Αλληλεγγύη στους πρόσφυγες χωρίς «προαπαιτούμενα»!

Κάτοικοι, αλληλέγγυοι ακτιβιστές του «Αστερία», μέλη μη κυβερνητικών οργανώσεων, λιμενικοί, άνοιξαν το εκκλησάκι του Αι-Νικόλα στο λιμάνι του Μολύβου για να περιθάλψουν τους πρόσφυγες, να σώσουν ανθρώπινες ζωές. Απλοί άνθρωποι κινητοποιήθηκαν με μία μόνο σκέψη: «να σώσουμε τους ανθρώπους»! Ο ηλικιωμένος κάτοικος με τις δηλώσεις του το πήγε ακόμη μακρύτερα: «είναι αίμα μας»!  

Θα μπορούσαμε να πούμε το ίδιο πράγμα κι αλλιώς: αλληλεγγύη χωρίς δεύτερη σκέψη, αλληλεγγύη άνευ όρων, αλληλεγγύη χωρίς προαπαιτούμενα!

Οι φράχτες των «άλλων» και ο φράχτης ο «δικός μας»

Ναι, ο ιμπεριαλισμός με τις επεμβάσεις του ευθύνεται που η Συρία διαλύεται και καταστρέφεται από έναν πόλεμο διαρκείας, όπως πριν απ’ αυτήν και το Ιράκ, το Αφγανιστάν, η Λιβύη, τώρα η Υεμένη. Ναι, η Ευρώπη-φρούριο, με τους φράκτες και την πολιτική «αποτροπής», εφαρμόζει μια δολοφονική - αποικιοκρατική πολιτική. Ναι, το πρόβλημα θα λυθεί στη ρίζα του όταν αρθούν οι αιτίες που προκαλούν τους καταστροφικούς πολέμους διαρκείας. Ναι, μέχρι τότε είναι σωστό το αίτημα να πέσουν οι φράχτες στα σύνορα των ευρωπαϊκών χωρών και να κατανεμηθούν «δίκαια» οι πρόσφυγες ανάμεσά τους. Όμως, δεν ορίζουμε εμείς, δηλαδή η Αριστερά και το κίνημα στην Ελλάδα, ούτε το πότε και αν θα τελειώσει ο πόλεμος ούτε την πολιτική των άλλων ευρωπαϊκών χωρών. Αλλά και σε κάθε χώρα, το κίνημα αλληλεγγύης και η Αριστερά της δεν μπορούν να ορίσουν τι θα γίνει στις άλλες χώρες. Μπορεί όμως σε κάθε χώρα το κίνημα αλληλεγγύης και η Αριστερά να παλέψουν για να πέσουν οι φράχτες στη δική τους χώρα, και μέσα από το δυνάμωμα τέτοιων κινητοποιήσεων, να δώσουν δύναμη και ορμή στα κινήματα των άλλων χωρών. Ένα ευρωπαϊκό κίνημα αλληλεγγύης, διεθνιστικό και αντιμπεριαλιστικό, θα οικοδομηθεί μόνο αν δοθούν και κερδηθούν οι μάχες σε κάθε επιμέρους χώρα ενάντια στην πολιτική του βίαιου αποκλεισμού των προσφύγων στα σύνορα. Διότι δεν έχει την παραμικρή δύναμη και το παραμικρό κύρος η Αριστερά και το κίνημα αλληλεγγύης σε μια χώρα όταν καταγγέλλει τους φράχτες των άλλων, αλλά δεν κάνει τίποτε ή ακόμη χειρότερα ξεχνάει να μιλήσει για τους φράχτες στη δική του χώρα! Στο κάτω-κάτω, αυτός είναι και ο μοναδικός τρόπος όχι μόνο για να σωθούν οι ανθρώπινες ζωές από τα ναυάγια και τις κακουχίες, αλλά και να αυξηθεί η πίεση πάνω στην Ευρώπη-«φρούριο»: όταν ο φράχτης και γενικά τα εμπόδια σε μια χώρα πέφτουν, τότε η πίεση μεταφέρεται στην επόμενη και πιο κοντά σε όλες τις άλλες. Και με άλλα λόγια: όσο δουλεύουν ο φράχτης και τα «ναυάγια» στην Ελλάδα, στον Έβρο και το Αιγαίο, τόσο οι «φρούραρχοι» της Ευρώπης κοιμούνται πιο ήσυχοι και αισθάνονται λιγότερες πιέσεις.

