Να καταργηθούν οι εξετάσεις

Η ει­δη­σιο­γρα­φία του Αυ­γού­στου κάθε χρόνο, πε­ρί­που στα μέσα του μήνα ανα­λώ­νε­ται με το ζή­τη­μα των βά­σε­ων των σχο­λών. Ποιες ανέ­βη­καν, ποιες είχαν πτώση, τι δεί­χνει αυτό για την κοι­νω­νία και την κα­τά­στα­ση της εκ­παί­δευ­σης και ούτω καθ’ εξής. Μά­λι­στα πολύ συχνά οι «πρώ­τοι των πρώ­των» κερ­δί­ζουν δε­κα­πέ­ντε λεπτά δη­μο­σιό­τη­τας για να ενη­με­ρώ­σουν το κοινό για το πώς κα­τά­φε­ραν να επι­τύ­χουν. Όμως ό,τι υπάρ­χει πίσω από τη λάμψη των βά­σε­ων και των επι­τυ­χιών δεν κερ­δί­ζει τα φώτα της δη­μο­σιό­τη­τας.

Οι πα­νελ­λή­νιες απο­τε­λούν την κο­ρύ­φω­ση της εντα­τι­κο­ποί­η­σης της δευ­τε­ρο­βάθ­μιας εκ­παί­δευ­σης. Από τα γυ­μνα­σια­κά χρό­νια ακόμα, οι μα­θη­τές και οι μα­θή­τριες κα­λού­νται να μην ασχο­λού­νται με «ασή­μα­ντα» πράγ­μα­τα για να εστιά­σουν στη μελ­λο­ντι­κή επι­τυ­χία τους. Τα τε­λευ­ταία χρό­νια μά­λι­στα είναι πολύ συχνό το φαι­νό­με­νο οι γο­νείς να στρέ­φουν τα παι­διά τους στη φρο­ντι­στη­ρια­κή εκ­παί­δευ­ση από το Γυ­μνά­σιο κιό­λας, με την ελ­πί­δα πως σε λίγα χρό­νια θα ανή­κουν στους πρώ­τους των πρώ­των. Από αυτόν τον αγώνα τα­χύ­τη­τας φυ­σι­κά εξαι­ρού­νται οι μα­θη­τές/ριες των οι­κο­γε­νειών που δεν έχουν την οι­κο­νο­μι­κή δυ­να­τό­τη­τα να τους/τις στεί­λουν φρο­ντι­στή­ριο.

Ο τα­ξι­κός χα­ρα­κτή­ρας της εντα­τι­κο­ποί­η­σης της δευ­τε­ρο­βάθ­μιας εκ­παί­δευ­σης και των πα­νελ­λη­νί­ων είναι έκ­δη­λος. Όσοι/ες δεν μπο­ρούν να αντε­πε­ξέλ­θουν οι­κο­νο­μι­κά σε αυτήν την «κούρ­σα» εξαι­ρού­νται αυ­το­νό­η­τα και πολ­λές φορές μά­λι­στα δεν προ­σπα­θούν καν, γνω­ρί­ζο­ντας υπο­συ­νεί­δη­τα ή και μη πως έχουν ελά­χι­στες ελ­πί­δες. Αυτός είναι και ο λόγος που σε πιο υπο­βαθ­μι­σμέ­νες και φτω­χές γει­το­νιές είναι μι­κρό­τε­ρη η συμ­με­το­χή των μα­θη­τών/ριών στις εξε­τά­σεις για την ει­σα­γω­γή στο πα­νε­πι­στή­μιο. Φαί­νε­ται λοι­πόν πως το κα­θο­λι­κό δι­καί­ω­μα για δη­μό­σια και δω­ρε­άν παι­δεία κα­ταρ­γεί­ται στην πράξη με έμ­με­σους τρό­πους, καθώς εξαι­ρού­νται από αυτό τα παι­διά των κα­τώ­τε­ρων κοι­νω­νι­κών στρω­μά­των.

