Συνέλευση 8ης Μάρτη: Απολογισμός της φεμινιστικής απεργίας και των κινητοποιήσεων

Ο απο­λο­γι­σμός πε­ρι­λαμ­βά­νει δύο πε­τυ­χη­μέ­νες δια­δη­λώ­σεις.

Η με­ση­με­ρια­νή πο­ρεία ση­μα­το­δό­τη­σε την πρώτη φε­μι­νι­στι­κή απερ­γία στην Ελ­λά­δα, που έγινε έτσι τμήμα της πα­γκό­σμιας απερ­γί­ας γυ­ναι­κών, η οποία ξε­κί­νη­σε το 2016 στην Πο­λω­νία και σή­με­ρα δι­κτυώ­νει πάνω από 50 χώρες. Η απερ­γία κα­λέ­στη­κε από πρω­το­βάθ­μια σω­μα­τεία και την ΑΔΕΔΥ, με την κα­θο­ρι­στι­κή και επί­μο­νη συμ­βο­λή μας, που είχε σαν απο­τέ­λε­σμα να εξα­να­γκα­στεί και η ΓΣΕΕ να κη­ρύ­ξει στάση ερ­γα­σί­ας. Στην πο­ρεία συμ­με­τεί­χαν με δυ­να­μι­κά και μα­ζι­κά μπλοκ ερ­γα­ζό­με­νες, άνερ­γες, φοι­τή­τριες, μα­θή­τριες και συ­ντα­ξιού­χες, μέλη σω­μα­τεί­ων, συν­δι­κα­λι­στι­κών πα­ρα­τά­ξε­ων και φε­μι­νι­στι­κών συλ­λο­γι­κο­τή­των. Για πρώτη φορά μετά από πάρα πολλά χρό­νια, οι ερ­γα­ζό­με­νες-μα­θή­τριες-φοι­τή­τριες που ήθε­λαν να δια­δη­λώ­σουν είχαν ένα κι­νη­μα­τι­κό ρα­ντε­βού που έσπα­γε τη με­τα­τρο­πή της μέρας των γυ­ναι­κών σε «ροζ» μέρα και της έδινε την κοι­νω­νι­κή αξία της!

Η κα­θιε­ρω­μέ­νη πλέον απο­γευ­μα­τι­νή πο­ρεία, την οποία προ­ώ­θη­σε η Συ­νέ­λευ­ση 8ης Μάρτη ως ένα κε­κτη­μέ­νο που χρεια­ζό­ταν οπωσ­δή­πο­τε να δια­τη­ρη­θεί και να ενι­σχυ­θεί, ήρθε ως μα­ζι­κή και δυ­να­μι­κή συ­νέ­χεια της με­ση­με­ρια­νής απερ­γί­ας, με τη συμ­με­το­χή εκα­το­ντά­δων ερ­γα­ζό­με­νων και άνερ­γων γυ­ναι­κών, φοι­τη­τριών και μα­θη­τριών, φε­μι­νι­στι­κών και ΛΟ­ΑΤ­ΚΙΑ+ συλ­λο­γι­κο­τή­των, ορ­γα­νώ­σε­ων, δη­μο­τι­κών σχη­μά­των και φυ­σι­κά με­τα­να­στριών και προ­σφυ­γισ­σών, που ήρθαν ακόμα και από μα­κριά, όπως οι Κούρ­δισ­σες του Λαυ­ρί­ου, γε­μί­ζο­ντάς μας με ει­κό­νες και υπο­σχέ­σεις για μια ακόμα πιο αλ­λη­λέγ­γυα κοινή πο­ρεία, με­τα­ξύ των κα­τα­πιε­σμέ­νων γυ­ναι­κών που ζούμε και δου­λεύ­ου­με στην Ελ­λά­δα. Δια­δη­λώ­σα­με ενά­ντια σε ό,τι κα­τα­στρα­τη­γεί τα δι­καιώ­μα­τά μας, υπέρ της αυ­το­διά­θε­σης των σω­μά­των μας, ενά­ντια στο σύ­στη­μα που γεννά βια­σμούς και γυ­ναι­κο­κτο­νί­ες, ενά­ντια στην εκ­με­τάλ­λευ­ση και κάθε κα­τα­πί­ε­ση που απορ­ρέ­ει.

