Η Μεγάλη Πορεία της Επιστροφής

Η Με­γά­λη Πο­ρεία της Επι­στρο­φής συ­νε­χί­ζε­ται στον φρά­χτη που χω­ρί­ζει τη Γάζα από τα εδάφη του Ισ­ρα­ήλ, με στόχο να υπεν­θυ­μί­ζει τη δρα­μα­τι­κή κα­τά­στα­ση των πο­λιορ­κη­μέ­νων κα­τοί­κων της «με­γα­λύ­τε­ρης υπαί­θριας φυ­λα­κής του πλα­νή­τη», αλλά και το δι­καί­ω­μα των Πα­λαι­στί­νιων προ­σφύ­γων για την επι­στρο­φή στις εστί­ες τους.

Οι κι­νη­το­ποι­ή­σεις ξε­κί­νη­σαν στις 30 Μάρτη, τη «Μέρα της Γης». Είναι η επέ­τειος μιας εξέ­γερ­σης Πα­λαι­στί­νιων πο­λι­τών του Ισ­ρα­ήλ το 1976, ενά­ντια σε μα­ζι­κές κα­τα­σχέ­σεις γης από το κρά­τος του Ισ­ρα­ήλ, με απο­τέ­λε­σμα 6 νε­κρούς και υπερ­πολ­λα­πλά­σιους τραυ­μα­τί­ες και συλ­λη­φθέ­ντες. Η ιστο­ρία της ημέ­ρας απο­τε­λεί σύμ­βο­λο της ενό­τη­τας των Πα­λαι­στι­νί­ων όπου κι αν βρί­σκο­νται, της πάλης στα εδάφη όλη της ιστο­ρι­κής Πα­λαι­στί­νης (από τον Πο­τα­μό ως τη Θά­λασ­σα) και του δι­καιώ­μα­τος των προ­σφύ­γων στην επι­στρο­φή. 

Εκεί­νη τη «Μα­τω­μέ­νη Πα­ρα­σκευή», δε­κά­δες ελεύ­θε­ροι σκο­πευ­τές άνοι­ξαν πυρ κατά των Πα­λαι­στί­νιων δια­δη­λω­τών, ενώ μη-επαν­δρω­μέ­να αε­ρο­σκά­φη έρι­χναν μα­ζι­κά δα­κρυ­γό­να. Υπήρ­ξαν 15 νε­κροί και σχε­δόν 1.500 τραυ­μα­τί­ες (ανά­με­σά τους 150 παι­διά).

Παρ’ όλα αυτά, η Με­γά­λη Πο­ρεία της Επι­στρο­φής δεν στα­μά­τη­σε. Κοντά στη «νεκρή ζώνη» που έχει επι­βά­λει το Ισ­ρα­ήλ, μια στρα­τιω­τι­κο­ποι­η­μέ­νη «ζώνη ασφα­λεί­ας» που όχι μόνο επι­τε­λεί ση­μα­ντι­κό ρόλο στη βάρ­βα­ρη πο­λιορ­κία της Λω­ρί­δας της Γάζας, αλλά κα­τα­λαμ­βά­νει και το 30% της καλ­λιερ­γή­σι­μης γης της πε­ριο­χής, έχουν στη­θεί δε­κά­δες σκη­νές –μία για κάθε πα­λαι­στι­νια­κό οι­κι­σμό που κα­τα­στρά­φη­κε το 1948.

Κάθε Πα­ρα­σκευή, χι­λιά­δες Πα­λαι­στί­νιοι επι­χει­ρούν και πάλι να προ­σεγ­γί­σουν το φρά­χτη. Παι­διά με αυ­το­σχέ­διες «πα­νο­πλί­ες», νε­ο­λαί­οι που πε­τούν πέ­τρες, γυ­ναί­κες που βα­δί­ζουν στην πρώτη γραμ­μή, φλε­γό­με­να λά­στι­χα για να λει­τουρ­γεί ο μαύ­ρος κα­πνός ως «ασπί­δα». Και απέ­να­ντι, ελεύ­θε­ροι σκο­πευ­τές που χρη­σι­μο­ποιούν ασύ­στο­λα πραγ­μα­τι­κά πυρά, βροχή δα­κρυ­γό­νων και απάν­θρω­ποι πα­νη­γυ­ρι­σμοί στρα­τιω­τών ή ακρο­δε­ξιών εποί­κων. 

