Καλά νέα από την Ισπανία: Απεργίες, κινητοποιήσεις και ριζοσπαστική πολιτική

Απερ­για­κό τέμπο

Το πρώτο καλό νέο έρ­χε­ται από τις ερ­γα­ζό­με­νες-ους. Οι απερ­γί­ες, μι­κρό­τε­ρες ή με­γα­λύ­τε­ρες, δια­δέ­χο­νται η μία την άλλη. Οι ερ­γα­ζό­με­νες-οι του ερ­γο­στα­σί­ου δη­μη­τρια­κών Cuétara, ξε­κί­νη­σαν απερ­γία στο τέλος Μαϊου, διεκ­δι­κώ­ντας κα­λύ­τε­ρες συν­θή­κες ερ­γα­σί­ες και αυ­ξή­σεις στους μι­σθούς. Η απερ­γία συ­νε­χί­ζε­ται ακόμα με με­γά­λη επι­τυ­χία. Εντω­με­τα­ξύ οι ερ­γα­ζό­με­νες-οι στο Πα­νε­πι­στη­μια­κό νο­σο­κο­μείο του Móstoles  ξε­κί­νη­σαν επα­να­λαμ­βα­νό­με­νες κι­νη­το­ποι­ή­σεις, ενά­ντια στην ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση συ­γκε­κρι­μέ­νων υπη­ρε­σιών του. Τη σκυ­τά­λη πήραν οι ερ­γα­ζό­με­νοι των ταξί πραγ­μα­το­ποιώ­ντας μια εντυ­πω­σια­κή κι­νη­το­ποί­η­ση με οργή και φα­ντα­σία, ενά­ντια στην πα­ρά­δο­ση του κλά­δου στις με­γά­λες επι­χει­ρή­σεις ταξί και τις επι­σφα­λείς συν­θή­κες στις οποί­ες ερ­γά­ζε­ται η πλειο­ψη­φία των οδη­γών, γε­γο­νός που οδη­γεί αρ­κε­τούς στην ανερ­γία. Από ότι φαί­νε­ται η Ισπα­νία θα βρί­σκε­ται σε απερ­για­κό παλμό και τον Ιούνη. Ήδη έχουν εξαγ­γελ­θεί απερ­γί­ες από τους ερ­γα­ζό­με­νους του δήμου Μα­δρί­της στην κα­θα­ριό­τη­τα με βα­σι­κό αί­τη­μα την υπο­γρα­φή μιας και μο­να­δι­κής συλ­λο­γι­κής σύμ­βα­σης για όλες και όλους τους ερ­γα­ζό­με­νους στο δήμο. Για μια ολό­κλη­ρη εβδο­μά­δα θα απερ­γούν και οι μη­χα­νι­κοί του Μετρό, διεκ­δι­κώ­ντας το επάγ­γελ­μά τους να πε­ρι­λαμ­βά­νει τα επι­δό­μα­τα για βαρέα και αν­θυ­γιει­νά.