Συ­νο­λι­κά, εκτι­μά­με ότι πε­ρισ­σό­τε­ρα από 3.000 άτομα συμ­με­τεί­χαν στις δια­δη­λώ­σεις εκεί­νης της ημέ­ρας.

Πι­στεύ­ου­με ότι στις 8 Μάρτη 2019 κα­τα­γρά­φη­κε ένα αξιο­ση­μεί­ω­το και σο­βα­ρό βήμα για το ελ­λη­νι­κό γυ­ναι­κείο κί­νη­μα, με την αυ­ξη­μέ­νη συμ­με­το­χή σε σύ­γκρι­ση με άλλες χρο­νιές, αλλά επι­βάλ­λε­ται να προ­χω­ρή­σου­με σε μα­ζι­κό­τη­τα, να γί­νου­με αν­θρώ­πι­νο πο­τά­μι, όπως σε άλλες χώρες της Ευ­ρώ­πης και όχι μόνο. Μπήκε ένα πρώτο λι­θα­ρά­κι, πολύ βοη­θη­τι­κό για τις επό­με­νες μάχες (τρο­πο­ποί­η­ση άρ­θρου για βια­σμούς, γο­νεϊ­κές άδειες κ.ο.κ.), αλλά και για την 8η Μάρτη του 2020. Οι κι­νη­το­ποι­ή­σεις που πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­καν και είχαν σύν­θη­μα «Απερ­γία στο σπίτι, απερ­γία στη δου­λειά» ήταν ιδιαί­τε­ρα επι­τυ­χη­μέ­νες και μας γε­μί­ζουν αι­σιο­δο­ξία για το μέλ­λον του φε­μι­νι­στι­κού κι­νή­μα­τος στην Ελ­λά­δα γιατί:

1. Η πρώτη φε­μι­νι­στι­κή απερ­γία στην Ελ­λά­δα έγινε πραγ­μα­τι­κό­τη­τα! Και αυτό δεν ήταν κα­θό­λου δε­δο­μέ­νο, ει­δι­κά σε μια πε­ρί­ο­δο υπο­χώ­ρη­σης του ευ­ρύ­τε­ρου λαϊ­κού κι­νή­μα­τος.

2. Ο αριθ­μός των δια­δη­λω­τριών και των δια­δη­λω­τών, ει­δι­κά για τα δε­δο­μέ­να της Ελ­λά­δας μετά το 2015, είναι πολύ καλός. Είναι στο χέρι μας οι επό­με­νες κι­νη­το­ποι­ή­σεις να είναι πολ­λα­πλά­σιες σε μέ­γε­θος και παλμό – το πρώτο λι­θα­ρά­κι μπήκε!

3. Φω­νά­ξα­με ότι η δου­λειά δεν στα­μα­τά­ει στο σπίτι, αλλά ότι οι οι­κια­κές ερ­γα­σί­ες, που ακόμα και σή­με­ρα συ­νε­χί­ζου­με να επω­μι­ζό­μα­στε κυ­ρί­ως οι γυ­ναί­κες, συ­νι­στούν απλή­ρω­τη ερ­γα­σία και ότι ως εκ τού­του κα­τα­πιε­ζό­μα­στε διπλά, σε σπίτι και δου­λειά, επο­μέ­νως θα αγω­νι­στού­με και διπλά.

4. Οι κι­νη­το­ποι­ή­σεις μας έδει­ξαν ότι οι φε­μι­νι­στι­κοί αγώ­νες είναι ορ­γα­νι­κό τμήμα του ερ­γα­τι­κού και ευ­ρύ­τε­ρου λαϊ­κού κι­νή­μα­τος, το οποίο πρέ­πει να νοη­μα­το­δο­τή­σου­με εκ νέου και με αυτή την οπτι­κή.

5. Ενώ­σα­με τη φωνή μας με τις αγω­νι­ζό­με­νες γυ­ναί­κες στην Τουρ­κία, την Αρ­γε­ντι­νή, την Ισπα­νία, το Ιράν, δεί­χνο­ντας έμπρα­κτη διε­θνι­στι­κή αλ­λη­λεγ­γύη, ενά­ντια σε κάθε εί­δους κα­τα­πί­ε­ση, τα­ξι­κή, έμ­φυ­λη, φυ­λε­τι­κή και γί­να­με ορα­τές.

