Η φοιτητική Αριστερά να απαντήσει στις προκλήσεις του 2018

Οι συγ­χω­νεύ­σεις τμη­μά­των με σκοπό την εξοι­κο­νό­μη­ση πόρων και οι δια­σπά­σεις πτυ­χί­ων με σκοπό την από­σπα­ση επαγ­γελ­μα­τι­κών δι­καιω­μά­των, σε συν­δυα­σμό με την ύφεση του κι­νή­μα­τος και την αδυ­να­μία της Αρι­στε­ράς να δώσει απα­ντή­σεις, σκια­γρα­φούν ένα ζο­φε­ρό πε­ρι­βάλ­λον. Ένα πε­ρι­βάλ­λον που είναι χρέος μας να το αλ­λά­ξου­με.

Κα­τά­στα­ση στα ΑΕΙ-ΤΕΙ

Είναι σαφές πως η κυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ-ΑΝΕΛ, βα­δί­ζο­ντας στα βή­μα­τα των προ­κα­τό­χων της, προ­χω­ρά τη νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρη ανα­διάρ­θρω­ση στα πα­νε­πι­στή­μια. Η δη­μό­σια τρι­το­βάθ­μια εκ­παί­δευ­ση χρόνο με το χρόνο υπο­βαθ­μί­ζε­ται διαρ­κώς. Προ­σπα­θεί να επι­βιώ­σει με πε­τσο­κομ­μέ­νους προ­ϋ­πο­λο­γι­σμούς, με συρ­ρι­κνω­μέ­νο το διοι­κη­τι­κό προ­σω­πι­κό, με υπο­στε­λε­χω­μέ­να τμή­μα­τα σε κα­θη­γη­τι­κό προ­σω­πι­κό, με τρι­το­κο­σμι­κές φοι­τη­τι­κές εστί­ες, με πε­ριο­ρι­σμούς στις δια­θέ­σεις δω­ρε­άν συγ­γραμ­μά­των και με τους ερ­γο­λά­βους να κα­ρα­δο­κούν στη γωνία και να αφή­νουν απλή­ρω­τους τους ερ­γα­ζό­με­νους, κυ­ρί­ως στον τομέα της κα­θα­ριό­τη­τας.

Πα­ράλ­λη­λα η κρίση ωθεί με­γά­λη με­ρί­δα φοι­τη­τών/τριών να ερ­γά­ζο­νται πα­ράλ­λη­λα με τις σπου­δές τους, προ­κει­μέ­νου να μπο­ρούν να αντα­πε­ξέλ­θουν στις ανά­γκες του πα­νε­πι­στη­μί­ου της κρί­σης. Η θε­σμο­ποί­η­ση των δι­δά­κτρων στα με­τα­πτυ­χια­κά προ­γράμ­μα­τα, οι πε­ριο­ρι­σμοί στη δω­ρε­άν σί­τι­ση και στέ­γα­ση, το κό­στος των με­τα­φο­ρών, καθώς και η αγορά συγ­γραμ­μά­των σε ορι­σμέ­νες πε­ρι­πτώ­σεις, δη­μιουρ­γούν ένα ασφυ­κτι­κό οι­κο­νο­μι­κό πλαί­σιο ει­δι­κά για τους φοι­τη­τές της πε­ρι­φέ­ρειας που σπου­δά­ζουν στα αστι­κά κέ­ντρα.

Όλη αυτή η κα­τά­στα­ση ανα­πτύσ­σει ένα κλίμα προ­σή­λω­σης στον ατο­μι­κό δρόμο και απο­μά­κρυν­σης από τις συλ­λο­γι­κές δια­δι­κα­σί­ες. Είναι χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό ότι, με ελά­χι­στες εξαι­ρέ­σεις, πλέον δεν βγαί­νουν Γε­νι­κές Συ­νε­λεύ­σεις ακόμη και στις πιο πα­ρα­δο­σια­κά «μά­χι­μες» σχο­λές.

