Αλληλοκατηγορούμαστε, παρακολουθείτε, ευνοούνται.
Η συζήτηση στη Βουλή για τη διαπλοκή δεν μας έκανε σοφότερους - αποτέλεσε την περίληψη όλων όσων έχουν πλημμυρίσει τον δημόσιο βίο σαν υποπροϊόντα συναλλαγής και εξυπηρετήσεων, του παρελθόντος, του παρόντος και του κοντινού μέλλοντος, με έντονο παρασκήνιο, μαύρα κουτιά και κουτιά της Πανδώρας, Ζήμενς, Καλογρίτσας, βοσκοτόπια, θαλασσοδάνεια και αεροπειρατές, «πρώτα πιστόλια» διαδικτυακών «ΜΜΕ», εργολάβους και προμηθευτές, καναλάρχες και οφσόρ, τράπεζες Αττικής και τράπεζες - λάφυρα, τη διαπλοκή «των άλλων», διαδρομολογίες «των άλλων», σκοτεινές συναντήσεις «των άλλων» και υπονοούμενα, πολλά υπονοούμενα και... εφεδρείες.
Η πιο χαρακτηριστική ομιλία δεν ήταν εκείνη του πρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα, ούτε εκείνη του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Κυριάκου Μητσοτάκη - ήταν εκείνη του αρμόδιου υπουργού για θέματα Καταπολέμησης της Διαφθοράς, αναπληρωτή υπουργού Δικαιοσύνης, Δημήτρη Παπαγγελόπουλου, του υπερδραστήριου πρώην εισαγγελέα, τον οποίον είχε επιλέξει για διοικητή της ΕΥΠ, ο Κώστας Καραμανλής, την περίοδο 2006-2009. Ο Παπαγγελόπουλος έχει επιλεγεί στο πόστο του από τον Αλέξη Τσίπρα, υποτίθεται, προκειμένου να καταπολεμηθεί η διαφθορά, να θωρακιστούν αρχές και υπηρεσίες, να εισπραχτούν διαφυγόντα κέρδη, φορολογικά έσοδα και πρόστιμα υπέρ του δημοσίου, να καταλογιστούν ευθύνες.
Και τι (δεν) ακούστηκε από τα χείλη του Παπαγγελόπουλου; Ότι (τα λόγια στα εισαγωγικά δικά του) «διακριτικός ων, δεν θα πει ονόματα», προκειμένου να προστατεύσει μεταξύ άλλων «το κύρος της Δικαιοσύνης και των λειτουργών της, οι οποίοι (αν κάνουμε ένα γκάλοπ), τον εκτιμούν πάρα πολύ». Και ο Παπαγγελόπουλος ξεκίνησε να απαριθμεί - χωρίς ονόματα... - περιστατικά διαφθοράς, μεροληψίας και κακοδικίας δικαστών και εισαγγελέων που «όλοι τα ξέρουμε και ονόματα δεν χρειάζονται, γιατί είναι πολύ γνωστά», συντηρώντας και ένα δυσώδες κλίμα εκβιασμών και ομερτάς καθώς «έχουμε εφεδρείες και έγγραφα και για άλλους...» - πάντα χωρίς ονόματα, χωρίς διευθύνσεις, όπως υποσχόταν ο πρωθυπουργός, έτσι να αιωρείται μια λίστα αόρατων διεφθαρμένων για κάθε χρήση, για κάθε λασπολογία και για κάθε παρασκηνιακή διευθέτηση και διακανονισμό. Φυσικό επόμενο ήταν πρώτος να δείξει εξοργισμένος, ο βουλευτής της ΝΔ, πρώην υπουργός Δικαιοσύνης και εισαγγελέας, Χαράλαμπος Αθανασίου, ο παρασκηνιακός αντίπαλος του Παπαγγελόπουλου στον πόλεμο, που σοβεί στην Ευελπίδων και τη λεωφόρο Αλεξάνδρας, πόλεμο, αμιγώς δεξιών αποχρώσεων, υποσυστημάτων εξουσίας και επιρροής στους κύκλους των δικαστικών λειτουργών, πόλεμο στον οποίον έχουμε αναφερθεί και στο πρόσφατο παρελθόν στη φιλόξενη γωνιά του Rproject.
