στρατιωτικοί υπάλληλοι συμμετέχουν στο μαύρο παζάρι. Απέναντι στο κεφάλαιο, ο Μαδούρο συνεχίζει την υποχωρητικότητα: Πχ η κυβέρνηση παραχώρησε σε ξένες πετρελαϊκές και εξορυκτικές εταιρείες την περιοχή του Αμαζονίου "Arco Minero" την προστασία της οποίας είχε κατοχυρώσει συνταγματικά ο «τσαβισμός».

Αυτά είναι τα πραγματικά προβλήματα και όχι οι υποκριτικές ιαχές των δυτικών ΜΜΕ για «κόκκινη δικτατορία», τη στιγμή που ο «δημοκράτης» Ολάντ τσακίζει απεργούς κι έχει τη Γαλλία «στο γύψο». Η τακτική της κυβέρνησης είναι αυτοκτονική. Αυτό που μπορεί να σώσει τη Μπολιβαριανή Διαδικασία είναι η κινητοποίηση των μαζών, των εκατομμυρίων ανθρώπων που η «Διαδικασία» (ως υπόσχεση δημοκρατίας, δικαιοσύνης, αναδιανομής εξουσίας και πλούτου από πάνω προς τα κάτω) παραμένει στις καρδιές και στο μυαλό τους. Αντίθετα, η τακτική της «οχύρωσης στο κράτος» μπορεί να οδηγήσει σε μεγαλύτερο εκφυλισμό. Χαρακτηριστικό δείγμα είναι η επίθεση στους συντρόφους της Μαρέα Σοσιαλίστα (Σοσιαλιστική Τάση), που συμμετείχαν στο PSUV από την ίδρυσή του μέχρι και πέρσι, όταν αποχώρησαν, αλλά συνεχίζουν να παλεύουν ενάντια στη Δεξιά και για το προχώρημα της Μπόλιβαρινής Διαδικασίας. Η επίθεση είναι ανησυχητική εξέλιξη, γι’ αυτό και δημοσιεύουμε την σχετική ανακοίνωσή τους.

--------------------------------------------------------------------

«Δεν θα υποχωρήσουμε μπροστά στις απειλές»

Την Παρασκευή, 10 Ιουνίου, περίπου στις 11 πμ, τα γραφεία της Marea Socialista («Σοσιαλιστικό Ρεύμα», MS) δέχτηκαν επιδρομή. Μια ομάδα βαριά οπλισμένων αστυνομικών της CICPC παραβίασε τoν χώρο μας. Η επιδρομή ήταν εξουσιοδοτημένη από τη δικαστική εξουσία, υπογεγραμμένη ως υπόθεση Νο 9 C S-1.329-16 από τη Δικαστή Ντενίζ Μποκανέγκρα Ντίαζ, μετά από σχετικό αίτημα του Υπουργείου Δικαιοσύνης.

Χωρίς ουσιαστικές εξηγήσεις, χωρίς να μας ενημερώσουν για το περιεχόμενο της κατηγορίας, χωρίς αιτιολόγηση για αυτήν την επίδειξη δύναμης, οι αστυνομικοί αποχώρησαν από τα γραφεία μας 30 λεπτά μετά, χωρίς να βρούνε οτιδήποτε από αυτά που υποτίθεται ότι έψαχναν.

Από την δυσανάλογα υπερβολική επίδειξη δύναμης της επιχείρησης και από την έλλειψη αιτιολόγησης, η MS βγάζει το συμπέρασμα ότι πρόκειται για μια σοβαρή παραβίαση των πολιτικών μας ελευθεριών, που ήδη έχουν περιοριστεί σοβαρά στη χώρα. Η Εθνική Ομάδα Εργασίας της MS θυμίζει στην κοινή γνώμη ότι αυτό το είδος της άσκησης πίεσης απέναντι στην οργάνωσή μας δε συμβαίνει για πρώτη φορά. Τα τρία τελευταία χρόνια αντιμετωπίζουμε εκδικητικές ενέργειες, απειλές, παραβιάσεις της ιδιωτικής ζωής, απολύσεις και περιορισμούς των κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων των ηγετικών στελεχών και των αγωνιστών της MS, κρούσματα που όλο και αυξάνονται τους τελευταίους 6 μήνες.