Κι­νη­μα­τι­κός σχε­δια­σμός

Η φοι­τη­τι­κή Αρι­στε­ρά δεί­χνει αδύ­να­μη και αμή­χα­νη μπρο­στά σε αυτή τη συν­θή­κη, όμως δεν πρέ­πει να υπο­τι­μή­σει ότι υπάρ­χει ακόμη η υλική δυ­να­τό­τη­τα μα­ζι­κής πα­ρέμ­βα­σης. Τα προ­βλή­μα­τα που ανα­φέρ­θη­καν πα­ρα­πά­νω είναι η κα­λύ­τε­ρη από­δει­ξη ότι ο αντι­κει­με­νι­κός πα­ρά­γο­ντας ανά­πτυ­ξης μα­ζι­κού διεκ­δι­κη­τι­κού φοι­τη­τι­κού κι­νή­μα­τος υπάρ­χει. Το πρό­βλη­μα είναι στον υπο­κει­με­νι­κό. Τα σχή­μα­τα της φοι­τη­τι­κής Αρι­στε­ράς οφεί­λουν από τη νέα χρο­νιά να συν­δε­θούν με τις σχο­λές στις οποί­ες φαί­νε­ται πως κάτι κι­νεί­ται. Η αλ­λη­λεγ­γύη στον αγώνα που δί­νουν οι φοι­τη­τές στα ΤΕΙ ενά­ντια στις συγ­χω­νεύ­σεις, στην Ξάνθη ενά­ντια στη με­τα­φο­ρά της αρ­χι­τε­κτο­νι­κής και το κλεί­σι­μο της λέ­σχης, στις εστί­ες και στη Φι­λο­σο­φι­κή Αθή­νας ενά­ντια στη διά­σπα­ση του ΦΠΨ, είναι ζω­τι­κής ση­μα­σί­ας ανά­γκη. Η δι­κτύ­ω­ση των συλ­λό­γων και η κοινή πάλη ενά­ντια στην ανα­διάρ­θρω­ση που προ­σπα­θεί να επι­βάλ­λει η κυ­βέρ­νη­ση με το νο­μο­σχέ­διο Γα­βρό­γλου είναι κομ­βι­κής ση­μα­σί­ας.

Επι­πρό­σθε­τα, είναι πολύ ση­μα­ντι­κό η προ­σπά­θεια ανά­πτυ­ξης ενός μα­ζι­κού φοι­τη­τι­κού κι­νή­μα­τος να μην ξε­κι­νά­ει από συ­ντε­χνια­κά ή αμι­γώς πα­νε­πι­στη­μια­κά αι­τή­μα­τα και να κα­τα­λή­γει σε αυτά. Ένα τέ­τοιο κί­νη­μα έχει πε­ριο­ρι­σμέ­νο χρο­νι­κό ορί­ζο­ντα και επι­φα­νεια­κή ρι­ζο­σπα­στι­κο­ποί­η­ση των φοι­τη­τών. Το ζή­τη­μα είναι η με­γά­λη πλητ­τό­με­νη μάζα των φοι­τη­τών να πια­στεί από το πρό­βλη­μα της σχο­λής της με απώ­τε­ρο σκοπό να βγει στο δρόμο για να διεκ­δι­κή­σει αλ­λα­γές που θα αφο­ρούν όλη την κοι­νω­νία. Η συμ­με­το­χή των φοι­τη­τι­κών συλ­λό­γων ενά­ντια στους πλει­στη­ρια­σμούς, η σύν­δε­ση με το μα­ζι­κό ερ­γα­τι­κό κί­νη­μα, η στή­ρι­ξη των απερ­για­κών κι­νη­το­ποι­ή­σε­ων, ο κοι­νός αγώ­νας ενά­ντια στις ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις και η πάλη απέ­να­ντι στην αστυ­νο­μο­κρα­τία και τον αυ­ταρ­χι­σμό είναι βα­σι­κά στοι­χεία αλ­λα­γής του κλί­μα­τος.

Σε αυτή την κα­τεύ­θυν­ση χρειά­ζε­ται η προ­σπά­θεια συ­ντο­νι­σμού με τους ερ­γα­ζό­με­νους στις σχο­λές μέσα από κοι­νές επι­τρο­πές, καθώς και η επα­να­νοη­μα­το­δό­τη­ση των Γε­νι­κών Συ­νε­λεύ­σε­ων όχι μέσα από μι­κρο­πο­λι­τι­κές αντι­πα­ρα­θέ­σεις, αλλά μέσα από αντι­πα­ρα­θέ­σεις πάνω στα πραγ­μα­τι­κά προ­βλή­μα­τα των φοι­τη­τών.