6. Η σύν­θε­ση των δια­δη­λώ­σε­ων, αλλά και όλων των προ­πα­γαν­δι­στι­κών προ­ε­τοι­μα­σιών, απο­τυ­πώ­νει ζω­ντά­νια, μα­χη­τι­κό­τη­τα και τη συμ­με­το­χή νε­ο­λαί­ας, που ση­μαί­νει ότι οι αγώ­νες των γυ­ναι­κών εμπνέ­ουν και ενερ­γο­ποιούν ση­μα­ντι­κό τμήμα του κι­νή­μα­τος.

7. Σε επί­πε­δο ενη­μέ­ρω­σης για ευαι­σθη­το­ποί­η­ση και συμ­με­το­χή, πέρα από την πα­ρου­σία σε ρα­διο­φω­νι­κές και τη­λε­ο­πτι­κές εκ­πο­μπές και τη χρήση των μέσων κοι­νω­νι­κής δι­κτύ­ω­σης, έγι­ναν εξορ­μή­σεις και εκ­δη­λώ­σεις με αρ­κε­τή μα­ζι­κό­τη­τα, επα­να­συ­σπεί­ρω­σαν αγω­νί­στριες και αγω­νι­στές, απευ­θύν­θη­καν με εξω­στρέ­φεια στις γυ­ναί­κες που δεν είναι «ει­δι­κές» στον φε­μι­νι­σμό, στις γυ­ναί­κες που «δεν ξέ­ρουν πολλά», αλλά θέ­λουν επι­τέ­λους να αντι­δρά­σουν.

8. Το θέμα της γυ­ναι­κεί­ας εκ­με­τάλ­λευ­σης και κα­τα­πί­ε­σης μπό­ρε­σε να ανοί­ξει και να κα­το­χυ­ρω­θεί ως πρό­βλη­μα με το οποίο αξί­ζει να ασχο­λη­θού­με σο­βα­ρά στα σχο­λεία, στις σχο­λές, στα σω­μα­τεία, σε συλ­λο­γι­κό­τη­τες και πρω­το­βου­λί­ες.

9. Οι συ­ζη­τή­σεις και οι αντι­δρά­σεις του κό­σμου με τον οποίο ήρ­θα­με σε επαφή έδει­ξε ότι οι φε­μι­νι­στι­κές διεκ­δι­κή­σεις συ­νι­στούν σο­βα­ρό και υπαρ­κτό ζή­τη­μα και ότι οι ει­ρω­νεί­ες ή η ελα­φρό­τη­τα που επι­δει­κνυό­ταν σε αρ­κε­τές από τις συ­ζη­τή­σεις για το γυ­ναι­κείο ζή­τη­μα τα προη­γού­με­να χρό­νια πλέον μπαί­νουν στο πε­ρι­θώ­ριο.

Η Συ­νέ­λευ­ση 8ης Μάρτη λει­τούρ­γη­σε ανοι­χτά και αμε­σο­δη­μο­κρα­τι­κά, κα­το­χυ­ρώ­νο­ντας την ισό­τι­μη συ­νερ­γα­σία με­τα­ξύ πολ­λών ορ­γα­νω­μέ­νων γυ­ναι­κεί­ων συλ­λο­γι­κο­τή­των και ανέ­ντα­χτων συ­ντρο­φισ­σών, φε­μι­νι­στριών, αγω­νι­στριών, φοι­τη­τριών, μα­θη­τριών και συν­δι­κα­λι­στριών. Κο­μί­ζει έτσι ως πα­ρα­κα­τα­θή­κη στους αγώ­νες που έπο­νται ένα πρό­τυ­πο συ­μπε­ρι­λη­πτι­κής και ισό­τι­μης συ­νύ­παρ­ξης, καθώς και απο­τε­λε­σμα­τι­κής διορ­γά­νω­σης κι­νη­μα­τι­κών γε­γο­νό­των.

