Οι Φοιτητικοί Σύλλογοι βρίσκονται κυριολεκτικά στην τελική ευθεία για τις φετινές φοιτητικές εκλογές.
Η ευθεία αυτή θα επιμηκυνθεί λίγο όμως, καθώς, λόγω της ψήφισης των νέων μέτρων στις 17-18 Μάη, οι εκλογές μεταφέρονται στις 24. Για μια ακόμη φορά αντί το κίνημα να έχει προλάβει και να έχει στήσει ένα μέτωπο έτοιμο να αντιμετωπίσει την επίθεση, η κυβέρνηση προλαβαίνει μέχρι και τις φοιτητικές εκλογές, ανοίγοντας το δρόμο για το 4ο Μνημόνιο.
Πάνω σε αυτή τη συγκυρία και σε αυτή την κατάσταση αποφασίσαμε ως Κόκκινο Δίκτυο στις Σχολές να κάνουμε μια εκδήλωση που θα άνοιγε το διάλογο μεταξύ των δυνάμεων της ριζοσπαστικής Αριστεράς σε μια κατεύθυνση ξεπεράσματος της πολιτικής στασιμότητας και της αναπαραγωγής ενδοαριστερών αντιπαραθέσεων ενόψει και της εκλογικής μάχης που έρχεται. Μιας μάχης που απαιτεί από την Αριστερά να απευθυνθεί και να συνδεθεί με τον φοιτητόκοσμο που καταπιέζεται και αναζητά διεξόδους μέσα στη σύγχρονη μνημονιακή πραγματικότητα.
Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στο χώρο του Ινστιτούτου Κομμούνα (Ιουλιανού 67) και περιελάμβανε ένα πάνελ ομιλητών από πληθώρα συλλογικοτήτων πέραν του Κόκκινου Δικτύου (Αριστερό Ρεύμα, ΑΡΑΣ, ΑΡΑΝ, Παρέμβαση, ΑΡΚ), που κατάφεραν να γεμίσει η αίθουσα του ινστιτούτου από κόσμο που ενδιαφέρθηκε. Δεν πρόκειται να εστιάσουμε στις λεπτομέρειες των τοποθετήσεων ή στις επιμέρους διαφορετικές προσεγγίσεις ζητημάτων που άνοιξαν από τους ομιλητές. Θα εστιάσουμε στα κοινά σημεία όλων των τοποθετήσεων που κυριάρχησαν στην κουβέντα, τα οποία αποτελούν και οδικό άξονα για τις φοιτητικές εκλογές.
Μαζική Απεύθυνση
Είναι προφανές ότι δύο χρόνια μετά την μεταστροφή του ΣΥΡΙΖΑ, η ριζοσπαστική-αντικαπιταλιστική Αριστερά καλείται να διαλέξει δρόμο. Καλείται να αποφασίσει αν θα καθίσει στη γωνία της να αναπαράγει την αλήθεια της και να κοιτάζει τον εαυτό της στον καθρέφτη, ή αν θα εμπλακεί στις μάχες της περιόδου, θα συγκροτήσει αντιστάσεις και θα προσπαθήσει να συνδεθεί με αυτούς που στέκουν μόνοι μπροστά σε αυτά που έρχονται. Με αυτούς που γέμισαν δρόμους, πλατείες, φοιτητικά αμφιθέατρα και εργατικές συνελεύσεις όλα τα προηγούμενα χρόνια και τώρα αμήχανα ψάχνουν πολιτική έκφραση. Με αυτούς που σπουδάζουν σε ένα εντατικοποιημένο περιβάλλον που αυταρχικοποιείται διαρκώς, βάζοντας όλο και πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη, ξοδεύοντας τα λίγα λεφτά που βγάζουν από την παράλληλη με τις σπουδές τους ελαστική και ανασφάλιστη εργασία τους σε δίδακτρα, συγγράμματα, εισιτήρια συγκοινωνιών και ενοίκια. Όλος αυτός ο κόσμος που έδωσε διαπιστευτήρια μαχητικότητας και ελπίδας τα προηγούμενα χρόνια οφείλει να επανέλθει στο προσκήνιο. Και αυτό είναι κάτι που έβαλαν στην κουβέντα οι ομιλητές της εκδήλωσης.
Μάχες πάνω σε πραγματικά επίδικα
Η επάνοδος των πολιτικών συζητήσεων, το ξαναζωντάνεμα των φοιτητικών συνελεύσεων και η διεκδίκηση αγωνιστικών αποφάσεων περνούν μέσα από τις μάχες του σήμερα και όχι μέσα από μια αυτοαναφορική ξερή αντικαπιταλιστική ρητορική. Δεν είναι τυχαίο ότι όσες κινητοποιήσεις είχαν μια σχετική μαζικότητα τη φετινή χρονιά κινήθηκαν γύρω από ζητήματα που απασχολούν την πλειοψηφία της νεολαίας. Σε επίπεδο φοιτητικών διεκδικήσεων δεσπόζουσα θέση στις κινητοποιήσεις είχαν οι καταλήψεις ενάντια στα δίδακτρα και στην αποστοίχιση των επαγγελματικών δικαιωμάτων από τα πτυχία. Η νεολαία αγωνιά για το πώς θα σπουδάσει σήμερα, αλλά και για το πώς θα δουλέψει αύριο. Η νεολαία όμως αποδείχθηκε περίτρανα ότι δεν αναζητά λύσεις μόνο για τον εαυτό της. Η μαζικότητα της αντιρατσιστικής πορείας στις 18 Μάρτη είναι η καλύτερη απόδειξη ότι η ενασχόληση με πραγματικά πολιτικά επίδικα μπορεί να ξαναβγάλει τη νεολαία στο δρόμο.
