Για την απόφαση του πρωτοβάθμιου πειθαρχικού της ΕΣΗΕΑ και τις προσωρινές διαγραφές δημοσιογράφων

...ει­δι­κά της λε­γό­με­νης εσω­τε­ρι­κής ιε­ραρ­χία των ΜΜΕ (διευ­θυ­ντές, αρ­χι­συ­ντά­κτες, επι­κε­φα­λής ει­δη­σε­ο­γρα­φι­κών τμη­μά­των). 

Το πρω­το­βάθ­μιο πει­θαρ­χι­κό της ΕΣΗΕΑ, βέ­βαια, λει­τούρ­γη­σε βάσει των κα­ταγ­γε­λιών, που προ­σκο­μί­στη­καν και κα­τα­τέ­θη­καν. Δεν κι­νή­θη­κε εν κενώ ούτε αυ­το­βού­λως. Για πα­ρά­δειγ­μα, δεν εξέ­τα­σε αν ενέ­πι­πταν στον έλεγ­χο του, τα πρω­το­σέ­λι­δα εφη­με­ρί­δων, όπως εκεί­να των ΝΕΩΝ ή της ΚΑ­ΘΗ­ΜΕ­ΡΙ­ΝΗΣ που προ­α­νήγ­γει­λαν στάση πλη­ρω­μών, αδυ­να­μία κα­τα­βο­λής συ­ντά­ξε­ων, χρε­ο­κο­πία και κα­τα­βύ­θι­ση της χώρας αν επι­κρα­τού­σε το ΟΧΙ. Οι ποι­νές ήταν «χάδια», καθώς και παρά τις περί του αντι­θέ­του υστε­ρι­κές φωνές πρυ­τά­νευ­σαν λο­γι­κές συμ­βι­βα­σμού και συ­ντε­χνί­ας με­τα­ξύ των μελών της σύν­θε­σης του πρω­το­βάθ­μιου πει­θαρ­χι­κού, ενώ στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα και καθώς στε­ρεί­ται οποιασ­δή­πο­τε ου­σια­στι­κής  επι­βο­λής, για πα­ρά­δειγ­μα ποι­νών παύ­σης άσκη­σης του δη­μο­σιο­γρα­φι­κού επαγ­γέλ­μα­τος, οι προ­σω­ρι­νά τι­μω­ρη­μέ­νοι μπο­ρούν απρό­σκο­πτα να συ­νε­χί­σουν να πα­ρά­γουν «δη­μο­σιο­γρα­φι­κό» έργο ακραί­ας «αντι­κει­με­νι­κό­τη­τας». 

