Περιφερειακές εκλογές: Μια προειδοποίηση, μια απειλή

Οι παράξενες αυτές εκλογές που έγιναν μέσα σε ένα κλίμα όπου κυριαρχούσαν τα επακόλουθα του δράματος των επιθέσεων στο Παρίσι, η κατάσταση έκτακτης ανάγκης, η αυταρχική και μιλιταριστική επίθεση της κυβέρνησης στο όνομα της ασφάλειας, ο πόλεμος με φόντο τη λιτότητα και την άνοδο της ανεργίας, τιμωρούν τόσο τη δεξιά όσο και την αριστερά.

Απόρριψη και της δεξιάς και της αριστεράς

Η τιμωρία αυτή έχει διπλή όψη, και αποχή και ψήφος στο FN. Ένας στους δύο ψηφοφόρους δεν θεώρησε χρήσιμο να μετακινηθεί για να ψηφίσει γιατί δεν περιμένουν τίποτε πια από ένα πολιτικό σύστημα όπου δεν εκπροσωπούνται. Κι όμως, η δεξιά όπως και η αριστερά είχαν πολλαπλασιάσει τις πιεστικές εκκλήσεις για ψήφο που να αποτελέσει εμπόδιο στο FN. Αλλά το μόνο που πέτυχαν ήταν να το βοηθήσουν. Τέτοια είναι η ανυποληψία τους, τόση η αδυναμία τους να απαντήσουν στη δυσαρέσκεια και την κούραση από τις πολιτικές τους, που αναζήτησαν την αξία τους στο FN. Τα κόμματα αυτά, που εδώ και σχεδόν 40 χρόνια διαδέχονται το ένα το άλλο στην εξουσία για να οργανώσουν την κοινωνική οπισθοδρόμηση, την επίθεση στον κόσμο της εργασίας και τις λαϊκές τάξεις για τα κέρδη των αφεντικών και των τραπεζών, έχουν απαξιωθεί. Απέναντι στους ψηφοφόρους τους, που έρεπαν στην ψήφο στο FN, είχαν μόνο ηθικισμό και ενοχοποίηση στο στόμα, λες και δεν ήταν αυτοί οι ίδιοι που έθρεψαν, με την πολιτική τους, τη σωβινιστική, αντιδραστική, ξενοφοβική και ρατσιστική προπαγάνδα του. Προετοίμασαν το έδαφος της επιτυχίας του FN υιοθετώντας την ίδια δημαγωγία.

Υπεύθυνοι οι Hollande και Valls

Οι Ρεπουμπλικάνοι και ο Σαρκοζί έχουν μεγάλο μερίδιο ευθύνης. Θέλησαν να αποσπάσουν τους ψηφοφόρους της άκρας δεξιάς ανταγωνιζόμενοι την Le Pen και έστειλαν τους δικούς τους ψηφοφόρους στην αγκαλιά της. Η κυβέρνηση Hollande-Valls φέρει βαριά ευθύνη με τη δική της αντιδραστική και αντιδημοκρατική φυγή προς τα εμπρός την επομένη των θρησκόληπτων επιθέσεων. Η κατάσταση έκτακτης ανάγκης, η ξενοφοβική καμπάνια ενάντια στους μουσουλμάνους και τους μετανάστες, που ενορχηστρώθηκε από την κυβέρνηση, ήταν κι αυτές επιχειρήματα υπέρ της ψήφου Le Pen. Οι Hollande και Valls υιοθέτησαν τις αυταρχικές πολιτικές -στο όνομα της ασφάλειας- του FN.

Μια προειδοποίηση, μια απειλή

Η πολιτική της Le Pen δεν απαντά στις ανάγκες και τη δυσαρέσκεια των λαϊκών τάξεων, το αντίθετο, είναι εξολοκλήρου προσανατολισμένη ενάντιά τους. Όπως και οι Ρεπουμπλικάνοι και το PS, έτσι και το FN ονειρεύεται να βρεθεί στην εξουσία μόνο και μόνο για να υπηρετήσει τα συμφέροντα των κυρίαρχων τάξεων. Αλλά ακόμη χειρότερα, ποιο βάναυσα, για να εντείνει την εκμετάλλευση, να διχάσει τους εργαζόμενους τη στιγμή που η κρίση του καπιταλισμού διαρκεί και βαθαίνει.