Ανάγκη Μετώπου
Κοινή παραδοχή της πλειοψηφίας του κόσμου του κινήματος, αλλά και των ομιλητών της εκδήλωσης στο ινστιτούτο «Κομμούνα» ήταν πως η μετωπική συμπόρευση των δυνάμεων της φοιτητικής Αριστεράς δεν αποτελεί ένα φετίχ, αλλά μια αναγκαιότητα της περιόδου, προκειμένου να συγκεντρωθεί η μάξιμουμ πολιτική δύναμη στη βάση μιας μίνιμουμ πολιτικής συμφωνίας για τις επαρκείς απαντήσεις στο σήμερα. Η επίθεση στο πανεπιστήμιο ανέκαθεν έβρισκε στήριγμα στους καλοθελητές των καθεστωτικών δυνάμεων ΔΑΠ-ΠΑΣΠ. Πλέον το σύστημα βρήκε και άλλο τρόπο να περιορίσει την οργανωμένη πάλη και την πολιτικοποίηση από τα Αριστερά. Μια σειρά από «ανεξάρτητες» φοιτητικές παρατάξεις έχουν κάνει την εμφάνισή τους. Πρόκειται για δυνάμεις οι οποίες προωθούν τον ατομισμό, την υποταγή στις προσταγές της αγοράς και την κολεγιοποίηση του δημόσιου πανεπιστημίου.
Η φοιτητική Αριστερά καλείται να απαντήσει τόσο στην επίθεση του συστήματος, όσο και στα φοιτητικά του φερέφωνα. Η ενιαιομετωπική δράση, περνώντας από τις κινηματικές μάχες στην πολιτική συνεργασία, θα αποκτήσει πολύ πιο συγκροτημένα χαρακτηριστικά και θα συσπειρώσει μια μεγάλη μερίδα κόσμου που αναζητά μια εναλλακτική απάντηση στο πανεπιστήμιο της ΟΝΝΕΔ ή του Γαβρόγλου. Είναι πολύ σημαντικό η Αριστερά να αντιμετωπίσει μετωπικά την κρίση ως ευκαιρία αντεπίθεσης και όχι διασπαστικά ως πρόσχημα απομόνωσης και καθαρότητας.
Ένα σχήμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς
Οι περισσότεροι ομιλητές της εκδήλωσης τοποθετήθηκαν υπέρ της ύπαρξης ενός σχήματος της ριζοσπαστικής Αριστεράς ανά κοινωνικό χώρο. Οι μετωπικές διεργασίες είτε μέσα στο κίνημα είτε μέσα στις φοιτητικές εκλογές πρέπει να στοχεύουν στο ξεπέρασμα των υπαρχουσών συνδικαλιστικών μορφωμάτων και να επεξεργάζονται τη διαμόρφωση μιας μαζικής εναλλακτικής που θα εντοπίζεται ευκρινέστερα στο πολιτικό επίπεδο. Η ύπαρξη μιας μαζικής ριζοσπαστικής δικτύωσης της Αριστεράς, που θα ξεπερνά τις αγκυλώσεις και τις παθογένειες του παρελθόντος, θα τροφοδοτεί τους αγώνες της περιόδου και θα στοχοποιεί τις πολιτικές της κυβέρνησης, της ΕΕ και του ΔΝΤ, είναι ένα στοίχημα το οποίο πρέπει να κερδηθεί.
Στις εκλογές στις 24 Mαΐου, η Αριστερή Ενότητα θα κατέβει ξανά από κοινού με τμήμα των ΕΑΑΚ και το ΑΡΔΙΝ στα ψηφοδέλτια της «Αριστερής Ανατρεπτικής Συνεργασίας». Είναι ζωτικής σημασίας ανάγκη να στηριχθεί το μετωπικό αυτό ψηφοδέλτιο στέλνοντας ένα μήνυμα, τόσο στην κυβέρνηση όσο και σε ΔΑΠ-ΠΑΣΠ-Ανεξάρτητους, ότι η ριζοσπαστική Αριστερά είναι παρούσα στα πανεπιστήμια και έτοιμη να δώσει μαζί με την υπόλοιπη κοινωνία τη μάχη για τη συνολική ανατροπή. Μια ανατροπή που δεν πρέπει να περιμένει ούτε λεπτό ακόμη.
*Αναδημοσίευση από την "Εργατική Αριστερά", φ. 383 (10/5/17)