Κα­νέ­νας δεν μπο­ρεί να στε­ρή­σει το μι­κρό­φω­νο από τον Άρη Πορ­το­σάλ­τε, ο οποί­ος άνετα θα συ­νε­χί­σει να ισχυ­ρί­ζε­ται ότι εκ­πέ­μπει από τη Βό­ρεια Κορέα ή ότι η χρε­ο­κο­πία ήρθε, έρ­χε­ται, φθά­νει, είναι έξω από την πόρτα μας, όπως έκανε σε κα­θη­με­ρι­νή βάση, την προ­δη­μο­ψη­φι­σμα­τι­κή εβδο­μά­δα. Κα­νέ­νας δεν θα μπο­ρεί να επι­βά­λει κα­νό­νες δε­ο­ντο­λο­γί­ας  και εκλο­γι­κής και ποι­νι­κής νο­μο­θε­σί­ας σε ένα κα­νά­λι, όπως ο Σκάι, ο οποί­ος εξέ­πε­μπε μο­νο­θε­μα­τι­κές εκ­πο­μπές υπέρ του ΝΑΙ, τρο­μο­κρα­τώ­ντας, συ­κο­φα­ντώ­ντας και προ­πα­γαν­δί­ζο­ντας τις «από­ψεις» του, ακόμη και το Σάβ­βα­το, 4 Ιου­λί­ου, πα­ρα­μο­νή του δη­μο­ψη­φί­σμα­τος, ημέρα που ρητά απα­γο­ρεύ­ε­ται κάθε με­τά­δο­ση προ­ε­κλο­γι­κών και προ­δη­μο­ψη­φι­σμα­τι­κών μη­νυ­μά­των, εκ­πο­μπών και σχο­λί­ων. Κα­νέ­νας επί­σης δεν θα μπο­ρεί να επι­βά­λει την τή­ρη­ση των ίδιων κα­νό­νων στον διευ­θυ­ντή ει­δή­σε­ων του ίδιου κα­να­λιού, Στα­μά­τη Μα­λέ­λη, μα­έ­στρο της μο­νο­φω­νι­κής ορ­χή­στρας. Το Μέγκα επί­σης και εν­δε­χο­μέ­νως θα μπο­ρεί να συ­νε­χί­ζει να σπρώ­χνει και να απο­μα­κρύ­νει από την κά­με­ρα συ­ντα­ξιού­χους και γέ­ρο­ντες σε ζω­ντα­νή με­τά­δο­ση, όταν οι από­ψεις και οι αντι­λή­ψεις τους δεν θα συμ­βα­δί­ζουν με την λο­γι­κή, την αντί­λη­ψη και τα συμ­φέ­ρο­ντα του κα­να­λιού. Στο ίδιο κα­νά­λι επί­σης και πολύ... αντι­κει­με­νι­κά, οι πα­ρου­σια­στές θα συ­νε­χί­σουν να λένε ότι βλέ­πουν υπο­στη­ρι­κτές μόνο της άπο­ψης που οι ίδιοι υπο­στη­ρί­ζουν, κοι­νώς ο κό­σμος τους πε­ρι­στρέ­φε­ται μέσα  σε συ­γκε­κρι­μέ­να επι­χει­ρη­μα­τι­κά, πο­λι­τι­κά και δη­μο­σιο­γρα­φι­κά κυ­κλώ­μα­τα και γρα­φεία. 

Οι δε όψι­μοι υπο­στη­ρι­κτές της ελευ­θε­ρί­ας του λόγου και του Τύπου κτλ ξε­χνούν ότι η ίδια η ελευ­θε­ρία δεν μπο­ρεί να εκ­πί­πτει σε ασυ­δο­σία, σε συ­κο­φα­ντία και δια­σπο­ρά ψευ­δών ει­δή­σε­ων ή από­πει­ρα εξα­πά­τη­σης και χει­ρα­γώ­γη­σης του εκλο­γι­κού σώ­μα­τος. Αυτά βέ­βαια δεν μπο­ρού­σε να τα κρί­νει το πρω­το­βάθ­μιο πει­θαρ­χι­κό της Ένω­σης Συ­ντα­κτών. Θα μπο­ρού­σε όμως να τα εξε­τά­σει το ΕΣΡ – αν υπήρ­χε σε λει­τουρ­γία. Τη διά­λυ­ση του οποί­ου, με­θό­δευ­σε ο υπουρ­γός Επι­κρα­τεί­ας Νίκος Παπ­πάς αφή­νο­ντας σε διαρ­κή εκ­κρε­μό­τη­τα τους πε­ρί­που 290 φα­κέ­λους, προς εξέ­τα­ση και επι­βο­λή διοι­κη­τι­κών κυ­ρώ­σε­ων και προ­στί­μων, εκ των οποί­ων οι πε­ρισ­σό­τε­ροι αφο­ρού­σαν τη στοι­χειο­θέ­τη­ση κα­ταγ­γε­λιών της προ­δη­μο­ψη­φι­σμα­τι­κής ρα­διο­τη­λε­ο­πτι­κής εβδο­μά­δας. Με άλλα λόγια, το πιο αρ­μό­διο όρ­γα­νο για την τή­ρη­ση της νο­μο­θε­σί­ας (εκλο­γι­κής εν προ­κει­μέ­νω) χά­θη­κε πολύ βο­λι­κά από τον ρα­διο­τη­λε­ο­πτι­κό χάρτη της χώρας, με από­φα­ση Παππά, επι­βρα­βεύ­ο­ντας έτσι έμ­με­σα τη στάση των συ­στη­μι­κών ΜΜΕ, στε­ρώ­ντας τα δη­μό­σια τα­μεία από χρη­μα­τι­κές ποι­νές – γιατί αναμ­φί­βο­λα θα υπήρ­χαν του­λά­χι­στον τέ­τοιες, αν το ΕΣΡ λει­τουρ­γού­σε – και θά­βο­ντας και σε αυτό το πεδίο το με­γά­λο, λαϊκό και τα­ξι­κό ΟΧΙ της 5ης Ιου­λί­ου. 