Η μάχη μας είναι πρώτα απ’ όλα εδώ

Μιλώντας για την Αριστερά και το κίνημα αλληλεγγύης στην Ελλάδα, τα βασικά αιτήματα και στόχοι πρέπει να είναι: α) να πέσει ο φράχτης του Έβρου και να ανοίξουν ασφαλείς χερσαίες και θαλάσσιες οδοί για τη διέλευση των προσφύγων, β) να οργανωθεί με όρους ανθρωπιάς και αλληλεγγύης η διαμονή τους στη χώρα μας, να διευκολυνθούν όσοι (που είναι η συντριπτική πλειονότητα) θέλουν να συνεχίσουν το ταξίδι τους προς τις άλλες χώρες της Ευρώπης, να πάρουν άδεια παραμονής όσοι θέλουν να παραμείνουν στην Ελλάδα. Αυτός πρέπει να είναι ο πυρήνας του δικού μας «προγράμματος» αλληλεγγύης και στηρίζεται στις εξής παραδοχές:

• Τα μέτωπα με τον ευρω-ρατσισμό και τον ιμπεριαλισμό δεν βρίσκονται μόνο «έξω» αλλά κυρίως μέσα στην ίδια μας τη χώρα. Είναι η δική μας κυβέρνηση, ο «δικός μας» φράχτης, ο «δικός μας» κρατικά ενορχηστρωμένος ρατσισμός, ο «δικός μας» φασισμός (Χ.Α.), τα «δικά μας» επιχειρηματικά συμφέροντα και οι μικρομεσαίο κανίβαλοι που ενώ εξαπολύουν το ρατσιστικό δηλητήριο, ταυτόχρονα κερδοσκοπούν αδίστακτα εις βάρος των προσφύγων. Η μάχη είναι πρώτα και κύρια εδώ, και είναι με όλους αυτούς.

• Το σταμάτημα του πολέμου στη Συρία και την ευρύτερη Μ. Ανατολή, το γκρέμισμα της πολιτικής της Ευρώπης-«φρούριο» και η «δίκαιη» κατανομή των προσφύγων ΔΕΝ είναι «προαπαιτούμενο» ούτε μέτρο για την έκφραση της αλληλεγγύης μας!

• Οι αξίες της Αριστεράς δεν είναι η «αριστερή γεωπολιτική» αλλά η διεθνιστική αλληλεγγύη και ο αντιμπεριαλισμός, που δεν συνδέονται με προϋποθέσεις που αφορούν το τι θα πράξουν οι άλλοι, ιδιαίτερα μάλιστα οι ιμπεριαλιστές και ρατσιστές αντίπαλοί μας!

Διότι απλούστατα, η διεθνιστική αλληλεγγύη δεν μπορεί να έχει προαπαιτούμενα και όρους. Διότι και μόνο η σκέψη ότι ο αριθμός των προσφύγων είναι «δυσβάστακτος για τα δεδομένα της χώρας» υποσκάπτει την αλληλεγγύη και αφήνει ελεύθερο το χώρο για το ρατσισμό κάθε προέλευσης και έντασης, που επελαύνει κρατώντας ακριβώς αυτή τη σημαία: οι πρόσφυγες καταστρέφουν τα νησιά μας, είναι πολλοί για να μπορούμε να κάνουμε οτιδήποτε, διαλύουν την «ενότητα του κοινωνικού ιστού».

Οι κάτοικοι του Μολύβου, ενός χωριού 1.000 ψυχών και κατεξοχήν τουριστικού, «υποδέχονται» 3-7.000 μετανάστες ημερησίως! Ακούνε λοιπόν πολύ δυνατά τέτοιες φωνές και τέτοια επιχειρήματα. Αντέχουν όμως ακόμη. Όχι όλοι, αλλά αρκετοί ώστε μαζί με τους αλληλέγγυους εθελοντές του «Αστερία» και τα μέλη των μη κυβερνητικών οργανώσεων να μην επιτρέπουν ακόμη σε ένα κύκλωμα τοπικών συμφερόντων και στις ρατσιστικές φωνές να κυριαρχήσουν.   

Ο ηλικιωμένος κάτοικος του Μολύβου, παρά την «υπερβολική» ημερήσια ροή προσφύγων στο χωριό του, εκστόμισε τη φράση «είναι αίμα μας», βούρκωσε για τα πνιγμένα παιδιά και τους ανθρώπους, δεν σκέφτηκε τίποτε άλλο παρά πως «πρέπει να τους σώσουμε».
Η αλληλεγγύη πάνω απ’ όλα και πρώτα απ’ όλα. Η αλληλεγγύη χωρίς δεύτερη σκέψη και χωρίς «προαπαιτούμενα»! Ο δικός μας δρόμος!