Το Ισραήλ δολοφονεί, οι Παλαιστίνιοι επιμένουν
Η Μεγάλη Πορεία της Επιστροφής συνεχίζεται στον φράχτη που χωρίζει τη Γάζα από τα εδάφη του Ισραήλ, με στόχο να υπενθυμίζει τη δραματική κατάσταση των πολιορκημένων κατοίκων της «μεγαλύτερης υπαίθριας φυλακής του πλανήτη», αλλά και το δικαίωμα των Παλαιστίνιων προσφύγων για την επιστροφή στις εστίες τους.
Οι κινητοποιήσεις ξεκίνησαν στις 30 Μάρτη, τη «Μέρα της Γης». Είναι η επέτειος μιας εξέγερσης Παλαιστίνιων πολιτών του Ισραήλ το 1976, ενάντια σε μαζικές κατασχέσεις γης από το κράτος του Ισραήλ, με αποτέλεσμα 6 νεκρούς και υπερπολλαπλάσιους τραυματίες και συλληφθέντες. Η ιστορία της ημέρας αποτελεί σύμβολο της ενότητας των Παλαιστινίων όπου κι αν βρίσκονται, της πάλης στα εδάφη όλη της ιστορικής Παλαιστίνης (από τον Ποταμό ως τη Θάλασσα) και του δικαιώματος των προσφύγων στην επιστροφή.
Εκείνη τη «Ματωμένη Παρασκευή», δεκάδες ελεύθεροι σκοπευτές άνοιξαν πυρ κατά των Παλαιστίνιων διαδηλωτών, ενώ μη-επανδρωμένα αεροσκάφη έριχναν μαζικά δακρυγόνα. Υπήρξαν 15 νεκροί και σχεδόν 1.500 τραυματίες (ανάμεσά τους 150 παιδιά).
Παρ’ όλα αυτά, η Μεγάλη Πορεία της Επιστροφής δεν σταμάτησε. Κοντά στη «νεκρή ζώνη» που έχει επιβάλει το Ισραήλ, μια στρατιωτικοποιημένη «ζώνη ασφαλείας» που όχι μόνο επιτελεί σημαντικό ρόλο στη βάρβαρη πολιορκία της Λωρίδας της Γάζας, αλλά καταλαμβάνει και το 30% της καλλιεργήσιμης γης της περιοχής, έχουν στηθεί δεκάδες σκηνές –μία για κάθε παλαιστινιακό οικισμό που καταστράφηκε το 1948.
Κάθε Παρασκευή, χιλιάδες Παλαιστίνιοι επιχειρούν και πάλι να προσεγγίσουν το φράχτη. Παιδιά με αυτοσχέδιες «πανοπλίες», νεολαίοι που πετούν πέτρες, γυναίκες που βαδίζουν στην πρώτη γραμμή, φλεγόμενα λάστιχα για να λειτουργεί ο μαύρος καπνός ως «ασπίδα». Και απέναντι, ελεύθεροι σκοπευτές που χρησιμοποιούν ασύστολα πραγματικά πυρά, βροχή δακρυγόνων και απάνθρωποι πανηγυρισμοί στρατιωτών ή ακροδεξιών εποίκων.
Μετά από 5 εβδομάδες ανυποχώρητων κινητοποιήσεων, οι Παλαιστίνιοι μετρούν 45 νεκρούς και πάνω από 6.000 τραυματίες.
Οι καταγγελίες από τον ΟΗΕ πυκνώνουν. Για σκόπιμη πρόκληση «μέγιστης βλάβης» από τη μεριά του Ισραηλινού στρατού, για συνειδητές δολοφονίες διαδηλωτών που δεν αποτελούν άμεση απειλή, για πράξεις που ισοδυναμούν με παραβίαση της Συνθήκης της Γενεύης και εγκλήματα πολέμου. Αλλά η (διαχρονική) ατιμωρησία συνεχίζεται, με τις πλάτες των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων της Δύσης. Μετά την τελευταία αιματοχυσία (μία ακόμα), ο ΟΗΕ πήγε ένα βήμα παραπέρα από τις φραστικές καταδίκες, ζητώντας εμπάργκο στην πώληση όπλων στο Ισραήλ. Είναι καλοδεχούμενο νέο –με την έννοια της πίεσης που ασκεί η παλαιστινιακή αντίσταση και του ακροατηρίου που χτίζει σταδιακά το διεθνές κίνημα που αγωνίζεται για απομόνωση του Ισραήλ. Όμως κρατάμε μικρό καλάθι για την εφαρμογή τέτοιων μέτρων από τις ξένες κυβερνήσεις απέναντι στο «μαντρόσκυλό» τους. Το κίνημα θα πρέπει να συνεχίσει να απαιτεί και να πιέζει. Διεθνώς και στην Ελλάδα, όπου η κυβέρνηση έχει βουλιάξει στον κατήφορο της συνεργασίας (και στρατιωτικής!) με το κράτος-τρομοκράτη, την ώρα που ακόμα και διεθνείς θεσμοί υποχρεώνονται να πάρουν αποστάσεις και να καλέσουν σε μέτρα.