Μετά από 5 εβδο­μά­δες ανυ­πο­χώ­ρη­των κι­νη­το­ποι­ή­σε­ων, οι Πα­λαι­στί­νιοι με­τρούν 45 νε­κρούς και πάνω από 6.000 τραυ­μα­τί­ες.  

Οι κα­ταγ­γε­λί­ες από τον ΟΗΕ πυ­κνώ­νουν. Για σκό­πι­μη πρό­κλη­ση «μέ­γι­στης βλά­βης» από τη μεριά του Ισ­ραη­λι­νού στρα­τού, για συ­νει­δη­τές δο­λο­φο­νί­ες δια­δη­λω­τών που δεν απο­τε­λούν άμεση απει­λή, για πρά­ξεις που ισο­δυ­να­μούν με πα­ρα­βί­α­ση της Συν­θή­κης της Γε­νεύ­ης και εγκλή­μα­τα πο­λέ­μου. Αλλά η (δια­χρο­νι­κή) ατι­μω­ρη­σία συ­νε­χί­ζε­ται, με τις πλά­τες των ιμπε­ρια­λι­στι­κών δυ­νά­με­ων της Δύσης. Μετά την τε­λευ­ταία αι­μα­το­χυ­σία (μία ακόμα), ο ΟΗΕ πήγε ένα βήμα πα­ρα­πέ­ρα από τις φρα­στι­κές κα­τα­δί­κες, ζη­τώ­ντας εμπάρ­γκο στην πώ­λη­ση όπλων στο Ισ­ρα­ήλ. Είναι κα­λο­δε­χού­με­νο νέο –με την έν­νοια της πί­ε­σης που ασκεί η πα­λαι­στι­νια­κή αντί­στα­ση και του ακρο­α­τη­ρί­ου που χτί­ζει στα­δια­κά το διε­θνές κί­νη­μα που αγω­νί­ζε­ται για απο­μό­νω­ση του Ισ­ρα­ήλ. Όμως κρα­τά­με μικρό κα­λά­θι για την εφαρ­μο­γή τέ­τοιων μέ­τρων από τις ξένες κυ­βερ­νή­σεις απέ­να­ντι στο «μα­ντρό­σκυ­λό» τους. Το κί­νη­μα θα πρέ­πει να συ­νε­χί­σει να απαι­τεί και να πιέ­ζει. Διε­θνώς και στην Ελ­λά­δα, όπου η κυ­βέρ­νη­ση έχει βου­λιά­ξει στον κα­τή­φο­ρο της συ­νερ­γα­σί­ας (και στρα­τιω­τι­κής!) με το κρά­τος-τρο­μο­κρά­τη, την ώρα που ακόμα και διε­θνείς θε­σμοί υπο­χρε­ώ­νο­νται να πά­ρουν απο­στά­σεις και να κα­λέ­σουν σε μέτρα. 

Πίσω στη Γάζα, δύο δη­μο­σιο­γρά­φοι έχουν δο­λο­φο­νη­θεί (ενώ πε­ρί­που 30-40 είναι ανά­με­σα στους τραυ­μα­τί­ες), σε μια νέα πρα­κτι­κή που λέει ότι για να μην ανα­με­τα­δί­δο­νται οι ει­κό­νες που ντρο­πιά­ζουν το Ισ­ρα­ήλ, στο­χο­ποιού­νται αυτοί που τις ανα­με­τα­δί­δουν. Οι σκό­πι­μοι τραυ­μα­τι­σμοί είναι μια άλλη νέα «τάση»: Ανά­με­σα στους χι­λιά­δες τραυ­μα­τί­ες, πολ­λοί είναι αυτοί που έπε­σαν θύ­μα­τα στο­χευ­μέ­νων πυ­ρο­βο­λι­σμών, με τον «ηθι­κό­τε­ρο στρα­τό στον κόσμο» να επι­χει­ρεί να σα­κα­τέ­ψει δια­δη­λω­τές. Μά­ταιο και αυτό. Στις δια­δη­λώ­σεις της Πα­ρα­σκευ­ής, πολ­λοί είναι αυτοί που αγνο­ούν τις ια­τρι­κές συμ­βου­λές κι επι­στρέ­φουν: Με πα­τε­ρί­τσες, με κα­ρο­τσά­κια...

