Η Αυτοκρατορία της γαλλογερμανικής Ευρώπης αντεπιτίθεται

Ο τίτλος του σημερινού άρθρου, φυσικά, προέρχεται από τον εμβληματικό και κινηματογραφικό Πόλεμο των Άστρων. Η σημαία της Ευρωπαϊκής Ένωσης διαθέτει κάμποσα άστρα, αλλά, όπως συμβαίνει και με τα ζώα στην οργουελική Φάρμα, όλα τα αστέρια της ΕΕ δεν είναι ίσα. Κάποια είναι πιο ίσα από τα ίσα και κάνουν, ουσιαστικά, ό,τι θέλουν... Αυτό απέδειξαν εκ νέου οι διαπραγματεύσεις για τις λεγόμενες top jobs στις Βρυξέλλες και το Στρασβούργο - ουσιαστικά, Γερμανία και Γαλλία επέβαλαν τις θελήσεις τους και τους ανθρώπους τους, ξεδιπλώνοντας ξεδιάντροπα και σε κοινή θέα πίσω από τις γραμμές των φτηνών, επικοινωνιακών τεχνασμάτων, το μέλλον όχι δυο ή τριών ταχυτήτων, αλλά εσωτερικού σπαραγμού και καταβρόχθισης της ΕΕ από δυο-τρεις χώρες και τους πρόθυμους δορυφόρους τους.

Δεν χρειάζεται νομίζω να μακρηγορήσουμε και να επιχειρηματολογήσουμε για την απίστευτη, αντιδημοκρατική και παρασκηνιακή διελκυστίνδα ειδικά για τη θέση του νέου/νέας προέδρου της Κομισιόν. Ας πάμε κατευθείαν στα αποτελέσματα και τα πρόσωπα, που επελέγησαν, που από μόνα τους, έχουν πολλά να πουν. Εξάλλου, και για να θυμηθούμε μια πολιτικά και σεναριακά, άρτια σκηνή από το πρόσφατο φινάλε του Game of Thrones, ό,τι συνέβη ανάμεσα στους ευρωπαίους ηγέτες και τις διαβουλεύσεις τους, δεν διαφέρει από τη συνεδρίαση των αρχόντων του Γουέστερος που κλήθηκαν να επιλέξουν τον νέο βασιλιά των Επτά και στην πορεία Έξι Βασιλείων, ερήμην του λαού τους. «Μα, στα σοβαρά, θέλετε να αποφασίσει ο λαός για αυτά τα ζητήματα!;», λέει ένας εκ των αρχόντων. «Σιγά μην δώσουμε ψήφο στον λαό! Σε λίγο θα μας πείτε, να δώσουμε ψήφο και στα άλογα!». Τα κανονικά άλογα, εκείνα που είχαν βρει μυθιστορηματική διάσταση και στη Φάρμα των Ζώων. Άρα, ο λαός, και δη, ο ευρωπαϊκός ή ευρωενωσιακός, πρέπει να παραμείνει σε μια κατάσταση ζωώδη και κτηνώδη, βλακείας και αμάθειας.

Ας προσπαθήσουμε να γκρεμίσουμε αυτή τη γενική κατάσταση θερινής ραστώνης και γενικευμένης άγνοιας.

Για τη θέση του προέδρου της Κομισιόν, προτείνεται και λογικά εξαιτίας της συμπαγούς συμμαχίας Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος και Σοσιαλιστών θα εκλεγεί, η υπουργός Άμυνας της Γερμανίας, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν. Για τη θέση του προέδρου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, προτείνεται η διευθύντρια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, Κριστίν Λαγκάρντ.

Για τους ΕΣΠΑτρεφόμενους και ευρωδίαιτους ρυπαρογράφους της κατεστημένης παραπληροφόρησης μέσω των αστικών ΜΜΕ, σε πανευρωπαϊκή κλίμακα, η ανάθεση αυτών των θέσεων σε γυναίκες θεωρείται - αν είναι δυνατόν! - μεγάλη νίκη του φεμινισμού και στροφή στον πραγματισμό και την τετράγωνη λογική των γυναικών, που έχουν συν τοις άλλοις, σημαντικά, πολιτικά διαπιστευτήρια και αξιόλογη, διοικητική εμπειρία.

