Το γυναικείο κίνημα στις ΗΠΑ σε σημείο καμπής

Οι Πο­ρεί­ες Γυ­ναι­κών στις ΗΠΑ στις 21 Γε­νά­ρη συ­γκέ­ντρω­σαν δε­κά­δες χι­λιά­δες γυ­ναί­κες. Ωστό­σο, ένα κί­νη­μα που ξε­κί­νη­σε με τη με­γα­λύ­τε­ρη μο­νο­ή­με­ρη κι­νη­το­ποί­η­ση στην αμε­ρι­κα­νι­κή ιστο­ρία (μετά την ορ­κω­μο­σία Τραμπ), που έκτο­τε με­τρά­ει πολλά βή­μα­τα και μάχες, ενώ αντι­με­τω­πί­ζει νέες επι­θέ­σεις (και νο­μο­θε­τι­κές σε μια σειρά Πο­λι­τεί­ες), θα πε­ρί­με­νε κα­νείς να βρί­σκε­ται σε πολύ ανώ­τε­ρο επί­πε­δο. Αντί­θε­τα η φε­τι­νή κι­νη­το­ποί­η­ση συ­μπύ­κνω­σε μια σειρά από πο­λι­τι­κά ζη­τή­μα­τα.

Στο επί­κε­ντρο βρέ­θη­κε μια επί­θε­ση για αντι­ση­μι­τι­σμό. Αφορ­μή ήταν ένα βί­ντεο που «απο­κά­λυ­πτε» ότι η Τα­μί­κα Μά­λο­ρι (από τα ηγε­τι­κά στε­λέ­χη της Πο­ρεί­ας Γυ­ναι­κών) είχε πα­ρε­βρε­θεί σε μια εκ­δή­λω­ση του Έθνους του Ισλάμ, όπου ο Λουίς Φα­ρα­κάν είχε κάνει αντι­ση­μι­τι­κά και αντιο­μο­φο­βι­κά σχό­λια. Οι αντι­δρα­στι­κές από­ψεις του Φά­ρα­καν είναι γνω­στές και δεν έχουν καμιά θέση στην Αρι­στε­ρά. 

Ωστό­σο η ίδια η Μά­λο­ρι έχει κα­τα­δι­κά­σει αυτές τις από­ψεις κι έχει δη­λώ­σει ότι είναι ενά­ντια σε κάθε μορφή κα­τα­πί­ε­σης. Αυτό που δεν αρ­νεί­ται είναι οι δε­σμοί της με το Έθνος του Ισλάμ, όπως και πολ­λοί-ες άλ­λοι-ες μαύ­ροι-ες, εξαι­τί­ας της δου­λειάς που κάνει στις ρη­μαγ­μέ­νες κι εγκα­τα­λε­λειμ­μέ­νες κοι­νό­τη­τές τους. Η ίδια απέ­κτη­σε σχέ­σεις με το Έθνος του Ισλάμ ως έφηβη, όταν η ορ­γά­νω­ση τη στή­ρι­ξε μετά τη δο­λο­φο­νία του πα­τέ­ρα του παι­διού της. 

Το Έθνος του Ισλάμ δεν έχει καμιά σχέση με την Πο­ρεία Γυ­ναι­κών. Στο «πλαί­σιό» τους, οι γυ­ναί­κες πο­ρεί­ες στέ­κο­νται ενά­ντια στον αντι­ση­μι­τι­σμό, ενώ προ­φα­νώς ο Φά­ρα­καν και η ορ­γά­νω­σή του λόγω των συ­ντη­ρη­τι­κών από­ψε­ών τους δεν θα συμ­με­τεί­χαν ποτέ σε ένα τέ­τοιο γυ­ναι­κείο κί­νη­μα. 