Ένα από τα πιο ντροπιαστικά δείγματα γραφής αφορούσε τη συνεργασία πέντε κρατικών φορέων ώστε να εμποδιστεί η MS να αναγνωριστεί ως οργάνωση με δικαίωμα συμμετοχής στις εκλογές. Ενώ η Εθνική Εκλογική Επιτροπή απέρριπτε το όνομα που είχαμε επιλέξει, το Ανώτατο Δικαστήριο καθυστερούσε την προσφυγή μας ενάντια στην απόφαση της ΕΕΕ και το Υπουργείο Δικαιοσύνης σε μια μισο-φεουδαρχική ανάγνωση του νόμου είχε το θράσος να αποφασίσει ότι η MS δεν μπορούσε να χρησιμοποιήσει το όνομα «Σοσιαλιστική» , διότι, σύμφωνα με τον αρμόδιο εισαγγελέα δεν είμαστε σοσιαλιστές (!;) –ένα επιχείρημα που εκτός από απολυταρχικό είναι και γελοίο. Ενώ γίνονταν όλα αυτά, η εκτελεστική επιτροπή και ο πρόεδρος της προηγούμενης Βουλής εξαπέλυσαν μια δριμύτατη εκδικητική εκστρατεία εναντίον μας με αποκλεισμούς και πολιτικές διώξεις, επιστρατεύοντας όλα τα μέσα επικοινωνίας που διέθετε το κράτος.

Η είδηση σχετικά με τη σημερινή επιδρομή διαδόθηκε γρήγορα, υποχρεώνοντας τον επικεφαλής των CICPC να επικοινωνήσει τηλεφωνικά με τα ηγετικά στελέχη της MS και να ισχυριστεί αρχικά ότι δεν γνώριζε για την επιχείρηση και να μας ζητήσει (;!) εξηγήσεις. Στη συνέχεια, σε επόμενο τηλεφώνημα, προσπάθησε να μας πείσει ότι η επιδρομή δεν είχε στην πραγματικότητα στόχο την MS.

Ωστόσο, απορρίπτουμε αυτή τη δικαιολογία για τους εξής λόγους:

Ο χώρος που δέχτηκε επιδρομή αποτελεί τα κεντρικά γραφεία της MS εδώ και 3 χρόνια, αναγνωρίζεται εύκολα από τις σημαίες και τα πανό της MS, διοργανώνει δημόσιες πολιτικές εκδηλώσεις, στην πλειοψηφία των οποίων δίνεται μεγάλη δημοσιότητα και είναι ανοιχτές για οποιονδήποτε επιθυμεί να παρακολουθήσει. Επιπλέον, πέρα από τις οργανωτικές λειτουργίες, στα γραφεία πραγματοποιούνται όλα τα είδη των δραστηριοτήτων όπως συνεντεύξεις τύπου, σεμινάρια και θεματικά εργαστήρια.

Η επιδρομή διεξήχθη με δικαστική εντολή μετά από αίτημα εισαγγελέα και υπογεγραμμένη από δικαστή. Οι αστυνομικοί που θα συμμετείχαν προσδιορίζονταν στην εντολή, και η έκδοσή της έγινε τέσσερις ημέρες πριν εκτελεστεί. Η κλίμακα της επιχείρησης, η απροκάλυπτη επίδειξη δύναμης και η απειλητική διάθεση, όλα είχαν, κατά τη γνώμη μας, ως σαφή στόχο τον εκφοβισμό μας και τον περιορισμό των πολιτικών δικαιωμάτων των πολιτών που κατοχυρώνονται από το Εθνικό Σύνταγμα.

Όπως είπαμε, δεν πρόκειται για μεμονωμένο περιστατικό. Και δεν υφίσταται μόνο η MS τέτοια μέτρα –η επιδρομή αποτελεί τμήμα των καθημερινών εξοργιστικών πράξεων που διαπράττονται εναντία και σε άλλους, που απλά διεκδικούν ή υπερασπίζονται τα δικαιώματά τους. Σηματοδοτεί την εμπέδωση μιας αυταρχικής στροφής που πραγματοποιεί η κυβέρνηση, η οποία μεταφράζεται σε ενέργειες που διεξάγονται από τις δυνάμεις καταστολής. Αυτή η τάση, σχεδόν σε κάθε κρούσμα, έχει τη στήριξη από τμήμα των δικαστικών, του Υπουργείου Δικαιοσύνης, άλλες κυβερνητικές υπηρεσίες και κυβερνητικά ΜΜΕ.