Βέβαια, διαφεύγει στους εν λόγω «αναλυτές» το γεγονός πως η φον ντερ Λάιεν όπως και η πολιτικά σιαμαία αδερφή της, Άνγκελα Μέρκελ έχουν δηλώσει κατά καιρούς πως δεν είναι φεμινίστριες οι ίδιες, ούτε και θεωρούν τον φεμινισμό, σοβαρό, κοινωνικό κίνημα...

Η φον ντερ Λάιεν της Μπούντεσβερ, του εμπορίου όπλων και της νεοφιλελεύθερης Ατζέντας Σρέντερ

Η φον ντερ Λάιεν επιβραβεύτηκε με τη θέση της προέδρου της επόμενης Κομισιόν για τα φοβερά έργα και τις εξίσου τρομακτικές μέρες της στο υπουργείο Άμυνας της Γερμανίας, οι πύλες του οποίου άνοιξαν για αυτήν και εξαιτίας του βαριού, αριστοκρατικού ονόματος του συζύγου της, που έλκει την καταγωγή του από οικογένεια πρώσων γιούνκερς με έντονο, μιλιταριστικό παρελθόν.

Η εν λόγω «κυρία» αναθεώρησε το νομοθετικό πλαίσιο δράσης της Μπούντεσβερ, του γερμανικού, ομοσπονδιακού στρατού, ο οποίος πλέον, σε μια πρόβα ίδρυσης ενός ενιαίου ευρωστρατού και για πρώτη φορά μετά τον τερματισμό του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, διαθέτει το δικαίωμα να επεμβαίνει, κατά μόνας ή σε συνεργασία με τις ΗΠΑ και ανεξάρτητα από τις αποφάσεις του ΟΗΕ ή του ΝΑΤΟ, σε οποιαδήποτε χώρα διακυβεύονται ζωτικά, γερμανικά συμφέροντα. Φυσικά, οι γερμανοί στρατιωτικοί έχουν ανοίξει σαμπάνιες με την πρωτοβουλία της. Και «σε οποιαδήποτε χώρα», άρα και επομένως και σε όσες πιθανώς απείθαρχες στο μέλλον, ευρωπαϊκές, εκεί που έχουν εξαπλωθεί τα επενδυτικά σχέδια και οι ιστοί της αράχνης του γερμανικού κεφαλαίου.

Σαμπάνιες άνοιξαν και οι γερμανοί βιομήχανοι πολεμικών εξοπλισμών, όταν η φον ντερ Λάιεν με αριστοτεχνικές κινήσεις, κατάφερε να ανοίξει στη γερμανική, πολεμική βιομηχανία τις πύλες αγορών όπως εκείνη της Σαουδικής Αραβίας. Η Γερμανία πλέον είναι η δεύτερη σε απόλυτους αριθμούς προϊόντων και κεφαλαίων, προμηθεύτρια χώρα πολεμικού υλικού στην Αραβική Χερσόνησο, πίσω από τις ΗΠΑ, και η νέα πρόεδρος της Κομισιόν μαζί με την Μέρκελ παραμένουν οι μόνες γυναίκες ηγέτιδες που πάτησαν το πόδι τους στο Ριάντ και δεν υποχρεώθηκαν να φορέσουν τη μαντίλα που θα κάλυπτε το κεφάλι τους μπροστά στα μέλη της οικογένειας και της κυβέρνησης των Σαούντ. Φυσικά, και μεταξύ άλλων, τα γερμανικά όπλα καταναλώνονται πάνω στα γυμνά και αποστεωμένα από την πείνα κεφαλάκια των παιδιών της Υεμένης...

Προτού αναλάβει το χαρτοφυλάκιο της Άμυνας, το 2013, η φον ντερ Λάιεν, θήτευσε ομοσπονδιακή υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης - διαλύοντας και τα δύο και ακολουθώντας πιστά την προϋπάρχουσα και συναινετική ανάμεσα σε Σοσιαλδημοκράτες και Χριστιανοδημοκράτες, νεοφιλελεύθερη Ατζέντα Σρέντερ για την αποδιάρθρωση της μισθωτής εργασίας και τη συντριβή των συνδικάτων.

Είναι, αναμφίβολα, ένα από τα καταλληλότερα πρόσωπα για την Κομισιόν αυτής της ΕΕ που... αλλάζει και... εκδημοκρατίζεται, όπως θα έλεγε και ο Varoufakis, και όχι μόνο...