Τα κι­νή­μα­τα στους δρό­μους

Εντω­με­τα­ξύ τα κι­νή­μα­τα που έχουν τις ρίζες τους στο με­γά­λο κί­νη­μα των idignados, το 15 Μ, επι­στρέ­φουν με κε­ντρι­κά πο­λι­τι­κά αι­τή­μα­τα αντα­πο­κρι­νό­με­να στο κά­λε­σμα των πο­λι­τι­κών δυ­νά­με­ων για μια απά­ντη­ση στο δρόμο, στις πο­λι­τι­κές της δε­ξιάς. Η κρίση του πο­λι­τι­κού συ­στή­μα­τος που έχει χτυ­πή­σει ιδιαί­τε­ρα την ισπα­νι­κή κυ­βέρ­νη­ση, λόγω των σκαν­δά­λων δια­φθο­ράς, κο­ρυ­φώ­θη­κε μετά το Πάσχα, όταν  το στέ­λε­χος του Λαϊ­κού Κόμ­μα­τος (PP) Ιγνά­σιο Γκον­ζά­λες και πρώην πρό­ε­δρος της πε­ρι­φε­ρεια­κής κυ­βέρ­νη­σης στη Μα­δρί­τη συ­νε­λή­φθη. Με αφορ­μή αυτή τη σύλ­λη­ψη εντά­θη­κε η κρίση στο εσω­τε­ρι­κό του PP, με απο­τέ­λε­σμα την πα­ραί­τη­ση της ιστο­ρι­κής ηγέ­τι­δας του δε­ξιού κόμ­μα­τος Εσπε­ράν­ζα Αγκί­ρε. Σε αυτές τις συν­θή­κες, με τους ισπα­νούς πο­λί­τες να βλέ­πουν τα ει­σο­δή­μα­τά τους να εξα­νε­μί­ζο­νται λόγω της κλι­μα­κού­με­νης λι­τό­τη­τας και τα σκάν­δα­λα να δια­δέ­χο­νται το ένα το άλλο, το Unidos Podemos, απο­φά­σι­σε να κα­τα­θέ­σει πρό­τα­ση μομ­φής στο κόμμα του Ραχόι, με τη συ­ζή­τη­ση στο κοι­νο­βού­λιο της Μα­δρί­της να γί­νε­ται την 20η Μάη. Την ίδια μέρα το Unidos Podemos, κά­λε­σε σε με­γά­λη συ­γκέ­ντρω­ση στην ιστο­ρι­κή puerta del Sol. Η πλα­τεία γέ­μι­σε και πάλι, θυ­μί­ζο­ντας τις μέρες και τις νύ­χτες των με­γά­λων συ­νε­λεύ­σε­ων και κα­τα­λή­ψε­ων. Οι δια­δη­λω­τές ενώ­θη­καν με τη φωνή των γυ­ναι­κών που εδώ και κά­ποιες μέρες έχουν κα­τα­λά­βει την πλα­τεία δια­δη­λώ­νο­ντας ενά­ντια στη σε­ξι­στι­κή βία.  Το Podemos, κι­νη­το­ποί­η­σε χι­λιά­δες αν­θρώ­πους με το κά­λε­σμά τους και οι δια­δη­λω­τές κα­τέ­φθα­σαν από όλα τα ση­μεία της Μα­δρί­της. Και βέ­βαια οι ισπα­νοί πι­στοί στο ρα­ντε­βού τους, δεν ξέ­χα­σαν  τις γνω­στές σε όλους "Πο­ρεί­ες αξιο­πρέ­πειας" που έκα­ναν για πρώτη φορά την εμ­φά­νι­ση τους στις 22 Μάρτη το 2014. Αυτή τη φορά οι δια­δη­λώ­σεις έγι­ναν την 27η Μάη. Δε­κά­δες χι­λιά­δες άν­θρω­ποι δια­δή­λω­σαν στους δρό­μους της Μα­δρί­της διεκ­δι­κώ­ντας "Ψωμί, δου­λειά και στέγη".

Τα προ­βλή­μα­τα στο δήμο της Μα­δρί­της

Εντω­με­τα­ξύ στις 8 Μάη, δε­κά­δες συλ­λο­γι­κό­τη­τες, ακτι­βί­στριες και ακτι­βι­στές, κα­τέ­λα­βαν ένα με­γά­λο κτί­ριο στη Μα­δρί­τη, με στόχο τη λει­τουρ­γία ενός ελεύ­θε­ρου χώρου που θα λει­τουρ­γή­σει ως κέ­ντρο αγώνα για να γί­νουν όλα αυτά που δυ­στυ­χώς δεν πραγ­μα­το­ποί­η­σε ο δήμος Μα­δρί­της και η δή­μαρ­χος Μα­νου­έ­λα Καρ­μέ­να. Το κοι­νω­νι­κό κέ­ντρο λέ­γε­ται La Ingobernable που ση­μαί­νει ακυ­βέρ­νη­το, ανυ­πό­τα­χτο (αυτό που δεν μπο­ρεί να κυ­βερ­νη­θεί). Την ίδια στιγ­μή που η Μα­νου­έ­λα Καρ­μέ­να δια­κη­ρύσ­σει ότι θα επι­βά­λει το νόμο, οι αγω­νί­στριες-ες της αρι­στε­ράς που στή­ρι­ξαν την υπο­ψη­φιό­τη­τα της, έχουν ξε­κι­νή­σει ήδη τον απο­λο­γι­σμό των τε­λευ­ταί­ων δύο χρό­νων και είναι σκλη­ρός. Αντι­δη­μο­κρα­τι­κές λει­τουρ­γί­ες στη δη­μο­τι­κή πα­ρά­τα­ξη, προ­ϋ­πο­λο­γι­σμοί που επεν­δύ­ουν στον του­ρι­σμό και την επι­χει­ρη­μα­τι­κό­τη­τα αλλά όχι σε κοι­νω­νι­κές υπη­ρε­σί­ες, συ­νέ­χι­ση των εξώ­σε­ων, πά­γω­μα στις δια­δι­κα­σί­ες επι­στρο­φής υπη­ρε­σιών που έχουν ιδιω­τι­κο­ποι­η­θεί στο δήμο, συ­νεν­νο­ή­σεις με τις πα­ρα­τά­ξεις των σο­σια­λι­στών και της δε­ξιάς καθώς και αγνό­η­ση των δυ­νά­με­ων του Podemos, που είχαν στη­ρί­ξει ολό­ψυ­χα την υπο­ψη­φιό­τη­τα Καρ­μέ­να. Όλο και πε­ρισ­σό­τε­ροι συμ­φω­νούν στο ότι ο σχη­μα­τι­σμός Ahora Madrid έχει πε­θά­νει και ότι θα χρεια­στεί οι δυ­νά­μεις της αλ­λα­γής να συ­ντο­νι­στούν ξανά εν όψει των επό­με­νων εκλο­γών που θα γί­νουν σε δύο χρό­νια από τώρα.

