8 Μάρτη: Διεκδικούμε τα δικαιώματά μας - αγωνιζόμαστε για τις ζωές μας

Της Κατερίνας Καλλέργη

Στην Ελλάδα, φέτος είναι η πρώτη χρονιά που η 8η Μάρτη αποκτά απεργιακό χαρακτήρα. Η απόφαση της ΑΔΕΔΥ για στάση εργασίας και απεργιακή διαδήλωση στην Κλαυθμώνος, είναι ένα σημαντικό βήμα σε αυτήν την κατεύθυνση. Την ίδια στιγμή όμως, το στοίχημα είναι πόσες γυναίκες -εργαζόμενες, άνεργες, φοιτήτριες, μαθήτριες- θα απεργήσουν και θα βρεθούν στο δρόμο.

Η καμπάνια της Συνέλευσης 8ης Μάρτη

Σε αυτή τη κατεύθυνση, δημιουργήθηκε η Συνέλευση της 8ης Μάρτη, με στόχο την συλλογική διοργάνωση των δράσεων στις 8 Μάρτη αλλά και τη δημιουργία διόδων επικοινωνίας με τις καθημερινές γυναίκες. Να ανοίξει το γυναικείο ζήτημα σε χώρους εργασίας, στις γειτονιές, στα σχολεία και στις σχολές. Για αυτό το λόγο, μια από τις προτεραιότητες της συνέλευσης ήταν να βρεθεί σε αυτούς τους χώρους, να κάνει εξωστρεφείς δράσεις και να σπάσει την εσωστρέφεια που για χρόνια χαρακτήριζε το φεμινιστικό κίνημα. Το διάστημα από την πρώτη συνάντηση της συνέλευσης έως τις 8 Μάρτη οργανώθηκαν τέσσερις βασικές δράσεις. Δύο κεντρικές εξορμήσεις στο Σύνταγμα και στην Ερμού και δύο δράσεις σε σχολές. Η εξόρμηση στην Ερμού και η εξόρμηση στο μετρό του Συντάγματος έδειξαν αυτό που είχε φανεί και στη μαζική διαδήλωση ενάντια στις γυναικοκτονίες: ότι το ενδιαφέρον για το ζήτημα της γυναικείας καταπίεσης και του σεξισμού αυξάνεται συνεχώς το τελευταίο διάστημα. Ειδικά στην εξόρμηση στο μετρό του Συντάγματος, που ήταν πιο μαζική και καλύτερα οργανωμένη –με πικέτες, ντουντούκα κλπ- ξεκινούσαν εύκολα και αβίαστα οι κουβέντες με τον κόσμο ενώ γενικά η ανταπόκριση ήταν πολύ θετική. Στις 5/3 και 6/3 έχουν προγραμματιστεί δράσεις στην Νομική και στην Ιατρική αντίστοιχα. Έχει γίνει ένα ανοιχτό κάλεσμα για τη δημιουργία των υλικών για τη διαδήλωση και για μαζικές εξορμήσεις σε αυτές τις σχολές για να προπαγανδιστούν οι δράσεις της 8 Μάρτη και να αναδειχτούν τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες στο Πανεπιστήμιο και τους ακαδημαϊκούς χώρους. Προβλήματα όπως η έλλειψη υποστηρικτικών δομών για κακοποιημένες γυναίκες ώστε να μπορούν να απευθυνθούν για βοήθεια εύκολα και με ασφάλεια, ο σεξισμός και οι μισογυνιστικές συμπεριφορές απέναντί τους, η υποτίμηση τους ως επιστήμονες, τα περιστατικά σεξουαλικής παρενόχλησης μέσα στους χώρους των Πανεπιστημίων αλλά και η διάλυση της δημόσιας και δωρεάν παιδείας που τις αναγκάζει είτε να παρατάνε τις σπουδές τους είτε να δουλεύουν για να πληρώνουν τα υψηλά δίδακτρα στα μεταπτυχιακά και διδακτορικά προγράμματα.