Ωστό­σο ξε­δι­πλώ­θη­κε μια ολό­κλη­ρη κα­μπά­νια, που η Ρό­ζα­λιντ Πε­τσέ­σκι πε­ριέ­γρα­ψε ως «κα­κό­βου­λη αλυ­σί­δα ενο­χής δια της συ­σχέ­τι­σης. Η Τα­μί­κα είναι ένοχη, γιατί δεν κα­τα­δι­κά­ζει τον Φά­ρα­καν. Η Λίντα Σαρ­σούρ είναι ένοχη, γιατί δεν κα­τα­δι­κά­ζει την Τα­μί­κα. Και η Πο­ρεία Γυ­ναι­κών είναι ένοχη, γιατί δεν κα­τα­δι­κά­ζει τη Σαρ­σούρ». 

Δεν είναι τυ­χαίο ότι τις πε­ρισ­σό­τε­ρες επι­θέ­σεις δέ­χτη­κε τε­λι­κά η Σαρ­σούρ. Είναι Πα­λαι­στί­νια, μου­σουλ­μά­να, υπέρ­μα­χος του BDS που έχει δε­χτεί πολ­λές ισλα­μο­φο­βι­κές και ρα­τσι­στι­κές απει­λές από την ακρο­δε­ξιά κι από δε­ξιές σιω­νι­στι­κές ορ­γα­νώ­σεις. Η Σαρ­σούρ έχει συ­γκε­ντρώ­σει χι­λιά­δες δο­λά­ρια για την απο­κα­τά­στα­ση εβραϊ­κών κοι­μη­τη­ρί­ων και συ­να­γω­γών, που έχουν βαν­δα­λι­στεί από ακρο­δε­ξιούς, ή για την κη­δεία των θυ­μά­των της επί­θε­σης στη Συ­να­γω­γή Tree of  Life, που δέ­χτη­κε επί­θε­ση από ακρο­δε­ξιούς τρο­μο­κρά­τες που δεν συ­χώ­ρη­σαν στους Εβραί­ους της συ­να­γω­γής ότι στη­ρί­ζουν Άρα­βες και μου­σουλ­μά­νους πρό­σφυ­γες. 

Αυτά δεί­χνουν την πραγ­μα­τι­κή πο­λι­τι­κή στό­χευ­ση πίσω από την πολύ σο­βα­ρή κα­ταγ­γε­λία για αντι­ση­μι­τι­σμό. Την κα­τη­γο­ρία ανα­κι­νούν οι πλέον συ­ντη­ρη­τι­κές πο­λι­τι­κές δυ­νά­μεις (αλλά και η πιο με­τριο­πα­θής πτέ­ρυ­γα της Πο­ρεί­ας Γυ­ναι­κών που ενο­χλεί­ται από την «πο­λι­τι­κο­ποί­η­ση» του γυ­ναι­κεί­ου κι­νή­μα­τος). Η ηγε­σία της Πο­ρεί­ας Γυ­ναι­κών είχε δε­χτεί στην αρ­χι­κή της φάση επι­κρί­σεις ως «υπερ­βο­λι­κά λευκή». Τότε εντά­χθη­καν στις γραμ­μές της η Τα­μί­κα Μά­λο­ρι, η Λίντα Σαρ­σούρ και η Κάρ­μεν Πέρεζ, όλες τους με πα­ρελ­θόν αγώ­νων σε το­πι­κές κοι­νω­νί­ες, που επι­χεί­ρη­σαν να διευ­ρύ­νουν την Πο­ρεία Γυ­ναι­κών. 

Προ­έ­κυ­ψαν και άλλα πο­λι­τι­κά ζη­τή­μα­τα φέτος, με τον «φι­λε­λε­λευ­θε­ρι­σμό» του Δη­μο­κρα­τι­κού Κόμ­μα­τος να βρί­σκε­ται στον πυ­ρή­να των προ­βλη­μά­των. Έμπει­ρές συ­ντρό­φισ­σες, σε σειρά άρ­θρων, εξη­γούν ωστό­σο ότι αυτό που πα­ρό­ξυ­νε τα προ­βλή­μα­τα είναι η ορ­γα­νω­τι­κή δομή της Πο­ρεί­ας Γυ­ναι­κών. Η Κι­γιάν­γκα Για­μά­τα-Τέι­λορ ονό­μα­σε το σχε­τι­κό της άρθρο «η με­τα­τρο­πή των δια­δη­λώ­σε­ων σε κί­νη­μα δεν θα ήταν ποτέ εύ­κο­λη υπό­θε­ση». Κι εξη­γεί, όπως και άλλες συ­ντρό­φισ­σες, ότι οι πο­λι­τι­κές δια­φω­νί­ες είναι θε­μι­τές και κα­λο­δε­χού­με­νες σε ένα μα­ζι­κό κί­νη­μα, αλλά ο τρό­πος να επι­λύ­ο­νται χωρίς τα εκ­φυ­λι­στι­κά φαι­νό­με­να κρί­σης που πα­ρου­σιά­στη­καν φέτος, είναι αυτό το κί­νη­μα να συ­γκρο­τη­θεί ως τέ­τοιο. 