Πο­λι­τι­κές εξε­λί­ξεις

Σε κε­ντρι­κό πο­λι­τι­κό επί­πε­δο οι κι­νη­το­ποι­ή­σεις υπήρ­ξαν κα­ται­γι­στι­κές. Τα σκάν­δα­λα που αφο­ρούν τη βα­σι­λι­κή οι­κο­γέ­νεια και το κόμμα της δε­ξιάς, έχουν βα­θύ­νει την κρίση του συ­στή­μα­τος. Αυτό με τη σειρά του έχει πυ­ρο­δο­τή­σει εξε­λί­ξεις και στο κόμμα των σο­σια­λι­στών αφού στις εσω­κομ­μα­τι­κές εκλο­γές του PSOE, πήρε την πρω­τιά ο Σάν­τσες με 50%(αυτόν που είχαν οδη­γή­σει στην πα­ραί­τη­ση από τη γραμ­μα­τεία με πρα­ξι­κό­πη­μα), 40,3% η Σου­σά­να Ντίαζ (που στη­ρι­ζό­ταν από την δεξιά ομάδα του Φε­λί­πε Γκον­ζά­λες) και 10% ο Patxi Lopez. Από τον Σάν­τσες δεν έχου­με τί­πο­τα καλό να πε­ρι­μέ­νου­με, αλλά η κρίση στα αστι­κά μπλοκ απο­τε­λεί πάντα μια καλή εί­δη­ση, ει­δι­κά όταν οι σχε­δια­σμοί των με­γά­λων ει­δη­σε­ο­γρα­φι­κών ομί­λων όπως η El Pais, των επι­χει­ρη­μα­τι­κών λόμπι και του κα­θε­στώ­τος δεν βγαί­νουν. Στα καλά νέα κα­τα­γρά­φε­ται και η στρο­φή του Podemos, προς τα αρι­στε­ρά. Δεν είναι η πρώτη φορά που το επι­ση­μαί­νου­με τους τε­λευ­ταί­ους μήνες.  Παρά το γε­γο­νός ότι ο Πά­μπλο Ιγλέ­σιας, μας έχει συ­νη­θί­σει στις από­το­μες στρο­φές, απο­τε­λεί καλή εξέ­λι­ξη το γε­γο­νός ότι το Podemos, έχει στη­ρί­ξει και ορ­γα­νώ­σει μαζί με ένα μέρος της Ενω­μέ­νης Αρι­στε­ράς, πολλά από τα κι­νη­μα­τι­κά γε­γο­νό­τα που τα­ρα­κού­νη­σαν την Ισπα­νία τους τε­λευ­ταί­ους μήνες. Απο­τε­λεί κοινό τόπο πλέον στη βάση και σε μέρος της ηγε­σί­ας (με εξαί­ρε­ση τον Ερ­ρε­χόν) ότι χωρίς τους ισπα­νούς και τις ισπα­νί­δες στους δρό­μους, το Podemos, δεν θα μπο­ρέ­σει να παί­ξει το ρόλο που του ανέ­θε­σε το κί­νη­μα. Να "κάνει πο­λι­τι­κή με άλλο τρόπο", για μια πραγ­μα­τι­κή δη­μο­κρα­τία.