Ξανά στους δρόμους οι μαθητές!

Οι μαθητές ξαναπαίρνουν μπρος και η κυβέρνηση επιστρατεύει τα ΜΑΤ και τα δακρυγόνα για να τους σταματήσει, όσο είναι νωρίς. Δεν είναι άλλωστε λίγες οι φορές που όταν το μαθητικό κίνημα βγήκε στο δρόμο, ολόκληρες κυβερνήσεις έβλεπαν την καρέκλα τους να τρίζει. Το σημερινό εγκαταλειμμένο δημόσιο σχολείο του ΣΥΡΙΖΑ, που έρχεται να αποτελειώσει η ΝΔ, μόνο μέσα από τους αγώνες θα ξαναβρεί ζωή και νόημα. Και αυτό τους φοβίζει.

Διαρκής υποβάθμιση

Οι μαθητές δεν είναι θεατές. Ζουν καθημερινά το δημόσιο σχολείο και αντιλαμβάνονται τα προβλήματα, τις ελλείψεις του και την υποτίμησή του από τις εκάστοτε κυβερνήσεις. Ξέρουν τι σημαίνουν τα κενά καθηγητών, οι ελλείψεις βιβλίων, τα κλειστά καλοριφέρ, τα ασυντήρητα κτίρια, τα υπεράριθμα τμήματα και ο υπερβολικός φόρτος μαθημάτων. Παρότι τα μίντια θέλουν να τους παρουσιάζουν ως ανώριμους ή απολίτικους, πίσω από κάθε πράξη τους υπάρχει αρκετή ωριμότητα και πολιτική. Η «κατάληψη της τυρόπιτας», για την οποία γίνεται λόγος κάθε φθινόπωρο, δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια καμουφλαρισμένη δήλωση. Μια εκφρασμένη αγανάκτηση για το σύγχρονο σχολείο που, όπως είναι δομημένο, δεν χωράει τις ανάγκες και τα θέλω των μαθητών, αλλά επιβάλλει την εντατικοποίηση και την πειθαρχία μέσα σε υποβαθμισμένες και εγκαταλειμμένες δομές.

Πέρα όμως από την «τυρόπιτα» η οποία έχει γίνει «καραμέλα» από τα στόματα κάθε λογής κυβερνητικών στελεχών την τελευταία 15ετία, έρχονται και τα πιο συγκεκριμένα αιτήματα. Αυτά που εγκαλούν το Υπουργείο Παιδείας να πάρει θέση και να τοποθετηθεί. Και επειδή δεν μπορεί να το κάνει, γιατί θα εκτεθεί, στέλνει άλλους στη θέση του. Στέλνει τα ΜΑΤ, όπως έγινε στην πορεία της 4ης Νοέμβρη στο κέντρο της Αθήνας, ή ακόμη και εισαγγελείς, όπως είχε γίνει σε σχολεία παλιότερα με διώξεις σε βάρος ανήλικων μαθητών. Η ουσία όμως είναι άλλη. Οι μαθητές βγήκαν μαζικά στο δρόμο για να διαδηλώσουν ενάντια στην επαναφορά της βάσης του 10 για την είσοδο στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, καθώς και την προσπάθεια σύνδεσης της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης με την αγορά. Οι μαθητές διαδήλωσαν, γιατί δεν θέλουν να είναι άριστοι σε ένα άρρωστο σύστημα.

Μαθητική αντίδραση

Κάπως έτσι λοιπόν το μαθητικό κίνημα ενεργοποιήθηκε ξανά σε ριζοσπαστική κατεύθυνση. Σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και άλλες πόλεις πραγματοποιήθηκαν μαζικές κινητοποιήσεις με χρώμα, ζωντάνια και αντικυβερνητικά συνθήματα που ζητούσαν ένα καλύτερο σχολείο και μια πιο δίκαιη κοινωνία. Χιλιάδες μαθητές εκδήλωσαν την αντίθεσή τους στα νέα μέτρα της κυβέρνησης. Στο στόχαστρο βρέθηκαν οι πολιτικές που διαλύουν τη δημόσια εκπαίδευση και που κλείνουν το μάτι στους ιδιώτες. Είναι χαρακτηριστικό ότι κάποια από τα συνθήματα που ακούστηκαν αρκετές φορές στην Αθήνα ήταν «στους δρόμους είναι οι μαθητές, έξω απ’ τα σχολεία μας οι πολυεθνικές», καθώς και «θέλουμε σχολείο που να μορφώνει, κόντρα στις ανάγκες μας οι δικοί σας νόμοι», ενώ στη Θεσσαλονίκη κυριάρχησε το ακόμη πιο στοχευμένο «Στο σάπιο σύστημά σας, σάπια και η Παιδεία. Εμείς ονειρευόμαστε μια άλλη κοινωνία».

Αυτή η άλλη κοινωνία που διεκδικούν οι μαθητές και οι μαθήτριες περνάει μέσα από τους μαζικούς και δυναμικούς αγώνες στα σχολεία τους, στους κοινωνικούς τους χώρους. Και αυτό φαίνεται πως το έχουν καταλάβει πολύ καλά παρά την «ανωριμότητά» τους. Άλλωστε έχουν και τις εμπειρίες των προηγούμενων ετών μέσα από τους αγώνες ενάντια στο νομοσχέδιο Γαβρόγλου. Το επόμενο διάστημα όμως απαιτείται να γίνουν πολύ περισσότερα, προκειμένου η Κεραμέως και η κυβέρνησή της να καταλάβουν τη δύναμη όσων διαμαρτύρονται. 

Χρειάζεται ένας ευρύτερος συντονισμός μαθητών-φοιτητών-καθηγητών και η οικοδόμηση ενός μαζικού πανεκπαιδευτικού μετώπου, που θα βάζει φρένο στη μετάλλαξη της δημόσιας εκπαίδευσης. Τα νέα ραντεβού στο δρόμο, αλλά και οι κόμβοι του τριημέρου του Πολυτεχνείου και της 6ης Δεκέμβρη πρέπει να λειτουργήσουν σε μια κατεύθυνση συσπείρωσης και επανεμφάνισης όλων μας μαζικά στο δρόμο και στις κινηματικές διαδικασίες. Μόνο έτσι η κυβέρνηση και τα ΜΑΤ θα λάβουν την απάντηση που τους αρμόζει.

*Αναδημοσίευση από την Εργατική Αριστερά