Οι Πο­ρεί­ες Γυ­ναι­κών απέ­κτη­σαν δομή ΜΚΟ, που ιε­ραρ­χούν τον επαγ­γελ­μα­τι­κό μη­χα­νι­σμό, τη μι­ντια­κή στρα­τη­γι­κή και τη σχε­τι­κή ιε­ραρ­χία πάνω από τη δου­λειά ορ­γά­νω­σης στη βάση για την οι­κο­δό­μη­ση κι­νή­μα­τος. Μια «διοί­κη­ση» παίρ­νει όλες τις απο­φά­σεις για την κα­τα­νο­μή των πόρων, το πο­λι­τι­κό μή­νυ­μα των πο­ρειών κ.ο.κ. Οι χι­λιά­δες και χι­λιά­δες γυ­ναί­κες που κι­νη­το­ποιού­νται στις δια­δη­λώ­σεις αντι­με­τω­πί­ζο­νται ως «πε­ζι­κό», που δεν έχουν τους δι­κούς τους χώ­ρους να συ­ζη­τή­σουν, να ανταλ­λά­ξουν εμπει­ρί­ες και από­ψεις και να συ­να­πο­φα­σί­σουν για όλα αυτά τα ζη­τή­μα­τα. Κάπως έτσι όλες οι σχε­τι­κές δια­μά­χες που ξέ­σπα­σαν, έχουν πάρει χα­ρα­κτή­ρα προ­σω­πι­κών αντε­γκλή­σε­ων με­τα­ξύ προ­σω­πι­κο­τή­των, με τη με­γά­λη πλειο­ψη­φία να πα­ρα­κο­λου­θεί αμή­χα­να. 

Η από­στα­ση ανά­με­σα στην κα­τά­στα­ση των «επί­ση­μων» ορ­γα­νώ­σε­ων φέτος και τις δια­θέ­σεις πολ­λών γυ­ναι­κών είναι εντυ­πω­σια­κή. Γιατί η άσχη­μη ει­κό­να δεν μπο­ρεί να κρύ­ψει τη δια­θε­σι­μό­τη­τα και τη μα­χη­τι­κό­τη­τα που έδει­ξαν οι γυ­ναί­κες στις ΗΠΑ τα τε­λευ­ταία χρό­νια. Σε πραγ­μα­τι­κούς αγώ­νες γύρω από σο­βα­ρές μάχες. Το MeToo είναι το πλέον διά­ση­μο, καθώς έδωσε «φωνή» στα θύ­μα­τα των σε­ξουα­λι­κών επι­θέ­σε­ων. Αλλά υπήρ­ξαν κι άλλες εξε­λί­ξεις. Το Νο­έμ­βρη, έγινε απερ­γία 50.000 ερ­γα­ζο­μέ­νων στην Google, σε 50 πό­λεις σε όλο τον κόσμο, για να κα­ταγ­γεί­λουν το το­ξι­κό πε­ρι­βάλ­λον για τις ερ­γα­ζό­με­νες στην εται­ρία και να το συν­δέ­σουν με τον ρα­τσι­σμό και τους ανε­παρ­κείς μι­σθούς γε­νι­κά στην εται­ρία. Λίγο πριν, οι ερ­γα­ζό­με­νες στα Μα­κΝτό­ναλντς ορ­γά­νω­σαν την πρώτη πα­νε­θνι­κή απερ­γία για το ζή­τη­μα της σε­ξουα­λι­κής πα­ρε­νό­χλη­σης σε ώρα ερ­γα­σί­ας στην ιστο­ρία. Στο Σιάτλ, το Μά­ντι­σον, τη Μι­νε­ά­πο­λη, συ­γκρο­τή­θη­καν ομά­δες Υπε­ρά­σπι­σης Κλι­νι­κών που έδω­σαν μάχες ενά­ντια στους φα­να­τι­κούς εχθρούς των εκτρώ­σε­ων, όποτε αυτοί κι­νη­το­ποι­ή­θη­καν για να κλεί­σουν κλι­νι­κές εκτρώ­σε­ων. Οι κι­νη­το­ποι­ή­σεις ενά­ντια στον ορι­σμό του Κά­βα­νο στο Ανώ­τα­το Δι­κα­στή­ριο, μετά την κα­ταγ­γε­λία της Κρί­στιν Φορντ για σε­ξουα­λι­κή επί­θε­ση, ορ­γα­νώ­θη­καν σε με­γά­λο βαθμό «από τα κάτω» σε πολ­λές πό­λεις. 