Εάν κάτι θα έπρε­πε μια κυ­βέρ­νη­ση να αντι­με­τω­πί­σει δρα­στι­κά –πόσο μάλ­λον αν θέλει να λέ­γε­ται αρι­στε­ρή– θα ήταν πρώ­τον το εξο­ντω­τι­κό αντα­γω­νι­στι­κό σύ­στη­μα των πα­νελ­λα­δι­κών εξε­τά­σε­ων, που κα­τα­στρέ­φει τις ζωές των μα­θη­τών/ριών και τους/τις «εκ­παι­δεύ­ει» πε­ρισ­σό­τε­ρο σε ένα μο­ντέ­λο ακραί­ου αντα­γω­νι­σμού ώστε να μπο­ρούν μετά να «απο­δε­χθούν» ευ­κο­λό­τε­ρα τον κοι­νω­νι­κό κα­νι­βα­λι­σμό που επι­κρα­τεί στην αγορά ερ­γα­σί­ας. Δεύ­τε­ρον και σε άμεση συ­νάρ­τη­ση με το προη­γού­με­νο, είναι η αντι­με­τώ­πι­ση του φαι­νο­μέ­νου των φρο­ντι­στη­ρί­ων που πλου­τί­ζουν πάνω στις αγω­νί­ες χι­λιά­δων οι­κο­γε­νειών για το μέλ­λον των παι­διών τους, εκ­με­ταλ­λευό­με­να και τη συ­στη­μα­τι­κή υπο­βάθ­μι­ση του δη­μό­σιου σχο­λεί­ου από το σύ­νο­λο των μνη­μο­νια­κών κυ­βερ­νή­σε­ων. Απ’ ό,τι φαί­νε­ται, προς το παρόν η κυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ-ΑΝΕΛ απέ­χει πολύ από το να πάρει τέ­τοιες πο­λι­τι­κές πρω­το­βου­λί­ες, αντί­θε­τα συ­νε­χί­ζει να εμπαί­ζει τους μα­θη­τές και τις μα­θή­τριες, αφού και η πο­λυα­να­με­νό­με­νη κα­τάρ­γη­ση των πα­νελ­λα­δι­κών εξε­τά­σε­ων είναι εκτός ατζέ­ντας του υπουρ­γεί­ου και οι όποιες αλ­λα­γές θα αφο­ρούν τάχα μου τη μεί­ω­ση της δυ­σκο­λί­ας και του όγκου των μα­θη­μά­των. Άρα, ο εξο­ντω­τι­κός και αντα­γω­νι­στι­κός χα­ρα­κτή­ρας του συ­στή­μα­τος ει­σα­γω­γής στην τρι­το­βάθ­μια εκ­παί­δευ­ση πα­ρα­μέ­νει, απλά «με­ταμ­φιε­σμέ­νος».

Οι εκά­στο­τε κυ­βερ­νή­σεις, ακόμα και... οι «αρι­στε­ρές», προ­σπα­θούν με κάθε μέσο να αυ­ξή­σουν την εντα­τι­κο­ποί­η­ση στην δευ­τε­ρο­βάθ­μια εκ­παί­δευ­ση και να οξύ­νουν το τα­ξι­κό πρό­ση­μο της εκ­παί­δευ­σης. Γι’ αυτόν το λόγο το μα­θη­τι­κό κί­νη­μα πρέ­πει να είναι πα­ντα­χού παρόν, σε κάθε προ­σπά­θεια να χαθεί –ακόμα και πα­ρα­μορ­φω­μέ­νος– ο χα­ρα­κτή­ρας της δη­μό­σιας και δω­ρε­άν εκ­παί­δευ­σης.

*Ανα­δη­μο­σί­ευ­ση από την "Ερ­γα­τι­κή Αρι­στε­ρά" που κυ­κλο­φο­ρεί