Αλλά αυτή η στιγμή ήταν η απολύτως δηλωτική της εσωτερικής κρίσης του αστικού συστήματος στην πολιτική, τη δικαιοσύνη και την οικονομία, της μεγάλης τους απονομιμοποίησης, της βαθιάς διάβρωσης και της τοξικής, διαλυτικής νοσηρότητας τους. Δύο πρώην ανώτατοι δικαστικοί να διαπληκτίζονται για τη διαφθορά στους κόλπους του χώρου τους, έτσι, χωρίς ονόματα, χωρίς διευθύνσεις, παρά τις εκατέρωθεν διαβεβαιώσεις, χωρίς αιδώ και μέτρο, δήθεν προστατεύοντας το κύρος (!) ενός θεσμού, τον οποίον κατά τα άλλα, ξεφτίλισαν και απογύμνωσαν σε ζωντανή μετάδοση από το κανάλι της Βουλής. Με τον... αρμόδιο Παπαγγελόπουλο να κάνει και έκκληση για... ενιαία δράση και στάση των κομμάτων, προκειμένου να προστατευτεί η... ανεξάρτητη δικαιοσύνη! Κατά τα άλλα, βέβαια, ο Παπαγγελόπουλος κρατά στο συρτάρι του, «εφεδρείες (το ανέφερε δυο φορές)» - και δεν βρέθηκε κανένας βουλευτής, κανένας αρχηγός κόμματος, κανένας απολύτως, να ζητήσει εξηγήσεις, να ζητήσει στοιχεία, να ζητήσει καθαρές κουβέντες και όχι γκανγκστερικής φύσης υπονοούμενα.
Η... συμφωνία αλήθειας, την οποία θέλησαν οι δύο, βασικοί μονομάχοι, Τσίπρας και Μητσοτάκης να συνάψουν με τον ελληνικό λαό, που τους άκουσε, ήταν μια κακοφωνία σήψης και παρακμής, μια πνιγηρής ατμόσφαιρας συζήτηση για τα ράμματα της γούνας «των άλλων» - και ήταν πολλά τα ράμματα για πολλές γούνες, πράσινες, γαλάζιες, ροζβαθυμπλέ, ανάλογα με την κυβέρνηση και την ταχύτητα φθοράς και διαφθοράς της.
Διαπλέκονται λοιπόν και διαφθείρονται όλοι οι πρωταγωνιστές του αστικού, μνημονιακού, πολιτικού φάσματος και ζημιώνουν την κοινωνική, εργαζόμενη πλειοψηφία, μεταφέροντας τον βαρύ λογαριασμό της διαπλοκής και της διαφθοράς «των άλλων», στους ώμους των συνήθων υποζυγίων, μισθωτών, εργαζόμενων, ανέργων, φτωχών και αδύναμων. ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΑΝΕΛ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, Ενωση Κεντρώων αλληλοκατηγορούνται, πασχίζοντας εναγωνίως να βρεθούν διαχωριστικές γραμμές στο ομογενοποιημένο και απονομιμοποιημένο πολιτικό τους σύστημα. Και ενώ παρακολουθούν οι τηλεθεατές, ευνοούνται παλιά και νέα συμφέροντα, παλιοί και νέοι εργολάβοι, παλιοί και νέοι προμηθευτές, παλιοί και νέοι επιδρομείς και λεηλατητές στη δημόσια περιουσία και το κοινωνικό κράτος, παλιοί και νέοι παίκτες που «παζαρεύουν τα τσιμέντα» και «πετάνε αποτσίγαρα» στο Ελληνικό, τις Σκουριές, τα λιμάνια του Πειραιά και της Θεσσαλονίκης, την ΕΥΔΑΠ, την ενέργεια, τους πλειστηριασμούς κατοικίας.
Και κάτι τελευταίο: Σε μια συζήτηση για τη διαφθορά και τη διαπλοκή, δεν βρέθηκε κανείς να βάλει το δάχτυλο στον τύπο των ήλων και των στιλέτων, να αναφερθεί στην ύπαρξη μιας κοινοβουλευτικής ομάδας που σύσσωμη βρίσκεται στο εδώλιο του κατηγορουμένου για εγκληματική, δολοφονική οργάνωση - εκτός και αν το ομογενοποιημένο, απονομιμοποιημένο πολιτικό σύστημα της χώρας δεν θεωρεί απόστημα και παράγωγο του, επιτομή φαινομένων διαφθοράς, διαπλοκής, συγκάλυψης και δράσης στο ημίφως και με την ανοχή του κράτους, τη Χρυσή Αυγή.