Πάνω σε αυτές τις εμπει­ρί­ες επι­χει­ρούν να πα­τή­σουν αρι­στε­ρές φε­μι­νί­στριες που ερ­γά­στη­καν για τις φε­τι­νές Πο­ρεί­ες Γυ­ναι­κών. Σε κά­ποιες πό­λεις ορ­γα­νώ­νουν δια­κρι­τά μπλοκ και αι­τή­μα­τα που θα ενι­σχύ­σουν το κί­νη­μα. Αλλού ορ­γα­νώ­νουν φό­ρουμ και συ­ζη­τή­σεις για τον αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κό φε­μι­νι­σμό, που θα επι­χει­ρή­σει να ανοί­ξει τη συ­ζή­τη­ση. Αλλού ετοι­μά­ζο­νται δη­μό­σιες συ­νε­λεύ­σεις ενόψη της 8 Μάρτη. Με εμ­βλη­μα­τι­κό το κεί­με­νο που καλεί για έναν «Φε­μι­νι­σμό του 99%» για να δώ­σουν έμ­φα­ση στα αι­τή­μα­τα των ερ­γα­τριών, των ΛΟ­ΑΤ­ΚΙΑ κοι­νο­τή­των, των μη-λευ­κών γυ­ναι­κών. 

«Η χρο­νιά που πέ­ρα­σε, επι­βε­βαί­ω­σε ότι ο επι­χει­ρη­μα­τι­κός φε­μι­νι­σμός, που φο­βά­ται να αμ­φι­σβη­τή­σει τα προ­βλή­μα­τα του κα­πι­τα­λι­σμού, δεν έχει λύση στην κρίση που αντι­με­τω­πί­ζουν πα­γκό­σμια οι γυ­ναί­κες και τα ΛΟ­ΑΤ­ΚΙΑ άτομα. 