 Όπως έχουμε δηλώσει σε άρθρα, συνεντεύξεις, κείμενα γνώμης, προκηρύξεις, συγκεντρώσεις και όποια άλλα μέσα διαθέτουμε, η τρέχουσα εγκαθίδρυση κατάστασης έκτακτης ανάγκης αντιπροσωπεύει ένα  χτύπημα για τη δημοκρατία. Στην πραγματικότητα, αποτελεί το πλαίσιο μέσα στο οποίο έγινε και η επιδρομή. Το ίδιο ισχύει και για την έγκριση του διατάγματος Arco Minero [που εξουσιοδοτεί ξένες επιχειρήσεις να κάνουν πετρελαϊκές έρευνες σε μια ειδική ζώνη], το οποίο εκτός του ότι προωθεί την καταστροφή του περιβάλλοντος, αποτελεί μια άθλια παράδοση της κυριαρχίας και των φυσικών πόρων στις πολυεθνικές εταιρείες, κι οδηγεί σε παράνομη περιστολή των κοινωνικών, εργασιακών, οικονομικών και πολιτικών δικαιωμάτων.

Η ασεβής αντιμετώπιση των πολιτών που αναγκάζονται να στέκονται σε εξευτελιστικές ουρές για τις βασικές τους ανάγκες είναι αυταρχική. Όπως και ο αυθαίρετος τρόπος με τον οποίο αποφασίζονται και οργανώνονται η παροχή αγαθών με δελτίο, οι περικοπές και η αναστολή βασικών υπηρεσιών, αλλά και η καθημερινή στρατιωτικοποίηση των πόλεων. Όπως είναι και τα εμπόδια, οι ελιγμοί και τα κόλπα που παρεμβαίνουν στη δυνατότητα ανάκλησης εκλεγμένων αξιωματούχων, ένα από τα πιο προχωρημένα πολιτικά δικαιώματα του Συντάγματός μας. Όπως είναι και η έλλειψη πρόσβασης σε τροφή και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη που υφίστανται οι πλέον άποροι.

Απέναντι σε αυτά τα εξοργιστικά γεγονότα, η MS δηλώνει: Ως αγωνιστές αφοσιωμένοι στο Μπολιβαριανό σχέδιο, το οποίο νοθεύεται και χειραγωγείται από τη σημερινή ηγεσία του Ενιαίου Σοσιαλιστικού Κόμματος της Βενεζουέλας (PSUV) και την κυβέρνηση, θα συνεχίσουμε τον αγώνα μας. Καταγγέλλουμε τη διαφθορά και την επίσημη ατιμωρησία, που ξεσκεπάζουν τον αντιδημοκρατικό χαρακτήρα των μέτρων αυτής της κυβέρνησης. Εμείς θα αγωνιστούμε για την ανασυγκρότηση του εθνικού σχεδίου που κατεδαφίζεται τα τρία τελευταία χρόνια από την αναποτελεσματικότητα, την αλαζονεία και τον κυνισμό.

Εμείς θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για τις ιδέες μας και τα δικαιώματά μας, καθώς για τα δικαιώματα όλου του πληθυσμού, και απαιτούμε την αυστηρή τήρηση του Συντάγματος.

Θα συνεχίσουμε να οργανώνουμε τη δράση μας στα κεντρικά μας γραφεία, όπως κάναμε ως τώρα, και δεν θα υποχωρήσουμε μπροστά σε απειλές, πιέσεις κι εκδικητικές ενέργειες.

Δηλώνουμε ότι τόσο η ηγεσία του PSUV όσο και το συντηρητικό MUD (Στρογγυλή Τράπεζα της Δημοκρατικής Ενότητας) δε μας αντιπροσωπεύουν, και θα συνεχίσουμε στο δρόμο της οικοδόμησης μιας νέας πολιτικής δύναμης.

Τέλος, ζητούμε από όλους όσοι είναι υπεύθυνοι για αυτή την επιδρομή να δώσουν δημοσίως εξήγηση για τα πραγματικά γεγονότα και να απαλλάξουν τη MS από τυχόν σχετικές κατηγορίες.