Συναφή προβλήματα αντιμετωπίζουν και οι μαθήτριες. Αυτά τα ζητήματα συζητήθηκαν και στην εκδήλωση των Μαθητών/τριων ενάντια στο σύστημα, στις 2 Μάρτη στην Κομμούνα. Εκεί άνοιξαν ζητήματα όπως η ανάγκη ύπαρξης πληροφόρησης για την αντισύλληψη μέσα στα σχολεία και δομών που θα στηρίζουν τις νεαρές γυναίκες και τις μαθήτριες. Εξίσου αναγκαία είναι και τα μαθήματα σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης κόντρα στην αμάθεια που θα ενημερώνουν τις μαθήτριες και τους μαθητές για την λειτουργία των σωμάτων τους, τη σεξουαλικότητα και το φύλο. Αυτά, ανάμεσα σε άλλα είναι και τα κεντρικά αιτήματα των μαθητριών για την φετινή 8 Μάρτη. Η αναγνώριση για την σημασία που έχει να ανοίξουν τέτοια ζητήματα μέσα στα σχολεία, αλλά και άλλα, όπως η έλλειψη ψυχολόγων και κοινωνικών λειτουργών, η αναπαραγωγή των έμφυλων προτύπων στα σχολικά βιβλία και οι σεξιστικές συμπεριφορές, οδήγησε στο να γίνουν εξορμήσεις στα σχολεία με υλικό που αγγίζει αυτά τα θέματα, αλλά και στην πρωτοβουλία μαθητ(ρι)ών και καθηγητ(ρι)ών να γίνουν συζητήσεις στα σχολεία την ημέρα της 8 Μάρτη.

Δήμοι και εργατικοί χώροι

Μια ακόμα ενδιαφέρουσα συζήτηση έγινε και στην Αγία Παρασκευή με πρωτοβουλία της δημοτικής παράταξης «Φυσάει Κόντρα». Σε αυτήν συμμετείχαν γυναίκες από όλο το φάσμα του φεμινιστικού κινήματος αναδεικνύοντας τις πολλαπλές πλευρές της γυναίκειας καταπίεσης. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον είχε στην συζήτηση η προσπάθεια να βρεθεί η ισορροπία ανάμεσα σε ένα «δικαιωματικό» φεμινισμό που υπεραναλώνεται σε ζητήματα βίας χωρίς να συζητά τα υπόλοιπα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες (απλήρωτη εργασία στο σπίτι, ανεργία, επισφάλεια στην εργασία κλπ) και σε έναν «συνδικαλιστικό» φεμινισμό που αναφέρεται μόνο στην γυναίκα-εργάτρια ξεχνώντας όλες τις άλλες ταυτότητες της. Το βασικό που προέκυψε από αυτήν την εκδήλωση ήταν το ενδιαφέρον του κόσμου –άλλη μία απόδειξη πως οι συζητήσεις για τη γυναικεία καταπίεση δεν αφορούν μόνο κάποιες πεισμένες φεμινίστριες.

Την ίδια στιγμή, είναι σημαντικό να ανοίξει το ζήτημα της γυναικείας καταπίεσης και στους εργασιακούς χώρους. Οι εργαζόμενες γυναίκες βιώνουν τη διπλή καταπίεση –στο σπίτι και στη δουλεία- ενώ είναι οι πρώτες που επηρεάστηκαν από την κρίση, τόσο στο ζήτημα της ανεργίας, της μείωσης των μισθών, αλλά και στη διάλυση του κοινωνικού κράτους που οδήγησε πολλές από αυτές να επωμιστούν ξανά το βάρος της φροντίδας των μικρών παιδιών και των ηλικιωμένων μετά το κλείσιμο ή την υποστελέχωση παιδικών σταθμών και ΚΑΠΗ, ενώ είναι αυτές που κινδυνεύουν με απόλυση σε περίπτωση εγκυμοσύνης. Για αυτούς τους λόγους, πολλά σωματεία και σύλλογοι εργαζομένων πήραν αποφάσεις να στηρίξουν τη στάση εργασίας που έχει προκηρύξει η ΑΔΕΔΥ, να συμμετέχουν στην πρωινή κινητοποίηση και να πραγματοποιήσουν εκδηλώσεις με αυτό το θέμα, όπως η ΠΟΓΕΔΥ, το σωματείο εργαζομένων στο Υπουργείο Οικονομικών, ο σύλλογος εκπαιδευτικών ΠΕ «Η Αθηνά» και άλλα. Ιδιαίτερη σημασία είχαν και οι παρεμβάσεις που έγιναν και έχουν προγραμματιστεί να γίνουν σε ποικίλους εργατικούς χώρους –στα νοσοκομεία, τα γκαράζ των δήμων και τις δημόσιες υπηρεσίες.