Η ξενοφοβική και ρατσιστική δημαγωγία τους στοχεύει άμεσα το σύνολο του κόσμου της εργασίας. Όταν η Pen τολμάει να καταγγέλλει τον κίνδυνο να δούμε « τη σαρία να αντικαθιστά το Σύνταγμά μας»  δεν το πιστεύει ούτε στιγμή, αλλά κολακεύει τους φόβους για να βάλει στο στόχαστρο όλους τους μουσουλμάνους/ες, όλους τους μετανάστες/ιες, όλους τους μισθωτούς/ες με ξένη καταγωγή, κι έτσι να υπηρετήσει καλύτερα την τάξη της, τους πλούσιους, τους έχοντες, τα αφεντικά. Η « εθνική προτεραιότητα » είναι απλώς μια επικίνδυνη δημαγωγική διατύπωση που σημαίνει προτεραιότητα των συμφερόντων των αφεντικών και των τραπεζών.

Ζητώντας την επιδείνωση της αυταρχικής και μιλιταριστικής πολιτικής του PS, αναπτύσσοντας μια ρατσιστική προπαγάνδα, αντί να προτείνει λύσεις για την κρίση, το FN επιδεινώνει τις εντάσεις και το χάος. Αντί να δίνει μια απάντηση στον θρησκευτικό φονταμενταλισμό, η δημαγωγία του τον τρέφει. Είναι και οι δύο οι χειρότεροι εχθροί μας.

Να οικοδομήσουμε την απάντηση των εργαζομένων

Καθώς η πολιτική του PS είναι αφοσιωμένη πλήρως στις κυρίαρχες τάξεις, η αδυναμία των δυνάμεων του Μετώπου της Αριστεράς (FG) να έρθουν σε πραγματική ρήξη μαζί αφήνει μόνο ερείπια στα αριστερά. Το PS ελπίζει να σώσει την παρτίδα παίζοντας τον ρόλο του πιο αντι-FN κόμματος, θυσιάζοντας τις λίστες του στην PACA (Provence-Alpes-Côte d'Azur), στον Βορά και στην Ανατολή προς όφελος της δεξιάς, τη στιγμή που εκείνη δεν θέλει « ούτε συγχώνευση ούτε υποχώρηση »!  Ελπίζει με αυτόν τον τρόπο να σώσει ό,τι μπορεί στις άλλες Περιφέρειες! Αυτή η πολιτικάντικη αριστερά δεν εκπροσωπεί πλέον καθόλου τις λαϊκές τάξεις. Ελίσσεται στο εκλογικό πεδίο αλλά δεν βγάζει κανένα συμπέρασμα από την κατάρρευσή της. Η κυβέρνηση σκοπεύει φυσικά να συνεχίσει και να εντείνει την πολιτική που προετοίμασε το έδαφος για το FN.

Συνεπώς, για να διαλύσουμε την απειλή που αντιπροσωπεύει η άκρα δεξιά, πρέπει ταυτόχρονα να πολεμήσουμε την πολιτική που την τρέφει, να υπερασπιστούμε τα κοινωνικά και δημοκρατικά μας δικαιώματα, με τους αγώνες και τις κινητοποιήσεις μας, στο κοινωνικό και στο πολιτικό πεδίο. Πρέπει να συσπειρώσουμε όλους και όλες όσους, από τον κόσμο της εργασίας και τη νεολαία, αρνούνται τη λιτότητα και την ανεργία, την κατάσταση έκτακτης ανάγκης και τον πόλεμο, τον ρατσισμό και την ξενοφοβία. Από την άποψη αυτή, οι λίστες που έχει κατεβάσει ο Εργατικός Αγώνας (Lutte ouvrière), τις οποίες κάλεσε να στηριχθούν το νέο Αντικαπιταλιστικό Κόμμα (NPA) και που συγκεντρώνουν 1 με 2 %, σηματοδοτούν την ύπαρξη σε αυτή τη χώρα ενός ρεύματος που ναι μεν είναι πολύ μειοψηφικό αλλά μπορεί να έχει σημασία αύριο.

Η νίκη του FN, είναι πρώτα απ’ όλα η κατάρρευση των κομμάτων της κοινωνικής οπισθοδρόμησης, των Ρεπουμπλικανών και του PS. Αποτελεί μια απειλή, αλλά αν γνωρίζουμε πώς να ακούσουμε αυτή την προειδοποίηση και να συσπειρωθούμε, να ενώσουμε τις δυνάμεις μας για να βγούμε στην αντεπίθεση, τότε η νίκη αυτή μπορεί να είναι απλώς μία κακή στιγμή.

Μετάφραση: Σωτήρης Σιαμανδούρας