Η δικηγόρος της Γκόλντμαν Σακς που έγινε διευθύντρια του ΔΝΤ

Η Κριστίν Λαγκάρντ διαδέχεται τον Μάριο Ντράγκι στην προεδρία της ΕΚΤ, έναν παλιό της γνώριμο και συνάδελφο από τις μέρες εκείνες που και οι δύο υπήρξαν υψηλόβαθμα στελέχη της αμερικανικής τράπεζας, Γκόλντμαν Σακς στην Ευρώπη και το Λονδίνο.

Η πρώην υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας στις κυβερνήσεις του Νικολά Σαρκοζί φαινομενικά είναι γνωστή στους Ευρωπαίους, αν και ελάχιστοι θυμούνται πλέον πως η εν λόγω «κυρία» αποδείχτηκε «αλεξίσφαιρη» στις ποινικές διώξεις και τις δικογραφίες που σχηματίστηκαν την εποχή που ξέσπασε το σκάνδαλο Μπερνάρ Ταπί ή το σκάνδαλο για τα μαύρα ταμεία των γκωλιστών και των ρεπουμπλικάνων ή το σκάνδαλο Λορεάλ ή... Γενικά, το κυβερνητικό παρελθόν της Λαγκάρντ είναι γεμάτο σκιές και βαριά κατηγορητήρια τα οποία, περιέργως πως, σταματούσαν όλα έξω από την πόρτα του υπουργικού της γραφείου. Ούτε δέκα... Ρασπούτιν της... ανεξάρτητης ελληνικής δικαιοσύνης δεν θα μπορούσαν να συντονιστούν για να σώσουν την Λαγκάρντ από τόσες δικογραφίες!

Παρεμπιπτόντως, την ίδια «αντοχή» σε ποινικές δικογραφίες έχει δείξει και η φον ντερ Λάιεν, η οποία τα προηγούμενα χρόνια και ήδη από την εποχή που ήταν κρατιδιακή υπουργός Οικογενειακών Υποθέσεων στην Κάτω Σαξονία, στις αρχές του 2000, έχει βρεθεί τρεις φορές στο στόχαστρο και το μικροσκόπιο της γερμανικής δικαιοσύνης για κατάχρηση δημόσιου χρήματος, δωροληψία, διασπάθιση ευρωπαϊκών κονδυλίων (ώπα!) και διορισμό μελών της οικογένειάς της σε κρατικές θέσεις - χωρίς ποτέ να έχουν φτάσει οι υποθέσεις σε δικαστήριο...

Πολύ... κατάλληλα και... πεντακαθαρίδικα τα νέα, γυναικεία πρόσωπα της ΕΕ...

Ο Καταλανός που σιχαίνεται τη Βαρκελώνη, το Λονδίνο, το Πεκίνο και τη Μόσχα - και λέει κάτι «αριστερούλικα» για τον Τραμπ

Στην ανάθεση του χαρτοφυλακίου των Εξωτερικών Υποθέσεων της ΕΕ, Μέρκελ και Μακρόν, πραγματικά, ξεπέρασαν εαυτούς, καθώς αφενός κάλεσαν στη στρογγυλή τράπεζα των νέων ισορροπιών ισχύος, την Ισπανία και αφετέρου έδωσαν τη θέση στον απερχόμενο υπουργό Εξωτερικών, Ζοσέπ Μπορέλ, μια ιδιόρρυθμη πολιτική περσόνα.

Ο Μπορέλ που είναι Καταλανός στην καταγωγή, είναι φανατικός εχθρός και πολέμιος της καταλανικής ανεξαρτησίας, έχει αναφερθεί με απαξιωτικούς όρους για την κυβέρνηση των Συντηρητικών της Βρετανίας και το Μπρέξιτ, έχει τεταμένες σχέσεις με το Πεκίνο και έχει προκαλέσει την οργή της Μόσχας για τη ροπή και την εμπλοκή της Ισπανίας στα εσωτερικά ζητήματα της Λατινικής Αμερικής και συγκεκριμένα της Βενεζουέλας. Μιλάμε για τζακ-ποτ, ειδικά αν βρεθεί στην ηγεσία των Τόρις ο Μπόρις Τζόνσον και στα χέρια του Μπορέλ πέσει η καυτή πατάτα ενός Μπρέξιτ χωρίς συμφωνία.

Παράλληλα, και ενώ ο Μπορέλ έχει χαρακτηρίσει «καουμπόι» τον Ντόναλντ Τραμπ για τους χειρισμούς του στο θέμα της Βενεζουέλας, ο ίδιος είναι άνθρωπος απολύτου εμπιστοσύνης του ισπανικού κατεστημένου και της πετρελαϊκής εταιρείας Ρεπσόλ που θέλει να επανέλθει στην εκμετάλλευση των κοιτασμάτων στο σύνολο του Νότιου Κώνου.