Ει­δι­κά στις ΗΠΑ, η αυ­ξα­νό­με­νη ει­σο­δη­μα­τι­κά και φυ­λε­τι­κή ανι­σό­τη­τα, η ανα­δυό­με­νη ισλα­μο­φο­βία κι ο αντι­ση­μι­τι­σμός, οι νέες επι­θέ­σεις στα ανα­πα­ρα­γω­γι­κά δι­καιώ­μα­τα και στα συν­δι­κά­τα απο­κα­λύ­πτουν τον γκρο­τέ­σκο χα­ρα­κτή­ρα του φε­μι­νι­σμού της Χί­λα­ρι Κλί­ντον και της Σέριλ Σάντ­μπεργκ. Ο φε­μι­νι­σμός τους ισχυ­ρί­ζε­ται ότι αντι­μά­χε­ται τις μι­σθο­λο­γι­κές δια­φο­ρές, αλλά υπε­ρα­σπί­ζε­ται το σύ­στη­μα που δη­μιουρ­γεί χα­μη­λούς μι­σθούς. Ένας φε­μι­νι­σμός του 99% οφεί­λει να κερ­δί­ζει την ίση αμοι­βή, αλλά επί­σης και το επί­πε­δο μι­σθών που απαι­τούν τα συν­δι­κά­τα για όλους-ες. Πρέ­πει να υπε­ρα­σπί­σου­με και να διευ­ρύ­νου­με την πρό­σβα­ση στις εκτρώ­σεις, αλλά με έναν πλήρη τρόπο τον οποίο μπο­ρεί να πα­ρέ­χει μόνο η κα­θο­λι­κή υγειο­νο­μι­κή πε­ρί­θαλ­ψη. Για εμάς, ανα­πα­ρα­γω­γι­κή δι­καιο­σύ­νη δεν ση­μαί­νει απλώς το δι­καί­ω­μα στην ελεύ­θε­ρη έκτρω­ση, αλλά και την πρό­σβα­ση σε δη­μό­σιους πό­ρους που θα επι­τρέ­πουν να με­γα­λώ­νου­με τα παι­διά μας χωρίς το φόβο φυ­λά­κι­σης, απέ­λα­σης ή βίας. 

Απαι­τού­με να ανα­τρα­πούν οι προ­τε­ραιό­τη­τες του συ­στή­μα­τος στην κερ­δο­φο­ρία και να στρα­φούν στις επεν­δύ­σεις στην παι­δι­κή φρο­ντί­δα και στη δη­μό­σια υγεία για όλους-ες, στην οι­κο­νο­μι­κά προ­σβά­σι­μη κα­τοι­κία και σε ένα πλή­ρως χρη­μα­το­δο­τού­με­νο εκ­παι­δευ­τι­κό σύ­στη­μα…

Γνω­ρί­ζου­με ότι η βία του συ­στή­μα­τος δεν πε­ριο­ρί­ζε­ται μέσα στα εθνι­κά σύ­νο­ρα, αλλά συν­δέ­ε­ται με τον αμε­ρι­κα­νι­κό μι­λι­τα­ρι­σμό στο εξω­τε­ρι­κό. Γι’ αυτό και ο φε­μι­νι­σμός μας στη­ρί­ζε­ται στην αλ­λη­λεγ­γύη με εκεί­νες-ους που κρα­τού­νται σε κελιά και κέ­ντρα κρά­τη­σης μέσα στη χώρα, όπως και με εκεί­νες-ους που αντι­με­τω­πί­ζουν τις βάρ­βα­ρες συ­νέ­πειες της δρά­σης του αμε­ρι­κα­νι­κού ιμπε­ρια­λι­σμού από την Κε­ντρι­κή Αμε­ρι­κή ως την Πα­λαι­στί­νη.»

Οι συ­ντρό­φισ­σες και οι συλ­λο­γι­κό­τη­τες που υπο­γρά­φουν αυτό το κά­λε­σμα επι­χει­ρούν να χτί­σουν μια άλλη πο­λι­τι­κή απά­ντη­ση στα προ­βλή­μα­τα που δη­μιουρ­γεί ο «επί­ση­μος» φε­μι­νι­σμός του φι­λε­λευ­θε­ρι­σμού και του Δη­μο­κρα­τι­κού Κόμ­μα­τος. Αλλά κα­ταν­νο­ούν ότι, για να χτι­στεί αυτή η απά­ντη­ση, θα πρέ­πει να απευ­θυν­θούν σε όλες εκεί­νες τις γυ­ναί­κες που συμ­με­τέ­χουν στις Πο­ρεί­ες Γυ­ναι­κών, που έδω­σαν τους αγώ­νες που πε­ρι­γρά­ψα­με πα­ρα­πά­νω. 

(στη­ριγ­μέ­νο σε άρθρα των Jen Roesch και Elizabeth Schulte στο socialistworker.org, οπου υπάρ­χει και το πλή­ρες κεί­με­νο για τον «Φε­μι­νι­σμό του 99%»)

*Ανα­δη­μο­σί­ευ­ση από την Ερ­γα­τι­κή Αρι­στε­ρά