Πίσω στη Γάζα, δύο δημοσιογράφοι έχουν δολοφονηθεί (ενώ περίπου 30-40 είναι ανάμεσα στους τραυματίες), σε μια νέα πρακτική που λέει ότι για να μην αναμεταδίδονται οι εικόνες που ντροπιάζουν το Ισραήλ, στοχοποιούνται αυτοί που τις αναμεταδίδουν. Οι σκόπιμοι τραυματισμοί είναι μια άλλη νέα «τάση»: Ανάμεσα στους χιλιάδες τραυματίες, πολλοί είναι αυτοί που έπεσαν θύματα στοχευμένων πυροβολισμών, με τον «ηθικότερο στρατό στον κόσμο» να επιχειρεί να σακατέψει διαδηλωτές. Μάταιο και αυτό. Στις διαδηλώσεις της Παρασκευής, πολλοί είναι αυτοί που αγνοούν τις ιατρικές συμβουλές κι επιστρέφουν: Με πατερίτσες, με καροτσάκια...
Στις 27 Απρίλη, οι σκηνές (γύρω από τις οποίες συγκεντρώνεται ο κύριος όγκος των διαδηλωτών, με τους πιο τολμηρούς να κινούνται προς το φράχτη) μεταφέρθηκαν λίγα μέτρα πιο κοντά στο φράχτη, ενώ για πρώτη φορά κάποιες ομάδες Παλαιστινίων έφτασαν αρκετά κοντά κατά τη διάρκεια της διαδήλωσης. Παρά τα φυλλάδια που ρίχνει ο ισραηλινός στρατός για να προειδοποιήσει-τρομοκρατήσει, ο λαός της Γάζας δείχνει αποφασισμένος να συνεχίσει την Πορεία της Επιστροφής.
Οι κινητοποιήσεις σίγουρα θα συνεχιστούν ως τις 15 Μάη, την επέτειο της Νάκμπα (της «καταστροφής» του 1948, όταν εκατοντάδες χιλιάδες Παλαιστίνιοι ξεριζώθηκαν βίαια από τη γη τους), όπου αναμένεται μια δραματική κορύφωση. Αλλά όπως φαίνεται, υπάρχει διάθεση για ακόμα μεγαλύτερη συνέχεια. Ακολουθεί το Ραμαζάνι και η ηγεσία της Χαμάς δήλωσε την πρόθεση να συνεχιστούν οι διαδηλώσεις και στη διάρκειά του. Αλλά δεν είναι απλά οι διάφοροι συμβολισμοί ή σχεδιασμοί των παλαιστινιακών ηγεσιών αυτά που μπορούν να τροφοδοτήσουν τη συνέχεια. Είναι και η πραγματικότητα στη Γάζα, που έχει γίνει ανυπόφορη. Είναι χιλιάδες και χιλιάδες αυτοί που δεν έχουν τίποτα απολύτως να χάσουν. Ανάμεσά τους πολλοί που δεν έχουν να χάσουν ούτε καν τις ζωές τους. Στη Γάζα οι τραυματίες και οι ασθενείς απλώς αργοπεθαίνουν. Όσο κι αν αρέσει στο Ισραήλ ή στις ΗΠΑ να μιλάνε για τους «υποκινητές της Χαμάς», δεν είναι αυτή η αιτία που υπάρχουν τόσοι άνθρωποι πρόθυμοι να βαδίσουν ενάντια σε σφαίρες και να μην υποχωρούν καν, όταν αρχίζουν οι πυροβολισμοί...
Η Μεγάλη Πορεία της Επιστροφής θα συνεχιστεί. Και θα είναι, στις εβδομάδες που έρχονται, μια διαρκής υπενθύμιση των εγκλημάτων του κράτους του Ισραήλ και της θέλησης των Παλαιστινίων να συνεχίσουν να αντιστέκονται. Εβδομήντα χρόνια τώρα, δεν υπάρχει ειρήνη χωρίς δικαιοσύνη!
*Αναδημοσίευση από την Εργατική Αριστερά