Στις 27 Απρί­λη, οι σκη­νές (γύρω από τις οποί­ες συ­γκε­ντρώ­νε­ται ο κύ­ριος όγκος των δια­δη­λω­τών, με τους πιο τολ­μη­ρούς να κι­νού­νται προς το φρά­χτη) με­τα­φέρ­θη­καν λίγα μέτρα πιο κοντά στο φρά­χτη, ενώ για πρώτη φορά κά­ποιες ομά­δες Πα­λαι­στι­νί­ων έφτα­σαν αρ­κε­τά κοντά κατά τη διάρ­κεια της δια­δή­λω­σης. Παρά τα φυλ­λά­δια που ρί­χνει ο ισ­ραη­λι­νός στρα­τός για να προει­δο­ποι­ή­σει-τρο­μο­κρα­τή­σει, ο λαός της Γάζας δεί­χνει απο­φα­σι­σμέ­νος να συ­νε­χί­σει την Πο­ρεία της Επι­στρο­φής. 

Οι κι­νη­το­ποι­ή­σεις σί­γου­ρα θα συ­νε­χι­στούν ως τις 15 Μάη, την επέ­τειο της Νάκ­μπα (της «κα­τα­στρο­φής» του 1948, όταν εκα­το­ντά­δες χι­λιά­δες Πα­λαι­στί­νιοι ξε­ρι­ζώ­θη­καν βίαια από τη γη τους), όπου ανα­μέ­νε­ται μια δρα­μα­τι­κή κο­ρύ­φω­ση. Αλλά όπως φαί­νε­ται, υπάρ­χει διά­θε­ση για ακόμα με­γα­λύ­τε­ρη συ­νέ­χεια. Ακο­λου­θεί το Ρα­μα­ζά­νι και η ηγε­σία της Χαμάς δή­λω­σε την πρό­θε­ση να συ­νε­χι­στούν οι δια­δη­λώ­σεις και στη διάρ­κειά του. Αλλά δεν είναι απλά οι διά­φο­ροι συμ­βο­λι­σμοί ή σχε­δια­σμοί των πα­λαι­στι­νια­κών ηγε­σιών αυτά που μπο­ρούν να τρο­φο­δο­τή­σουν τη συ­νέ­χεια. Είναι και η πραγ­μα­τι­κό­τη­τα στη Γάζα, που έχει γίνει ανυ­πό­φο­ρη. Είναι χι­λιά­δες και χι­λιά­δες αυτοί που δεν έχουν τί­πο­τα απο­λύ­τως να χά­σουν. Ανά­με­σά τους πολ­λοί που δεν έχουν να χά­σουν ούτε καν τις ζωές τους. Στη Γάζα οι τραυ­μα­τί­ες και οι ασθε­νείς απλώς αρ­γο­πε­θαί­νουν. Όσο κι αν αρέ­σει στο Ισ­ρα­ήλ ή στις ΗΠΑ να μι­λά­νε για τους «υπο­κι­νη­τές της Χαμάς», δεν είναι αυτή η αιτία που υπάρ­χουν τόσοι άν­θρω­ποι πρό­θυ­μοι να βα­δί­σουν ενά­ντια σε σφαί­ρες και να μην υπο­χω­ρούν καν, όταν αρ­χί­ζουν οι πυ­ρο­βο­λι­σμοί...

Η Με­γά­λη Πο­ρεία της Επι­στρο­φής θα συ­νε­χι­στεί. Και θα είναι, στις εβδο­μά­δες που έρ­χο­νται, μια διαρ­κής υπεν­θύ­μι­ση των εγκλη­μά­των του κρά­τους του Ισ­ρα­ήλ και της θέ­λη­σης των Πα­λαι­στι­νί­ων να συ­νε­χί­σουν να αντι­στέ­κο­νται. Εβδο­μή­ντα χρό­νια τώρα, δεν υπάρ­χει ει­ρή­νη χωρίς δι­καιο­σύ­νη!

*Ανα­δη­μο­σί­ευ­ση από την Ερ­γα­τι­κή Αρι­στε­ρά