Και τον Μπορέλ βάρυναν στο παρελθόν, ποινικές κατηγορίες για φορολογικές απάτες και δωροληψίες, ήδη από την εποχή που ανήκε ως στέλεχος στις σοσιαλιστικές κυβερνήσεις του Φελίπε Γκονζάλεθ, χωρίς όμως οι υποθέσεις να φτάσουν σε ακροατήριο και τελική, δικαστική ετυμηγορία.

Πάρα, πολύ καλά και... ευρωενωσιακά...

Ο άνεργος πρωθυπουργός και το σωσίβιο Μέρκελ-Μακρόν

Ο βέλγος Σαρλ Μισέλ που θα διαδεχθεί τον πολωνό Ντόναλντ Τουσκ στην προεδρία του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, μπήκε στο ταμείο ανεργίας των πρωθυπουργών έπειτα από την πρόσφατη κρίση στη βελγική κυβέρνηση, που προκάλεσαν οι φλαμανδοί εθνικιστές, εξαιτίας της εσωτερικής ασυμφωνίας για τους μετανάστες. Άχρωμος και άοσμος πολιτικός, βρέθηκε στην πρωθυπουργία έπειτα από την παρατεταμένη ακυβερνησία του Βελγίου για περίπου τρία χρόνια και η συνεργασία του με την ακροδεξιά και αντιμεταναστευτική Φλαμανδική Συμμαχία έγινε μπούμερανγκ, που τον χτύπησε κατακέφαλα. Ουσιαστικά, Μέρκελ και Μακρόν τού σώζουν την πολιτική καριέρα και τον έχουν του χεριού τους.

Οι μεγάλοι χαμένοι : η Ιταλία και η Ανατολική και Νότια Ευρώπη.

Από τους συμβιβασμούς και τις διαταγές της Γερμανίας και της Γαλλίας, μεγάλοι χαμένοι βγήκαν η Ιταλία και οι χώρες της Ανατολικής Ευρώπης. Όσο «διακοσμητικές» και αν είναι οι θέσεις, όσο και αν προαπαιτείται ολοφάνερα η συμφωνία και η συνέργεια ανάμεσα στο Βερολίνο και το Παρίσι για να παρθούν οι μείζονες αποφάσεις της ΕΕ, τα όργανα, οι θέσεις και η στελέχωση, δεν παύουν να αποτελούν τρόπαια γοήτρου και εσωτερικής επιρροής και με αυτό το πρίσμα η υποβιβασμένη Ιταλία που είχε τρεις top jobs (Ντράγκι στην ΕΚΤ, Μογκερίνι στις Εξωτερικές Υποθέσεις και Ταγιάνι στην προεδρία του Ευρωκοινοβουλίου) έμεινε μόνο με την τελευταία που κατέληξε στον σοσιαλδημοκράτη Νταβίντ - Μαρία Σασσόλι, πάντα στο πλαίσιο της προγραμματικής συμμαχίας ανάμεσα στις ευρωομάδες του Λαϊκού Κόμματος και των Σοσιαλδημοκρατών.

Είναι μια ήττα της Ρώμης και ένα σαφές μήνυμα στην κυβέρνηση Κόντε σχετικά με την πορεία του ιταλικού ελλείμματος και τις «αρρυθμίες» και τους λεονταρισμούς που παρατηρούνται στη συνεργασία με τις Βρυξέλλες.

Παράλληλα και οι χώρες της Ανατολικής και της Νότιας Ευρώπης λογικά πήραν το μήνυμα πως οι δρόμοι για πολιτικά στελέχη από τις χώρες τους προς τις ανώτατες θέσεις της ΕΕ έχουν πλέον κλείσει - η ΕΕ μετασχηματίζεται ραγδαία σε κλειστό κλαμπ δυο χωρών και των δορυφόρων τους, με τις υπόλοιπες να ξεπέφτουν σε ιδιόμορφο καθεστώς οικονομικής και πολιτικής ομηρίας με σαφή ταξικά αποτελέσματα και συνέπειες.

Αν δεν έχουν πειστεί ακόμη, η φον ντερ Λάιεν θα τους τό κάνει λιανά, αν χρειαστεί και με τη συνδρομή των γερμανικών όπλων.