Ση­μα­ντι­κό κόμβο όμως απο­τε­λεί και η πα­γκό­σμια ημέρα ενά­ντια στο ρα­τσι­σμό (21 Μάρτη). Ήδη γί­νο­νται συ­σκέ­ψεις για την προ­ε­τοι­μα­σία της κι­νη­το­ποί­η­σης το Σάβ­βα­το 17 Μάρτη και η συμ­με­το­χή του φοι­τη­τι­κού

κι­νή­μα­τος σε αυτήν κρί­νε­ται πολύ ανα­γκαία. Πλή­θος φοι­τη­τι­κών συλ­λό­γων το προη­γού­με­νο διά­στη­μα έδει­ξε την αλ­λη­λεγ­γύη του στους πρό­σφυ­γες, συλ­λέ­γο­ντας τρό­φι­μα και είδη πρώ­της ανά­γκης, προ­κει­μέ­νου να στα­λούν σε στρα­τό­πε­δα συ­γκέ­ντρω­σης ή σε δομές αλ­λη­λεγ­γύ­ης. Αυτή η αλ­λη­λεγ­γύη οφεί­λει να συ­νε­χι­στεί με την πα­ρου­σία στο δρόμο και με τη σύν­δε­ση των φοι­τη­τών με το αντι­ρα­τσι­στι­κό κί­νη­μα. Η 17η Μάρτη απο­τε­λεί την κα­λύ­τε­ρη αφορ­μή προ­κει­μέ­νου η φοι­τη­τι­κή Αρι­στε­ρά να συ­γκρο­τή­σει έναν κοινό σχε­δια­σμό που θα ευαι­σθη­το­ποιεί με­γά­λη με­ρί­δα των φοι­τη­τών και θα αγω­νί­ζε­ται για ένα πολύ σο­βα­ρό ζή­τη­μα.

Με­τω­πι­κές Διερ­γα­σί­ες

Όλα τα πα­ρα­πά­νω απο­τε­λούν ένα κενό γράμ­μα χωρίς τη μέ­γι­στη συ­σπεί­ρω­ση πο­λι­τι­κής δύ­να­μης. Η συ­νο­μο­λο­γού­με­να ελ­λι­πής συν­δι­κα­λι­στι­κή πα­ρέμ­βα­ση της κα­τα­κερ­μα­τι­σμέ­νης φοι­τη­τι­κής Αρι­στε­ράς πρέ­πει να αλ­λά­ξει. Σχε­δόν τρία χρό­νια μετά τη μνη­μο­νια­κή στρο­φή του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, η απο­τυ­χία δια­μόρ­φω­σης ενός νέου μα­ζι­κού φορέα της ρι­ζο­σπα­στι­κής-αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κής Αρι­στε­ράς στα πα­νε­πι­στή­μια συ­νι­στά έναν εξαι­ρε­τι­κό κίν­δυ­νο. Έναν κίν­δυ­νο απο­δυ­νά­μω­σης των αγω­νι­στι­κών αντα­να­κλα­στι­κών των συλ­λό­γων και της ηγε­μο­νί­ας μιας ατο­μο­κε­ντρι­κής αντί­λη­ψης στις σχο­λές που πέρα από τη ΔΑΠ ενι­σχύ­ε­ται και από διά­φο­ρα «ανε­ξάρ­τη­τα» σχή­μα­τα.

Οι δυ­νά­μεις της ΑΡΕΝ, των ΕΑΑΚ και του ΑΡΔΙΝ πρέ­πει να ανα­λά­βουν την ευ­θύ­νη που τους ανα­λο­γεί και να επι­διώ­ξουν από κοι­νού να συν­δε­θούν με τους φοι­τη­τές που μα­στί­ζο­νται από την κρίση. Το επό­με­νο διά­στη­μα με ορί­ζο­ντα τις φοι­τη­τι­κές εκλο­γές του 2018, οι πο­λι­τι­κές αυτές δυ­νά­μεις πρέ­πει να ανα­πτύ­ξουν έναν κοινό βη­μα­τι­σμό πάνω στα επί­δι­κα της πε­ριό­δου. Τα κοινά πλαί­σια σε Γε­νι­κές Συ­νε­λεύ­σεις, οι κοι­νές δια­δι­κα­σί­ες, τα κοινά κεί­με­να, οι κοι­νές εκ­δη­λώ­σεις, τα κοινά φε­στι­βάλ είναι λίγα από τα οποία θα δη­μιουρ­γού­σαν ένα κλίμα συ­σπεί­ρω­σης απέ­να­ντι στις συ­στη­μι­κές δυ­νά­μεις των πα­νε­πι­στη­μί­ων. Η ενό­τη­τα της Αρι­στε­ράς άλ­λω­στε απο­τε­λεί προ­ϋ­πό­θε­ση για την απά­ντη­ση απέ­να­ντι στη μνη­μο­νια­κή επί­θε­ση.