NERUDA (ΝΕΡΟΥΔΑ)

Η ταινία περιγράφει μια πολύ συγκεκριμένη φάση της ζωής του Πάμπλο Νερούδα

Ως γνωστό, ο Νερούδα είναι ένας από τους σημαντικότερους ποιητές παγκοσμίως ο οποίος τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ, το 1971. Γεννήθηκε το 1904 και το όνομά του, με το οποίο έγινε γνωστός, είναι ψευδώνυμο.

Η ποίησή του εκφράζει τους «από κάτω» της κοινωνίας, το πόνο τους, την καθημερινότητά τους, τους έρωτές τους, στους οποίους «ο ποιητής έδωσε τις λέξεις για να διηγηθούν τη ζωή τους», όπως αναφέρεται σε κάποια στιγμή του έργου.

Στα ποιήματά του εμπλέκονται η πολιτική και ο έρωτας. Ο ίδιος ήταν ένας ερωτικός άνθρωπος, αλλά και ένας στρατευμένος ποιητής.

Προσχώρησε στο Κομμουνιστικό Κόμμα Χιλής, το 1945, και ήταν βουλευτής του, μέχρι που βγήκε στην παρανομία από τον δικτάτορα Βιδέλα. Και αυτό ακριβώς περιγράφει το έργο: Την περίοδο της παρανομίας, την καταδίωξη επί 13 μήνες του Νερούδα και της γυναίκας του Ντέλια, και την προσπάθειά του να διαφύγει από τη χώρα. Τελικά, καταφέρνει να φτάσει στην Αργεντινή και κατόπιν στο Παρίσι το 1949. Όπως αναφέρεται στο εισαγωγικό σημείωμα, που περιγράφει την πλοκή του έργου, «Ο ποιητής βλέπει την όλη κατάσταση ως μια ευκαιρία για να επαναπροσδιορίσει τον εαυτό του και να γίνει ένα σύμβολο ελευθερίας, αλλά και συγγραφικός μύθος».

Υπάρχει, ταυτόχρονα, ένα τραγικό πρόσωπο στο έργο. Είναι ο αστυνομικός διευθυντής, Όσκαρ Πελουσονό, ο οποίος ενώ καταδιώκει τον ποιητή την ίδια στιγμή γοητεύεται από την αντισυμβατικότητα του Νερούδα. Είναι και ο αφηγητής του έργου, ενώ η ύπαρξή του από την αφάνεια οφείλεται ακριβώς στον ποιητή, ο οποίος «για καιρό παίζει ένα παιχνίδι με τον αστυνομικό που τον κυνηγά, αφήνοντας συνεχώς στοιχεία που μπορούν να οδηγήσουν σε αυτόν».

Το έργο, έχει πολλές αναγνώσεις. Δηλαδή, έχει και αστυνομική πλοκή και πολιτικές προεκτάσεις και λογοτεχνική υφή, ενώ αρχίζει και τελειώνει με ένα ποίημα του Νερούδα: το «Απόψε μου πάει να γράψω τα πιο πικρά στιχάκια». Είναι εξαιρετικό και βαθιά ερωτικό και μπορεί κάποιος/-α να το διαβάσει στο διαδίκτυο.