Η πα­ρέμ­βα­ση της Συ­νέ­λευ­σης 8ης Μάρτη βα­σί­στη­κε στις προ­τε­ραιό­τη­τες για μα­ζι­κή απεύ­θυν­ση, εξω­στρέ­φεια, δράση. Σε αυτό λο­γο­δο­τού­σε ο όλος σχε­δια­σμός, από τα υλικά μας (αφίσα, κεί­με­να, πανό), τις πε­ριο­δεί­ες σε ερ­γα­τι­κούς χώ­ρους, τις εξορ­μή­σεις σε σχο­λές και γει­το­νιές, τις εκ­δη­λώ­σεις σω­μα­τεί­ων, τις συ­ζη­τή­σεις σε σχο­λεία, μέχρι και τις ίδιες τις δια­δη­λώ­σεις. Ακόμη και οι­κο­νο­μι­κά, η Συ­νέ­λευ­ση στά­θη­κε στα πόδια της με αυ­το­χρη­μα­το­δό­τη­ση που ορ­γα­νώ­θη­κε σχε­δια­σμέ­να με συλ­λο­γι­κό τρόπο (συμ­βο­λή αγω­νι­στριών κι αγω­νι­στών πέρα από τα όρια της Συ­νέ­λευ­σης 8ης Μάρτη, αυ­το­κόλ­λη­τα οι­κο­νο­μι­κής ενί­σχυ­σης,  πάρτι που διορ­γα­νώ­θη­κε μετά τις δια­δη­λώ­σεις).

Στό­χος ήταν να απευ­θυν­θού­με στις πλητ­τό­με­νες γυ­ναί­κες, που συν­θλί­βο­νται με­τα­ξύ άγριων συν­θη­κών σε δου­λειά και σπίτι και που έχουν πραγ­μα­τι­κά ανά­γκη μια μα­χη­τι­κή συλ­λο­γι­κό­τη­τα και μια απρο­ϋ­πό­θε­τη αλ­λη­λεγ­γύη για να μι­λή­σουν, να βγουν μπρο­στά, να γί­νουν ορα­τές.

Θε­ω­ρού­με ότι βα­δί­σα­με όντως προς μια τέ­τοια κα­τεύ­θυν­ση, ανοί­γο­ντας τον δρόμο για τη συ­νέ­χεια.

Η συ­νέ­χεια πε­ρι­λαμ­βά­νει τους αγώ­νες που ήδη ξε­δι­πλώ­νο­νται, έστω και πε­ριο­ρι­σμέ­να, για την προ­στα­σία της μη­τρό­τη­τας και των γυ­ναι­κών που αντι­με­τω­πί­ζουν προ­βλή­μα­τα αδειών, απο­λύ­σεις, δια­κρί­σεις στους χώ­ρους δου­λειάς, με την ελα­στι­κή ερ­γα­σία να έχει επι­δρά­σει ιδιαί­τε­ρα αρ­νη­τι­κά στη ζωή των γυ­ναι­κών.

Πε­ρι­λαμ­βά­νει φυ­σι­κά και την προ­τει­νό­με­νη αλ­λα­γή του άρ­θρου 336 του Ποι­νι­κού Κώ­δι­κα, προς το δυ­σμε­νέ­στε­ρο, με τη νο­μι­κή αλ­λα­γή του ορι­σμού του βια­σμού, που όχι απλά δεν τον συ­σχε­τί­ζει με την έν­νοια της συ­ναί­νε­σης, αλλά τον πε­ριο­ρί­ζει στις κα­τα­στά­σεις με απει­λή ή άσκη­ση σω­μα­τι­κής βίας. Σε αυτό έχουν υπάρ­ξει ελ­πι­δο­φό­ρες αντι­δρά­σεις από το γυ­ναι­κείο κί­νη­μα και θε­ω­ρού­με ότι χρειά­ζε­ται και πάλι η μα­ζι­κή ενη­μέ­ρω­ση και απεύ­θυν­ση για ενερ­γο­ποί­η­ση του συ­νό­λου των γυ­ναι­κών.

Στην απο­λο­γι­στι­κή συ­νέ­λευ­ση που πραγ­μα­το­ποι­ή­σα­με στις 29.3.2019, στο πλαί­σιων των σκέ­ψε­ων και των προ­τά­σε­ων για την ανα­γκαία συ­νέ­χεια της πα­ρέμ­βα­σής μας, απο­φα­σί­στη­κε η συμ­με­το­χή μας στις κι­νη­το­ποι­ή­σεις για την ερ­γα­τι­κή Πρω­το­μα­γιά. Να βγουν μπρο­στά οι γυ­ναί­κες της δου­λειάς, της ανερ­γί­ας, της ανα­σφά­λι­στης και επι­σφα­λούς ερ­γα­σί­ας, οι γυ­ναί­κες του αγώνα για ένα σύγ­χρο­νο φε­μι­νι­στι­κό λαϊκό κί­νη­μα!

Συ­νε­χί­ζου­με φε­μι­νι­στι­κά, συλ­λο­γι­κά και ανυ­πο­χώ­ρη­τα!