Διαδηλώνουμε και στη Θεσσαλονίκη

Της Ιωάννας Γαϊτάνη

Η αύξηση των γυναικοκτονιών, των σεξουαλικών παρενοχλήσεων στους χώρους εργασίας και τις σχολές το τελευταίο διάστημα, η φτώχεια που εξαπλώνεται και η υποβάθμιση του κράτους πρόνοιας δυσκολεύουν την καθημερινότητά μας. Ο θυμός μας μεγαλώνει, όσο καταλαβαίνουμε ότι αυτή η κατάσταση θα χειροτερεύει από τις συνεχιζόμενες πολιτικές λιτότητας. Και μεγαλώνει περισσότερο, όταν αρχίζουν να αμφισβητούνται κατακτήσεις 50 χρόνων. Όλο και περισσότερο αναδεικνύεται η υπογεννητικότητα και η ακροδεξιά αρχίζει να αμφισβητεί το δικαίωμα στην ελεύθερη και δωρεάν άμβλωση. Αλλά και η προστασία της μητρότητας αρχίζει να καταστρατηγείται μετά την τελευταία θετική γνωμοδότηση της ΕΕ για απολύσεις των εγκύων γυναικών.

Παρόμοια κατάσταση απλώνεται σε όλο το δυτικό κόσμο, με τη βαρβαρότητα να κυριαρχεί για τις γυναίκες των υποανάπτυκτων χωρών. Η ανάγκη να φανεί η οργή μας, να γίνει ορατός ο θυμός γέννησε το σύνθημα της πολλαπλής απεργίας, απεργία από την εργασία, τις δουλειές στο σπίτι, την κατανάλωση. Είναι ένα σύνθημα που αγκαλιάστηκε  πέρυσι από 6 εκατομμύρια γυναίκες και άντρες στο Ισπανικό κράτος και φιλοδοξούμε να το εξαπλώσουμε και στη χώρα μας

Έτσι στις 21 Μάρτη στη Θεσσαλονίκη γεννήθηκε η «Συνέλευση Γυναικών 8 Μάρτη» σαν εργαλείο για το μπόλιασμα αυτής της πρότασης στην πόλη μας. Περίπου 25 γυναίκες όλων των ηλικιών και από αρκετές πολιτικές και κοινωνικές συλλογικότητες συζήτησαν τους τρόπους για να γίνει γνωστή η πολλαπλή απεργία και να έχουμε μια μαζική διαδήλωση.

Αποφασίσαμε να απευθυνθούμε στη νεολαία –ήδη η προκήρυξή μας και η αφίσα μας διακινούνται σε σχολεία και στο πανεπιστήμιο– και σε εργαζόμενες, με ομιλίες που έχουν προγραμματιστεί σε χώρους δουλειάς (όπως εποπτείες καθαριότητας του δήμου). Αλλά και στην αγορά, όπου μαζί με το νέο δημοτικό σχήμα «Η Πόλη Ανάποδα» μοιράσαμε εκατοντάδες τρικάκια.

Τέλος εκφράστηκε από όλες η ανάγκη να παραμείνει η συνέλευση εργαλείο για τη συνέχεια και να αποδείξουμε ότι δεν ήρθαμε ακόμη μια φορά να διαδηλώσουμε εθιμοτυπικά.

Έτσι καλούμε με άλλες συλλογικότητες το βράδυ της Παρασκευής 8 Μάρτη στις 6.30 μμ στο άγαλμα Βενιζέλου να διαδηλώσουμε μαζικά και ενάντια στη φτώχεια, την ανεργία, τη διάλυση του κοινωνικού κράτους και κατά των γυναικοκτονιών. Να είμαστε όλες και όλοι εκεί! 

*Αναδημοσίευση από την Εργατική Αριστερά