Επιτακτική ανάγκη η άμεση εθνικοποίηση-κοινωνικοποίηση των τραπεζών.
Το νομοσχέδιο για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών που προωθείται με απαράδεκτες διαδικασίες- εξπρές από την κυβέρνηση Τσίπρα στο πλαίσιο των μνημονιακών της δεσμεύσεων φορτώνει για πολλοστή φορά στις πλάτες του ελληνικού λαού το βάρος της διάσωσης των τραπεζιτών, οι οποίοι οδήγησαν το χρηματοπιστωτικό σύστημα στη χρεοκοπία, ενώ ταυτόχρονα υποθηκεύει ακόμη βαρύτερα το οικονομικό μέλλον της χώρας στους δανειστές.
Αντί η κυβέρνηση να μετατρέψει όλες τις προνομιούχες μετοχές σε κοινές και να περάσει στο δημόσιο τη διοίκηση των συστημικών τραπεζών που «διασώζονται» με τον κλεμμένο ιδρώτα των φορολογουμένων, δρομολογεί την παραμονή των τραπεζών στα χέρια των ιδιωτών «επενδυτών»- τοκογλύφων, Ελλήνων και ξένων. Αν και το νομοσχέδιο αφήνει τεράστιες «γκρίζες ζώνες» ασάφειας, η διευκρίνιση των οποίων αφήνεται σε αποφάσεις του υπουργικού συμβουλίου, τόσο τα αποτελέσματα των “stress test” όσο και οι υπάρχουσες πληροφορίες για τα αναμενόμενα ποσοστά του δημοσίου και των μετατρέψιμων σε μετοχές ομολόγων (coco’s) προοιωνίζονται ότι και οι τέσσερις συστημικές τράπεζες θα μείνουν σε ιδιωτικά χέρια. Το μόνο που θα αλλάξει με τη νέα επανακεφαλαιοποίηση είναι τα ποσοστά συμμετοχής των Ελλήνων και των ξένων μεγαλομετόχων.
Παράλληλα, μετατίθεται στο προσεχές μέλλον το καυτό πρόβλημα των «κόκκινων δανείων», με το φάσμα των πλειστηριασμών για την πρώτη κατοικία, που απειλεί εκατοντάδες χιλιάδες νοικοκυριά, να έρχεται ακόμη πιο κοντά. Τέλος, οι σαρωτικές αλλαγές που δρομολογούνται στη διοίκηση του ΤΧΣ και, στη συνέχεια, των συστημικών τραπεζών, παραδίδουν το ελληνικό τραπεζικό σύστημα- και μέσω αυτού, τις στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεις που χρωστούν στις τράπεζες- στους δανειστές (Κομισιόν, ΕΚΤ, ESM).
Η Λαϊκή Ενότητα καταγγέλλει το νέο «χαράτσι» που επιβάλλεται στον ελληνικό λαό προς όφελος των τραπεζιτών και την υποθήκευση της ελληνικής οικονομίας. Καλεί τους εργαζόμενους σε ένα ευρύτατο μέτωπο αγώνα για την άμεση εθνικοποίηση των τεσσάρων συστημικών τραπεζών και τη λειτουργία τους υπό κοινωνικό έλεγχο. Για ένα δημόσιο τραπεζικό σύστημα, που θα προβεί στην αναγκαία διαγραφή και γενναία ρύθμιση των χρεών στα νοικοκυριά και τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, ενώ θα εξασφαλίσει τη ζωτικά αναγκαία ρευστότητα για μια οικονομική ανάπτυξη και ανασυγκρότηση προς όφελος των λαϊκών συμφερόντων.