Κλεί­νο­ντας, υπεν­θυ­μί­ζε­ται ότι η επι­κρα­τού­σα κα­τά­στα­ση στα ΜΜΕ την προ­δη­μο­ψη­φι­σμα­τι­κή εβδο­μά­δα έχει απα­σχο­λή­σει και τη δι­καιο­σύ­νη. Είχε δια­τα­χθεί προ­κα­ταρ­κτι­κή εξέ­τα­ση για την πι­θα­νή τέ­λε­ση ποι­νι­κών αδι­κη­μά­των από τον ει­σαγ­γε­λέα Η. Ζα­γο­ραίο, προ­κα­ταρ­κτι­κή εξέ­τα­ση που σύμ­φω­να με τα ίδια ΜΜΕ που είχαν μπει στο δι­κα­στι­κό στό­χα­στρο, διε­νερ­γού­σε αρ­χι­κώς ο ει­σαγ­γε­λέ­ας Δη­μή­τρης Γκύ­ζης και κα­τό­πιν ο ει­σαγ­γε­λέ­ας Κώ­στας Δε­λη­δή­μος, ο οποί­ος φε­ρό­ταν τον Δε­κέμ­βριο του 2015 (ιστο­σε­λί­δες ΤΟ ΒΗΜΑ και RealNews) να ει­ση­γεί­ται την αρ­χειο­θέ­τη­ση του φα­κέ­λου, επει­δή κατά την ει­σή­γη­ση του,  κάθε άλλη ενέρ­γεια θα πα­ρα­βί­α­ζε την απρό­σκο­πτη συ­νταγ­μα­τι­κά κα­το­χυ­ρω­μέ­νη  λει­τουρ­γία του Τύπου. Τον Δε­κέμ­βριο όμως εκ­κρε­μού­σε και η προ­α­παι­τού­με­νη σύμ­φω­νη γνώμη της Ει­σαγ­γε­λί­ας Εφε­τών για αυτή την αρ­χειο­θέ­τη­ση. Είναι άγνω­στο τι ακρι­βώς έχει συμ­βεί και αν εντέ­λει ο φά­κε­λος έχει όντως αρ­χειο­θε­τη­θεί. Σε κάθε πε­ρί­πτω­ση και επει­δή η πα­ρα­βί­α­ση της εκλο­γι­κής νο­μο­θε­σία ει­δι­κά στο σκέ­λος της εκ­πο­μπής μη­νυ­μά­των πα­ρα­μο­νή του δη­μο­ψη­φί­σμα­τος καθώς και στην πα­ρα­βί­α­ση της ίσης κα­τα­νο­μής ρα­διο­τη­λε­ο­πτι­κού χρό­νου με­τα­ξύ των κομ­μά­των και των υπο­στη­ρι­κτών του ΝΑΙ και του ΟΧΙ υπήρ­ξαν κα­τα­φα­νέ­στα­τες, χρή­σι­μο θα ήταν να υπάρ­ξουν σα­φείς και δη­μό­σιες απα­ντή­σεις για την τύχη της εν λόγω δι­κα­στι­κής διε­ρεύ­νη­σης, προ­κει­μέ­νου να κρι­θούν και τα αντα­να­κλα­στι­κά της δι­καιο­σύ­νης στο θέμα.